Βάιος Μαλλιάρας: τ΄αηδόνι του Κάτω Ολύμπου - 38 χρόνια μακριά μας! 1.1.1988 – 1.1.2026
[+ΒΙΝΤΕΟ- Τσάμικο Μαλλιάρα]
από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου
ΤΟ
ΤΕΚΝΟ ΤΟΥ ΠΥΡΓΕΤΟΥ:
Ο Βάιος Μαλλιάρας γεννήθηκε στον Πυργετό
Λάρισας το 1907. Σε μια περιοχή με πλούσια
φυσική ομορφιά, ανάμεσα στον Κάτω Όλυμπο
και τον Κίσσαβο, δίπλα στην κοιλάδα των
Τεμπών, ο Βάιος Μαλλιάρας έκανε τα πρώτα
του μουσικά βήματα εμπνευσμένος από
τους ήχους της φύσης. Ο ίδιος, έλεγε:
«Ξέρεις τι αυτί έχω εγώ; Ξέρεις που
μεγάλωσα; Στον Πυργετό, στα Τέμπη. Άκουγα
τ' αηδόνια και μετά τα 'πιανα στο κλαρίνο».
Τα πρώτα μαθήματα κλαρίνου τα παίρνει
από δυο «Τουρκόγυφτους», τον Τζιαμαλή
και Χαλιαμπά που είχαν ξεμείνει στον
Πυργετό. Πήγαινε λοιπόν κοντά σ αυτούς
και παρακολουθούσε τα «πατήματά» τους.
Στην αρχή ήταν μέτριος, έπαιζε «παρτσακλά»,
όπως ο ίδιος έλεγε. Ο ένας απ' αυτούς
τους Τσιγγάνους γρήγορα αντιλήφθηκε
τις αρετές στο παίξιμό του και του έλεγε
«εσύ θα γίνεις μεγάλος μουσικός».
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΔΙΣΚΟΙ: Σε ηλικία 26 χρόνων, το 1933, ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια «Τ' Αρβανιτοβλάχικο» και την «Ιτιά», κάνοντας την αρχή μιας εντυπωσιακής, μοναδικής θα λέγαμε, πορείας που θα συνεχιστεί για 45 περίπου χρόνια. Συνεργάζεται με τις πιο μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες και αποκτά φήμη και δόξα. Παρόλα αυτά ποτέ δεν πλούτισε από τη Μουσική. Ηχογράφησε σε δίσκους γκαραγκούνικα, βλάχικα, σαρακατσάνικα, νησιώτικα, μακεδονικά, ρουμελιώτικα τραγούδια εκτελεσμένα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Υπάρχουν τρεις χιλιάδες δίσκοι περίπου, αριθμός εκπληκτικός. Παράλληλα γράφει και δικά του τραγούδια για την Αννούλα, τη Μαρία, την Όλγα. Με τον Θεοχάρη Παντίδη γράφει το πολυτραγουδισμένο «Ωραία είναι η νύφη μας» και άλλα τραγούδια γάμου. Ο Ηλίας Ερίνης συμμετέχει στις γνωστές δισκογραφίες «Τραγούδια του Λόγγου» και «Ελληνική Λεβεντιά». Στα πρώτα του βήματα συνεργάζεται με οργανοπαίκτες της περιοχής.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ: Στην μεταπολεμική περίοδο ο Μαλλιάρας είναι πλέον καταξιωμένος καλλιτέχνης. Συνεργάζεται με πολύ γνωστά ονόματα μουσικών απ' όλη την Ελλάδα: το Γιώργο Κόρο, τη Ρόζα Εσκενάζυ, τη Νίτσα Τσίτρα κ.α. Ακολουθούν ταξίδια στο εξωτερικό, όπως στον Καναδά και την Αυστραλία όπου παίζει για τους Έλληνες της ξενιτιάς.
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ: Η πρωτοχρονιά του 1988 θα είναι διαφορετική για ολόκληρο το μουσικό κόσμο. Ο Βάιος Μαλλιάρας σβήνει στον Πυργετό. Το έργο του θα μείνει παντοτινά για να θυμίζει το μεγάλο λαϊκό καλλιτέχνη. Όλος ο Πυργετός για δυο μέρες σείεται στους ρυθμούς του κλαρίνου, θρηνεί με τις μοναδικές μελωδίες που συνέθεσε ο ''μπάρμπα-Βάιος''. Οι φίλοι του τον οδηγούν με κλαρίνα και βιολιά στην τελευταία του κατοικία, εκπληρώνοντας με τον τρόπο αυτό την τελευταία του επιθυμία. Τον αποχαιρετούν με ένα τραγούδι-μοιρολόι:
Εγώ
στον ήλιο ορκίστηκα
Ποτέ
μην τραγουδήσω
Μ'
απόψε για το φίλο μου
Τον
Βάιο το Μαλλιάρα
Θα
πω τραγούδι θλιβερό...
Προσωπικό: Θυμάμαι, σα να ήταν χτες, μικρό παιδί στην πλατεία του Πυργετού, απογεύματα Κυριακής να παίζουμε αμπάριζα ή μπάλα με όλη τη μαρίδα του χωριού. Μέσα στον οχλοβοή του παιχνιδιού, που, είν΄ αλήθεια, πέφταν κορμιά τότε από το πάθος για τη νίκη, διακόπτονταν οι φωνές και τα μαλώματά μας από ήχους κλαρίνου. Τότε σταματούσαμε εντυπωσιασμένοι και βλέπαμε να κατεβαίνουν από το γειτονικό Αη -Γιώργη οι νιόπαντροι – τότε πάντα Κυριακή τελούνταν οι γάμοι (σήμερα, στις ... μεγάλες αλλαγές μας, παντρευόμαστε Σάββατο και κάνουμε τα μνημόσυνα Κυριακές) – συνοδευόμενοι από πεθερικά και καλεσμένους , ενώ μπροστά βάδιζε στητός, αρχοντικός, ο μπαρμπα- Μαλλιάρας, όπως τον αποκαλούσαμε, φυσώντας το κλαρίνο του και βγάζοντας τέτοιες μελωδίες του ακόμη και σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, ηχούν ακόμη νοσταλγικά στ΄ αυτιά μου!
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΚΥΡ ΒΑΓΙΟ!
Κ.Α.Ο.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ ΤΣΑΜΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΛΛΙΑΡΑ:
.jpg)
