H Μεγαλομάρτυς Αγία Βαρβάρα (4 Δεκεμβριου) ΒΙΟΣ + ΒΙΝΤΕΟ

 

H Μεγαλομάρτυς Αγία Βαρβάρα (4 Δεκεμβριου) + ΒΙΝΤΕΟ

του Κωνσταντίνου ΑΘ. Οικονόμου δασκάλου

ΠΗΓΕΣ: Ως προς το χρόνο που αυτή έζησε και κυρίως για τον τόπο του μαρτυρίου της σπουδαίας αυτής Αγίας υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των ερευνητών. Υπάρχουν συναξάρια της δυτικής εκκλησίας και ορθόδοξοι συναξαριστές, όπως του Ιωάννου Δαμασκηνού, του Αρσενίου και του Συμεών του Μεταφραστού. Πιθανότατη περίοδος δράσης της Αγίας είναι ο 3ος αιώνας, ενώ τόπος μαρτυρίου της φαίνεται πως είναι η Νικομήδεια της Μικράς Ασίας ή η Ηλιούπολη της Αιγύπτου. Οι αρχαιότεροι κώδικες βεβαιώνουν ότι η Αγία Βαρβάρα έζησε στη Μικρά Ασία. Ο αρχαιότερος βίος της Αγίας (Άκτα) μαρτυρεί ότι η Αγία άθλησε γύρω στο 237, επί Μαξιμίνου.

Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ: Η Βαρβάρα ήταν μοναχοκόρη ενός πλουσίου και επιφανή εθνικού, του Διόσκορου, και διακρινόταν για την ευφυία και την ομορφιά της. Ο πατέρας της την αγαπούσε υπερβολικά και φροντίζε να έχει την καλύτερη εθνική μόρφωση. Για να την προφυλάξει από εξωτερικούς κινδύνους, λόγω της ομορφιάς της, κατασκεύασε μέσα στο σπίτι του ένα κλειστό διαμέρισμα, ένα είδος πύργου, όπου υπό την εποπτεία διαλεγμένων από τον ίδιο κοριτσιών έκλεισε την κόρη του, πιστεύοντας ότι μέσα στην απομόνωση αυτή θα μπορούσε νε ολοκληρώσει τη μόρφωσή της. Η Βαρβάρα, παρόλο τον αποκλεισμό, εσωτερικά ήταν ήδη Χριστιανή. Διδάσκαλός της, για ορισμένους, ήταν ο Ωριγένης. Κατ' άλλους, στην άποψη περί μηδαμινότητας των ειδώλων οδηγήθηκε από τη θεία πρόνοια και τη θεωρία των αστέρων και γενικότερα της φύσης, δημιουργημάτων που από κάποιες γυναίκες που τη συντρόφευαν έμαθε πως ποιητής τους ήταν ο Θεός των Χριστιανών. Όταν ο πατέρας της θέλησε να την παντρέψει με κάποιον πλούσιο, εκείνη αρνήθηκε κατηγορηματικά. Τότε ο πατέρας της, πιστεύοντας ότι αυτό οφείλετο στην απομόνωσή της, αποφάσισε να την αφήσει να βγαίνει από ελεύθερα και να συναναστρέφεται με οιονδήποτε εκείνη επιθυμούσε. Σύμφωνα με άλλες διηγήσεις, τότε η Βαρβάρα γνωρίστηκε με νεαρές χριστιανές κοπέλες από τις οποίες πήρε τα πρώτα ουσιαστικά μαθήματα για τη χριστιανική πίστη. Μάλιστα από έναν ιερέα, που έφτασε τυχαία στην περιοχή, δέχθηκε το βάπτισμα. Κάποια μέρα ο πατέρας της Αγίας ετοίμάστηκε για ένα μακρινό ταξίδι. Πριν αναχωρήσει, έδωσε εντολή να κατασκευασθεί νέο λουτρό, μετά από παράκληση της κόρης του, σύμφωνα με δικό του σχέδιο. Όμως, μετά την αναχώρησή του, η Βαρβάρα άλλαξε το σχέδιο και παρακάλεσε τους εργάτες να επιταχύνουν την εργασία τους. Έτσι αντί ενός, διέταξε να γίνουν τρία παράθυρα επ' ονόματι της Αγίας Τριάδος, ενώ η ίδια χάραξε σε τοίχο το σημείο του Σταυρού. Ακόμη έδωσε εντολή να κατασκευασθεί μέσα στο λουτρό και μεγάλη λεκάνη ύδατος. Εκεί σ' αυτό το λουτρό βαπτίσθηκε από τον προαναφερθέντα ιερέα.

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Όταν επέστρεψε ο Διόσκορος και έμαθε τα μυστικά της κόρης του εξεμάνη. Όταν δε η ίδια του ομολόγησε ότι έιναι Χριστιανή, εκείνος της επέβαλε φρικτά βασανιστήρια. Βλέποντας ότι δεν πετύχαινε τίποτα μ' αυτά την παρέδωσε ο ίδιος στον διοικητή της επαρχίας. Όταν η Αγία, γεμάτη τράυματα, προσπάθησε να δραπετεύσει, ο πατέρας της την κυνήγησε και την πρόφθασε σε κοντινή σπηλιά. Εκεί, την άρπαξε από τα μαλλιά και την έσυρε, χτυπώντας την συνεχώς, προς τον ηγεμονα. Ο έπαρχος την υπέβαλε εκ νέου σε βασανιστήρια στα οποία συμμετείχε και ο πατέρας της. Τέλος ο ίδιος ο πατέρας της την αποκεφάλισε μπροστά σε πλήθος λαού. Την ώρα των βασάνων της η Αγία παρηγορείτο γιατί έβλεπε συνεχώς το Χριστό.

Η ΠΡΟΣΤΑΤΙΣ ΑΓΙΑ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία η Αγία Βαρβάρα θεωρείται προστάτης του Πυροβολικού και των παιδιών. Ακόμη, επί σειρά αιώνων, η Αγία θεωρούνταν προστάτης και θεραπεύτρια των νοσούντων από ευλογιά. Οι ναοί και τα εξωκλήσια προς τιμήν της Αγίας σ' όλη την Ελλάδα, κυρίως δε την Αττική, βεβαιώνουν πόσο θαυματουργή υπήρξε η Αγία, πολύ πριν ανακαλυφθεί το εμβόλιο για την ασθένεια αυτή.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com 

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: 

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Σεραφείμ, αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωριου 4/12 Ο ΒΙΟΣ

 

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Σεραφείμ,
αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωριου 4/12

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου

Ο Άγιος Σεραφεὶμ καταγόταν από την Πεζούλα Αγράφων. Οι γονείς του, Σωφρόνιος καὶ Μαρία, τον ανέθρεψαν με τα νάματα της πίστης, εγγράφοντάς τον στο σχολείο τῶν ιερών γραμμάτων. Ο μικρός Σεραφείμ, ακόμη και όταν δεν πήγαινε στο σχολείο, τον περισσότερο καιρὸ τον περνούσε με ανάγνωση γραφών και βίων αγίων, ενώ ποτέ δεν έλειπε από τις ιερές ακολουθίες. Όταν ενηλικιώθηκε, ψάχνοντας για τόπο ησυχίας και άσκησης, κατέληξε στην Ι. Μονή της Κρυεράς Πηγής ή Κυρίας Θεοτόκου (Κορώνης), όπου εκάρη μοναχός. Με τον καιρό, βλέποντας οι συμμοναστές του τις αρετές του (νηστεία, αγρυπνία, ταπείνωση, αγάπη), πρότειναν και ο άγιος δέχτηκε να χειροτονηθεί, αρχικά αναγνώστης, μετέπειτα διάκονος και εν τέλει πρεσβύτερος. Ήταν τόση η εκτίμηση του λαύ στο πρόσωπό του, που μετά την εκδημία του Μητροπολίτη Φαναρίου και Νεοχωρίου, ο Σεραφείμ εκλέχτηκε Επίσκοπος. Ο Άγιος, αναλαμβάνοντας τη φροντίδα και την καθοδήγηση τόσων ψυχών, πολλαπλασίασε τους αγώνες του φροντίζοντας με ταπείνωση το ποίμνιό του, αποκαλώντας συχνά τον εαυτό του αχρείο δούλο. Την περίοδο εκείνη, αρχές του 17ου αι., ο μητροπολίτης Λάρισας, Διονύσιος Φιλόσοφος κήρυξε την επανάσταση στις περιοχές Ηπείρου και Θεσσαλίας, που απέτυχε, ενώ ο ίδιος, ως υπαίτιος, φονεύτηκε βασανιζόμενος από τους Οθωμανούς.

ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Σ' αυτή τη συγκυρία ο Σεραφείμ μετέβη στο Φανάρι Καρδίτσας για να δώσει τα καθιερωμένα πεσκέσια στους αγάδες. Οι Οθωμανοί, πιστεύοντας ότι και ο Σεραφείμ μετείχε στην επανάσταση, του επετέθησαν, στην αρχή λεκτικά, προτείνοντας του να απαρνηθεί την πίστη του για να γλυτώσει από την τιμωρία σβήνοντας τις υποψίες. Μετά τη θαρρετή άρνηση του Αγίου, ο τουρκικός όχλος τον οδήγησε στον Χαμούζ μπέη, πασά του Φαναρίου. Ο πασάς άρχισε με ήρεμο τρόπο να μιλά στον Άγιο λέγοντάς του ότι ακόμα κι αν απατήθηκε από τον Διονύσιο, μπορούσε να γλυτώσει αν γινόταν μουσουλμάνος. Ο Άγιος υπερασπίστηκε την αλήθεια των λόγων του, επιμένοντας ότι και δεν είχε ανάμιξη στην επανάσταση και ότι δεν είχε σκοπό να αποχωρισθεί ποτε τον Ιησού Χριστό, προσθέττοντας: “καν μυρίους θανάτους ήθελα λάβει διὰ το όνομά Του το άγιον, χαράν μου καὶ ευφροσύνην το ἔχω· προς ταύτα, ω ηγεμών, παίε, κόπτε, ποίει, ό,τι είναι της εξουσίας σου”¹ Τότε ο αγάς διέταξε να τον δείρουν ανηλεώς και να του κόψουν τη μύτη. Ενώ ο Άγιος έπασχε αυτά, ευχαριστούσε το Θεό που τον αξίωνε να μαρτυρήσει για το όνομά Του. Κατόπιν φυλακίστηκε χωρίς φαγητό και νερό. Εκεί ο Άγιος έχαιρε και δοξολογούσε το Θεό, ευχαριστώντας τον για τα παθήματα που αξιώθηκε να υπομένει προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού, προσευχόμενος να του δώσει δύναμη για να αντέξει το μαρτύριο. Την επομένη ο τύραννος διέταξε να του ξαναφέρουν τον Σεραφείμ. Ο Χαμούζ, με νέες απειλές, προσπαθούσε να κάμψει το φρόνημα του Αγίου. Μα εκείνος επαναλάμβανε αποφασιστικότερα την απόφασή του να μην αρνηθεί τον Ιησού Χριστό. Τότε ο αγάς διέταξε να τον ξαναδείρουν αγριότερα. Οι βασανιστές συνέχισαν τα απάνθρωπα κατορθώματά τους, τανώντας με σχοινιά χέρια και πόδια του Αγίου, ενώ συγχρόνως, του έβαλαν στην κοιλιά μια μεγάλη πέτρα και τον κατέκοπταν με μαχαίρια συνεχώς. Έπειτα του έδωσαν να πιει νερό με χώμα και χολή, ενώ το πρόσωπο του Αγίου έλαμπε δείχνοντας σαν να μετείχε σε ευωχία κι όχι σε βασανισμό. Ακόμη και οι βασανιστές του θαύμαζαν. Κοντά σ' ένα κυπαρίσσι, στο χώρο του φαναριώτικου παζαριού, ο Άγιος παρέδωσε το πνεύμα του πληγωμένος θανάσιμα στα σπλάχνα του. Ήταν 4 Δεκεμβρίου. Το άγιο σώμα έμεινε εκεί αρκετές μέρες, καρφωμένο στο βασανιστικό ξύλο αλλά δεν αλλοιώθηκε. Το αντίθετο: φαινόταν σαν σώμα ζωντανού και έβγαζε άρρητη ευωδία, προξενώντας θαυμασμό στους πιστούς και απορία στους Οθωμανούς. Μετά από ημέρες διετάχθη να αποκοπεί η κεφαλή του Αγίου και να μεταφερθεί στα Τρίκαλα μαζί με άλλα κεφάλια αγωνιστών της επανάστασης του Διονυσίου. Εκεί τοποθετήθηκαν όλα πάνω σε κοντάρια, δημιουργώντας ένα μακάβριο δάσος για να παραδειγματιστούν οι “γκιαούρηδες” της περιοχής. Ο ηγούμενος της Μονής Δουσίκου, που βρέθηκε στα Τρίκαλα έδωσε σε κάποιον Αλβανό χριστιανό πενήντα γρόσια για να κλέψει την κεφαλή του Αγίου, με σκοπό να την αποθησαυρίσει στη Μονή του. Την προσπάθεια κλοπής του λειψάνου αντιλήφθηκαν φύλακες που όρμησαν κυνηγώντας το χριστιανό που έτρεχε γρήγορα μαζί με το λείψανο. Κοντά σε γέφυρα του Πηνειού, οι διώκτες του τον πλησίασαν επικίνδυνα. Τότε εκείνος έριξε το άγιο λείψανο στο ποτάμι ξεφεύγοντας από τους Τούρκους, που σταμάτησαν βλέποντας την προηγούμενη σκηνή. Λίγο πιο κάτω από τη γέφυρα δύο ψαράδες που είχαν στήσει φράκτη στην κοίτη του Πηνειού με θαυμαστό τρόπο βρήκαν το άγιο λείψανο κι αφού το αναγνώρισαν, το πήραν ευλαβικά και το παρέδωσαν στον ηγούμενο, που προαναφέραμε. Αργότερα ο ηγούμενος της Ι.Μ. Κορώνης ζήτησε το λείψανο από τους Δουσικιώτες, επειδή ο Άγιος Σεραφείμ εκεί είχε μονάσει, δίνοντας τους και τα πενήντα γρόσια που είχαν πληρώσει στον χριστιανό, που πήγε να το κλέψει. Έκτοτε η κάρα του Αγίου βρίσκεται εκεί αποθησαυρισμένη και μέχρι σήμερα ευωδιάζει και ελευθερώνει τους προσφεύγοντας στη μεσιτεία του Αγίου από κάθε νόσο ή κακό.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com 

1. Λαγγής Μ., Ο Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμος ΙΒ΄, Αθήναι 1990.