ΤΑ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ του Χρ. Χρηστοβασίλη τυπώθηκαν σε βιβλίο, για πρώτη φορά, το 1906. Η πρώτη εκείνη έκδοση είναι ένας τόμος μικρού σχήματος, 16ου (διαστ. 19x13 εκατ.), κι αποτελείται από 176 σελίδες.
Στη συλλογή αυτή ο συγγραφέας είχε προτάξει τον ακόλουθο Πρόλογο:
Τα καημένα μου τα παιδιά, ακολουθώντας την τύχη μου, ίσως και την τύχη του σπιτιού μου, που το κυνηγάει κάποια κακομοιριά εδώ κι εκατό χρόνια, γεννήθηκαν μακρυά από την καλοχείμωνη και γλυκοκαλόκαιρη πατρίδα μου, την Ήπειρο, όπου κάθε πέτρα, κάθε χάλασμα και κάθε λακκιά έχουν το τραγούδι τους, την παράδοσή τους και το παραμύθι τους.
Αυτό μ' ανάγκασε να τους λέω συχνά όσα παραμύθια δεν εξάλειφε από το μνημονικό μου ο καιρός, για να αιστανθούν κι αυτά εκείνη την άρρητη τη γλύκα, που αιστάνονται όσα παιδιά έχουν την ευτυχία να γεννιούνται και ν' αναθρέφωνται στο χωριό τους ή στην πολιτεία τους, ακούοντας τα γλυκά τα παραμύθια από το στόμα της βάβως του σπιτιού.
Τέτοια παιδιά, με την ίδια τύχη των παιδιών μου, δυστυχώς είναι πολλά Ηπειρωτόπουλα, γεννημένα στην Ξενιτειά, που μεγαλώνουν χωρίς τα γλυκά τα παραμύθια της βάβως τους, αφόντας η δύστυχή μας πατρίδα, η Ήπειρο, είναι αντικείμενο καταδιωγμού της παράνομης και ληστρικής φυλής, που προσπαθεί να τη μεταβάλη από ελληνική, ελληνικότατη που ήταν, αφόντας γεννήθηκε ο Ελληνισμός κι είναι ως τα σήμερα, σε χώρα βάρβαρη, αρβανίτικη!
Για τα ξενιτεμένα Ηπειρωτόπουλα, λοιπόν, δημοσιεύω αυτή τη σειρά των Παραμυθιών μου τα ονόμασα δε Ηπειρωτικά, διότι είναι όλα βγαλμένα από τους βράχους κι από τα χαλάσματα κι από τα λακκώματα της πατρίδας μου.
Στο σημερινό μας AUDIOBOOK, ένα πριγκιπόπουλο αποφασίζει να βρει το αθάνατο νερό για να σώσει τον άρρωστο βασιλιά- πατέρα του. Στη διαδρομή του θα περάσει πολλές περιπέτειες. Θα καταφέρει να βρει τελικά το αθάνατο νερό και να σώσει τον πατέρα του;Στη συλλογή αυτή ο συγγραφέας είχε προτάξει τον ακόλουθο Πρόλογο:
Τα καημένα μου τα παιδιά, ακολουθώντας την τύχη μου, ίσως και την τύχη του σπιτιού μου, που το κυνηγάει κάποια κακομοιριά εδώ κι εκατό χρόνια, γεννήθηκαν μακρυά από την καλοχείμωνη και γλυκοκαλόκαιρη πατρίδα μου, την Ήπειρο, όπου κάθε πέτρα, κάθε χάλασμα και κάθε λακκιά έχουν το τραγούδι τους, την παράδοσή τους και το παραμύθι τους.
Αυτό μ' ανάγκασε να τους λέω συχνά όσα παραμύθια δεν εξάλειφε από το μνημονικό μου ο καιρός, για να αιστανθούν κι αυτά εκείνη την άρρητη τη γλύκα, που αιστάνονται όσα παιδιά έχουν την ευτυχία να γεννιούνται και ν' αναθρέφωνται στο χωριό τους ή στην πολιτεία τους, ακούοντας τα γλυκά τα παραμύθια από το στόμα της βάβως του σπιτιού.
Τέτοια παιδιά, με την ίδια τύχη των παιδιών μου, δυστυχώς είναι πολλά Ηπειρωτόπουλα, γεννημένα στην Ξενιτειά, που μεγαλώνουν χωρίς τα γλυκά τα παραμύθια της βάβως τους, αφόντας η δύστυχή μας πατρίδα, η Ήπειρο, είναι αντικείμενο καταδιωγμού της παράνομης και ληστρικής φυλής, που προσπαθεί να τη μεταβάλη από ελληνική, ελληνικότατη που ήταν, αφόντας γεννήθηκε ο Ελληνισμός κι είναι ως τα σήμερα, σε χώρα βάρβαρη, αρβανίτικη!
Για τα ξενιτεμένα Ηπειρωτόπουλα, λοιπόν, δημοσιεύω αυτή τη σειρά των Παραμυθιών μου τα ονόμασα δε Ηπειρωτικά, διότι είναι όλα βγαλμένα από τους βράχους κι από τα χαλάσματα κι από τα λακκώματα της πατρίδας μου.
ΤΟ AUDIOBOOK ΕΔΩ:
.jpg)
.jpg)
