Και στην παρακμή υπάρχει ακμή
Ακμάζει ο εγωισμός, η αλαζονεία, ο ατομισμός,
ο δόλος, η υστεροβουλία κι άλλα παρόμοια τσουμπλέκια.
(καφετζής)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΝΗ 1
Κάποτε είχα ένα καφενείο…
Το έκλεισα όταν άρχισε η κρίση. Η κρίση ήρθε πολλά χρόνια πριν. Αργότερα το 2010 ήρθε και η οικονομική. Έκτοτε, το Καστελόριζο θα μας θυμίζει το λαχανόρυζο που μας περιμένει.
Τώρα, ανοίγω πάλι το καφενείο για σαράντα οχτώ λόγους, αλλά θα σας αποκαλύψω προς το παρόν τους τέσσερις:
1. Για απόδειξη της ανάπτυξης που ήρθε.
2. Γιατί ήταν δίκαιο και έγινε πράξη (πράξη γίνονται και τα άδικα θα μου πείτε…).
3. Γιατί είναι προεκλογική χρονιά και για κάποιες επιχειρήσεις και επαγγέλματα ανοίγουν δουλειές οι εκλογές (καφενεία, τυπογραφεία, χαλκεία, αφισοκολλητές, δημοσκόπους, καιροσκόπους...). Οι αφισοκολλητές, βέβαια, δεν πληρώνονται αρχικά, αλλά μας στοιχίζουν πολύ αργότερα, όταν τους διορίζουν.
Ναι στα κυνηγόσκυλα, ναι και στα τσοπανόσκυλα! Όχι στα κομματόσκυλα, όχι και στα κοπρόσκυλα! Αυτά είναι δημοψηφίσματα!... Καλά του γράδουσα ιδώια ιά…
4. Για να συμβάλω στον «εμφύλιο» διάλογο των μονολόγων που ξεκίνησαν στον τόπο μας βαθυστόχαστοι αρθρογράφοι – αναλυτές οι οποίοι κομίζουν γλαύκα στην Αθήνα και μπούφο στην Αργιθέα.
─ Μαλώνεις συννυφάδα;
─ Στα σπίρτα στέκομαι.
Άρθρα ρητορικών ερωτημάτων για το ποιος θέλουμε να κυβερνά αυτόν τον τόπο και πώς θέλουμε αυτόν τον τόπο. Άρθρα αμφισβήτησης. Άρθρα ειρωνείας. Άρθρα διχαστικού λόγου, με τα οποία νομίζουν ότι υπηρετούν το καλό της μικρής μας πατρίδας. Στην Αργιθέα κανείς δεν περισσεύει, αλλά και κανέναν δεν έχει ανάγκη η Αργιθέα…
Με θλίβει το νέο που έρχεται με τη χειρότερη εκδοχή του παλιού. Σε ήχο πλάγιο και ήχο βαρύ, θα πάρει θέση κι ο καφετζής κι αργιθεάτικα θα σας προτείνει: ΛΑΡΩΣΤΕ!
Αρχίζουμε!
Όπως συνηθίζαμε κι από παλιά, την Αργιθέα θα την κυβερνούν αυτοί που θα
επιλέγουν με την ψήφο τους οι Αργιθεάτες ψηφοφόροι.
Ως ψηφοφόρος, μόνο δυο φορές βρέθηκα με την πλευρά των νικητών. Όποιον ψήφιζα, έχανε… Κανένας αρχηγός δε με έβαζε στον συνδυασμό του. Δεν είσαι από μεγάλο ταράφι, μου έλεγαν κι άλλα τέτοια, μέχρι που κάποιος μου το πέταξε κατάμουτρα. Ούτε για ψηφοφόρο δε σε θέλω, μου είπε. Από τότε ψηφίζω πάντα αυτόν που θέλω να χάσει και φυσικά κανείς δε μου ζητάει ψήφο.
Στις βουλευτικές ήμουν πάντα χαμένος, γιατί διαπίστωσα πως πάντα με αγαπούσε η αντιπολίτευση που έταζε και ποτέ η κυβέρνηση που δεν έδινε.
Κανένας δεν αποκλείει κανέναν από το δικαίωμα να δημιουργεί συνδυασμούς
και να διεκδικεί την ψήφο του Αργιθεάτη.
Ούτε εμποδίζεται κανείς να πάει σε μια λάκα και να παίξει με την παρέα του τσιλίκα
ή πρίτσιαλα (σκατόλια)…
Να γίνουν, λέει, όσο το δυνατόν περισσότεροι συνδυασμοί. Βεβαίως! Άλλωστε, το υποστηρίζουν και οι τοπικές παροιμίες: «Δώδεκα Κουμπουριανίτες, δεκατρείς χαντζιάρες» και «Δώδεκα Κοντογιανναίοι, δεκατρείς ταμπ’ράδες»…
Όνειρα και οράματα
Αυτός έχει ένα όραμα για την Αργιθέα, άκουσα κάπου. Εγώ έχω δύο οράματα, ίσως να είναι κι απ’ τον καταρράκτη. Άλλος ονειρεύεται την Αργιθέα έτσι, άλλος την ονειρεύεται αλλιώς. Πώς να συμφωνήσει ο κηπουρός με τον κεραμέα; Έλα, ντε…
Πάντως, χωρίς ονειροκρίτη δεν μπορείς πια να εξηγήσεις αυτά που συμβαίνουν στην περιοχή. Ως σοβαρό καφενείο, θα αναγκαστώ σύντομα να προσλάβω καφετζού (μόλις επανέλθουν οι συλλογικές συμβάσεις, εννοείται…). Ο πελάτης θα πίνει τον καφέ του, θα του λέμε και το φλιτζάνι, χωρίς καμία επιβάρυνση. Θα αποκαλύπτουμε, επίσης, και τους χρησμούς των… ονειροπαρμένων.
Προζύμια και ζυμώματα
Καλώ τους πάντες, λέει, σε ζυμώσεις από αυτόν τον Αύγουστο (πριν την πανσέληνο ή μετά;). Δεν αφήνεις από Σεπτέμβριο, μιας και τώρα είμαστε απασχολημένοι με τα ημερομήνια; Άσε που μ’ αυτή τη ζέστη φουσκώνει γρήγορα το ψωμί κι αν δεν προπίσεις, θα σου ξινίσει κιόλας. Εγώ δε θέλω να ζυμώσω. Γι’ αυτό όλο κοσκινίζω. Και τι να ζυμώσουμε, μπομπότα ή καθάριο; Αλλά εμένα ήταν μη με καλέσεις… Έτσι και με κάλεσες…
Απ’ την άλλη φοβάται τα προζύμια… Με τα προζύμια ξεκινούσαν οι γάμοι παλιά. Φοβάται μην παντρευτεί ο δήμαρχος τον Χασιώτη. Φοβερό ζευγάρι, ε; Λάμπρος και Γιώργος! Τις περισσότερες φορές γιορτάζουν και μαζί. Θα έχουμε και το σχετικό οικονομικό όφελος.
Τους είδε σε κοινά γεύματα και μας το είπε ο μαρτυριάρης… Άκου, να τρώνε μαζί! Ποιος τους έδωσε τέτοιο δικαίωμα; Άκου, να προωθούν έναν συνδυασμό!… (Αλήθεια, τι να τουν π’ράζει αυτόν;)…
Και το τερματίζει «δημοσιογραφικά σκεπτόμενος» με εικασίες περί τετελεσμένων από τους λαοπλάνους, κατά την ευαίσθητη περίοδο της των Αργιθεατών Αναβάσεως.
Πάντως, όταν ανέβηκα προχθές, πέτρες και λακκούβες συνάντησα, από τετελεσμένα π’θινά. Να με βλέπατε να τριπλάρω λακκούβες και νιροφαϊές εκεί στου Μπλαχούτη, ανώτερος απ’ τον Μέσι…
Τώρα, που το ξανασκέφτομαι, βέβαια, έτσι εξηγείται γιατί κάθεται ο Χασιώτης στις Κουρουμπλιές κι ο Τσιβόλας στην Τραχήλω και διακινούν προπαγανδιστικό υλικό που τους φέρνει ο Παπακώστας μαζί με ψωμί, τυρί και πεπόνι. Όποιος έχει μαχαίρι, τρώει πεπόνι...
Όμως, άμα δεν έχεις πεπόνι, τι το θέλεις το μαχαίρι;
Τέλος, τσουβαλιάζοντας το πολιτικό προσωπικό της περιοχής μας, το αξιολόγησε ως αποτυχημένο σε μεγάλο βαθμό, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως αυτό είναι ύβρις στις επιλογές του λαού της. Κανείς πρόεδρος, δήμαρχος, σύμβουλος δεν επιβλήθηκε με το ζόρι παρά μόνο με την ελεύθερη βούληση και δια της ψήφου.
«Όλβιος όστις της ιστορίης έσχε μάθησιν»
Κάπως έτσι έγραφε πριν αιώνες ο Ευριπίδης στο φέισμπουκ… Δεν το μετέφρασε στην νεοελληνικήν, αλλά το χειρότερο δεν είπε πως για να μάθεις ιστορία πρέπει να ακούς, να ρωτάς και να διαβάζεις.
Οπότε, φτάσαμε και στο ιστορικό μαργαριτάρι: Ο Ξέρξης στις Θερμοπύλες ζήτησε από τους Σπαρτιάτες να του παραδώσουν τα όπλα τους και τότε ο Λεωνίδας με τα λίγα περσικά που ήξερε του απάντησε «μολών λαβέ».
Ιστορία έχει κι ο μικρός μας τόπος… Αυτόν τον τόπο δεν τον κυβέρνησαν πάντοτε αλάνθαστοι. Απλοί άνθρωποι ήταν ο λαός του. Ο καθένας έχει την προσφορά του και η μη αναγνώρισή της από κάποιους αποτελεί αχαριστία.
ΑΝΑΚΑΤΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΚΟΡΠΙΑ
Κουνούπια και υποψήφιοι
Οι πολλές βροχές και η εγκληματική αμέλεια της δημοτικής αρχής, η οποία δεν προχώρησε εγκαίρως σε αεροψεκασμούς, ευνόησε την ανάπτυξη πολλών κουνουπιών και υποψηφίων δημάρχων. Και οι υποψήφιοι… κουνούπια δε μας γίνονται;
Ιδίως τα ζερβά έχουν παραγωγή μεγάλη.
Δημαρχοκλάρι
Μήπως είναι κάνα κλαρί στον τόπο μας που βγάζει δημάρχους; Παίρνει καθένας την κλιτσούλα του, κάνει πέρα και λέει: «είμαι υποψήφιος δήμαρχος». Καλά κι εμείς τι φταίμε; Εμείς οι άλλοι από κουρουμπλιές είμαστε; Τέτοιο τοξικό δέντρο μόνο τον ίταμο γνωρίζω. Ξέρω δυο στο Αετοχώρι κι έναν στο Ασπρόρεμα, αλλά δεν είναι της παρούσης, όπως λένε κάποιοι με ρητορικήν δεινότητα.
Δικαίωμα βοσκής δεν έχουμε, να βγούμε δημάρχοι τρέχουμε… (δημώδες άσμα)
Προτείνω να φέρουμε ξένον για δήμαρχο. Έτσι κι αλλιώς, ξένοι κάνουν κουμάντο στη χώρα. Ο δήμαρχος στο Κοζιοκάρι θα μας πειράξει; Ο Ψινάκης, ας πούμε, είναι μια καλή λύση. Από τον Μαραθώνα στον Μάραθο. Και μαλλί και γυαλί… Τώρα, μεταξύ μας, αυτοί που ψήφισαν Ψινάκη, πρέπει να έχουν δικαίωμα να ξαναψηφίσουν;
Διόσκουροι
Τσιβόλας – Παπακώστας! Παπακώστας – Τσιβόλας!
Κοίτα που έφτασα να υπερασπίζομαι δικηγόρους!... Και πάνω που είχα αποφασίσει να τους μαυρίσω, δε με αφήνουν οι διαόλοι… Πετάγομαι στον ύπνο μου και φωνάζω:
Τσιβόλα, δώσ’ τα όλα!... Μήτσιο, παίξε τη μπάλα της ζωής σου!... Μήτσιο, γερά!... (αλάργα, πιδιά, απ’ του Μήτσιου!... Ας προειδοποιούμε κι κάναν αντίπαλο, που πάει σαν τ’ μπούφ’ του π’λί)…
Εντελώς φυσιολογικές οι αντιδράσεις σου, μου είπε η ψυχολόγος που ρώτησα στα Βραγκιανά.
Γκρίνιααααααααα…
Όταν ακούς κάποιους να γκρινιάζουν και δίκιο να ’χουν δεν τους πιστεύεις. Μάλλον καλά τα κάνει η δημοτική αρχή λες… «Τι έχει ο τράγος και βελάζει; Άλλος τράγος τον πειράζει» έλεγε κι ο μακαρίτης πια Γιάννης Παπαϊάννης.
Ηθικός κανών
Όταν εκλέγεσαι με μια παράταξη στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην πορεία διαφωνείς, διατυπώνεις τη διαφωνία σου και η παράταξή σου πλειοψηφικά αποφασίζει αν συμμερίζεται την άποψή σου. Αν όχι, τότε ενημερώνεις και τον λαό που σου ’δωσε τον ρόλο και κάνεις παραίτηση. Δεν κρατάς σε ομηρία και αδυναμία δράσης ούτε την παράταξη ούτε τον τόπο. Στο τέλος όλοι θα κριθούν και ανάλογες συμπεριφορές θα κριθούν αυστηρά και χωρίς επιείκεια.
Καλά, ακούγεται και ότι εν ενεργεία αντιδήμαρχος κάνει αντιπολίτευση στον δήμαρχο έναν χρόνο πριν τις εκλογές… Αυτά κάποια στιγμή θα τα μάθουμε. Όχι από φήμες, αλλά από το τι ψηφίζει ο καθένας.
Είπε άφρων. Ποιος Τσίνας;
Τριακόσια χιλιόμετρα χωματόδρομο κατάφερε επί των ημερών του! Μας έπνιξε στον κουρνιαχτό, εδώ που τα λέμε. Ηλεκτροδοτήσεις, υδραγωγεία, άλλα έργα… Πολιτικό κεφάλαιο του τόπου μας αλλά και του νομού μας, για όσους φυσικά γνωρίζουν κι αναγνωρίζουν.
Τσίνα θα ψηφίσω. Βάλει δε βάλει υποψηφιότητα… Το πολύ να μου το βγάλουν άκυρο. Όμως, εγώ θα ξέρω ότι ψήφισα και μια φορά σωστά. Τσίνα θα ψηφίσω! Κι Αλέκο Τσιάκαλο! Και Γιώργο Κόφφα! Και Χρήστο Λαμπέρη! Και Κώστα Κίσσα! Και τους αείμνηστους: Δημοσθένη Μπακογιάννη, Νίκο Κουτίνα, Σοφοκλή Γιαννακάκη, Νίκο Παλαμά… θα ψηφίσω! Κι άλλους πολλούς που τους θυμάμαι, αλλά δεν τους γράφω και σίγουρα τους αδικώ.
Υποψήφιος Αγράφων ο Αλέξης
Μην πάει ο νους σας στο κακό… Η περιοχή ξέρει από μπόρα, ξέρει κι από Ντόρα. Ο Αλέξης ο Καρδαμπίκης ανακοίνωσε υποψηφιότητα για δήμαρχος. Καλόν και επιτυχή αγώνα, φίλε Αλέξη! Αγώνα με ευπρέπεια και σεβασμό. Η ενασχόλησή σου με τα κοινά των πολύπαθων Αγράφων, όφελος για την περιοχή θα είναι σε κάθε περίπτωση. Η μεγάλη πολιτική σου εμπειρία το εγγυάται.
Και άμα βγεις με το καλό, να ρυθμίσουμε ειρηνικά τις διασυνοριακές μας διαφορές με κάτι Ζελινιτσοχοριγγοβίτες. Τέρμα οι κλίτσες!
Στη βρύση στη Βατόβρυση θα γίνει η συμφωνία. Πάντα χρειάζεται νερό σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αλλά πού να βρεις Πρέσπες στον Πλατανιά.
Θα βάλει κι ο Φλώτσιος πεντέξι αρνιά… Ένα κοπάδι θα είχε ακόμα, αν δεν ασχολούνταν με τα κοινά. Αυτόν δεν τον ξαναψηφίζω, μπας και γλυτώσει κάνα μανάρι.
Τσερκούβιανα
Όλη η Ευρώπη συζητά για την κοιλάδα του Αχελώου, μας πληροφορεί αρθρογράφος του… αργιθεάτικου μεγαλείου! Εις την Εσπερίαν δεν ακούς τίποτε άλλο… Όλοι μιλάνε για Σ’κιά, Κουνάτσια, Μπουζιάρ’κου, Τσιρκούβιανα (θα είναι υποψήφια για πολιτιστική πρωτεύουσα το 3019, αφού λογικά θα έχουν ολοκληρωθεί ως τότε και οι γαλαρίες στον Ντρασκό), Γριμπιανά, Πράβα, Αρδάνοβο, γέφυρα Καταφυλλίου… Αγαπημένοι προορισμοί πλέον. Ποια Μύκονος και ποια Σαντορίνη;
Τώρα που το ’φερε η κουβέντα, ποιο είναι το σωστό; Γέφυρα Καταφυλλίου εμείς, γέφυρα Αυλακίου οι απέναντι. Ο Κοτζιάς τι λέει επ’ αυτού; Ρε, δεν την ανατινάζουμε, να λήξει η φασαρία; Τι τη θέλουμε; Έχουμε την περαταριά… Θα δώσουμε κι εργόχειρο στον Μενέλαο, να έχει δυο γέφυρες για αναστήλωση.
Αυτά είναι προβλήματα!
Το τμήμα νεολαίας του ΚΑΠΗ Βραγκιανών, διαμαρτύρεται γιατί οι άλλοι δήμοι της κοιλάδας διοργανώνουν πάρτι στον Αχελώο, ενώ ο δικός μας αδιαφορεί. Ούτε την πρόσβαση στο ποτάμι δε φρόντισε. Όμως, η δραστήρια νεολαία έδωσε τη λύση με ιδιώτη ο οποίος άνοιξε τελικά τον δρόμο. Οι αντιδραστικοί (αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου) πήραν την απάντηση που τους ταιριάζει…
Αυτά είναι προβλήματα! Τα ίδια ακριβώς προβλήματα που είχαμε κι εμείς, όταν ήμασταν νέοι.
Κάν’ τε με εμένα νέο και σου στήνω γλέντι στο Σκιζοκάραβο, όχι στον Άσπρο που κατεβαίνεις σε δυο λεπτά…
Προς νέους
Χαρείτε νέοι τον ντουνιά, γιατί ο καιρός διαβαίνει
κι όποιος θα μπει στη μαύρη γη, πάλι δεν ξαναβγαίνει… αλλά
η Αργιθέα πρέπει να δεχτεί και τον ιδρώτα σας από άλλες δράσεις, για να γίνει βιωματική η σχέση σας μ’ αυτή, όχι μόνο τον ιδρώτα των χορών σας. Ακολουθήστε εκείνους τους νέους που ζουν εκεί και μπορούν να σας οδηγήσουν στις ομορφιές της, μέσα από τα κλειστά μονοπάτια της που θα ανοίξετε εσείς με τα τσεκούρια και τα τσαπιά σας. Τότε, ο ιδρώτας σας θα σμίξει με τον ιδρώτα των προγόνων σας. Τότε, να δείχνετε περήφανοι τις φουσκάλες στα χέρια σας και να λέτε: Να, για τον τόπο μου, χαλάλι!
Και κάτι ακόμη: Γιατί ρίβερ πάρτι, λέικ πάρτι; Βέβαια, αν δεν πείτε έτσι, πού να σας καταλάβει η γερο-Κώσταινα! Παλιά τραγουδούσαμε κι εμείς στα ξεφλουδίσματα καραόκε, αλλά ουδέποτε είπαμε το πανηγύρι φέστιβαλ.
Να μαθαίνετε ξένες γλώσσες! Όσο πιο πολλές μπορείτε… Εγώ εκτός από κινέζικα δε γνωρίζω άλλη γλώσσα. Πώς να συνεννοηθείς με κινέζικα στην Ελλάδα; Θα μου πεις, στην Ελλάδα ούτε με ελληνικά συνεννοείσαι…
Η πάλη των γενεών
Η πάλη των τάξεων
Η πάλη των συντάξεων. Ότι χειρότερο. Να παλεύεις να τα βγάλεις πέρα με τη σύνταξη.
Δεν έχουμε παιδεία
Ποιος φταίει; Εμείς. Μας εμποδίζει ποτέ κανένας υπουργός να διαβάζουμε; Η παιδεία είναι ένα δέντρο που κανένας υπουργός, παρά τις προσπάθειές του, δεν κατάφερε να ξεριζώσει ακόμη. (Αυτό δεν είναι δικό μου. Από τον Μποστ το έκλεψα, αλλά δεν έχει σημασία. Άλλωστε, στην Ελλάδα η κλοπή δεν τιμωρείται).
Ούτε υγεία έχουμε
Ποιος φταίει; Εμείς. Όλοι τα παίρνουν, αλλά μόνο για τους γιατρούς λέμε ότι παίρνουν φακελάκι. Οι άλλοι τα παίρνουν και χωρίς φακελάκι. Ου γιατρός είνι γιατρός!... Πάλι καλά που δε μας τα ζητάει σε αποστειρωμένο ουροσυλλέκτη.
Οι γιατροί ξέρουν τις ενέργειες των φαρμάκων και οι δάσκαλοι τις παρενέργειες. Οι δάσκαλοι δεν εμπιστεύονται τους γιατρούς (γιατί τους είχαν μαθητές). Γι’ αυτό λένε: «Ουδείς μωρότερος των ιατρών, αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι».
Πώς να ’χουμε υγεία; Σπουδάζουν οι γιατροί και φεύγουν αμέσως για το εξωτερικό.
Πας στον γιατρό κι όταν σου γράφει συνταγή, έχεις τον λογισμό: «ρε τουν κιαρατά, απ’ τ’ νουβάρτις τα παίρνει κι αυτός ου λουπουδύτ’ς»… Οπότε:
Βγάζεις κριθαράκι στο μάτι κι αντί να σου γράψει κολλύριο ο οφθαλμίατρος, λέει: «Να βρεις ένα πιδί που να ’χει μάνα κι πατέρα κι να ’χουν πληρώσει κι τουν ΕΝΦΙΑ, για να στ’ αλ’χτήσει τρεις βουλές του προυΐ, αλλά του πιδί να ’νι ακατούρ’γου».
Ο παθολόγος σε στέλνει κατευθείαν στην ξεματιάστρα και για προληπτική ιατρική σου προτείνει να μάσεις λίγο ρετσίνι… δια πάσαν νόσον.
Τέλος, αν είχαμε υγεία δε θα άφηναν τον Πολάκη να κυκλοφορεί ελεύθερος.
Αν δεν υπήρχαν νόμοι, δε θα υπήρχαν και παράνομοι.
(εντελώς ξεκάρφωτο ρητό υποθετικού λόγου του καφετζή)
Πόσα δίνετε να μην ξαναγράψω;
(εντελώς φανερή απειλή του καφετζή)
Ανακοίνωση
Βρήκα το Ν του Βαρουφάκη. Είναι ικειό του κόκκινου, γιατί αυτός ήταν αριστερός. Βλέπετε το έχω μπροστά μπροστά, άμα τον δει κανένας να περάσει να το πάρει.
Δείτε, όμως,
τι διάβαζα κάπου τελευταία:
Το «Ν» συντονίζει τον εγκέφαλο.
Σχετικά
πρόσφατα (1996), στο ιατρικό περιοδικό
MEDIZIN-JURNAL, στη Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία
επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την
οποίαν: «Η εκφορά του γράμματος
«Ν»
μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και
ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της
τοποθέτησης του «Ν»
στο μέσον ακριβώς του αλφαβήτου, στο
πρώτο ελληνικό αλφάβητο με τα 27 γράμματα».
Αν είναι έτσι, καταλαβαίνετε ότι δεν το χρειαζόταν ου Βαρουφάκ’ς. Τι να το κάνει; Σάματ’ είχε εγκέφαλο; Γι’ αυτό το πέταξε. Θα του κρατήσου μαναχός μ’, πο’ ’χου κι εγκέφαλου, έστω και κακής ποιότητας.
Να κλείσουμε όμορφα
Εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Παΐσιο κτίζουν στο Μελάνυδρο. Συγχαρητήρια σ’ αυτούς που είχαν την ιδέα και σ’ αυτούς που την υλοποιούν, με όποια συμμετοχή! Η πίστη τους και η απόφασή τους θα ξεπεράσει κάθε εμπόδιο. Έτσι πορεύεται πάντα ο λαός μας. Με τη συλλογική του μνήμη, με τους αγίους του, με τους ήρωές του, με τους ποιητές του…
Ο Άγιος Παΐσιος, άγιος των ημερών μας, είναι ιδιαίτερα προσφιλής. Τον συνοδεύει η δόξα της ταπεινότητάς του. Με αρκετούς Αργιθεάτες είχε στενότατη σχέση και επικοινωνία μέχρι την κοίμησή του. Το εκκλησάκι αυτό θα συνδέει πια τον άγιο με τον τόπο μας.
Πάσχα του καλοκαιριού…
Γιορτάζει σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη η πατρίδα μας της Παναγιάς τη γιορτή.
Στοργική Μητέρα και Υπέρμαχη Στρατηγός στις δυσκολίες μας.
Χρόνια Πολλά σε όλους!
Η Παναγία να προστατεύει και να βοηθά όλους τους ανθρώπους!
Κι η Σπηλιώτισσα να προστατεύει και να βοηθά όλους τους Αργιθεάτες!...
Κι άλλο κλεμμένο…
Δεν υπάρχει εν όργανον,
εις εισαγγελεύς,
ένας δραγάτης τέλος πάντων
να με μαζέψει;
15/8/2018
.webp)
