Στα χωρία Αργιθέας Γιάννης δήμαρχος Γράφει ο Γιάννης Φρύδας ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 11

 

Στα χωρία Αργιθέας Γιάννης δήμαρχος

Και δήμαρχος θα γίνεις Γιάννη; Έτσι το ’φερε η κατάρα!

(τροποποιημένη παροιμία)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 11

Θα είμαι υποψήφιος

Προς όλους τους Αργιθεάτες

Ανακοινώνω σήμερα ότι θα είμαι υποψήφιος στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Επικοινωνώ μαζί σας μέσα από τη φιλόξενη ιστοσελίδα «Καταφύλλι», γνωστοποιώντας την απόφασή μου αυτή. Μια απόφαση αποτέλεσμα πολλής σκέψης και προβληματισμού. Η σημερινή ανακοίνωση είναι το ξεκίνημα μιας πορείας προς τις εκλογές, στην οποία θα ήθελα να βρεθούμε συνοδοιπόροι και συνεργάτες, ώστε να σχεδιάσουμε και οργανώσουμε τον αγώνα μας για το καλό της γενέθλιας μικρής μας πατρίδας, την Αργιθέας.

Μία είναι η φιλοδοξία μου. Να αγωνιστώ μαζί σας για τον τόπο μας!

Για μια Αργιθέα καλύτερη!

Γιατί έτσι;

Δυο μήνες τώρα περίπου, επικοινωνούμε μέσα από τα κείμενα του Καφενείου. Θεώρησα ιδιαίτερα συμβολικό, η πρώτη ανακοίνωση να γίνει με τον ίδιο τρόπο. Η επίσημη διακήρυξη θα γίνει πολύ αργότερα, σε ειδική ανοιχτή συγκέντρωση, όταν θα έχουμε οργανώσει στην κάθε της λεπτομέρεια την παράταξη, τους στόχους της και το πρόγραμμά της. Ακούμε, ρωτάμε, μαθαίνουμε, καταγράφουμε, διαμορφώνουμε προτάσεις, σχεδιάζουμε δράσεις.

Πολλοί, ίσως λόγω των παρεμβάσεων – προτάσεων που εμπεριείχαν τα γραπτά μου, είχαν προβλέψει αυτή την απόφασή μου και με ρωτούσαν σχετικά, με έπαιρναν τηλέφωνο, αρκετοί μάλιστα με παρότρυναν και έτσι ανακοίνωσα υποψηφιότητα.

Αν ανησυχείτε, μην ανησυχείτε…

Με τα σοβαρά τελειώσαμε. Αυτά πήραν τον δρόμο τους. Κατά τα άλλα, το Καφενείο σας θα παραμείνει όπως το ξέρατε. Βλέπετε ότι παρά το σοβαρόν της ανακοίνωσης ο τίτλος και ο υπότιτλος υπηρετούν το χιουμοριστικό πνεύμα του. Δεν αλλάζει τίποτε… Τέτοια επιχείρηση δεν την παρατάς, τώρα ειδικά που είμαι κοντά σε συμφωνία με σπουδαίο στρατηγικό επενδυτή. Ξέρω εγώ αν θα με βγάλετε δήμαρχο; Πώς να αφήσω στρωμένη δουλειά; Μην ανησυχείτε λοιπόν! Συνεχίζουμε! Βάλτε, όμως, σας παρακαλώ σε εμφανές μέρος του σπιτιού σας, τυπώστε στα μπλουζάκια σας, βαράτε τατουάζ στην αμπάλα σας το: ΚΑΦΕΤΖΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΨΗΦΟ ΔΕ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ (με πολύχρωμα γράμματα, για να είμαστε και πολυσυλλεκτικοί ως προς τα κόμματα). Βοηθάτε, ρε παιδιά! Αμπώξτι κι μένα λίγου! Ούλου τουν Κ’τσό θ’ αμπώχνιτι; Κι τουν Τέλη; Μη χάνετε την ευκαιρία!

ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΕ ΕΙΜΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΤΕ

Μεγάλη συνέντευξη του υποψηφίου δημάρχου Γιάννη Φρύδα

Δεν πρόλαβα να ανακοινώσω την υποψηφιότητά μου, κατέφθασαν στο Καφενείο διεθνή, ελληνικά και τοπικά κανάλια, αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, παπαράτσι (ένας παραπάτσι κιόλας, έπισι απάν’ σ’ ένα τραπέζι, τριβάλα κάτι ρακουπότηρα, μ’ άφ’κι στ’ λάκα. Θα τουν ξιμέσιαζα, αλλά μου ’παν ούλοι ότι είνι γούρι κι τουν απαράτ’σα).

Σι εν εν, Αλ τζαζίρα, Μπι μπι σι (να σ’ πει ου παπάς στ’ αυτί!...), Ντόιτσε Βέλε, Ντόιτσε μπανκ (όχι, αυτή είναι τράπεζα). Πάντως, να ξέρετε ότι ανακατώνονται κι αυτοί στις εκλογές. Μου έφεραν και λεφτά για τον αγώνα. Τους ενδιαφέρει, λέει, το μέλλον της Αργιθέας, η ανάπτυξη, ο καταπληκτικός Αέρας στον Τύμπανο, το σπάνιον Χονδροσπάνιον… Κάτι τέτοια πέταγαν, αλλά ιγώ είχα του νου μ’ στα λιφτά κι δεν πουλυέδουνα σουμασία. Μιγάλα κανάλια αυτά, άμα πέ’εις μέσα, πνί’κις…

Τα ελληνικά κανάλια και ραδιόφωνα ήταν όλα, εκτός απ’ τα κρατικά. Κάποιος θα τους είπε πως είμαι αντίθετος με την κυβέρνηση κι άμα είσαι αντίθετος, δεν καλοσκαιράς από ΕΡΤ. Δεν αφήνει ο Παππάς ούτε τα παπαδάκια του… Ήταν κι ου Αυτιάς. Ουλουσούσουμους μπρουστά μ’ σας λέου…

Τέλος, ήταν και τα τοπικά μουμουέ Τσιαλαφούτι τσάνελ και Αρτ’μή νιουζ (οι παλιοί Αργιθεάτες δεν ξέρουν τι θα πει τσάνελ και νιουζ, οι νέοι δε γνωρίζουν τι θα πει τσιαλαφούτι και αρτ’μή. Κάπως έτσι, δημιουργείται το χάσμα των γενεών. Απ’ το κλωτσοτύρι στο κλωτσοσκούφι…).

Με συγχωρείτε που σας απασχολώ με το πρόσωπό μου. Θα παρακολουθήσουμε αυτή τη συνέντευξη. «Είσαι δημόσιο πρόσωπο τώρα» μου είπαν (πώς λέμε δημόσιος δρόμος, δημόσιος υπάλληλος, δημόσιος κίνδυνος, δημόσιες τουαλέτες…). «Πρέπει η είδηση και οι απόψεις σου να φτάσουν παντού, για να ενημερωθούν οι πολίτες…».

Α, ρε κακομοίρηδες πολίτες! Σας ενημερώνουν, γι’ αυτό αγριεύετε. Καλό κουράγιο!

Η συνέντευξη

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τελικά υποψήφιος δήμαρχος. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;

Γ. Φ. Αρχικά, σας καλωσορίζω όλους και εύχομαι να έχουμε μια καλή και επωφελή συνεργασία (κοτάς να τ’ς πας κόντρα αφ’νούς;). Θα κάνω πρώτα μια διευκρίνηση. Για να είμαι ακριβής, θα είμαι υποψήφιος για υποψήφιος δήμαρχος.

Σκέφτομαι να ξεκινήσω διαφορετικά. Το σύνηθες είναι, έως τώρα, να παίρνει ο καθένας την κλιτσούλα του να κόβει πέρα και να λέει: «είμαι υποψήφιος δήμαρχος». Εγώ πρώτα πήρα την πρωτοβουλία και ψάχνω να βρω σε όλα τα χωριά ανθρώπους με τις ίδιες ιδέες και ανησυχίες. Θα μαζευτούμε σαράντα άνθρωποι και θα συγκροτήσουμε παράταξη. Ύστερα, με δημοκρατικές διαδικασίες θα αποφασίσουμε ποιος θα μπει πρώτος, ποιος δεύτερος, ποιος τελευταίος, ποιοι θα μπουν υποψήφιοι για δημοτικοί σύμβουλοι και ποιοι στα τοπικά κάθε χωριού.

Πιστεύω να ορίσουν εμένα να ηγηθώ της προσπάθειας, αλλά δεν είναι σίγουρο. Στη δική μας παράταξη, θέλουμε να είναι πρώτος αυτός που δέχεται να μπει και τελευταίος. Την απόφαση την πήρα ύστερα από βασανιστική σκέψη. Γιάννη, λέου, τι σ’ λείπιτι; (μόνο γι’ αυτό το ρήμα αξίζω μια ψήφο απ’ τ’ φαμιλιά σας). Κι κλίτσα παν’γυρίσια έχ’ς, κι παρουσιαστικό καλό με βαρύτητα (φαλάκρα, κοιλιά, κιλά, σπινθηροβόλο κι αποφασιστικό βλέμμα κι πέντε ζιουβγάρια τσουράπια κατακαίνουργα κι τα καβουτσούκια σε καλή κατάσταση), σάματι οι άλλοι τι έχουν παραπάν’. Εδώ βγήκαν και χειρότεροι…

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί θέλετε σαράντα άτομα. Είναι συμβολικός ο αριθμός;

Γ. Φ. Γιατί σαράντα είχε κι ο Αλή-Μπαμπάς… Σαράντα παλληκάρια από τα Σιλ’πιανά. Σαράντα βρύσες με νερό λέει το τραγούδι (για να ’χουμε να πλενόμαστε μετά το φαΐ και να πλένουμε τα άπλυτά μας) και σαράντα μέρες περπατώ να βρω παπά πνευματικό (πολιτικός χωρίς πνευματικό πάει καρφί για Κόλαση, Τριζόλ’ Παλιουχουράκι, Λαγκάδα Μεσοβουνίου… σώνουντι οι χουναβιές στουν Αργιθέα;). Το νούμερο είναι ενδεικτικό φυσικά, όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα. Πού να βρεις τόσα νούμερα στην Αργιθέα. Πολλά έχουν μαζέψει κι οι άλλες οι παρατάξεις.

Δεν είναι σωστό μια κλειστή παρέα να κάθεται να παίζει δηλωτή, μετά να πίνει κάνα κρασί χαλασμένο και να φκιάνει επί τόπου συνδυασμό ερήμην του λαού (απ’ τον Μπάμπη το ’μαθα και το ερήμην όπως και το υπότροπος).

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με την πολιτική στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα κοινά της Αργιθέας;

Γ. Φ. Ένα όραμα… Ανέφ’κα νια μέρα στου Σ’μήνικου (βουνό Αετοχωρίου), απόστασα κι τιντώθ’κα στουν ίσκιου απού έναν έλατου. Μι πήρι ου ύπνους. Θέλ’ς μι βάρισι ου ήλιους στου κιφάλι, γιατί ξινούσιασα στουν ύπνου, θέλ’ς μι βάρισι κάνα κουκουνάρι πο’ ’κουψι κανιά ν’φίτσα, είδα ένα είνουρου πουλύ σ’μαδιακό. Ήταν όραμα, αλλά δε σας του λέου, βουΐζουμι… Γιατί οι άλλοι σας του λέν’;

Του ’φιρνα γύρα στου μυαλό μ’, αλλά δε μπόρ’γα να βγάλου συμπέρασμα. Κατέφ’κα κάτ’ στα σπίτια κι γραμμή πήγα στουν Αχιλλέα, τουν Καντάφι. Ου Αχιλλέας είναι ου μάγους τ’ς φυλής. Άτουμου σπουδαγμένου, πήγι κι σπούδασι στ’ Λιβύη Μαντζουνουλουγία, μιταπτυχιακό στη Ζουμπιλουλουγία στου Πανιπιστήμιου Τιχιράνης, έκανι κι ένα φιγγάρι στου Θιβέτ (δίδασκι του Δαλάι Λάμα πώς να κάθιτι σταυρουπόδι), παραμουρφουμένους σας λέου. Ταξίδιψι πολύ κι στου ιξουτιρικό, Σουμιρού, Ραψίστα, Λαζαρίνα, Σιρμινίκ, Φ’σιανά, πού δεν πήγι… Τουν έχουμι για ειδικό στη Φυσική, Μεταφυσική, Μεταμεταφυσική (τ’φέκα κι ματαγιόμ’σι) και ιατροφαρμακευτικήν επιστήμη. Για ούλα τουν Αχιλλέα ρουτάμι.

Μόλις είπα του όραμα, γέλασι κι είπι: «Είνι φανιρό, πρέπει να βάλ’ς για δήμαρχους! Στέκα λίγου να σιγουρέψου». Πήρε νια ρόκα (σας τα ’χα πει πο’ ’κλιβι ρόκις) κι αρχίν’σι να ξισπ’ράει, όπους μαδάν τ’ς μαργαρίτις.

«Βγαίν’ς, δε βγαίν’ς, βγαίν’ς, δε βγαίν’ς… βγαίν’ς κι πιρ’σσεύει κι ένα» μου ’πι στου τέλους. «Ξικίνα να φκιά’εις συνδυασμό, είσι ου επόμινους δήμαρχους».

Έτσι έγινε και θα ξεκινήσω την πολιτική μου καριέρα με προσφορά στον τόπο μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δηλαδή, να υποθέσουμε ότι ως δήμαρχος θα κάνεις το πρώτο βήμα στην πολιτική και στα σχέδιά σου είναι να ασχοληθείς μελλοντικά και με την κεντρική πολιτική σκηνή;

Γ. Φ. Να μην το υποθέσετε. Να είστε σίγουροι πως θα το προσπαθήσω. Δεν έχει μόνο η Αργιθέα την ανάγκη να σωθεί, αλλά και ο νομός Καρδίτσας και η χώρα. Στην τοπική αυτοδιοίκηση αποκτάς εμπειρίες στο «διοικείν» (πού σε σφάζειν και πού σε πονείν). Είναι πράγματι το πρώτο σκαλί για να ανέβεις. Ύστερα γίνεσαι βουλευτής, μαθαίνεις να πουλάς τη χαζαμάρα για επιτυχία, την κωλοτούμπα ως προσαρμογή επί του εφικτού, τις τσιακμακόπετρες για διαμάντια και οι άνθρωποι σε ψηφίζουν, γιατί ξέρουν πως ο επόμενος θα είναι χειρότερος. Έτσι, βολεύονται όλοι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι διαφορετικό φέρνεις από τους αντιπάλους σου ως πρόταση, που να δικαιολογεί δημιουργία παράταξης για διεκδίκηση της εξουσίας;

Γ. Φ. Τίποτε το διαφορετικό ως προς τους παναργιθεάτικους στόχους. Αν δώσουμε ένα χαρτί σε κάθε Αργιθεάτη να γράψει τι χρειάζεται ο τόπος, θα γράψουν όλοι τα ίδια πράγματα. Πόσο διαφοροποιημένα μπορεί να είναι τα δήθεν προγράμματα των συνδυασμών; Αναρωτηθείτε τώρα, γιατί ο καθένας θέλει να γίνουν απ’ τη δική του παρέα, στήνουν διαπάλη αντί συνεννόησης και βγάλτε συμπεράσματα. Άρα υπάρχουν και κρυφές σκέψεις, αγνές ή υστερόβουλες δεν μπορώ να ξέρω.

Το διαφορετικό που φέρνει η δική μας πρόταση, είναι πως στην Αργιθέα δεν έχουμε αντίπαλο κανέναν άνθρωπο, αλλά έχουμε αντιπάλους πολλές απ’ τις νοοτροπίες μας, που εγκαταστάθηκαν για τα καλά και είναι η βασικότερη αιτία κακοδαιμονίας. Πολλά

προβλήματα στην Αργιθέα δε λύνονται, παρότι δε χρειάζονται χρήματα για να λυθούν. Σκεφτείτε ποια, τα γιατί και τα διότι… Με αυτές τις νοοτροπίες θα βρεθούμε

απέναντι και σε κάθε περίπτωση θα συγκρουστούμε ανυποχώρητα.

Η διολίσθηση στην απλή διαχείριση (που δεν είναι τόσο εύκολη κι ας τη λέμε απλή) είναι το άλλο μεγάλο εμπόδιο. Σταματά κάθε διαδικασία αναζήτησης νέων προτάσεων και δράσεων. (Κρατείστε αυτή τη σημείωση. Είναι η πιο αστεία. Θα δείτε πόσοι άλλοι υποψήφιοι θα την περάσουν στη διακήρυξή τους).

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορείς να αναφέρεις κάποια παραδείγματα τέτοιων προτάσεων ή δράσεων, που θεωρείς ότι θα βοηθήσουν τον τόπο;

Γ. Φ. Προτάσεις υπάρχουν πολλές. Αν, όμως, δεν τις υλοποιήσουν άνθρωποι, είναι σαν να μην υπάρχουν.

Θα αξιοποιήσω τους τεμπέληδες! Πάντα ο τεμπέλης θα βρει τον ευκολότερο τρόπο να κάνει μια δουλειά που θα του αναθέσεις. Μακριά από τους εργατικούς! Αυτοί φρενάρουν την πρόοδο του τόπου και χαλάνε την πιάτσα.

Θα θεσμοθετήσω την «ημέρα εθελοντικής εργασίας» σε κάθε χωριό. Θα την κάνω πανηγύρι συμμετοχής και προσφοράς. Θα ανοίξουμε πάλι τα πολλά ορειβατικά μονοπάτια, στις καταπληκτικές διαδρομές που έχουμε, για να αναδείξουμε την άγνωστη Αργιθέα ή ό,τι άλλο αποφασίσει το κάθε χωριό (μην ανησυχείτε οι τεμπέληδες, θα σας ειδοποιώ μια μέρα νωρίτερα να αναμεράτε…).

Θα ενθαρρύνω τη δημιουργία ειδικών συνεταιρισμών, αφού σήμερα μπορούμε να ξέρουμε (αλλά δεν το κάναμε ως τώρα) με την επιστημονική βοήθεια την ποιότητα των προϊόντων που μπορεί να παράγει η περιοχή μας, των αρωματικών φυτών της, του δασικού πλούτου, των αδρανών υλικών (όχι των αδρανών πολιτών), τις δυνατότητες μελισσοκομίας και πολλά άλλα. Η Αργιθέα πρέπει να γίνει πάλι ζωτικός χώρος, με δραστηριότητες ανθρώπων της, έστω κι αν δε διαμένουν μόνιμα εδώ ή διαμένουν εποχικά.

Είναι να βρεις το κουμπί… Μιας και το ανέφερα θα κάνω κι έναν συνεταιρισμό που θα παράγει κουμπιά. Παράλληλα θα λειτουργήσει κι άλλος που θα φκιάνει κουμπότρυπες. Κουμπιά χωρίς κουμπότρυπες ή κουμπότρυπες χωρίς κουμπιά δε χρειάζονται. Τουτέστιν τραγουδώ λιανοσιουρίζοντας: «κόρη με τα δασιά κουμπιά...» και το φτάνω μέχρι «κουμπιά είναι κι ας κόβονται…» και πετυχαίνω τον χρυσούν κανόνα της αγοράς παραγωγή – κατανάλωση.

Θα, θα, θα, θα, θα, θα… θα. Αυτά τα θα μου περίσσεψαν. Τ’ αφήνω εδώ, για να τα πάρουν οι άλλες παρατάξεις να κοτσιάσουν απουκουντά τις δικές τους προτάσεις και τις καλώ, με τον ρόλο που θα μας δώσει δια της ψήφου ο λαός, να συναγωνισθώμεν και όχι να ανταγωνισθώμεν.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιο είναι το συγκριτικό σου πλεονέκτημά απέναντι στους άλλους υποψήφιους;

Γ. Φ. Το πλεονέκτημά μου είναι ότι δεν έχω κανένα απ’ αυτά που θεωρούνται πλεονέκτημα. Θέλω μόνο να είμαι επιλογή ελεύθερης βούλησης και ευθύνης από τους συμπατριώτες μου, αλλιώς να μην είμαι. Θα είμαι δήμαρχος όλων και υπόσχομαι ότι θα υποφέρουν το ίδιο κι αυτοί που θα με ψηφίσουν κι αυτοί που δε θα με ψηφίσουν.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτό το τελευταίο μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι ωμή αλήθεια; Δε θα εμποδίσει πολλούς να σε ψηφίσουν;

Γ. Φ. Αν είναι ωμή, ας την ψήσουν, ας την κάνουν βραστή, ας την κάνουν μπουκουβάλα, κατσιαμάκι, γουμίδια, ό,τι τραβάει η όρεξή τους… Ας ρωτήσουν τι προτείνει κι ο Λαζάρου, ο Παρλιάρος, ο Έκτορας (ποιος Νασιώκας, για τον Μποτρίνι σας λέω. Τι ξέρει ο δικός μας Έκτορας από μαγειρική;). Αν θέλουν ψέματα, να βγάλω το σκονάκι απ’ την άλλη τσέπη. Ας επιλέξουν εκείνους που τους λένε ότι θα περάσουν όλοι καλά…

Η τελευταία ερώτηση

Η τελευταία ερώτηση ήρθε από το τελευταίο πίσω τραπέζι του καφενείου. Εκεί κάθονταν δυο άνθρωποι με γυρισμένες πλάτες. Ο ένας προς το ξανθό με λίγο μούσι, πρόπ’σα και είδα λίγο τ’ν αμπούκα τ’. Ούτε έδινε σημασία σ’ αυτά που έλεγα εγώ στη συνέντευξη. Ο άλλος φαινόταν για βοσκός, μάλλον πρατάρ’ς, γιατί αυτό έδειχνε η κλίτσα τ’. Σκέφτηκα μην είναι και κάνας δημοσιογράφος τ’ Καλογρίτσα, αφ’νού πο’ ’χει τα βοσκοτόπια κι ενδιαφέρουνταν να πάρει τηλεοπτικό κανάλι. Στο κανάλι αυτό, το πρωί θα τους έχει να φκιάνουν αθημωνιές, το μεσημέρι δημοσιογράφους και το βράδυ θα τους στέλνει για σκάρο.

─ Να κάνου κι ιγώ νια ερώτηση, μου είπε αυτός που φαινόταν για βοσκός.

─ Να κάν’ς, του ’πα. Τώρα π’ πήρα τουν αέρα!... Ρώτα μι ό,τι θέλ’ς!

─ Αυτού απάν’ π’ γκιζιράς στ’ς ράχις, μην είδις π’θινά τα πρόβατα μ’; Έχουν πέντι μέρις π’ λείπουντι, απού τότι π’ τ’ αδουκήθ’κα.

─ Μ’ διέλαθε τιλείους να έχω του νου μ’ κι στα ξένα πρόβατα. Τι λες, ορέ ξιχαμένι; Άιτι, σήκου κι τράβα τουν ανήφουρου να τα βρεις, μη στα μακιλέψουν τα ζ’λάπια. Φ’λάουντι τα πράματα απ’ του καφινείου; Άι, κατ’ ανέμ’ απού δω!...

Καλά σου λέει, του είπε κι ο άλλος που ήταν παρέα. Πλησιάζω στο τραπέζι τους, ποιος ήταν λέτε; Ου Μήτσιους!... Μπράβο! σε όσους το καταλάβατε. Εσείς οι άλλοι μι απουγουήτιψιταν. Πέντε σελίδες Καφενείο, δεν είδατε ότι λείπιτι ου Μήτσιους; Ξαναδιαβάστε για τιμωρία τα Καφενεία απ’ την αρχή. Κάπου τα έχει τρυπωμένα στον πάτο της ιστοσελίδας του ο Κώστα Τσιάκαλος.

ΕπίΛΟΓΟΣ

Οι εκΛΟΓΕΣ αργούνε πολύ ακόμη, οι εκΛΟΓΑΡΕΣ ήδη άρχισαν εδώ και καιρό. Δεν ξέρουμε ποιο είναι το ΛΟΓΙΚΟΝ και ποιο το παράΛΟΓΟΝ. Σ’ αυτόν τον παραΛΟΓΙΣΜΟ δεν ξέρω πότε είναι καλύτερα να κάνεις τις μεγάλες ανακοινώσεις.

Στη γέμιση ή στη χάση του φεγγαριού; Επέλεξα τη φάση της γέμισης. Έτσι, από αισιοδοξία. Πιθανόν και άνευ ΛΟΓΟΥ…

Ο υποψήφιος δήμαρχος μιλάει σε πυκνό ακροατήριο που τον επευφημεί

20/10/2018

Ακρισία δήμου τον χείριστον εις αρχήν προΐστατο H έλλειψη κρίσης του λαού, ανέδειξε στην εξουσία τον χειρότερο. Γράφει ο Γιάννης Φρύδας ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 10

Ακρισία δήμου τον χείριστον εις αρχήν προΐστατο

H έλλειψη κρίσης του λαού,

ανέδειξε στην εξουσία τον χειρότερο.                                                      Μέγας Βασίλειος

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  10

                                    Τα κατά Βασίλειον συμβαίνοντα στο… βασίλειον

  Από τον Μέγα Βασίλειο στον Βασίλειο:

  «Αθάνατη φυλή η ελληνική και πάντα υποψήφια!

Μόνο που δεν μπορεί να βρει πoιο πολίτευμα της ταιριάζει, γιατί πάντα είναι απασχολημένη με εκλογές. Και βέβαια οι μοναδικοί που μπορούσαν να κυβερνήσουν, δηλαδή οι κουρείς και οι ταξιτζήδες, δεν προλαβαίνουν γιατί δουλεύουν».

Β. Α.

  Να δείτε που το Καφενείο θα γίνει πολυμετοχικό!

  Το Καφενείο σήμερα προλογίζει ο Βασίλης, ξάδερφος και συνάδερφος, γείτονας και λίαν αγαπητός. Αλλά μην ακούτε που λένε: «πρώτα θα δεις τον γείτονα και μετά τον ήλιο». Ο Βασίλης δε βγαίνει έξω, αν δεν πάει ο ήλιος δυο τριχιές πριν βασιλέψει. Διαβάζει και γράφει και μετά γράφει και διαβάζει. Αυτόν τον ρόλο πήρε στο γαλατικό χωριό Μαρκελέσιον και να κτίζει καμιά εκκλησία (τον Αϊ-Λια Αετοχωρίου ο Βασίλης τον ανήγειρε με τις προσπάθειές του). Εμείς οι άλλοι ασχολούμαστε με το πνευματικό έργο της δηλωτής και της μπιρίμπας (ξέρεις τι ζόρι είναι, όταν δεν έχεις μπαλαντέρ;) κι ο Βασίλης γράφει ποιήματα (για τέτοιο κατάντημα μιλάμε!). Πάντως, το σημείωμά του είναι εύστοχο. Είκοσι χρόνια, τρεις μεταρρυθμίσεις!... Τρεις και το λουρί της μάνας!...

  Κάθε τόσο νέα σχέδια νόμου για την τοπική αυτοδιοίκηση. Όλες οι μεταρρυθμίσεις στον χώρο της ξεκινούν από Κ (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης) και καταλήγουν πάλι στο Κ (Καταδιαόλου, δηλαδή). Επομένως, μικρή σημασία έχουν οι νόμοι και τα σχέδια. Το σημαντικό είναι ποιοι τα υλοποιούν και ποιους ψηφίζει ο λαός να τα υλοποιούν. 

Ποίος ημίν  αρχιερεύς;

  Βαδίζοντας προς τις εκλογές, ένα μας απασχολεί. Αν θα βρούμε ραδίκια να μάσουμε ή θα έχουν στρίψει, όταν ανεβούμε στο χωριό να ψηφίσουμε. 

  Άλλο μεγάλο ερώτημα είναι ποιον να βγάλουμε δήμαρχο, για να βρίζουμε την επόμενη τετραετία.

  Το Καφενείο δε θα σας πει ποτέ ποιον να ψηφίσετε, θα σας περιγράφει ποιους κατά τη γνώμη του δεν πρέπει να ψηφίσετε, αλλά εσείς αποφασίζετε σε κάθε περίπτωση, έτσι κι αλλιώς εσείς θα ξαναμετανιώσετε για την επιλογή σας. 

  Ας θέσουμε σε προβληματισμό το εκλογικό σώμα, κοινοποιώντας διάφορες γνώμες

και καταθέτοντας προτάσεις (εδώ καθένας ας προσθέσει τις δικές του, γιατί είναι αδύνατο να καλύψουμε τα πάντα) που αφορούν στο πρόσωπο του δημάρχου.

            Η πιο μεγάλη δύναμη

  Ξεκινάμε με λίγες κουμπουριές, για να ανάψει το γλέντι. Καλά καταλάβατε, πάμε Κουμπουριανά! Ο πρώτος παράγων για να εκλεγεί κάποιος, είναι το ταράφι. Ε, το πρώτο πληθυσμιακά ταράφι της Αργιθέας είναι οι Κισσαίοι κι απορώ πως ο δραστήριος πρόεδρος Τάκης Κίσσας δεν κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Δε θα έβγαζαν έναν δήμαρχο μόνο. Δυναστεία θα γίνονταν! Οι Κισσαίοι εξαπλώθηκαν και σε άλλα χωριά της Αργιθέας. Πολλοί στο Πετροχώρι αλλά και στη Στεφανιάδα, Πετρίλια και αλλού. Και στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας άμα ήθελαν, αυτοί θα έβγαζαν δήμαρχο. 

  Οργανωτικά οι Κουμπουριανίτες δεν παίζονται. Αν πάτε στο πανηγύρι τους, θα τους θαυμάσετε για την άψογη φιλοξενία τους και καλά είναι να παίρνουν παράδειγμα και τα υπόλοιπα χωριά. Όμως, στον τομέα της πολιτικής έμειναν πίσω. Αποκαλύπτω, επίσης, ότι επίτηδες κωλυσιεργούν την ασφαλτόστρωση του δρόμου τους, για να μην είναι εύκολες οι προεκλογικές τους εκστρατείες. Τάκη, για την αποκάλυψη θέλω δυο πέστροφες του χρόνου!

  Οι του Πετροχωρίου, οι Πετροκισσαίοι δηλαδή (πώς λέμε Πετρολούκας), έχουν τον βετεράνο τον Κώστα, αλλά δεν τον βλέπω να ασχολείται. Πάντως, κάτι παίζει εκεί.

            Επώνυμο σύντομο και εύχρηστο 

  Ο νέος δήμαρχος πρέπει να έχει σύντομο και εύχρηστο επώνυμο (για να βγαίνουν τα συνθήματα) κι ας είναι άχρηστος αλλιώς. Πού να πας με το Καλομπορδάνης, Ντρισμπιώτης, Μυγδανάλευρος, Ταρνατώρος, Καϊμακάμης (συγγνώμη, κουμπάρε Θανάση)…

  Το επώνυμο πρέπει να έχει το πολύ δυο συλλαβές: Φρύδας, Κίσσας, Θώδης, Πούπης, Νάκος, Χασιώτ’ς (χα – σιώτ’ς, δυο οι συλλαβές), Τασιάς, Θέος, Ψεύτης (αυτό είναι και το καλύτερο για πολιτικό). Εγώ λέω να προτιμήσουμε το πρώτο. Καλά δε λέω; 

─ Γιατί υπάρχει επώνυμο με μια συλλαβή; πετάγεται ένας να κάνει τον έξυπνο…

─ Βιβαίους κι υπάρχει, τ’ λέου. Σκ’μής, δε σ’ αρέθει του Σκ’μής; Ου Πλίτ’ς απ’ τ’ Ραχουβίτσα δε σ’ κάνει, ου Μπλάν’ς, τι είνι ου Μπλάν’ς πουλυσύλλαβους; Θα ’λιγα κι Στάθ’ς, αλλά σκιάζουμι μι βάλου ιδέις σ’ ικειόν τουν Πάνου απ’ τ’ν Έδισσα…

─ Είναι σωστό να προτείνεις το δικό σου πρώτο; επιμένει ο αντιρρησίας.

─ Ο υποψήφιος που προτείνει μόνο το δικό του δε σε πειράζει και σε πειράζει που βάζω εγώ το δικό μου πρώτο μεταξύ άλλων;  Τι ήθελες, να το βάλω με αλφαβητική σειρά; (θα πεις, τον Χασιώτη και τον Ψεύτη πάλι τους έτρωγα).                       

─ Γιατί θα είσαι κι εσύ υποψήφιος; 

─ Πιθανόν εστί όχι απίθανον… Προσέξτε, τέτοιους χρησμούς μόνο η Πυθία ξεφούρνιζε (βάλτε και κάνα κόμμα στον χρησμό). Βάσει σχεδίου λειτουργώ. Βάζω το όνομά μου, δεύτερο το Κίσσας, καταλαβαίνετε… Αν πάρω τους Κισσαίους, έχω τη νίκη στο τσεπάκι. Και τον Ψεύτη θα αξιοποιήσω οπωσδήποτε… 

  Μόλις έφτασε κι ένα μήνυμα. Να δούμε τι γράφει: «Και το Μήτσιος δυο συλλαβές έχει. Βγάλτε απ’ τον νου σας πως θα με αφήσετε απέξω!».

            Σοβαρότης, βαρύτης, ειλικρίνεια και αλήθεια και άλλες αρετές

  Ο δήμαρχος πρέπει να είναι σοβαρός, όχι σοβαροφανής. Ας το περάσουμε, όμως, γρήγορα αυτό το προσόν, γιατί δεν το έχω (μην εκτεθούμε κιόλας). Άλλωστε, δεν υπάρχει κίνδυνος. Σοβαροί ψηφοφόροι, βγάζουν και σοβαρό δήμαρχο. 

  Συμπληρωματική διευκρίνιση: Εκτός του δημάρχου, ανάλογες ιδιότητες πρέπει να έχουν και οι υπόλοιποι που τον πλαισιώνουν, ως  υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι ή πρόεδροι και μέλη τοπικού συμβουλίου. Ο καταλληλότερος δήμαρχος τι μπορεί να κάνει, αν του δώσουμε δεκαπέντε ανεπαρκείς (δε βρίσκω ηπιότερη λέξη) συμβούλους;

  Βαρύτης! Αν θέλουμε αποκλειστικά αυτό το προσόν, κρατάμε τον Λάμπρο και δεν μπαίνουμε σε περιπέτειες. Για να έχεις βαρύτητα, πρέπει να έχεις βάρος. Κι όθε περπατάει ο Λάμπρος, τρέμει η γη… Ποιος νομίζετε προκάλεσε τον σεισμό, ο Νίκος ο Τουραλιάς ή ο Γιώργος ο Παλαμάς; Αυτά από 60 κιλά με τα παπούτσια είναι.  Καταλαβαίνετε τώρα, γιατί στην περιοχή Αχελώου όρισε αντιδήμαρχο τον Γιάννη Τσιάκαλο; Για να μη γέρνει το φόρτωμα…

  Αυτό το προσόν του βάρους το έχω κι εγώ, άρα με συμφέρει  να πάω σ’ αυτό το κριτήριο τη διαδικασία. Είμαι 76 κιλά άνθρωπος συν τον ΦΠΑ φτάνω κοντά στα 95 ή 75 κιλά το σώμα συν 20 κιλά το μυαλό πάλι 95. Δήμαρχος μπορεί να μην εκλεγώ, αλλά δημοτικός σύμβουλος σίγουρα. Μετά ανοίγει ο δρόμος. Γίνεσαι γνωστός, πριονίζεις την καρέκλα του δημάρχου, υποψιάζεστε τη συνέχεια… Την καρέκλα του Τσιβόλα ειδικά, λίγο να τη χαρακιάσεις θα σπάσει, δε θέλει πολύ πριόνισμα. Εδώ κοντεύει να σπάσει απριόνιστη.

  Νομίζω είναι ο καλύτερος τρόπος. Δε θα ταλαιπωρηθούν και οι πολίτες με ψηφοφορίες και άλλες άχρηστες διαδικασίες. Μια τριμελής επιτροπή πέντε ατόμων θα κατεβάσει τους υποψήφιους στη γεφυροπλάστιγγα στο Μουζάκι κι αφού ζυγιστούν θα καταλαμβάνουν τις θέσεις με τη σειρά, με δήμαρχο τον βαρύτερο.  

  Φοβερό! Δεν πρόλαβα να διατυπώσω την πρόταση και ρίχτηκαν οι ενδιαφερόμενοι στο φαΐ, για να πάρουν βάρος. Εεε, σιγότερα, θα σκάσετε ρεεεεε!

  Ειλικρίνεια! Αλήθεια! Χα, χα, χα! Συνεχίστε με ενός λεπτού γέλιο… Λήξις! Είπα, λήξις! Σταματήστεεεεε! Εσύ παιδί μου γιατί συνεχίζεις να γελάς; Είσαι γελαδερός;

  Όποιος έχει αυτά τα προσόντα, καλύτερα να μην είναι υποψήφιος. Δεν εκλέγεται ποτέ. Όμως, ο προβληματισμός του εκλογικού σώματος δεν πρέπει να σταματά, όπως δεν πρέπει να σταματούν και τα μπάνια του λαού! 

  Ανακαλέστε στη μνήμη σας στιγμιότυπα από ομιλούντες πολιτικούς είτε ζωντανά είτε στην τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες… Λένε:

  «Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να μιλήσουμε με ειλικρίνεια στους πολίτες». Διότι μπορεί και να μην είμαστε ειλικρινείς και να μη μιλάμε με ειλικρίνεια. Καταλαβαίνετε εσείς κάτι διαφορετικό; Αν ναι, πάρτε με τηλέφωνο!

  «Πρέπει τώρα να πούμε την αλήθεια στον λαό». Δηλαδή, ως τώρα δεν την έλεγαν; Δηλαδή, έλεγαν ψέματα; Και γιατί να τους πιστέψουμε τώρα; Και πώς θα ξέρουμε ότι τώρα λένε την αλήθεια και πώς δεν ξαναλένε ψέματα; (Απάντα, κύριε γύφτο, στον κύριο αστυνόμο!). 

  Ανάλογα συμβαίνουν και με άλλες αρετές και προτερήματα: δικαιοσύνη, τιμιότητα, εργατικότητα, ευθυκρισία,  ψυχραιμία (παραλίγο να πω ψυχρολουσία και σταματάω μην πέσω σε καμιά γκάφα...). Θα πω μόνο το αλάνθαστος. Είναι σπουδαίο προτέρημα για υποψήφιο, αλλά δεν είναι και δύσκολο να επιλέξεις με βάση αυτό. Όλοι οι άνθρωποι είναι αλάνθαστοι πλην του Πάπα.

  Κι αν δεν είναι οι πολιτικοί ειλικρινείς, απάντησε! Ειλικρινά, όμως...

Εσύ που θέλεις τον πολιτικό δίκαιο, τίμιο, ειλικρινή, εργατικό, φιλάνθρωπο έχεις αυτά τα χαρακτηριστικά; Αν εσύ δεν τα έχεις, πώς έχεις την απαίτηση να τα έχουν οι άλλοι; Μήπως τελικά ψηφίζεις τους ομοίους σου, κατά το «όμοιος ομοίω αεί πελάζει»; 

  «Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω» μας λέει κι η Γαλάτεια Καζαντζάκη.

Πολλοί από εμάς θα είμαστε πολύ χειρότεροι, αν μπούμε στη θέση των πολιτικών. Ειδικά εμείς που κάνουμε τη σκληρή και προπαντός λαϊκίστικη κριτική.

Τι να κάνουμε πατριώτες; Τώρα είναι το τώρα…

«Όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλύτερο, αλλά δεν είναι ποτέ υποψήφιος».

«Ψήφισε αυτόν που υπόσχεται λιγότερα. Θα είναι ο λιγότερο απογοητευτικός».

  Αυτά βρήκα για πρόχειρες συμβουλές. Φράσεις που είπαν δυο αμερικανοί, αλλά δε γράφω το όνομά τους για δυο λόγους. Πρώτον, δεν ψηφίζουν στην Αργιθέα, για να τους ρωτήσουμε  ποιους εννοούν  και  δεύτερον, έχουν πεθάνει και ποιος τρέχει τώρα 

σε υπνωτιστές, για να επικοινωνήσουμε με το πνεύμα τους... Άλλωστε κι εμείς υπνωτισμένοι ψηφίζουμε. Καλύτερο θεωρούμε αυτόν που επιλέγουμε και  τα ψέματα των υποσχέσεων τα τραβάει ο οργανισμός μας. 

  Έτσι κάποιος:

Με τα ψέματα παίρνει τις εκλογές, για τα ίδια ψέματα που είπε χάνει τις εκλογές, αλλά στο μεταξύ διάστημα κερδίζει την εξουσία με τα καλούδια της (μια τετραετία σίγουρα).

  Έτσι εμείς:

Ξαναψάχνουμε τον επόμενο σωτήρα (και τον πετυχαίνουμε πάντα. Έχετε καμιά αμφιβολία;).

  Ο καφετζής, ως κοινός και αλάθευτος προφήτης που λέει κι ο Ζ. Παπαντωνίου ή ως Κασσάνδρα (που διαψεύδεται πάντοτε κατά τους πολιτικούς, αλλά τόσο ξέρουν τόσο λένε, διότι ο Απόλλωνας της δώρισε τη μαντική, όμως, της αφαίρεσε τη δύναμη της πειθούς κι έτσι ποτέ δε διαψεύστηκε, αλλά και ποτέ δεν μπόρεσε να πείσει) σας προειδοποιεί: Προσοχή στους Δούρειους και γαϊΔούρειους ίππους!

Δεν ψηφίζουμε! Δεν ψηφίζουμε! Δεν ψηφίζουμε!

• Τον αλάνθαστο. Αυτόν τον κρατάμε, για να τον κάνουμε Πάπα… Αυτός είναι 

ΕΝΑΣ, γιατί το εργοστάσιο βγάζει σε κάθε παρτίδα ΕΝΑΝ. Άλλο που ο καθΕΝΑΣ μπορεί να θεωρεί για τον εαυτό του ότι αυτός είναι ο ΕΝΑΣ.

• Αυτόν που δε θυσιάζει κάτι από τον εαυτό του για την Αργιθέα,  αλλά  που

μπορεί να θυσιάζει κάτι απ’ την Αργιθέα για τον εαυτό του ή που πουλάει Αργιθέα, για να ζήσει ή που πατάει σ’ αυτή με υστεροβουλία, για να υπηρετήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Την αγνή φιλοδοξία μπορούμε να την αναγνωρίσουμε και να την επιβραβεύσουμε. Αφήστε το ψάξιμο (ποιος;), απλώς να έχετε τον νου σας!

• Τον  καλαμοκαβαλάρη, ο οποίος  βλέπει  «κατεστημένα» στην Αργιθέα  και 

ετοιμάζεται να πολεμήσει, ως Δον Κιχώτης, με τα πρόβατα και τους ανεμόμυλους. Προσοχή στα πρόβατά σας! Κρατήστε τον, όμως, ετοιμοπόλεμο, γιατί μπορεί να μην έχουμε ανεμόμυλους, αλλά να τον χρειαστούμε για τις ανεμογεννήτριες.

• Αυτόν που δε γνωρίσαμε την προσφορά του, χωρίς να ζητάει κάτι  (δηλαδή, 

πόσα θες για να ενδιαφέρεσαι για την Αργιθέα;). Η προσφορά πρέπει να προηγείται της ζήτησης. Η προσφορά είναι αυτή που νομιμοποιεί ηθικά τη ζήτηση.

• Αυτόν που με ένα ύφος  αποφασιστικού και αποτελεσματικού, αλλά και πολύ

αγανακτισμένου, που κόβει «γόρδιους δεσμούς», λέγοντας τη γνωστή φράση: να τελειώνουμε (σιγά, ρε φίλε, τι βιάζεσαι;) κι αυτούς που πάντα έχουν την τελική ανάλυση (και πάντα σωστή). Τους καταλαβαίνεις εύκολα κι από το επιτηδευμένα μισοκουρασμένο ύφος (από τη μακροχρόνια συλλογή προσόντων, αλλά και έντονης δράσης, λες κι ό,τι γράφουν τα βιογραφικά τους τα πιστεύουμε πως είναι αλήθεια ή αντιπροσωπεύουν οπωσδήποτε και κάποια αξία). Εύκολα βγαίνει και το συμπέρασμα: Άλλο κύμβαλον, άλλο αλαλάζον κύμβαλον και άλλο τενεκές ηχών (γανωμένος ή ξεγάνωτος δεν έχει σημασία)… 

• Αυτόν ή αυτούς  που με αμετροέπεια, αλαζονεία  και  ασέβεια  εξαπολύουν 

επιθέσεις, τσουβαλιάζοντας το μέχρι σήμερα πολιτικό προσωπικό της περιοχής μας, από τον Σέλιπο κι εντεύθεν υποθέτω, αγνοώντας ότι αυτό είναι ταυτόχρονα και ύβρις προς τις επιλογές του λαού  της.

• Τους αορίστως οραματιστές  που έχουν, λέει, όραμα  για  την Αργιθέα, αλλά 

δε μας το λένε ούτε το γράφουν φυσικά, μην το ματιάσουμε… Αυτούς που ξέρουν, επίσης αορίστως, ότι η Αργιθέα έμεινε πίσω, χωρίς να ξέρουν από πού ξεκίνησε κι ότι 

κρατάνε τις συνταγές της προόδου της, χωρίς, εννοείται, να μας τις λένε.

  Παρακαλώ, να αφαιρέσετε απ’ τα παραπάνω ό,τι δε σας κάνει και να συμπληρώσετε 

με τις δικές σας σκέψεις, αυτά που μου διαφεύγουν. Δημιουργήστε έτσι ένα πλαίσιο ως διαγνωστικό εργαλείο, μελετήστε συμπεριφορές και 

                                                                                          …γρηγορείτε!

…και βαρδιατόρους βάλτε  να κρατάνε μακριά μακριά τον ψεύτη και τον πλάνο της Ρωμιοσύνης. (όπως λέει ο Κωστής Παλαμάς)

…και τον ψεύτη και τον πλάνο της Αργιθέας. (όπως λέει ο  καφετζής)

13/10/2018

Πανικός απ’ την πανίδα Γράφει ο Γιάννης Φρύδας ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 9

 Πανικός απ’ την πανίδα

Πώς να γλυτώσει αυτή η φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα;                                         

(τροποποιημένοι στίχοι Νίκου Γκάτσου)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  9

Γιάννο, σαν θέλεις πρώβατα, Γιάννο, σαν θέλεις γύδια,

κάτσε κοντά και φύλα τα, μη σου τα φαν οι λύκοι!

                                                        (τροποποιημένοι στίχοι δημοτικού τραγουδιού)

Γλυτώσαμε απ’ τον λύκο και πέσαμε στην αρκούδα

  Ο Μήτσιος αντί να χουχουτάει, για να φεύγουν τα ζ’λάπια, γράφει άρθρο για τις ζημιές που προξενούν.

  Το τσακάλι ή τσιάκαλος λένε ότι τρώει ένα. Ο Κώστας Τσιάκαλος δεν τρώει κανένα (με λίγο ψωμοτύρι βολεύεται), ο Αλέκος Τσιάκαλος (γειά σου, Αλέκο!) λιτοδίαιτος φαίνεται κι αυτός. Ο Γιάννης Τσιάκαλος πρέπει να τα τρώει δυο σίγουρα, μπουρεί κι παραπάν’... Δεν κτίζεται τέτοιο σώμα με φακή. Ο παπα-Τσιάκαλος το λέει καθαρά: «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, χρειάζεται και καμιά καλοψημένη πλάτη», αλλά ακριβείς πληροφορίες δεν έχουμε. Τη μεγάλη ζημιά την κάνει ο Τσακαλώτος. Αυτός κοντεύει να φάει δέκα εκατομμύρια Έλληνες. Λένε, μάλιστα, πως θα φάει και τον Τσίπρα. Ε, ας τον φάει, γιατί θα μου λείψει απ’ το κοπάδι;

  Ο λύκος τρώει μέχρι 99. Τα υπόλοιπα δεν τα δηλώνει, για να πάρει το κοινωνικό μέρισμα, να μπει στο κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ και να μην τον πιάνουν τα εισοδηματικά κριτήρια, ώστε να μπορούν να πάρουν μετεγγραφή τα λυκόπουλα στα πανεπιστήμια. 

  Η αρκούδα δε φαίνεται να κάνει πολλή ζημιά. Συνήθως τρώει φυτική ύλη, φρούτα, καρπούς, χαλάει και καμιά κυψέλη, γιατί πάντα θέλει μέλι στο πρωινό της και σπάνια μπορεί να φάει και κάνα μανάρι. Απολύτως υγιεινή διατροφή! Αφού κυκλοφορεί με τον θερμιδομετρητή στην τσάντα της. Καλά λένε πως περισσότερο απ’ την αρκούδα τρώει ο αρκουδιάρης.

  Η αλεπού έχει πλούσιο βιογραφικό, αλλά κατάφερε επικοινωνιακά να θεωρείται ψιλικατζής στις ζημιές και πότε την αντιμετωπίζουν σαν τον Ρουβίκωνα και δεν τη συλλαμβάνουν ή αν τη βάλουν για καμιά «αγαθοεργία» στη φυλακή, τη βγάζουν σύντομα έξω, με τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Παρασκευόπουλου. Για να αποφεύγουμε τις ζημιές της, η λύση είναι να μην έχουμε κότες. «Ούτι κότις έχουμι ούτι μι ν’ αλ’πού μαλώνουμι» δε λέει η παροιμία;

  Κάτι κ’νάβια, κάτι έσβια κάνουν επίσης ζημιές, όμως θεωρούνται πολιτικοί αγωνιστές και όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά επιβραβεύονται κιόλας…  

  Καλά, με τόσα επιβλαβή, τι κάνει εκείνος ο Σκύλλας στην Καληκώμη; Τζάμπα τον ταΐζουμε κομμάτια;

    Εξήγηση…

  Προς όσους προβλημάτισε η γραφή των γυδοπρώβατων και κυρίως όσους βιάστηκαν να με κατακεραυνώσουν για το ανορθόγραφον επισημαίνω:

  Η λέξη πρώβατα με ω πάλι πρόβατα σημαίνει, δε σημαίνει γαϊδουρομούλαρα. Όταν μιλάς προφορικά, λες πρόβατα με όμικρον ή πρώβατα με ωμέγα; 

  Προφορικά, αλλού τα κάνουμε τα λάθη, όχι στα γράμματα. Λέμε: «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» Το σωστό είναι: «Μη γνώτω ποια είναι η αριστερά σου και ποια η δεξιά σου». Άλλο παράδειγμα λάθους το: «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Το σωστό είναι και να λέγεται: «φραγκοφονιάδες των λαών οι Αμερικάνοι».

  Με ω γράφονται τα πρόβατα τα ακουλουκούρ’γα, όπως και γύδες  με υ είναι αυτές που έχουν δυο κέρατα, ενώ γίδες με ι είναι οι κουτσοκέρες και με η οι σιούτες.

  Μήπως είναι το λάθος κρυπτογραφικόν; Σκεφτείτε κι αυτήν την εκδοχήν. Βαίνομεν προς εκλογάς!... Σοφόν θα ήτο να απευθυνθούν οι ανησυχούντες σε ειδικούς αστυνομικούς. Προτείνομεν τον Θεόδωρον Τρυφέρην, ως γραφολόγον (από ζερβό) και τον Γεώργιον Δήμον παράλληλης ειδίκευσης (και προπαντός από προσήλιο). Εις τον Χρήστον Καλομπάτσιον μην απευθύνεστε, διότι δεν ασχολείται με την πολιτικήν και θα σας παραπέμψει εις Αθανάσιον Φλέγγα και ποιος βγάνει τόση πεζοπορία από Γρυμπιανά μέχρι  Σπαρτήσι, για μια χαζαμάρα που έγραψεν εις καφετζής… 

  Τα πρόβατα δεν έχουν σχέση με εκλογές. Το διαβεβαιώνει ο κόμης Μιραμπώ (για να λέει κόμης, απ’ την Καληκώμη πρέπει να ήταν, κάνας Μπαλατσούκας, κάνας Παράσχ’ς ή  το πολύ κάνας Σιρέτ’ς).

  Λέει ο Μιραμπώς: «Τα πρόβατα πηγαίνουν για σφάξιμο και δε λένε τίποτα, δεν ελπίζουν τίποτα. Αλλά τουλάχιστον δεν ψηφίζουν τον χασάπη που τα σκοτώνει ούτε τον αστό που τα τρώει».

  Ακούτε τα πρόβατα; Ενώ εμείς «θα πουλήσουμε τον γάιδαρο να φτιάξουμε σαμάρι».

Επώνυμα και ιδιότητες ζώων στην Αργιθέα

  Στην Αργιθέα έχουμε πολλά επώνυμα με ονόματα ζώων και περισσότερους Αργιθεάτες με διάφορες ιδιότητες αυτών των ζώων. Τσιάκαλος στο Καταφύλλι, Σκύλλας στην Καληκώμη, Αρκούδας στο Ανθηρό, Αστρίτης (αυτό του ξιραμένου του ’νι στ’ Σ’κιά Πετρωτού, αλλά ιμένα δε μι τσιμπάει, γιατί το ’χου πρώτου ξάδιρφου),  Τσιώνος στο Θερινό, Πούλιος στο Βλάσι (θέλ’ς Μπάμπη, θέλ’ς Απουστόλη) Κίσσας και Καλιακούδας στα Κουμπουριανά. 

  Εδώ τώρα, δε μιλάμε για χωριό, μιλάμε για καταφύγιο άγριων ζώων και πτηνών. Ρωτάτε και το Δασαρχείο, αν δεν πιστεύετε. Όλοι οι Κουμπουριανίτες λέγονται Κισσαίοι. Εξαιρείται ο Καλιακούδας και τέσσερα πέντε άλλα επώνυμα. Είναι τόσοι πολλοί που στο πανηγύρι, μόλις έλεγε ο Σωτήρης Καραμπίνης να σηκωθεί στον χορό η παρέα του Τάκη Κίσσα, σηκωνόταν όλο το χωριό. Για να ξεχωρίζουν μεταξύ τους, έκαναν χρήση φιλολογικών ψευδώνυμων (παρατσούκλια) ή ονόματα γονέων (Καλός, Παπής, Στέφου Προυκόπ’ς,  Γιώργου Βαγγέλ’ς, η Ρήνη τ’ς Λιφτιρία τ’ς Μήτρινας...).

  Ύστερα από μακροχρόνια έρευνα σ’ αυτό το χωριό, όλα δείχνουν πως κάποιους λόγω συμπεριφοράς τους εκτόπιζαν, τους εξόριζαν δηλαδή και τους περνούσαν απέναντι από το ποτάμι, αλλάζοντάς τους το επώνυμο. Κι επειδή, ως προσήλιο χωριό, δεν είχαν Σιβηρία τους έστελναν στα Ραγάζια, στο Κοζιοκάρι και στην Κερασούλα,  που είναι ακριβώς το ίδιο. Καζιακούρας, Ποζιός, Ράιος, Θανασιάς, Τσιατσιάνης, είναι επώνυμα εκδιωχθέντων. Θανασιάδες είχαν και στο Τσιοκαρίσι, αλλά αυτοί ήταν δικασμένοι με αναστολή και τους άφηναν εκεί για συνετισμό.

  Τον Καζιακούρα σκέφτονται να τον διώξουν κι απ’ το Ραγάζι. Κώστα, αναμέρα μόνος σου! Φεύγα για το Ασπρόρεμα! Καλύτερα στ’ Ασπρόρεμα. Στην Κόλαση, στο Τριζόλ’ θα σε στείλουν. Το Τριζόλ’ κόλαση είναι παντού έτσι κι αλλιώς… 

  Ας έρθουμε τώρα στις ιδιότητες. Από ποιον θα ξεκινήσουμε; Απ’ τον πρώτο πολίτη της περιοχής ασφαλώς. Ε! άμα ιδείς λίγο μακριά τον δήμαρχο και μια αρκούδα, δεν ξεχωρίζεις ποιος είναι ο δήμαρχος και ποιο το ζ’λάπι. Για καλό και για κακό, κρατάτε αποστάσεις! Απ’ την αρκούδα μπορεί και να γλυτώσετε, απ’ τον δήμαρχο δύσκολα…

  Ο Μήτσιος! Ναι, αυτός με το άρθρο. Λύκος σας λέω. Σε κάθε χωριό κόβει 99 ψήφους. Φέτος, λέει, θα κόψει από 99 και σε αλαργινότερα χωριά, γιατί ο καλός ο λύκος τρώει αλάργα απ’ τη φωλιά του. Θα ψηφίζουμε τον Παπακώστα και θα βγαίνει ο Μήτσιος!

  Αχιλλέας Αντωνίου, ο Καντάφι να καταλάβετε. Τρία χρόνια ήταν στη Λιβύη και πέρασε το μισό πετρέλαιο στην ελληνική ΑΟΖ. Πώς νομίζετε βρέθηκε το πετρέλαιο στην Κρήτη… Είχε διασυνδέσεις στο νησί, μιας και νουνός του ήταν ο αείμνηστος δάσκαλος Στέλιος Βιλανάκης. Άριστος δάσκαλος, αλλά το ’κανε το λάθος. Αν κράταγε τον Αχιλλέα όταν τον βάφτιζε δυο λεπτά μέσα στο νερό, θα είχε γλυτώσει η περιοχή… Όταν περάσει, λοιπόν, ο Αχιλλέας σε χωράφι με ρόκες, ξεχάστε τις ρόκες! Θα μείνουν μόνο οι ροκιές (εξηγήστε παρακαλώ στους νέους τι είναι οι ροκιές και τα βαντάκια με την ευκαιρία). Καλύτερα να μπουν είκοσι έσβια, θα μείνουν και λίγα γούτσια (ξαναεξηγήστε) για σας, παρά αυτός. Το περίεργο με τον Αχιλλέα είναι άλλο: Πώς είναι δυνατόν, Στεφανιώτης και να κλέβει; Στεφανιώτης και να κλέβει ρόκες; Εμείς μόνο γιδοπρόβατα και μόνο παχιά. Τα αδύνατα τα αφήναμε να ψοφήσουν μόνα τους. Καταφύγαμε στην επιστήμη, στην ψυχολόγο μας. Δώσαμε ένα λεπτομερές ιστορικό, αναφέραμε ότι μικρός έμεινε λίγα χρόνια στα  Βραγκιανά, ότι δεν έπεσε ποτέ από γάιδαρο και τα λοιπά. 

  Μας είπε, λοιπόν, η ψυχολόγος: Δε φαίνεται να έχει σχέση με τραυματικές και μετατραυματικές  (του ’παμαν, δεν έπισι απού  π’θινά)  καταστάσεις  παιδικής  και προεφηβικής ηλικίας. Τα στεφανιώτικα γονίδιά του τον ωθούσαν στην κλοπή, αλλά πού να έβρισκε γιδοπρόβατα, και μάλιστα παχιά, στα Βραγκιανά; Γι’ αυτό έκλεβε ρόκες αναγκαστικά, αυτό που έβρισκε. Κι εγώ ρόκες κλέβω εδώ, τι άλλο να κλέψω; 

  Λέτε να είναι Στεφανιώτισσα και η ψυχολόγος; Ξέρει κάποιος να μας πει;

  Νομίζω πια πως τώρα είναι ώρα να σας αφήσω να κάνετε μόνοι σας ανάλογες αντιστοιχίσεις είτε ατομικές, είτε γενικές. 

  π.χ. οι άνθρωποι είμαστε μπούφοι. Φαίνεται αυτό κι απ’ αυτούς που ψηφίζουμε.

        οι άνθρωποι είμαστε γαϊδούρια. Στην υπομονή. Αλλιώς, πώς θα αντέχαμε αυτούς που ψηφίζουμε;

 

    Παρατήρηση καφετζή

  Σε προηγούμενο Καφενείο έγραψα για τον Ζαχαρία Παπαντωνίου, έκανε μια εκδήλωση ο Καρδαμπίκης στη Γρανίτσα προς τιμήν του. Να μου το θυμηθείτε!  Με τόσα ζώα που αράδιασα από «τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου», θα ξανακάνει εκδήλωση για τον Στέφανο Γρανίτσα. 

  Τρυ’ητής ακόμα μι του παλιό Αλέξηηηηη! Τρυγάς καμιά ψήφο; 

Γουρ’νοπαρέα…

Ήμασταν μια παρέα, γουρ’νουπαρέα,

καμιά δεκαουχτώ πιδιά!

Κι πάηναμαν για γ’ρούνια

και φέρναμε πουλιά…

  Είναι ένα κυνηγοτράγουδο. Το τραγούδι αυτό χορεύεται με έναν ιδιότυπο τρόπο. Οι χορευτές κυνηγοί χορεύουν ξυπόλυτοι και το τραγουδούν σιωπηλά ή σιωπηρά (διαλέξτε ποιο σας κάνει), για να μην προγκάν τα ζ’λάπια. 

  Ήμασταν, λοιπόν, μια παρέα κυνηγών που αποτελούνταν από πολλές συνιστώσες και μετά από είκοσι περίπου χρόνια διαλυθήκαμε, σαν το Πασόκ. Κι ο Σύριζα αν θυμάστε είχε καμιά δωδεκαριά συνιστώσες (οι μισές, μάλιστα, ήταν εναντίον του κοινοβουλευτισμού), αλλά μετά ενώθηκαν σε μία συνιστώσα, της εξουσίας και της κουτάλας. Ακόμη και με την ψεκασμένη συνιστώσα των αστραποΚαμένων ενώθηκε, ίνα πληρωθή το ρηθέν δια του προφήτου λέγοντος… η εξουσιοκόλληση είναι ισχυροτέρα πάσης άλλης κόλλησης, ακόμη κι αυτής ταύτης της οξυγονοκόλλησης. Κόλλησα με την κόλληση!... Ξεκόλλησα! Προχωράμε… 

  Είχαμε και καλά σκυλιά, αλλά όταν αρχίσαμε να τρωγόμαστε σαν τα σκυλιά, η παρέα διασκορπίστηκε. Κρατάμε πια και αναπολούμε τις κυνηγετικές αναμνήσεις μας. Δεν είναι καλό να διαφωνούν, να ψυχραίνονται και να μαλώνουν οι άνθρωποι. Είναι, όμως, πολύ χειρότερο να μην προσπαθούν, όταν περνάει ο αρχικός θυμός, να αποκαθιστούν τις σχέσεις τους και να ειρηνεύουν. Δεν έχει πια και η κοινωνία μας τέτοια δυναμική, γιατί χαλάρωσε δραματικά και δεν μπορεί να σταθεί ως ασπίδα προστασίας των ανθρώπων. Πόσο θα ήθελα να ξαναζήσω το αντάμωμα αυτής της παρέας στην Κρανιά, στου Κώστη ή όπου αλλού! Ας το αφήσουμε λίγο στον χρόνο!

  Είχαμε μια ομάδα, ομαδάρα! Οι μόνοι που μπορούσαμε σε οποιαδήποτε στιγμή να κατεβάσουμε και συνδυασμό για τις εκλογές, αλλά σιγά μην αφήναμε το κυνήγι για να κυνηγάμε ψήφους. Είχαμε βέβαια και πολιτικούς στην παρέα, με κορυφαίο τον δήμαρχο Χρήστο Καναβό. Έπιανε το καρτέρι ο Χρήστος, έβγαζε πεντέξι κινητά και τον ασύρματο και μίλαγε συνέχεια. Άκουγαν τα αγριογούρουνα, δεν έβγαιναν στα καρτέρια. «Είναι ο δήμαρχος στη Σμίξη, γυρνάτε απάν’» έλεγε η αρχηγός τους. «Αντί να κυνηγάει αυτούς που δεν τον ψήφισαν, κυνηγάει εμάς».

  Κάποτε ο Χρήστος μιλούσε με έναν υπουργό και του ’λεγε: 

─ Πέρασαν δώθε προς το Κουζιουκάρι τα ζ’λάπια, κύριε υπουργέ… Τα πααίνει ου Νικτάρ’ς στου κουντό. Αν πιράσουν απού Παλιουκάμαρα, θα τα τριβαλιάσει ου Πούπ’ς, αν πάν’ για τ’ Σκάλα, θα τα θάψει ου Άλκης.

─ Το ξέρω, δήμαρχε, με πήρε πριν ο Γιώργος ο Μπαλάνος κι ο Καραΐτος. 

Αυτά ήταν στον ΟΤΕ και στο Ταχυδρομείο κι όπως καταλαβαίνετε δεν παίζονταν στην επικοινωνία. 

  Η ομάδα αποτελούνταν από πολλά άτομα. Να σκεφτείτε, μια φορά χτυπήσαμε ένα γουρούνι και μας το μοίρασε ο παπάς από ένα κοψιδάκι με το αντίδωρο. Δε μας έκοψε το κεφάλι να το μαγειρέψουμε και να το φάμε στον Παύλο Γάλλο ή στον Βασίλη Παπαϊωάννου, όπου μαζευόμασταν καμιά φορά. Καθένας είχε τον ρόλο του. Βασίλης Μπαλάνος και Θωμάς Ευαγγέλου, επιτελικοί μέσοι. Ο Βασίλης άριστος ιχνηλάτης, τι ιχνηλάτης λέμε, δακτυλικά αποτυπώματα έπαιρνε όπου περνούσε. «Πέρασι ένα 57,5 κιλά» (τα ζύγιζε κιόλας) «κι λίγου παρακάτ’ ανιβαίνουν ιφτά, τρία τρανά κι τέσσιρα μπλιόρια» (λογάριαζε και την ηλικία τους). Ο Χρυσόστομος Γιαννουλάκος κι εγώ εκπροσωπούσαμε τον εκπαιδευτικό κόσμο. Κάποτε έφεραν ένα σκυλί απ’ τη Σερβία και μας λένε: «Πάρτε το και σε δυο ώρες να το μάθετε ελληνικά, για να μας καταλαβαίνει τι λέμε». Μας έπιανε συχνά και βροχή, κρύο, αέρας, ανάβαμε καμιά φωτιά να πυρωθούμε, έφτανε ο Κώστας Μπαλατσούκας, μας την έσβηνε. «Εγώ είμαι πυροσβέστ’ς, δεν αφήνω φωτιές» έλεγε. «Όποιος δεν αντέχει το κρύο, να πηγαίνει να κυνηγάει στα Βραγκιανά με κοντομάνικα». Οι παραβάσεις οδηγούνταν στο Γουρ’νοδικείο και την υπεράσπιση αναλάμβανε ο Μενέλαος (μόνο τον ταυρομάχο Φώτη Τσιούμα δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί, όταν του επιτέθηκε η γελάδα στη Λούκα). Οι ποινές ήταν να σε στείλουν σε μακρινό καρτέρι, να φοράς γραβάτα όταν κουβαλάς το γουρούνι, σου γινόταν και η γλώσσα γραβάτα μετά (δυο οι γραβάτες, σε διέγραφαν κι απ’ τον Σύριζα). Τέλος, κάθε κυνηγοσυνάντηση είχε τα δικά της περιστατικά και απρόοπτα, ξεχειμάζαμε με τα αστεία του μπαρμπα-Σπύρου Ζουμπουρλή (Θεός σχωρέστον!), του Άλκη Κωφού, του αστυνόμου και όλων των άλλων της παρέας…

  Σταματώ, γιατί ο Βασίλης Μπαλάνος φωνάζει στον ασύρματο: «Τα σήκουσαν! Του νου σας στα καρτέρια! Μην κραίνιτι! Τα πααίνουν τα σκ’λιά καταπουδού. Έρχουντι!

Του νου σας, λέου!…

Φίλοι, κυνηγοί…

  Του νου σας! λέω κι εγώ… Στη φύση πηγαίνουμε με γνώση και σεβασμό. Μας ενδιαφέρει η αειφορία της, άρα οι δράσεις μας πρέπει να διασφαλίζουν και υπηρετούν κι αυτόν τον σκοπό. Στη φύση πηγαίνουν κι άλλοι άνθρωποι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Δεν είμαστε εμείς οι ιδιοκτήτες ούτε… κατακτητές. Προσοχή! Σεβασμός και υπευθυνότητα παντού! Μόνο έτσι κατοχυρώνεις το δικαίωμα να απολαμβάνεις αυτά που σου προσφέρει αυτή η φύση. Έχουμε την ευθύνη της διαχείρισης και της προστασίας της. Τις ασχήμιες εκεί δεν τις κάνει κανένα ζώο, αλλά ο άνθρωπος. Κουβαλάς τα γεμάτα φυσίγγια σου, τα άδεια σε βαραίνουν να τα μαζεύεις και να μην τα αφήνεις σκουπίδια πίσω σου; Κάνε το πράξη από τώρα. Θα δεις ότι θα πάρεις χαρά κι ο ίδιος απ’ αυτή την πράξη…

  Λίγο να συνεχίσω ακόμη, θα περιπέσω στην υποκρισία των ΜΚΟ, οι οποίες προστατεύουν το αγριόγιδο της Πίνδου από την Ομόνοια και τη Βίδρα των Αγράφων από την Πλατεία Κλαυθμώνος. Είναι ικανοί να προστατέψουν και φώκιες στον Κούρλιακα της Καράβας και λευκές αρκούδες στα Κελλάρια Καταφυλλίου… Και δεν τους μαρτυράω τα όρνια της Αφορισμένης, για να τα προστατέψουν κι αυτά…

  Καλά κυνήγια! Και να μου στείλετε καμιά βρασιά, να καλοσκαιρίσω κι φέτου! Ιδώ σια κάτ’ γίν’καμαν ούλοι βίγκαν! Μι τι ν’ αγουράσουμι κριάσι; Ισείς βίγκα τ’ς καταψύξεις! Δεν άκ’σιταν τίπουτα γι τ’ν αναδιανουμή στου γουρ’νουκρίατου; 

  Στείλτε μας μια βρασιά! Θα σας τη φάμε;

6/10/2018