Πυρκαγιές και ανεμογεννήτριες. Υπάρχει τίποτε ύποπτο; Τα δάση πραγματικά εμποδίζουν τη εγκατάσταση ανεμογεννητριών; Γιατί είναι τελικά οι ανεμογεννήτριες περιβαλλοντικό πρόβλημα και όχι λύση; Κων/νος Αθ. Οικονόμου

 

Πυρκαγιές και ανεμογεννήτριες. Υπάρχει τίποτε ύποπτο;

Τα δάση πραγματικά εμποδίζουν τη εγκατάσταση ανεμογεννητριών;

Γιατί είναι τελικά οι ανεμογεννήτριες περιβαλλοντικό πρόβλημα και όχι λύση;

Κων/νος Αθ. Οικονόμου

   

Επειδή πολλοί ισχυρίζονται, και δη οι εταιρείες αιολικής ενέργειας, ότι οι ανεμογεννήτριες μπορούν να τοποθετηθούν και σε δασικές περιοχές και δεν είναι προϋπόθεση να αποψιλωθούν ή να καούν [sic] Ας προσέξουμε τα εξής:

1. H Ροή του αέρα για την σωστή απόδοση των ανεμογεννητριών βοηθάει αν αυτή είναι ανεμπόδιστα ομαλή (laminar flow) και όχι διαταραγμένη (turbulent flow). Έτσι, η ύπαρξη δάσους και γενικά έντονης και υψηλής βλάστησης στην περιοχή δημιουργεί αναταράξεις στην ροή του αέρα που δεν βοηθάει στην ομαλή λειτουργία και την υψηλή απόδοση των ανεμογεννητριών εκτός αν ο πυλώνας της ανεμογεννήτριας είναι τόσο υψηλός, άρα και δαπανηρότερος, έτσι ώστε τα πτερύγια του να βρίσκονται πολύ πιο πάνω από την κορυφή του δάσους.

Και είναι βέβαια σίγουρο πως έχουν τοποθετηθεί ανεμογεννήτριες και σε κάποιες δασώδεις περιοχές αλλά το κόστος του πυλώνα αυξάνεται εκθετικά σε σχέση με το ύψος του σε ξερότοπους, δηλαδή μη δασικές περιοχές. Αν ο λόφος ή το βουνό στην κορυφή του οποίου έχουν τοποθετηθεί ανεμογεννήτριες είναι χωρίς βλάστηση τότε η ροή του αέρα είναι ομαλή προς την κορυφή και επιταχυνόμενη. Αν όμως υπάρχει δάσος ή έντονη βλάστηση και μάλιστα με δένδρα διαφορετικού ύψους, όπως συμβαίνει στα περισσότερα δάση μας εκτός ίσως από ορισμένα αναδασωμένα, η ομαλή ροή διαταράσσεται (break of laminar flow) και μειώνεται και η ταχύτητα του αέρα που φτάνει στην έλικα της ανεμογεννήτριες. Ακόμη, η ύπαρξη δάσους μπορεί να δημιουργήσει ανοδικά ρεύματα στον αέρα και να ανακόψει την ταχύτητα του αέρα πριν συναντήσει τα πτερύγια της ανεμογεννήτριας. [Δες σχετ. Βικιπαίδεια]

2. Η απόσταση μεταξύ 2 ανεμογεννητριών πρέπει ιδανικά να είναι ίση τουλάχιστον με 7 φορές την διάμετρο των πτερυγίων (wind park effect). Με τη συνήθη διάμετρο πτερυγίων 90 μέτρα η απόσταση μεταξύ 3 ανεμογεννητριών πρέπει να είναι 1260 μ. αυτή η απόσταση πρέπει να έχει αποψιλωθεί (η ενδεχομένως να έχει καεί, ίσως ... τυχαία). Για την τοποθέτηση 5 πλήρως αποδοτικών και άρα κερδοφόρων ανεμογεννητριών αυτού του μεγέθους θέλουμε μια αποψιλωμένη (η καμένη) κορυφογραμμή 3+ χιλιομέτρων!!

• Μία Wind Farm, ένα αιολικό πάρκο δηλαδή, πρέπει και να συνδέεται με τον κατάλληλο υποσταθμό υψηλής τάσης. Έλα που όμως τα εναέρια καλώδια δεν μπορούν να περνάνε σε ευθεία γραμμή πάνω από δάση. Αν αυτά τα δάση όμως έχουν καεί, τότε διευκολύνεται η τοποθέτηση των πυλώνων των καλωδίων και η διανομή προς τα ΚΥΤ και προς τα κέντρα κατανάλωσης .

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Απ' όλα αυτά προκύπτει ότι μία περιοχή χωρίς βλάστηση είναι πολύ πιο προσιτή για την εγκατάσταση των Αιολικών Πάρκων. Χωρίς βεβαίως αυτό να προσδιορίζει ότι το κάψιμο επί παραδείγματι, της Βόρειας Εύβοιας στόχευε στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να το αποδείξει κανείς αυτό, αφού δεν συνελήφθη, ούτε ίσως θα μπορούσε ποτέ να συλληφθεί σε μια τέτοια τεράστια δασική περιοχή οιοσδήποτε ύποπτος!

‘

Όμως, μπορούμε σίγουρα να αναγνωρίσουμε ότι σε μία περιοχή με πυκνή βλάστηση όπως τα Βουνά της Βόρειας Εύβοιας και χωρίς δυνατότητα προσπέλασης τόσο για τις ανεμογεννήτριες όσο και για τους πυλώνες διανομή ήταν μάλλον ακατάλληλη επιλογή και δεν έπρεπε να τύχει της έγκρισης που πρόσφατα έδωσε η ΡΑΕ και μάλιστα ίσως χωρίς μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Άλλωστε, με την διαμόρφωση του εδάφους και της προ των πυρκαγιών βλάστησης της Βόρειας Εύβοιας, η τοποθέτηση των ήδη εγκεκριμένων ανεμογεννητριών [βλέπεις λίγο πριν τη μεγάλη φωτιά δόθηκαν οι εγκρίσεις, μάλλον ... τυχαία] στην περιοχή θα ήταν ιδιαίτερα προβληματική διότι:

1. Έπρεπε να υπάρξει αποψίλωση ακόμη και για την προσπέλαση στις κορυφογραμμές που θα τοποθετούσαν τις ανεμογεννήτριες

2. Στο ύψος των πυλώνων κάθε ανεμογεννήτριας έπρεπε να προστεθεί και το ύψος της βλάστησης της περιοχής γεγονός που αυξάνει [τότε τουλάχιστον, προ της φωτιάς] τα στατικά προβλήματα του πυλώνα και κυρίως: ανεβάζει ''στον ουρανό'' το κόστος της κάθε ανεμογεννήτριας.

3. Για το δίκτυο μεταφοράς ενέργειας από τις ανεμογεννήτριες στο πιο κοντινό ΚΥΤ (Υποσταθμό Υψηλής Τάσης) θα έπρεπε να τοποθετηθούν πυλώνες με καλώδια μεταφοράς μέσα από την δασική έκταση (με ότι κινδύνους συνεπαγόταν αυτό) και να εξασφαλισθεί προσπέλαση σε δεκάδες πυλώνες μέσα στο δάσος πράγμα που προϋποθέτει εκτεταμένη αποψίλωση, κανονική υλοτόμηση δηλαδή τεραστίων περιοχών του δάσους και άνοιγμα δρόμων .

4. Οι πυλώνες μεταφοράς έπρεπε και αυτοί να έχουν πρόσθετο ύψος πολύ πάνω από την βλάστηση, γεγονός που ανεβάζει το κόστος των πυλώνων διανομής.

Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν όλα τα προαναφερθέντα θα έκαναν την τοποθέτηση των εγκεκριμένων ανεμογεννητριών εξαιρετικά δαπανηρή και θα έπρεπε να αποψιλωθούν οι κορυφογραμμές, οι δρόμοι προσπέλασης των Wind Farms και οι δρόμοι προσπέλασης των πυλώνων μεταφοράς.

Θα πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι μεγάλο μέρος της πρόσθετης δαπάνης το αφαίρεσε – όλως συμπτωματικά [!] - η πρόσφατη πυρκαγιά ... και έτσι έδωσε στις εταιρείες το πράσινο φως για την τοποθέτηση πυλώνων διανομής της ενέργειας μέσα από την ανύπαρκτη πιά πυκνή βλάστηση.

• Όμως παρόλα αυτά ας μην ξεχνάμε, πως το κέρδος του μειωμένου κόστους για τις εταιρείες, πρέπει να συγκριθεί και να συνυπολογιστεί με το κόστος των σπιτιών που κάηκαν, των ζώων/κτηνοτροφίας που έχασαν οι κάτοικοι, της μελισσοκομίας και της ανεκτίμητης αξίας του δάσους που χάθηκε σε εποχή με έντονη κλιματική αλλαγή και εκτεταμένη ρύπανση του περιβάλλοντος.

Αν, λέμε άν, [στην Ελλάδα άλλωστε κυριαρχεί η νομιμότης] παρ’ ελπίδα το κάψιμο της Βόρειας Εύβοιας είχε στόχο την διευκόλυνση και την υποβάθμιση των προβλημάτων εγκατάστασης, που προαναφέρθηκαν, στις ήδη εγκεκριμένες ανεμογεννήτριες για την Βόρεια Εύβοια, τότε το έγκλημα που έγινε παίρνει τεράστιες διαστάσεις.

ΣΗΜ. 1. Είναι ιδιαίτερα εμφανές ότι η έγκριση της ΡΑΕ δόθηκε χωρίς να υπολογισθούν σωστά και σε πλήρη έκταση οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

• ΣΗΜ. 2 Δεν είναι τυχαίο ότι κάτι οσμίζονται για τα επακόλουθα τέτοιων αδειοδοτήσεων σε δάση οι ξένοι επενδυτές οι οποίοι φαίνεται πως εγκαταλείπουν σαν ποντίκια το σκάφος. Διαβάζουμε σχετικά: Η απόφαση της Energias de Portugal (της πορτογαλικής ΔΕH) να αποχωρήσει από την Ελλάδα και να πουλήσει το portfolio της θυγατρικής της EDP Renewables μπορεί να εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική που μεταφράζεται σε exit από 10 συνολικά αγορές, ωστόσο συνδέεται άμεσα με το γεγονός ότι η ελληνική αγορά δεν είναι πλέον το ίδιο ελκυστική όσο παλαιότερα. Το αναγνωρίζουν και στελέχη άλλων ξένων παικτών στις ΑΠΕ με παρουσία στην Ελλάδα, για τους οποίους επίσης υπάρχουν φήμες ότι επανεξετάζουν τη θέση τους. Η απόφαση της γερμανικής ABO Energy, να πουλήσει την ελληνική της θυγατρική στη Helleniq Energy μπορεί να συνδέεται με τη στρατηγική του μητρικού ομίλου να εστιάσει μεταξύ άλλων σε επενδύσεις στη Γερμανία, ωστόσο σχετίζεται άμεσα με τα παραπάνω.

• ΣΗΜ. 3. Δεν είναι καθόλου τυχαίες και οι δηλώσεις Τραμπ προς τους Ευρωπαίους για την απάτη, όπως χαρακτηρίζει των αναν. Πηγών ενέργειας. Λέει σχετικά:«Αυτό που λέω στους Ευρωπαίους είναι πως δεν θα επιτρέψουμε να κατασκευαστεί ούτε μια ανεμογεννήτρια στις ΗΠΑ. Σκοτώνουν τη φυσική ομορφιά, τις όμορφες περιοχές. Και κοιτάς ψηλά και βλέπεις ανεμογεννήτριες ψηλά. Είναι η πιο ακριβή μορφή ενέργειας. Όταν αρχίσουν να σκουριάζουν και να τίθενται εκτός λειτουργίας σε 8 χρόνια δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεν μπορείς να θάψεις τις έλικες γιατί αν τις θάψεις θα βλάψεις το έδαφος. Όλη η υπόθεση είναι μια ακριβή απάτη.»

  
  
  

Πηγή: Βικιπαίδεια, economico-markets 29.7.25

Ιχνεύμων: Ο παρασιτικός δολοφόνος! από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου

 

Ιχνεύμων: Ο παρασιτικός δολοφόνος! 

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου

 

   Ο ΙΧΝΕΥΜΩΝ είναι πράγματι ένα ''φονικό'' έντομο που θυμίζει σφήκα με παράξενη, σχεδόν τρομακτική, όψη. Όμως γιατί ''παρασιτικό''; Η απάντηση δικαιολογεί το χαρακτηρισμό: Επειδή πολλαπλασιάζεται αποθέτοντας ένα αβγό πάνω ή συνήθως ... μέσα [!] στο σώμα της προνύμφης κάποιου άλλου εντόμου ή μιας αράχνης.

   Στη Βόρεια Αμερική υπάρχουν πάνω από 3.000 γνήσια είδη αυτού του εντόμου. Επιπλέον, οι ιχνεύμονες ανήκουν σε μια μεγάλη οικογένεια που περιλαμβάνει διάφορα είδη παρασιτικών εντόμων. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι σε όλο τον κόσμο υπάρχουν πάνω από 40.000 είδη τα οποία ανήκουν σε αυτή την οικογένεια εντόμων.

 

   Οι ιχνεύμονες μπορεί να έχουν μήκος από 0,3 ως 5 εκατοστά περίπου. Η λεπτή, κυρτή κοιλιά τους είναι μακρύτερη από το κεφάλι και το θώρακά τους μαζί. Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα των ιχνευμόνων είναι ο βελονοειδής σωλήνας που έχουν στο άκρο της κοιλιάς τους. Αυτό το όργανο το οποίο χρησιμεύει στην απόθεση των αβγών και ονομάζεται ωοαποθέτης είναι συνήθως μακρύτερο από το σώμα. Το πάχος του δεν είναι μεγαλύτερο από αυτό της αλογότριχας και έχει τρία νημάτια τα οποία γλιστρούν μπρος πίσω σπρώχνοντας το αβγό έξω από το σωλήνα.

   

   Πώς όμως εντοπίζει ο ιχνεύμων την προνύμφη κάποιου πιθανού ξενιστή; Έχει παρατηρηθεί ότι ο θηλυκός ιχνεύμων του γένους Megarhyssa χτυπάει ελαφρά με τις κεραίες του ένα δέντρο για να ανιχνεύσει τις δονήσεις κάποιας προνύμφης η οποία ζει σε βάθος δύο ή περισσότερων εκατοστών κάτω από το φλοιό του δέντρου. Όταν αντιληφθεί ότι υπάρχει προνύμφη, χτυπάει πιο έντονα. Τελικά αρχίζει να εξετάζει το φλοιό με το σωλήνα, σαν να τον τρυπάει.

   

   Τότε συμβαίνει το εξής: Όταν η άκρη του ωοαποθέτη του εντόμου αγγίξει την προνύμφη, τότε βγαίνει ένα αβγό από το σωλήνα, το οποίο εμφυτεύεται δίπλα πάνω ή μέσα στον ''καταδικασμένο ξενιστή». Όταν το αβγό εκκολαφτεί, η καινούρια προνύμφη τρέφεται από το λίπος και τα σωματικά υγρά της προνύμφης του ξενιστή, ενός ξενιστή που γνωρίζει έτσι ένα φρικτό θάνατο, αφού ουσιαστικά κατατρώγεται από μέσα! . Κατόπιν φτιάχνει ένα μεταξωτό κουκούλι στο οποίο θα αναπτύσσεται μέχρι να ενηλικιωθεί. Όταν ο ιχνεύμων φτάσει στην επιφάνεια του δέντρου, είναι έτοιμος να πλήξει μια καινούρια γενιά εντόμων.

Αν και θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει αυτή την ομάδα εντόμων ως αδίστακτα παράσιτα, οι ιχνεύμονες εξυπηρετούν έναν σπουδαίο σκοπό. Οι προνύμφες τους τρέφονται με έντομα τα οποία είναι βλαβερά για τις εδώδιμες καλλιέργειες, όπως είναι οι κοριοί, οι ανθονόμοι, το σκουλήκι της μηλιάς και το σκαθάρι των σπαραγγιών, για να αναφέρουμε μερικά. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι οι ιχνεύμονες ελέγχουν τον πολλαπλασιασμό των εντόμων που είναι επιβλαβή για τη γεωργία.

 

   Αν και οι ιχνεύμονες είναι πολυάριθμοι, σπάνια είναι ορατοί στους ανθρώπους επειδή γενικά τρέφονται, αναπαράγονται και γεννούν τα αβγά τους σε περιβάλλον το οποίο δεν επισκέπτεται συχνά ο άνθρωπος. Έτσι λοιπόν, οι ιχνεύμονες αποτελούν άλλο ένα παράδειγμα της ποικιλότητας και της ισορροπίας των έμβιων όντων, ζητήματα τα οποία ο άνθρωπος δεν έχει ακόμη κατανοήσει πλήρως.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εκτός από τη ... ''δολοφονική'' μας σφήκα, Ιχνεύμων είναι και ένα ζώο ενδημικό της Αιγύπτου, παρόμοιο με νυφίτσα, που ανιχνεύει τα αβγά του κροκοδείλου. Ακόμη κατά την αρχαιότητα με την ίδια λέξη ονοματίζονταν α΄ αυτός που ανιχνεύει, αυτός που αναζητά τα ίχνη, δηλαδή ο ιχνευτής ή ιχνηλάτης και β΄ ένα είδος πτηνού.

konstantinoa.oikonomou@gmail.com

TO BINTEO:

Λοβοτομή: μια ''επιστημονική'', βάρβαρη τεχνική για να ''διορθώνονται'' οι ψυχικές αποκλίσεις! Κων/νος Οικονόμου

 

Λοβοτομή: μια ''επιστημονική'', βάρβαρη τεχνική για να ''διορθώνονται'' οι ψυχικές αποκλίσεις!

Κων/νος Οικονόμου

Ο γιατρός Φρίμαν στο έργο...

  ΓΕΝΙΚΑ: Η λέξη ετυμολογικά προέρχεται από τα λοβός + τομή, [δηλ. αποκοπή του λοβού]. Έτσι ονομάζεται η χειρουργική διαδικασία εκείνη κατά την οποία καταστρέ-φονται, αποκόπτωνται, τμήματα του μετωπιαίου λοβού του εγκεφάλου σε ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες ή νοητικές διαταραχές, με σκοπό -θεωρητικά- την εξάλειψη των συμπτωμάτων τους. Πάντως τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι περίπου το 1/3 των ασθενών θεραπευόταν, το 1/3 δεν επηρεαζόταν καθόλου και το 1/3 έμενε «φυτό». Τα στοιχεία θεωρούνται ανακριβή, γιατί ελάχιστοι γιατροί που εφάρμοσαν την τεχνική αυτή διατήρησαν επαφές με τους ασθενείς για να καταγράψουν την εξέλιξή τους.

ΙΣΤΟΡΊΑ: Η ιδέα της λοβοτομής πρωτοπαρουσιαάστηκε στην ιατρική κοινότητα το 1890, από τον Γερμανό γιατρό Γκόλτζ, [ήταν και ο επινοητής του, εξ απαλών ονύχων, πρωτοπαρουσιαζόμενου όρου "ψυχεπέμβαση"], ο οποίος παρατήρησε πως όταν αφαιρούνταν τμήματα του μετωπιαίου λοβού του εγκεφάλου των άγριων σκυλιών, αυτά ηρεμούσαν. Πάντως η νέα επεμβατική μέθοδος της λοβοτομής, με αρχικό όνομα όνομα λευκοτομή (από τα λευκός + τομή, δηλ. κοπή της λευκής ουσίας του εγκεφάλου), εφαρμόστηκε ανεπιτυχώς σε ανθρώπους πρώτη φορά το 1892 στην Ελβετία από τον Gottlieb Burckhardt. Οι άνθρωποι, δύο ήταν τα υποκείμενα της επεμβάσεως, πέθαναν, με αποτέλεσμα η ιδέα να εγκαταλειφθεί, προσώρας. Ωστόσο, την ίδια τεχνική επεμβάσεων, τροποποιημένη κάπως, και μάλιστα σε σαράντα άτομα πραγματοποίησε ο Πορτογάλος νευροχειρούργος Αντόνιο Μονίζ. Η μέθοδος που εφάρμοσε συνίστατο στο άνοιγμα τρύπας στο κρανίο του ασθενούς, και την έγχυση απλής καθαρής αιθυλικής αλκοόλης [οινοπνεύματος] στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου. Η αλκοόλη κατά συνέπεια κατέστρεφε το εγκεφαλικό αυτό τμήμα. Το 1949 μάλιστα , ο Μονίζ βραβεύθηκε με το βραβείο Νόμπελ [!] για την επίτευξη της λοβοτομής, με το όνομα λευκοτομή. Αν πάμε όμως νωρίτερα στο χρόνο θα διαπιστώσουμε πως το 1936, ο Αμερικανός νευρολόγος Γουόλτερ Τζ. Φρήμαν εφάρμοσε μία παραλλαγμένη μορφή της λοβοτομής, με το όνομα "προμετωπιαία λοβοτομή". Αρχικά διαπίστωσε ότι η πρόσβαση στο μετωπιαίο φλοιό μέσω της οφθαλμική κόγχης δεν ήταν εφικτή κι έτσι εφάρμοσε επεμβάσεις πάνω από τον ίδιο το βολβό του ματιού! Μία άλλη του μέθοδος, ήταν η εκτέλεση του ... τρυπανισμού, διάνοιξης δηλαδή οπής από την περιοχή του αφτιού, με ένα συνοδευτικό απότομο χτύπημα του τρυπανιού με μικρό σφυρί στο μετωπιαίο φλοιό! Συχνά όμως, αντί να τρυπάει και να ανοίγει το κρανίο, κάρφωνε δύο βελόνες στις άκρες των ματιών και από εκεί έκοβε τα νεύρα του εγκεφάλου. Εφάρμοσε μάλιστα μια πρωτότυπη νάρκωση: Για να μην αντιστέκεται ο ασθενής, του έκανε ηλεκτροσόκ μέχρι να λιποθυμήσει! Ο Φρίμαν εγχείρησε μέχρι και ένα 12χρονο αγόρι, τον Χάουαρντ Ντάλι επειδή ήταν ... υπερβολικά ζωηρός! Η μητέρα του παραπονιόταν ότι ο Χάουαρντ ήταν πολύ άτακτος, δεν ήθελε να πάει νωρίς για ύπνο και του άρεσε να ακούει μουσική και να...ρεμβάζει με τις ώρες! Ο ψυχίατρος πείστηκε ότι με μία λοβοτομή ο μικρός Χάουαρντ θα γινόταν ένα άριστο παιδί! Η πρόβλεψή του φυσικά δεν επαληθεύτηκε. Ο Χάουαρντ πέρασε την εφηβική του ηλικία έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική, ενώ αργότερα φυλακίστηκε και εθίστηκε στο αλκοόλ. Δε θυμόταν καθόλου τη λοβοτομή που υπέστη μικρός και το έμαθε σε ηλικία 50 ετών.... Αξίζει να σημειωθεί πως ο Φρίμαν, σαν κάποιος επιδειξίας, αρέσκονταν στο να εγχειρεί τους ασθενείς μπροστά σε θεατές. Έκανε μέχρι και 25 εγχειρήσεις μέσα σε μια μέρα και, για να εντυπωσιάσει τα πλήθη, έβαζε μάλιστα και τις δύο βελόνες ταυτόχρονα μέσα στα μάτια...

   

Εργαλεία λοβοτομής

  ΠΡΩΤΑ ΣΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ: Τέτοιες εγχειρήσεις είχαν γίνει πρώτα σε επιθετικούς χιμπατζήδες και τα αποτελέσματα ήταν θετικά. Οι χιμπατζήδες ήταν πιο ήρεμοι και υπάκουοι και παρόμοια επίδραση έδειξε αρχικά και στους ανθρώπους. Η λοβοτομή εφαρμόστηκε σε ασθενείς με κατάθλιψη και σχιζοφρένεια και τα συμπτώματά τους φάνηκαν να υποχωρούν. Όμως μαζί με αυτά, υποχώρησε και η προσωπικότητά τους! Σαν να ήταν άλλοι άνθρωποι... Λειτουργούσαν σχεδόν σαν ρομπότ. Έχαναν την ικανότητα να φροντίσουν τον εαυτό τους και να διατηρήσουν οποιαδήποτε κοινωνική επαφή. Ήταν πειθήνιοι και ήσυχοι, με αχανές βλέμμα που κοίταζε κενό.

   

Πριν και μετά τη λοβοτομή...

  ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ: Γνωστά θύματα της μεθόδου: Πρώτα - πρώτα η αδερφή του προέδρου των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι, η Ρόζμαρι η οποία υπέστη λοβοτομή το 1941, γεγονός που την κατέστησε ανίκανη για το υπόλοιπο της ζωής της! Γνωστά θύματα ή παρ΄ ολίγον θύματα της λοβοτομής υπήρξαν και οι: Τζάνετ Φρίμαν Νεοζηλανδή συγγραφέας και ποιήτρια, που έλαβε βραβείο λογοτεχνίας το 1951, μία μέρα πριν από μια προγραμματισμένη λοβοτομή, η οποία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ!! Ο Γιόζεφ Χασίντ βιολονίστας και συνθέτης από την Πολωνία στον οποίο διαγνώσθηκε σχιζοφρένεια, πέθανε στην ηλικία των 26 ετών, μετά από λοβοτομή. Η Σόγκριντ Ιερτέν από τη Σουηδία, μοντέρνα ζωγράφος, απεβίωσε το 1948, μετά από λοβοτομή. Η Ρόουζ Ουίλιαμς, αδερφή του Τέννεσι Ουίλιαμς, του γνωστού Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα, υπέστη λοβοτομή, που την άφησε ανίκανη για πάντα. Ο Ουίλιαμς δήλωσε ότι, σε συγκεκριμένα έργα του, εμπνεύστηκε χαρακτήρες και μοτίβα από την αδερφή του. Αξίζει ακόμη να ανφερθεί πως, όταν το 1848 μία σιδερένια βέργα πέρασε κατά λάθος μέσα από το κεφάλι του Φινέας Κέιντζ, αυτό προκάλεσε μία "τυχαία λοβοτομή", και έτσι, θρυλείται, πως το γεγονός αυτό ενέπνευσε την ανάπτυξη της χειρουργικής λοβοτομής, έναν αιώνα αργότερα. Ακόμη, το 2011 ο Αργεντικός νευροχειρούργος του Πανεπ. Γέηλ, Daniel Nijensohna, μελετώντας ακτινογραφίες της Εβίτα Περόν, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ηθοποιός είχε υποστεί λοβοτομή, ως θεραπεία πόνου και άγχουςτ ους τελευταίους μήνες της ζωής της.

   

Η τεχνική!

   ΣΗΜΕΡΑ: Περισσότεροι από 50.000 ασθενείς υπέστησαν λοβοτομή στην Αμερική και αντίστοιχοι ήταν οι αριθμοί στην Ευρώπη. Το 1950 η Σοβιετική Ένωση, η Γερμανία και η Ιαπωνία απαγόρευσαν τις λοβοτομές γιατί ήταν «εναντίον των ανθρώπινων αρχών». Πράγματι ως ένα σημείο θύμιζε και τις ''ιατρικές''- ευγονικές ναζιστικές μεθόδους του Μέγκελε! Στην Αμερική οι λοβοτομές εφαρμόζονται ακόμα και έχουν απαγορευτεί μόνο σε ορισμένες πολιτείες!

Δαμαλισμός [ή ευλογιασμός] η παλαιότερη τεχνική εμβολίων! Από τη Θεσσαλία στους δύο σπουδαίους Έλληνες γιατρούς του 18ου αι. Από τον Κων/νο Αθ. Οικονόμου

 

Δαμαλισμός [ή ευλογιασμός] η παλαιότερη τεχνική εμβολίων! Από τη Θεσσαλία στους δύο σπουδαίους Έλληνες γιατρούς του 18ου αι. +ΒΙΝΤΕΟ

Από τον Κων/νο Αθ. Οικονόμου

   Αλήθεια, πώς θα μας φαινόταν σήμερα αν βλέπαμε κάποιον να τρίβει τις φλύκταινες ενός αρρώστου από ευλογιά και να παίρνει το εξερχόμενο πύον με τα χέρια του;. Κι όταν μάλιστα εν συνεχεία το έβαζε πάνω σε μια δική του πληγή που σκόπιμα χάραζε στο δέρμα του; Κι όλα αυτά για να μείνει γερός και άτρωτος από μία ασθένεια;

   Πολύ πριν ανακαλυφθούν τα λεγόμενα και αμφιλεγόμενα καλύτερα, εμβόλια νέας γενιάς υπήρξαν τα πολύ γνωστά εμβόλια, όπως αυτά κάναμε όλοι μας στην πρώτη παιδική ηλικία. Αυτά τα εμβόλια λειτουργούν με τη βασική αρχή του εξασθενημένου ιού. Εισάγεται με μορφή εμβολίου στον υγιή οργανισμό εξασθενημένος ιός. Ο οργανισμός τον ''γνωρίζει'' και τον πολεμά εύκολα διότι είναι εξασθενημένος. Έτσι όταν αργότερα ο οργανισμός νοσήσει, μπορεί εύκολα να αντιμετωπίσει τη λοίμωξη γιατί τον ιο τον έχει ήδη αναγνωρίσει χάρις στη ''μνήμη'' τν αμυντικών του μηχανισμών [λευκά αιμοσφαίρια].

   

  Ο Ευλογιασμός, τώρα, η Δαμαλισμός όπως τον λέει ο λαός (αγγλ. Variolation) ήταν παλαιά τεχνική, εν είδει εμβολιασμού η οποία αρχικά χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά μάλλον στην Κίνα - για την ανοσοποίηση των ανθρώπων έναντι της ευλογιάς [υπεύθυνος ο ιός Variola] με υλικό που λαμβάνονταν κατευθείαν από έναν ασθενή με ευλογιά, ή από άτομο που είχε προσφάτως νοσήσει από ευλογιά, με την ελπίδα ότι ο λήπτης του ιού θα νοσούσε τη λοίμωξη αυτή με πολύ ελαφρότερα συμπτώματα.

   

   Η ιδέα της πρόκλησης ανοσίας από μία ασθενή μορφή μίας ασθένειας, ως προς τη βασική μορφή της ασθένεια αυτής, δεν ήταν καινούργια - ήταν γνωστή εδώ και αιώνες για την ευλογιά. Ο Εντ. Τζέννερ¹ είχε ανακαλύψει το σχετικό εμβολιασμό, καλύτερα είχε τελειοποιήσει την παλιά τεχνική, χρησιμοποιώντας τον εξασθενημένο ιό από την ευλογιά των βοοειδών [δαμαλισμός], το 1796, μια μέθοδο που πλέον έγινε διαδεδομένη στα χρόνια του Παστέρ.

Παλαιά τεχνική

 

   Η διαδικασία αυτής της αρχέγονης τεχνικής πρόληψης (σαφέστατα όχι εμβολιασμού με τη στενή έννοια του όρου), συνηθέστερα γινόταν μ΄αυτό που γράψαμε στην αρχή του άρθρου μας, δηλαδή με το τρίψιμο κηλίδας ευλογιάς, ή τη συλλογή του υγρού (πύον) από φλύκταινες του ασθενούς σε επιφανειακές γρατσουνιές που γίνονταν στο δέρμα του υγιούς. Ο ασθενής λίγες μέρες αργότερα ανέπτυσσε φλύκταινα όμοια με εκείνες που προκαλούνται από την ευλογιά και συνήθως νοσούσε μια λιγότερο σοβαρή ασθένεια, από ότι με τη φυσική ευλογιά. Μετά από περίπου 2-4 εβδομάδες, τα συμπτώματα υποχωρούσαν, δείχνοντας μια επιτυχημένη ανάρρωση και φυσικά ανοσία. Η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Κίνα και την Ινδία προτού εισαχθεί επισήμως στις αγγλοσαξωνικές χώρες του Παλαιού και του Νέου Κόσμου, κάπου τη δεκαετία του 1720. Φυσικά η τεχνική αυτή δεν χρησιμοποιείται πλέον σήμερα. Αντικαταστάθηκε από το εμβόλιο ευλογιάς, μια ασφαλέστερη και σίγουρη ιατρική λύση. Ωστόσο στην Ευρώπη, η προέλευση του εμβολιασμού, με την πρωταρχική τεχνική του Ευλογιασμού, βρίσκει τις ρίζες του πολύ πίσω στο παρελθόν. 

 Ο Δαμαλισμός μάλιστα έγινε δημοφιλής στην Ευρώπη από τη συγγραφέα και την ποιήτρια Lady Mary Wortley Montagu, γνωστή για τα Γράμματα της Οθωμ. Αυτοκρατορίας. Αυτή υπήρξε σύζυγος του Βρετανού πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου και είδε για πρώτη φορά την εφαρμογή της τεχνικής αυτής το 1717, την οποία ανέφερε με επιστολή της σε φίλους της στη Βρετανία. Μάλιστα, η κόρη της υποβλήθηκε στην τεχνική του Ευλογιασμού στην Αγγλία το 1721. Η τεχνική, ωστόσο, αντιμετωπίστηκε αρχικά με σκεπτικισμό που έφτανε στα όρια της άρνησης τόσο πολύ, ώστε η πρώτη πειραματική εφαρμογή της στην Αγγλία (συμπεριλαμβανομένης της επακόλουθης πρόκλησης για την ευλογιά) πραγματοποιήθηκε σε 6 θανατοποινίτες δια απαγχονισμού, στους οποίους μάλιστα είχαν υποσχεθεί ελευθερία εάν επιζούσαν. Πράγματι έτσι και έγινε, αφού το πείραμα επέτυχε.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΙΣΗΓΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΑΜΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΔΥΣΗ: Αναφέρεται ότι δύο Έλληνες ιατροί, ο Εμμανουήλ Τιμόνης από τη Χίο και ο Ιάκωβος Πυλαρινός από την Κεφαλλονιά, που αμφότεροι σπούδασαν στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας τον 17ο αιώνα, παρουσίασαν στην ιατρική επιστημονική κοινότητα της Αγγλίας τη διαδικασία εμβολιασμού κατά της ευλογιάς με ενοφθαλμισμό πύου ελαφρά πασχόντων σε υγιή άτομα. Αυτή η πρακτική ασκούνταν παραδοσιακά στη Θεσσαλία και σε διάφορες άλλες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Τιμόνης παρουσίασε το 1714 την εν λόγω πρακτική στο Λονδίνο ενώπιον των μελών της Βασιλικής Ιατρικής Εταιρείας. Και οι δύο -παράλληλα- δημοσίευσαν άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά ιατρικά βρετανικά περιοδικά της εποχής θέτοντας τις βάσεις του ευλογιασμού και των εμβολίων. Ο Πυλαρινός δημοσίευσε το 1715 στη Βενετία μελέτη γραμμένη στα λατινικά, η οποία και επανεκδόθηκε, λίγο αργότερα, στη Γερμανία και στην Ολλανδία. Η σημασία του πρωταρχικού αυτού έργου των δύο Ελλήνων ιατρών αποδεικνύεται από το γεγονός ότι αναφέρεται στο εμβληματικό έργο του Γαλλικού Διαφωτισμού, την Encyclopédie, στο λήμμα «inoculation», δηλαδή «εμβόλιο». Αναφέρεται μάλιστα ότι ο ίδιος ο Τζέννερ είχε ανοσία στην ευλογιά γιατί, από ηλικίας επτά ετών, είχε εμβολιασθεί, από τους γονείς του, με τη μέθοδο Τιμόνη-Πυλαρινού.

Σχετικά:

Boylston, Arthur (28 July 2012). «The origins of inoculation». Journal of the Royal Society of Medicine 105 (7): 309–313. doi:10.1258/jrsm.2012.12k044. PMID 22843649.

http://www.masshist.org/beehiveblog/2020/05/variolation-vs-vaccination-18th-century-developments-in-smallpox-inoculation/ 

https://www.nature.com/articles/d42859-020-00006-7

Ευθυμίου, Μαρία· Προβατάς, Μάκης (2020). Ρίζες και θεμέλια. Οδόσημα της Ιστορίας του Ελληνισμού. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη. σελ. 1-264., ISBN 9789601690650

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΟ YΟUTUBE ΑΠΟ ΕΔΩ: 

1. Ο σπουδαίος αυτός Άγγλος γιατρός (1749–1823) θεωρείται ευρέως ως ο πατέρας του εμβολίου.

Το τραγούδι της φάλαινας - ήχοι φαλαινών + ΒΙΝΤΕΟ από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

Το τραγούδι της φάλαινας - ήχοι φαλαινών + ΒΙΝΤΕΟ 

από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

Η φάλαινα είναι είναι το μεγαλύτερο θαλάσσιο θηλαστικό. Η κοινή ονομασία φάλαινα περιλαμβάνει τα θηλαστικά που ανήκουν στην οικογένεια Φαλαινίδες. Παρά το γεγονός ότι έχουν την ανατομία και τα γνωρίσματα των θηλαστικών, η μορφή τους είναι αυτή του ψαριού. Ο αριθμός των φαλαινών έχει μειωθεί και πολλά είδη απειλούνται με εξαφάνιση, εξαιτίας της εντατικής θήρευσης, για το λίπος, το κρέας, τα οστά και τις μπαλένες τους.

Κρανίο γαλάζιας φάλαινας 6μ.!!

Τα κητώδη υποδιαιρούνται σε δύο συνομοταξίες:

Α. Τα Μυστακοκήτη: δηλαδή οι φάλαινες, των οποίων χαρακτηριστικό είναι τα φαλαίνια (ή μπαλένες). Πρόκειται για ελάσματα από κερατίνη, που αντικαθιστούν τα δόντια σε όσα είδη δεν έχουν. Οι μπαλένες στηρίζονται στον ουρανίσκο και σχηματίζουν ένα είδος φίλτρου, που επιτρέπει στο νερό της θάλασσας να εξέρχεται από το στόμα, συγκρατώντας τους μικρούς οργανισμούς (πλαγκτόν) με τους οποίους τρέφεται το κήτος.

Β. Τα Οδοντοκήτη: δηλαδή τα δελφίνια, οι φυσητήρες και οι φώκαινες, τα οποία τρέφονται με ψάρια και καλαμάρια. Ορισμένα από αυτά έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται το γύρω περιβάλλον τους μέσω ηχοεντοπισμού.

Όπως όλα τα θηλαστικά, οι φάλαινες αναπνέουν με πνεύμονες (γι’ αυτό και υποχρεώνονται να ανεβούν στην επιφάνεια του νερού, για να αναπνεύσουν), είναι ζώα θερμόαιμα, θηλάζουν τα μικρά τους και έχουν (αν και πολύ λίγο) τρίχωμα. Όταν αναδύονται στην επιφάνεια, οι φάλαινες εκκενώνουν τον αέρα που είχαν στους πνεύμονες με πίεση. Για το λόγο αυτό σχηματίζουν πίδακα. Το νερό εκτοξεύεται από μια οπή στο πάνω μέρος του κεφαλιού τους. Το γάλα του ζώου περιέχει επίσης λίπος (με περιεκτικότητα περίπου 50%). Η ηλικία τους μπορεί να ξεπεράσει και τα 100 χρόνια! Εχει βρεθεί φάλαινα , η ηλικία της οποίας υπολογίστηκε στα 211 χρόνια και θεωρείται το γηραιότερο θηλαστικό.

Το κυνήγι της φάλαινας με στόχο την αλίευσή της, που γίνεται εδώ και αιώνες, οδήγησε στη δραματική μείωση του πληθυσμού της. Πολλά είδη απειλούνται σήμερα με εξαφάνιση. Σήμερα, οι χώρες που κυνηγούν φάλαινες είναι οι Νορβηγία, Ισλανδία, Ιαπωνία και οι ιθαγενείς κοινότητες στη Σιβηρία, την Αλάσκα και το βόρειο Καναδά.

Είδη

Φαλαινίδες: 1. Η φάλαινα μυστακοκήτος (Balaena mysticetus), με μήκος που φτάνει τα 20 μέτρα. Απαντάται στον Καναδά και στη Γροιλανδία, όπως επίσης και στη Βερίγγειο Θάλασσα. Ζυγίζει ως 100 τόνους. 2. Νεοφάλαινα η κρασπεδωτή, που είναι γνωστή και με την ονομασία φάλαινα- νάνος. Το μήκος της δεν ξεπερνά τα 6 μόλις μέτρα.

Φαλαινοπτερίδες: Εδώ ανήκει η γαλάζια φάλαινα (Balenoptera musculus), που αποτελεί και το μεγαλύτερο είδος όπως επίσης και το μεγαλύτερο θηλαστικό του κόσμου. Το είδος αυτό έχει μπαλένες και ραχιαίο πτερύγιο. Με μήκος 33 μέτρων και βάρος 150 τόνων, απαντάται στην Αρκτική και στο βόρειο Ατλαντικό. Η αναπαραγωγή του, όμως, γίνεται σε πιο θερμές θάλασσες.

Πίδακας νερού από γαλάζια φάλαινα

Φυσητηρίδες: Στην οικογένεια αυτή ανήκουν οι φάλαινες που δεν έχουν μπαλένες αλλά δόντια. Ζουν σε αγέλες, σε θερμές, τροπικές και υποτροπικές θάλασσες. Το γνωστότερο είδος είναι ο φυσητήρας (Physeter macrocephalus), του οποίου το μήκος φτάνει τα 20 μέτρα. Όταν αναδύεται στην επιφάνεια φυσά με μεγάλη δύναμη τον αέρα και τους υδρατμούς από το μοναδικό ρουθούνι που φέρει επάνω στο ρύγχος του, σχηματίζοντας πίδακα.Στο ρύγχος του περιέχει λάδι (λίπος), για το οποίο το κυνηγούν. Το λάδι του χρησιμοποιήθηκε ως φωτιστικό μέσο.

[Σημ.: Διαφορές φυσητήρων και φαλαινών: Θεωρείται ότι οι φυσητήρες ανήκουν στην οικογένεια των φαλαινών, κυρίως λόγω του σχήματος και του μεγάλου μεγέθους τους - φτάνουν στα δεκαοκτώ μέτρα. Οι τελευταίες έχουν φαλαίνια (ή μπαλένες), τις μεγάλες κεράτινες πλάκες μέσω των οποίων φιλτράρεται το νερό που καταπίνουν, μαζί με τα ψάρια και το πλαγκτόν. Οι μπαλένες τούς επιτρέπουν να συγκρατούν την τροφή αποβάλλοντας το νερό. Ο φυσητήρας, αντίθετα, έχει δόντια, γεγονός που τον κάνει συγγενικό των δελφινιών, χωρίς βέβαια να είναι δελφίνι.]

ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΦΑΛΑΙΝΩΝ ΣΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ:

ΕΔΩ ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΦΑΛΑΙΝΕΣ [Αυστραλία]:https://whalewatchwesternaustralia.com/