Η τύχη απ΄την Αμέρικα 1901 του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη ΗΧΟΒΙΒΛΙΟ-AUDIOBOOK Διαβάζει ο Κωνσταντίνος Οικονόμου

 Η τύχη απ΄την Αμέρικα 1901 του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

ΗΧΟΒΙΒΛΙΟ-AUDIOBOOK

Διαβάζει ο Κωνσταντίνος Οικονόμου

Η Τύχη απ’ την Αμέρικα είναι διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Παναθήναια, σε δύο συνέχειες, στις 30 Ιουνίου και στις 15 Ιουλίου 1901. Σε βιβλίο εκδόθηκε το 1912 από τις εκδόσεις Γ. Φέξη στη συλλογή «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα» που περιλαμβάνει συνολικά οχτώ διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Συγκαταλέγεται στα Σκιαθίτικα διηγήματα του συγγραφέα και περιλαμβάνει πολλά ηθογραφικά στοιχεία. Η τύχη απ’ την Αμέρικα μαζί με το διήγημα Ο Αμερικάνος διασκευάστηκαν σε κινηματογραφική ταινία σε σκηνοθεσία Νέστορα Μάτσα με τίτλο Ο μετανάστης.

Το διήγημα αναφέρεται στην ιστορία της οικογένειας του βαρελά μαστρο-Στεφανή και την τύχη των παιδιών του. Με τη γυναίκα του Ασημίνα έχουν αποκτήσει δύο γιους, τον Στάθη και τον Θανάση, και τέσσερις κόρες τους: Ελένη, Ροδαυγή, Μαργαρώ και Αφέντρα. Ο Στάθης νωρίς εγκατέλειψε το σχολείο, έμαθε την τέχνη του βαρελά κοντά στον πατέρα του αλλά από 15 χρονών έγινε ναυτικός, επέστρεφε συχνά στο νησί, παντρεύτηκε και «έγινε καλός και φρόνιμος άνθρωπος». Ο Θανάσης επίσης εγκατέλειψε το σχολείο, εργάστηκε στα καράβια, σύντομα όμως ξενιτεύτηκε στην Αμερική, από όπου μετά από κάποια γράμματα δεν έδωσε σημεία ζωής για πολλά χρόνια. Στη συνέχεια, ο αφηγητής μας εξιστορεί την τύχη των κοριτσιών: Η Ροδαυγή έπεσε σε πηγάδι και βρήκε το θάνατο σε παιδική ηλικία. Η πρωτότοκη Ελένη αρρώστησε από τον καημό της και πέθανε φθισική, όταν ο αρραβωνιαστικός της Παναγής διέλυσε τον αρραβώνα τους και προτίμησε να παντρευτεί τη 18χρονη και πιο ωραία αδερφή της, τη Μαργαρώ. Η μικρότερη κόρη, η Αφέντρα, μεγαλώνει με την ιδέα της λαμπρής επιστροφής του αδερφού της Θανάση, που όταν γυρίσει πλούσιος από την Αμερική θα την προικίσει κατάλληλα, όπως της λέει η μάνα της η Ασημίνα, η οποία, προσπαθώντας να πνίξει τον καημό της για τον ξενιτεμό του γιου της συνηθίζει να λέει: «τῆς Ἀφέντρας μου ἡ τύχη, θά ᾽ρθῃ ἀπ᾽ τὴν Ἀμέρικα». Η τύχη της Αφέντρας λίγο έλειψε να συναντήσει αυτή των δύο μεγαλύτερων άτυχων αδελφών της, μετά από ένα επεισόδιο που της συνέβη και την αρρώστησε για καιρό από τον τρόμο, όταν η Επαρχίνα, μια ηλικιωμένη θεία της, την ανάγκασε να μπει στον τάφο που είχε ετοιμάσει για τον εαυτό της. Στη συνέχεια, η αφήγηση επικεντρώνεται στο νόστο του Θανάση από την Αμερική: μόλις έλαβαν το γράμμα του και πριν φθάσει ακόμη στο νησί, άρχισαν να έρχονται τα προξενιά για την Αφέντρα. Ωστόσο, ο Θανάσης, μετά από 17 χρόνια απουσίας, επιστρέφει στο νησί βαριά άρρωστος, φθισικός, όπως αποφάνθηκαν οι γιατροί της Αθήνας που επισκέφθηκε. Από τα χρήματα που έχει φέρει μαζί του, διαθέτει μεγάλο μέρος για τον γάμο της αδερφής του με τον Γρηγόρη, που έχει εμπορικό κατάστημα και με τα χρήματα της προίκας σκοπεύει να επεκτείνει. Λίγο πριν τον γάμο, ο μεγάλος αδερφός, ο Στάθης, και ο γαμπρός «διεφώνησαν ὡς πρὸς τὸ ποσὸν τῆς μετρητῆς προικός», ο γαμπρός ζητούσε 1.000 δραχμές επί πλέον, ο Θανάσης συμφώνησε αλλά ο Στάθης πρότεινε να του το δώσουν μετά τον γάμο σαν πανωπροίκι. Η οικογένεια δίνει στην Αφέντρα προίκα το σπίτι τους και ο άρρωστος Θανάσης με τους γονείς του μεταφέρονται σε ένα γειτονικό σπιτάκι. Ο Στάθης αρπάζει τον χαρτοφύλακα με τα χρήματα που ο Θανάσης φυλάει κάτω από το μαξιλάρι του. Μετά τον γάμο, ο Θανάσης παρακολουθεί το μεγαλοπρεπές γλέντι από το παράθυρο, καθώς δεν μπορεί να παρευρεθεί. Κατά τη διάρκεια του χορού, ανακαλύπτει την κλοπή, έχει μια επιδείνωση της υγείας του και την επομένη πεθαίνει. Η μητέρα του Ασημίνα απαγορεύει τα μοιρολόγια γιατί είναι η πρώτη μέρα του γάμου της κόρης της, ο Στάθης κρατά για τον εαυτό του τα χρήματα και δεν δίνει τα συμφωνημένα στον γαμπρό του... Όσο για τη συνέχεια ... καλή ακρόαση!

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ AUDIOBOOK:

Η παιδαγωγική προσέγγιση του Α. Ιωάννου Χρυσοστόμου [Επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών] Κωνσταντίνος Οικονόμου

 

Η παιδαγωγική προσέγγιση του Α. Ιωάννου Χρυσοστόμου

[Επι τη εορτή των Τριών Ιεραρχών]

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ: Για τον ιερό Χρυσόστομο το διδασκαλικό έργο είναι: “Υψηλόν”, γιατί: ο δάσκαλος “γεωργεί ψυχάς”, “κοπιαστικό” γιατί: “έλκει τον ζυγόν, τέμνει τον αύλακα” και “δημιουργικό” γιατί: “σπείρει τον σπόρον”. Πρωτίστως ο μόχθος του δασκάλου είναι το “παιδευθήναι”, η διάπλαση της ψυχής του μαθητή, και η διά των αρετών μόρφωσή του “εις άνδρα τέλειον”, στο πρότυπο του Χριστού. Κατά δεύτερο λόγο, ο μαθητής δέχεται τη γνώση, όχι στατικά αλλά δυναμικά, με σκοπό να την μεταβιβάσει και σε άλλους γενόμενος πολλαπλασιαστής γνώσης στην κοινωνία. Έτσι, το διδασκαλικό έργο διευρύνεται εκτός αιθούσης, εφόσον οι πρώτοι μαθητές, προσελκύουν και άλλους στη γνώση. Έτσι οι λίγοι γίνονται πολλοί αναπλάθοντας την κοινωνία.

ΣΧΕΣΗ ΔΑΣΚΑΛΟΥ-ΜΑΘΗΤΗ: Κατά τον ιερό Χρυσόστομο η σχέση δασκάλου μαθητών δεν πρέπει να είναι εξουσιαστική, διότι μαθητές και δάσκαλος βιώνουν συναίσθημα εξάρτησης και πλήρωσης, ώστε να μην μπορούν να υπάρξουν ο ένας χωρίς τον άλλον. Γράφει ο Άγιος: «Μια μέρα έμεινα μακριά σας και είναι σαν να αποχωρίστηκα έναν ολόκληρο χρόνο και έτσι στενοχωριόμουν και αδημονούσα». Η αμοιβαιότητα στα συναισθήματα δασκάλου-μαθητών, που δεν είναι προσποιητή, οικοδομεί και καλλιεργεί, αξιοποιώντας τις συγκινήσεις ως πρωταρχικό παράγοντα επίτευξης των γνωστικών στόχων. Για το Χρυσόστομο, δεν είναι μόνο ο μαθητής που δέχεται τροφή από το δάσκαλο, αλλά και ο δάσκαλος που αναπνέει από τη σχέση του με τον μαθητή. Ο δάσκαλος είναι δάσκαλος επειδή υπάρχει ο μαθητής. Όταν το ακροατήριο διψά, αδημονεί, αγκαλιάζει με την αγάπη του, τότε και ο δάσκαλος φτάνει στην καλύτερη απόδοση. Κατά κάποιο τρόπο οι μαθητές ασκούν στο δάσκαλο μία δημιουργική “τυραννία”: “Νιώθω”, γράφει ο Ιεράρχης, “αδύναμος αισθανομενος ότι έχω διδακτική ανεπάρκεια. Μόλις σας δω, λησμονώ την αδυναμία, ξεχνώ την ανεπάρκεια, την φτώχεια. Αυτά κάνει η αγάπη σας που με κατατυραννά.”. Πόσο ασύλληπτα επιτυχημένο το οξύμωρο του λόγου του: “η αγάπη σας με κατατυραννά”! Όμως, οι μαθητές εμπνέουν το δάσκαλο, εάν πρώτα τους έχει εμπνεύσει εκείνος.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΕΜΠΝΕΕΙ: Ο δάσκαλος εμπνέει με τη ζωή και το παράδειγμά του. Κατά τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά: “Λόγω παλαίει πας λόγος, βίω δε τις;”. Έτσι, και για τον Άγιο Χρυσόστομο, δεν καταξιώνει έναν δάσκαλο στα παιδικά μάτια, κομψότης, φτιασιδώματα, ή πλούτος. Είναι οι αρετές: ήθος, εγκράτεια, εντιμότητα, συνέπεια λόγων και έργων, λιτός βίος. Τέτοια παραδείγματα, που ενέπνευσαν τους μαθητές τους, αναφέρει το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Διογένη. Μάλιστα, σχολιάζει ο Άγιος, “ακριβώς επειδή ήταν πτωχοί ως δάσκαλοι ήταν ισχυρότεροι και λαμπρότεροι από τους τότε ηγεμόνες”. Όλοι αυτοί οι Δάσκαλοι είχαν “την έντιμον πενίαν” (Παπαδιαμάντης). Για τον Χρυσόστομο, σημάδι ότι η κοινωνία έχει διαφθαρεί είναι όταν οι εκπαιδευτικοί φτάνουν στο σημείο να νοιάζονται μόνο για την τσέπη τους. Ο δάσκαλος εμπνέει ακόμη το μαθητή με τις γνώσεις του, διότι: “Ο δάσκαλος είναι χρυσοφόρος ποταμός, που μεταφέρει την γνώση ως χρυσίτιν κόνιν, (...) μελετά πολύ και αυτό που αποκομίζει, το καταθέτει στους μαθητές του.”

ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ: Ο ζωντανός δάσκαλος, κατά τον ιερό Χρυσόστομο, ζει για τους μαθητές και από τους μαθητές. Ο ποιμήν ο καλός, που όταν δει “λύκους βαρείς”, δεν κρύβεται για να γλυτώσει. Αυτό ο ιερός Χρυσόστομος το έκανε πράξη πλήρωνοντας με τη ζωή του, αφήνοντας τον κόσμο για τους Ουρανούς, βασανιζόμενος από κακουχίες και εξορίες. Διώχθηκε για την αγάπη προς τους μαθητές του, το ποίμνιό του. Μια αγάπη ασκητική, ασυμβίβαστη, μαρτυρική. Τέτοιος δάσκαλος δεν είναι υπάλληλος, αλλά λειτουργός. Η ζωή του είναι διαρκής προσφορά, χωρίς ανάπαυση. Όταν εξορίστηκε, για τους μαθητές του είχε σβήσει ο ήλιος, γιατί η εμφορούμενη Χριστού παιδεία, αυτή που θεμελίωσαν οι Τρεις Ιεράρχες με τη ζωή και τον λόγο τους, είναι το φως το αληθινό, που φωτίζει και αγιάζει “πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον”. Οι δάσκαλοι του 21ου αιώνα λάβαμε την παρακαταθήκη από τους τρεις Ιεράρχες. Ας αντιληφθούμε τι βάρος σηκώνουμε στους ώμους και ποιο θησαυρό καλούμαστε να διαχειριστούμε ως καλοί οικονόμοι της κληρονομιάς. Όλα θα κριθούν από το αν επιθυμούμε να αξιοποιήσουμε αυτό το θησαυρό, και τότε μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Όμως, ενώ άλλοι λαοί αναγνωρίζουν αυτή την κληρονομιά, εμείς την παραπετάμε ευτελίζοντάς την. Δεν καταλάβαμε ότι κάποτε χρεωκόπησε η οικονομία, επειδή οδηγήσαμε την παιδεία μας εμπαθώς σε χρεωκοπία. Πουλήσαμε τον Χριστό και δεν καταλάβαμε ότι και “ο Χριστός μπορεί να μας πουλήσει” (Κοσμάς Αιτωλός). Έτσι η Ελλάδα ξεπουλήθηκε. [τρένα, ενέργεια, τηλεφωνία, ορυκτός πλούτος, λιμάνια, υγεία, και πάει λέγοντας] Μακάρι η περιπέτεια της πατρίδας να μας συνεφέρει, να κάνουμε την αυτοκριτική ως εκπαιδευτικοί και να ξαναγίνουμε δάσκαλοι προσφοράς, θυσίας και αγάπης, δάσκαλοι ακέραιοι και πνευματοφόροι, δάσκαλοι ζωντανοί, όχι νεκροί “ωσεί ζώντες”.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com

Στις εσχατιές του Ηλιακού Συστήματος! Ζώνη του Κάιπερ και Νέφος του Όορτ & τι είναι το Έτος Φωτός [+ ΒΙΝΤΕΟ] Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα

 

Στις εσχατιές του Ηλιακού Συστήματος! Ζώνη του Κάιπερ και Νέφος του Όορτ & τι είναι το Έτος Φωτός

[+ ΒΙΝΤΕΟ]

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα

Ο κομήτης Χέηλ Μπομπ

Α΄ Η ΖΩΝΗ ΤΟΥ KUIPER είναι μεγάλο σύνολο μικρών σωμάτων στην περιοχή του εξωτερικού Ηλιακού Συστήματος. Είναι ένας δίσκος στο επίπεδο της κίνησης των πλανητών και σε απόσταση μέχρι 50 περίπου αστρονομικές μονάδες [AU¹] από τον Ήλιο. Στη Ζώνη συναντώνται δύο ειδών αντικείμενα: μικρά σώματα, παρόμοια με τον πλανήτη Πλούτωνα, σε αργή τροχιά γύρω από τον Ήλιο, και πυρήνες κομητών. Θεωρείται και ως μία δεύτερη ζώνη αστεροειδών, εκτός της “κύριας ζώνης”. Αυτοί οι αστεροειδείς και κομητικοί πυρήνες, αλλά και το Νέφος του Όορτ, είναι γνωστοί ως Μεταποσειδώνεια αντικείμενα [TransNeptunian Objects ή TNOs]. Με βάση την τροχιά τους, τα αντικείμενα της ζώνης του Κάιπερ χωρίζονται σε 2 κύριες κατηγορίες. Αν η τροχιά τους δεν επηρεάζεται από τον Ποσειδώνα, τότε λέμε πως αποτελούν “κλασικά αντικείμενα της Ζώνης Κάιπερ” [«Classical KBOs» ή «cubewanos»]. Παράδειγμα τέτοιου αντικειμένου αποτελεί ο Μακεμάκε. Αντίθετα, αν παρουσιάζουν τροχιακό συντονισμό με τον Ποσειδώνα τότε αναφέρονται με τον όρο «Resonant KBOs». Η βασική υποψία για την ύπαρξη μιας τέτοιας ζώνης γύρω από το Ηλιακό Σύστημα, ήταν οι τροχιές των κομητών με μικρές περιόδους, που έδειχναν ότι πρέπει να προέρχονται από μια τέτοια περιοχή. Η ύπαρξή της προτάθηκε το 1951 από τον αστρονόμο Γκέραρντ Κάιπερ [Gerard P. Kuiper] και επιβεβαιώθηκε με παρατήρηση το 1992, με τον εντοπισμό του σώματος 1992 QB1. Από τότε έχουν αναγνωριστεί εκατοντάδες σώματα στη ζώνη, μερικά από τα οποία φτάνουν σε διάμετρο τα χίλια χλμ. Πρόκειται για παγωμένους κόσμους με κόκκινο χρώμα [λόγω της διάσπασης των υλικών της επιφάνειάς τους από την ακτινοβολία] και τροχιές που έχουν περίοδο περιφοράς [έτος] εκατοντάδες έως χιλιάδες (γήινα) χρόνια. Μερικές φορές η βαρυτική έλξη των μεγάλων πλανητών αποσπά ένα σώμα από τη ζώνη προς το εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος. Αυτά τα αντικείμενα λέγοντα Κένταυροι. Πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι ο δορυφόρος του Κρόνου, Φοίβη, είναι πιθανότατα ένα τέτοιο σώμα. Η Ζώνη του Kuiper θα εξερευνηθεί πρώτη φορά γύρω στο 2015, όταν η αμερικανική διαστημική συσκευή «Νέοι Ορίζοντες», αφού μελετήσει τον Πλούτωνα και το Χάροντα, θα προσεγγίσει σώματα της ζώνης,

Β΄ ΤΟ ΝΕΦΟΣ ΤΟΥ ΟΟΡΤ είναι μια υποθετική σφαιρική περιοχή του εξωτερικού ηλιακού συστήματος. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 50.000 ΑU από τον Ήλιο, χίλιες φορές πιο μακρυά από τον Πλούτωνα(!), ή περίπου ένα έτος φωτός [για το οποίο έτος θα μιλήσουμε πιο κάτω]. Η απόσταση αυτή τοποθετεί το Νέφος του Όορτ περίπου στο ένα τέταρτο της απόστασης από το κοντινότερο στον Ήλιο άστρο (Εγγύτατος Κενταύρου). Τα αντικείμενα του Νέφους του Όορτ αποτελούνται κυρίως από πάγους νερού, αμμωνίας, μεθανίου, κ.ά. Το Νέφος του Όορτ θεωρείται πηγή πολλών κομητών που εισέρχονται στο Ηλιακό σύστημα. Η σύλληψη της ιδέας για την πηγή των κομητών ανήκει στον Εσθονό αστρονόμο Ernst Julius Öpik (Έπικ), που υποστήριξε ότι οι κομήτες προέρχονται από ένα νέφος στις εξωτερικές περιοχές του Ηλιακού Συστήματος [1932]. Την άποψη αυτή συμμερίστηκε το 1950 ο Ολλανδός αστρονόμος Jan Hendrick Oort, στηριζόμενος στην απλή, λογική ιδέα: εφόσον όλοι οι κομήτες κάποια στιγμή καταστρέφονται μέσα στο Ηλιακό Σύστημα, λόγω της ηλιακής ή πλανητικής βαρύτητας, δεν θα έπρεπε μετά από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του Ηλιακού Συστήματος να παρατηρούνται πια κομήτες. Άρα πρέπει να υπάρχει μια πηγή πυρήνων κομητών που “στέλνει” συνεχώς κομήτες στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα. Αν ληφθούν υπόψη και οι τροχιές των κομητών μεγάλης περιόδου, η πηγή αυτή πρέπει να απέχει κάπου 50.000 AU από τον Ήλιο και να περιέχει εκατομμύρια πυρήνων. Τα αντικείμενα του Νέφους του Oort θεωρούνται ότι δημιουργήθηκαν μαζί με τα υπόλοιπα σώματα του ηλιακού μας συστήματος, πριν από περίπου 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια. Η βαρυτική τους αλληλεπίδραση όμως κυρίως με τους μεγάλους πλανήτες άλλαξε τις τροχιές τους και τα “έδιωξε” έξω από το ηλιακό σύστημα θέτοντάς τα σε ελλειπτικές ή παραβολικές τροχιές. Αλληλεπιδράσεις με τα βαρυτικά πεδία άλλων αστέρων έδωσαν στο Νέφος του Oort τη σφαιρική κατανομή του. Τον Ιούνιο του 2010, ο Harold Levison πίστεψε, βασιζόμενος σε προσομοιώσεις, ότι ο Ήλιος "παρέσυρε κομήτες από άλλα αστέρια κατά τη γέννησή του" και ότι, συνεπώς, "σημαντικό ποσοστό των κομητών του Νέφους του Όορτ, [έως 90%], προέρχεται από άλλα αστέρια".

ΤΟ ΕΤΟΣ ΦΩΤΟΣ είναι μονάδα μέτρησης απόστασης (μήκους, όχι χρόνου). Ορίζεται ως η απόσταση που θα ταξιδέψει το φως, κινούμενο στο κενό, σε ένα έτος (365,25 ημ.). Το σύμβολό του είναι το ly (από το αγγλικό light year).Η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι 299.792.458 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, επομένως το έτος φωτός ισοδυναμεί με 9.460.730.472.580,8 κm ή περίπου εννιάμισι τρισεκατομμύρια χλμ. Το έτος φωτός χρησιμοποιείται για τη μέτρηση αποστάσεων μεταξύ άστρων, ενώ για μεγαλύτερες αποστάσεις χρησιμοποιείται το παρσέκ. Μικρότερες υποδιαιρέσεις είναι οι ημέρες φωτός, ώρες φωτός, λεπτά φωτός και δευτερόλεπτα φωτός, που είναι η απόσταση που θα ταξιδέψει το φως σε μια μέρα, ώρα, λεπτό ή δευτερόλεπτο, αντίστοιχα. Οι υποδιαιρέσεις αυτές χρησιμοποιούνται μερικές φορές προκειμένου να περιγράψουν μικρότερες αποστάσεις. Δηλαδή: Ημέρα φωτός: 25.902.068.371.200 μέτρα (26 δισ. χλμ.), Ώρα φωτός: 1.079.252.848.800 μέτρα (1 δισ. χλμ.), Λεπτό φωτός: 17.987.547.480 μέτρα (18 εκατομ. χλμ.), Δευτερόλεπτο φωτός: 299.792.458 μέτρα (300 χλμ.). Ένα έτος φωτός ισοδυναμεί με 63.241 Αστρονομικές μονάδες (AU) ή 0,30675 Παρσέκ. Ας δούμε, ενδεικτικά μερικές αποστάσεις σε σχέση με την ταχύτητα του φωτός: Το φως χρειάζεται 8,3 λεπτά να φτάσει από τον Ήλιο στη Γη. Όταν λέμε, δηλαδή, ότι ο ήλιος ανέτειλε στις 6.00 π.μ., αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι στις έξι το πρωί, εμείς, από τη Γη, βλέπουμε την ανατολή του. Στην πραγματικότητα ο ήλιος έχει ανατείλει στις 5.52 π.μ. Η απόσταση Γης-Σελήνης είναι ένα δευτερόλεπτο και 25 εκατοστά φωτός. Ο Βόγιατζερ1, το Σεπτέμβριο του 2004 βρισκόταν 13 ώρες φωτός μακριά από τη Γη (περίπου ενάμισι χιλιοστό του έτους φωτός) και χρειάστηκε 27 χρόνια για να διανύσει αυτή την απόσταση! Το κοντινότερο σε μας αστέρι, ο Εγγύτατος Κενταύρου, βρίσκεται σε απόσταση 4,22 ετών φωτός. Το κέντρο του Γαλαξία μας απέχει περίπου 28.000 έτη φωτός (!), ενώ η διάμετρός του είναι περί τα 100.000 έτη φωτός! Ο κοντινότερος σε μας γαλαξίας, η Ανδρομέδα, απέχει από τον δικό μας περίπου 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός! Η διάμετρος του Σύμπαντος που μπορεί να παρατηρηθεί με τα πιο προηγμένα ραδιοτηλεσκόπια, επίγεια ή μη, είναι περίπου 46 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Το φως όμως από τους πιο μακρινούς γαλαξίες που μπορούμε να παρατηρήσουμε έφυγε από εκεί πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια!! Οι δυο αριθμοί διαφέρουν γιατί σε αυτά τα 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια η απόσταση ανάμεσα σε μας και τους γαλαξίες αυτούς μεγάλωσε λόγω της διαστολής του Σύμπαντος. Ακόμη εικόνες άστρων που φθάνουν σε μας, μπορεί να αναφέρονται σε άστρα που έχουν τώρα αλλάξει μορφή ή έχουν καταστραφεί!!

Βιβλιογραφία: Jan Oort (1950). "The structure of the cloud of comets surrounding the Solar System and a hypothesis concerning its origin". B.A.I. Netherlands, 11: 91–110.

konstantinosa.oikonomou@gmail.com

1. ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ: 
   
   

1Θυμίζουμε 1 AU είναι η απόσταση Γης – Ηλίου.