Λοβοτομή: μια ''επιστημονική'', βάρβαρη τεχνική για να ''διορθώνονται'' οι ψυχικές αποκλίσεις! Κων/νος Οικονόμου

 

Λοβοτομή: μια ''επιστημονική'', βάρβαρη τεχνική για να ''διορθώνονται'' οι ψυχικές αποκλίσεις!

Κων/νος Οικονόμου

Ο γιατρός Φρίμαν στο έργο...

  ΓΕΝΙΚΑ: Η λέξη ετυμολογικά προέρχεται από τα λοβός + τομή, [δηλ. αποκοπή του λοβού]. Έτσι ονομάζεται η χειρουργική διαδικασία εκείνη κατά την οποία καταστρέ-φονται, αποκόπτωνται, τμήματα του μετωπιαίου λοβού του εγκεφάλου σε ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες ή νοητικές διαταραχές, με σκοπό -θεωρητικά- την εξάλειψη των συμπτωμάτων τους. Πάντως τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι περίπου το 1/3 των ασθενών θεραπευόταν, το 1/3 δεν επηρεαζόταν καθόλου και το 1/3 έμενε «φυτό». Τα στοιχεία θεωρούνται ανακριβή, γιατί ελάχιστοι γιατροί που εφάρμοσαν την τεχνική αυτή διατήρησαν επαφές με τους ασθενείς για να καταγράψουν την εξέλιξή τους.

ΙΣΤΟΡΊΑ: Η ιδέα της λοβοτομής πρωτοπαρουσιαάστηκε στην ιατρική κοινότητα το 1890, από τον Γερμανό γιατρό Γκόλτζ, [ήταν και ο επινοητής του, εξ απαλών ονύχων, πρωτοπαρουσιαζόμενου όρου "ψυχεπέμβαση"], ο οποίος παρατήρησε πως όταν αφαιρούνταν τμήματα του μετωπιαίου λοβού του εγκεφάλου των άγριων σκυλιών, αυτά ηρεμούσαν. Πάντως η νέα επεμβατική μέθοδος της λοβοτομής, με αρχικό όνομα όνομα λευκοτομή (από τα λευκός + τομή, δηλ. κοπή της λευκής ουσίας του εγκεφάλου), εφαρμόστηκε ανεπιτυχώς σε ανθρώπους πρώτη φορά το 1892 στην Ελβετία από τον Gottlieb Burckhardt. Οι άνθρωποι, δύο ήταν τα υποκείμενα της επεμβάσεως, πέθαναν, με αποτέλεσμα η ιδέα να εγκαταλειφθεί, προσώρας. Ωστόσο, την ίδια τεχνική επεμβάσεων, τροποποιημένη κάπως, και μάλιστα σε σαράντα άτομα πραγματοποίησε ο Πορτογάλος νευροχειρούργος Αντόνιο Μονίζ. Η μέθοδος που εφάρμοσε συνίστατο στο άνοιγμα τρύπας στο κρανίο του ασθενούς, και την έγχυση απλής καθαρής αιθυλικής αλκοόλης [οινοπνεύματος] στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου. Η αλκοόλη κατά συνέπεια κατέστρεφε το εγκεφαλικό αυτό τμήμα. Το 1949 μάλιστα , ο Μονίζ βραβεύθηκε με το βραβείο Νόμπελ [!] για την επίτευξη της λοβοτομής, με το όνομα λευκοτομή. Αν πάμε όμως νωρίτερα στο χρόνο θα διαπιστώσουμε πως το 1936, ο Αμερικανός νευρολόγος Γουόλτερ Τζ. Φρήμαν εφάρμοσε μία παραλλαγμένη μορφή της λοβοτομής, με το όνομα "προμετωπιαία λοβοτομή". Αρχικά διαπίστωσε ότι η πρόσβαση στο μετωπιαίο φλοιό μέσω της οφθαλμική κόγχης δεν ήταν εφικτή κι έτσι εφάρμοσε επεμβάσεις πάνω από τον ίδιο το βολβό του ματιού! Μία άλλη του μέθοδος, ήταν η εκτέλεση του ... τρυπανισμού, διάνοιξης δηλαδή οπής από την περιοχή του αφτιού, με ένα συνοδευτικό απότομο χτύπημα του τρυπανιού με μικρό σφυρί στο μετωπιαίο φλοιό! Συχνά όμως, αντί να τρυπάει και να ανοίγει το κρανίο, κάρφωνε δύο βελόνες στις άκρες των ματιών και από εκεί έκοβε τα νεύρα του εγκεφάλου. Εφάρμοσε μάλιστα μια πρωτότυπη νάρκωση: Για να μην αντιστέκεται ο ασθενής, του έκανε ηλεκτροσόκ μέχρι να λιποθυμήσει! Ο Φρίμαν εγχείρησε μέχρι και ένα 12χρονο αγόρι, τον Χάουαρντ Ντάλι επειδή ήταν ... υπερβολικά ζωηρός! Η μητέρα του παραπονιόταν ότι ο Χάουαρντ ήταν πολύ άτακτος, δεν ήθελε να πάει νωρίς για ύπνο και του άρεσε να ακούει μουσική και να...ρεμβάζει με τις ώρες! Ο ψυχίατρος πείστηκε ότι με μία λοβοτομή ο μικρός Χάουαρντ θα γινόταν ένα άριστο παιδί! Η πρόβλεψή του φυσικά δεν επαληθεύτηκε. Ο Χάουαρντ πέρασε την εφηβική του ηλικία έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική, ενώ αργότερα φυλακίστηκε και εθίστηκε στο αλκοόλ. Δε θυμόταν καθόλου τη λοβοτομή που υπέστη μικρός και το έμαθε σε ηλικία 50 ετών.... Αξίζει να σημειωθεί πως ο Φρίμαν, σαν κάποιος επιδειξίας, αρέσκονταν στο να εγχειρεί τους ασθενείς μπροστά σε θεατές. Έκανε μέχρι και 25 εγχειρήσεις μέσα σε μια μέρα και, για να εντυπωσιάσει τα πλήθη, έβαζε μάλιστα και τις δύο βελόνες ταυτόχρονα μέσα στα μάτια...

   

Εργαλεία λοβοτομής

  ΠΡΩΤΑ ΣΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ: Τέτοιες εγχειρήσεις είχαν γίνει πρώτα σε επιθετικούς χιμπατζήδες και τα αποτελέσματα ήταν θετικά. Οι χιμπατζήδες ήταν πιο ήρεμοι και υπάκουοι και παρόμοια επίδραση έδειξε αρχικά και στους ανθρώπους. Η λοβοτομή εφαρμόστηκε σε ασθενείς με κατάθλιψη και σχιζοφρένεια και τα συμπτώματά τους φάνηκαν να υποχωρούν. Όμως μαζί με αυτά, υποχώρησε και η προσωπικότητά τους! Σαν να ήταν άλλοι άνθρωποι... Λειτουργούσαν σχεδόν σαν ρομπότ. Έχαναν την ικανότητα να φροντίσουν τον εαυτό τους και να διατηρήσουν οποιαδήποτε κοινωνική επαφή. Ήταν πειθήνιοι και ήσυχοι, με αχανές βλέμμα που κοίταζε κενό.

   

Πριν και μετά τη λοβοτομή...

  ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ: Γνωστά θύματα της μεθόδου: Πρώτα - πρώτα η αδερφή του προέδρου των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι, η Ρόζμαρι η οποία υπέστη λοβοτομή το 1941, γεγονός που την κατέστησε ανίκανη για το υπόλοιπο της ζωής της! Γνωστά θύματα ή παρ΄ ολίγον θύματα της λοβοτομής υπήρξαν και οι: Τζάνετ Φρίμαν Νεοζηλανδή συγγραφέας και ποιήτρια, που έλαβε βραβείο λογοτεχνίας το 1951, μία μέρα πριν από μια προγραμματισμένη λοβοτομή, η οποία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ!! Ο Γιόζεφ Χασίντ βιολονίστας και συνθέτης από την Πολωνία στον οποίο διαγνώσθηκε σχιζοφρένεια, πέθανε στην ηλικία των 26 ετών, μετά από λοβοτομή. Η Σόγκριντ Ιερτέν από τη Σουηδία, μοντέρνα ζωγράφος, απεβίωσε το 1948, μετά από λοβοτομή. Η Ρόουζ Ουίλιαμς, αδερφή του Τέννεσι Ουίλιαμς, του γνωστού Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα, υπέστη λοβοτομή, που την άφησε ανίκανη για πάντα. Ο Ουίλιαμς δήλωσε ότι, σε συγκεκριμένα έργα του, εμπνεύστηκε χαρακτήρες και μοτίβα από την αδερφή του. Αξίζει ακόμη να ανφερθεί πως, όταν το 1848 μία σιδερένια βέργα πέρασε κατά λάθος μέσα από το κεφάλι του Φινέας Κέιντζ, αυτό προκάλεσε μία "τυχαία λοβοτομή", και έτσι, θρυλείται, πως το γεγονός αυτό ενέπνευσε την ανάπτυξη της χειρουργικής λοβοτομής, έναν αιώνα αργότερα. Ακόμη, το 2011 ο Αργεντικός νευροχειρούργος του Πανεπ. Γέηλ, Daniel Nijensohna, μελετώντας ακτινογραφίες της Εβίτα Περόν, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ηθοποιός είχε υποστεί λοβοτομή, ως θεραπεία πόνου και άγχουςτ ους τελευταίους μήνες της ζωής της.

   

Η τεχνική!

   ΣΗΜΕΡΑ: Περισσότεροι από 50.000 ασθενείς υπέστησαν λοβοτομή στην Αμερική και αντίστοιχοι ήταν οι αριθμοί στην Ευρώπη. Το 1950 η Σοβιετική Ένωση, η Γερμανία και η Ιαπωνία απαγόρευσαν τις λοβοτομές γιατί ήταν «εναντίον των ανθρώπινων αρχών». Πράγματι ως ένα σημείο θύμιζε και τις ''ιατρικές''- ευγονικές ναζιστικές μεθόδους του Μέγκελε! Στην Αμερική οι λοβοτομές εφαρμόζονται ακόμα και έχουν απαγορευτεί μόνο σε ορισμένες πολιτείες!

Ο αστερισμός Τρόπις (Carina) + ΒΙΝΤΕΟ του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου

 

Ο αστερισμός Τρόπις (Carina) + ΒΙΝΤΕΟ

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου

   ΓΕΝΙΚΑ: Η Τρόπις [Λατ. Carina, συντ. Car] είναι ένας αστερισμός του νοτίου ουράνιου ημισφαιρίου που σημειώθηκε πρώτη φορά από τον Lacaille [1763], και προήλθε ως διαιρετό τμήμα από τον αστερισμό της Αργούς [κατηργημένος αστερισμός]. Έχει έκταση 494,2 τετ. μοίρες [34ος σε μέγεθος μεταξύ των 88 επισήμων αστερισμών]. Συνορεύει με επτά αστερισμούς, τους: Πρύμνα, Οκρίβαντα, Ιπτάμενο Ιχθύ, Χαμαιλέοντα, Μυία, Κένταυρο και Ιστία. Είναι πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 14° Βόρεια έως 90° Νότια. Στην Ελλάδα είναι αμφιφανής: ελάχιστο μόνο τμήμα της Τρόπιδος είναι ορατό, το οποίο πάντως περιλαμβάνει για τη νότια Ελλάδα τον φωτεινότερο αστέρα της, τον περίφημο Κάνωπο. Η ονομασία Τρόπις σημαίνει την «καρίνα», στη δημοτική γλώσσα, του πλοίου, της Αργούς, του μεγάλου αρχαίου αστερισμού που τεμαχίσθηκε και έδωσε τους σημερινούς αστερισμούς Πρύμνα, Τρόπιδα, Ιστία και Πυξίδα.

 

  ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ: Στην Τρόπιδα αποδόθηκαν 225 αστέρες ορατοί με γυμνό μάτι [φ.μ.≤ 6,5] . Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ελληνικά γράμματα (συμβολισμός Bayer) μοιράσθηκαν σε αστέρες των τριών αστερισμών Πρύμνας, Τρόπιδος και Ιστίων, και συνεπώς η Τρόπις δεν έχει όλα τα γράμματα να χαρακτηρίζουν τους δικούς της αστέρες. Ο α Τρόπιδος είναι όχι απλώς ο φωτεινότερος του αστερισμού, αλλά και ο δεύτερος σε φωτεινότητα ολόκληρης της ουράνιας σφαίρας, μετά τον Σείριο. Είναι πολύ γνωστός με το ιδιαίτερο όνομα Κάνωπος. Το φαινόμενο μέγεθος του Κανώπου ή Κανώβου είναι –0,72. Ο β Τρόπιδος, που ονομάζεται και Miaplacidus, έχει φαινόμενο μέγεθος 1,68. Ο ε είναι ο Avior, ένας διπλός εκλειπτικός αστέρας, με φαινόμενο μέγεθος 1,86. Ο θ, που βρίσκεται στο κέντρο του ανοικτού σμήνους IC 2602, έχει φαινόμενο μέγεθος 2,76. Ο ι Τροπίδος ονομάζεται Τουράις ή Ασπιντίσκε έχει φ.μ. 2,21. Ο υ είναι διπλός αστέρας με φ.μ. 3,1 και 6,1. Οι χ και ω έχουν αντίστοιχα φ.μ. 3,47 και 3,32. Από τους σπουδαιότερους ορατούς αστέρες με το πρόθεμα HR, οι 2435, 3571, 3659, 3663, 3884, 4050, 4102, 4140, 4257, έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,39, 3,84, 3,44, 3,97, 3,69, 3,40, 4,00, 3,32, 3,78. Τέλος ο HR 4337, έχει φαιν. μέγεθος 3,91 και είναι ένας τεράστιος αστέρας με διάμετρο 747 φορές μεγαλύτερη από την ηλιακή!

   

   Ο ΑΣΤΕΡΑΣ ΚΑΝΩΠΟΣ: Το όνομα προέρχεται από τον μυθικό πλοίαρχο του στόλου του Μενελάου, όταν ο Σπαρτιάτης βασιλιάς οδηγήθηκε από τις κακές καιρικές συνθήκες στην Αίγυπτο, επιστρέφοντας από τον Τρωικό Πόλεμο. Εκεί ο Κάνωπος πέθανε και τιμήθηκε, κατά τον Σκύλακα, με μνημείο ευγνωμοσύνης που ύψωσε ο αρχηγός του και με την απόδοση του ονόματός του στην πόλη, εκεί ακριβώς που βγήκε στη στεριά ο Μενέλαος, αλλά και στον μεγαλοπρεπή αυτόν αστέρα, που τότε έφθανε στο μέγιστο ύψος 7,5 μοίρες από τον νότιο ορίζοντα στον τόπο εκείνο. Το όνομα αποδόθηκε όπως φαίνεται στον συγκεκριμένο αστέρα για πρώτη φορά από τον Ερατοσθένη, ενώ στους δυτικούς αστρονόμους απαντάται η μεταγραφή Canobus. Ο Κάνωπος είναι ένας κιτρινόλευκος υπεργίγας αστέρας. H θερμοκρασία της επιφάνειάς του είναι 7500 Κ. Ο αστέρας έχει πραγματική λαμπρότητα 20.000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου μας (!) και είναι ο πραγματικά λαμπρότερος αστέρας από όλους όσους απέχουν λιγότερο από 700 έτη φωτός από εμάς, 910 φορές λαμπρότερος από τον Σείριο! Η φωτιστική ισχύς του είναι 13.600 φορές μεγαλύτερη της ηλιακής. Ο Κάνωπος έχει διάμετρο 71 φορές μεγαλύτερη της ηλιακής (δηλαδή περίπου 100 εκατομμύρια χιλιόμετρα), και επομένως όγκο 275.000 φορές μεγαλύτερο από τον Ήλιο, ενώ η μάζα του είναι μόλις οκταπλάσια της ηλιακής. Απομακρύνεται από το Ηλιακό Σύστημα με ταχύτητα 20,5 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο (73.800 χιλιόμετρα την ώρα).

   

   ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ: Καθώς διασχίζεται (στο ανατολικό-βορειοανατολικό της μέρος) από το γαλαξιακό επίπεδο, η Τρόπις είναι πλούσια σε σώματα του δικού μας Γαλαξία, όπως: Ο μεταβλητός αστέρας η Τροπίδος με σημερινό φ.μ. 4,47, φαινόταν κατά τη δεκαετία 1840-1849 από τη Γη ως ο φωτεινότερος του αστερισμού μαζί με τον Κάνωπο! Είναι ένας γαλάζιος υπεργίγαντας τεράστιας μάζας, που κάποτε θεωρήθηκε ο βαρύτερος του σύμπαντος, μέσα σε νεφέλωμα. Όμως, και ο αστέρας Sher 25, στην Τροπίδα (κοντά στο ανοικτό σμήνος NGC 3603), συναγωνίζεται τη μάζα του η Τρόπιδος, φθάνοντας τις 100 ηλιακές! Αυτός ο λαμπρός υπεργίγαντας περιβάλλεται από δακτύλιο και από φυσαλίδες αερίου. Η ηλικία του υπολογίζεται σε 3 εκατομμύρια έτη. Πρόκειται να εκραγεί ως υπερκαινοφανής, ίσως σε 500.000 έτη. Το φωτεινότερο ανοικτό σμήνος στην Τρόπιδα είναι το IC 2602 με φαιν. μέγεθος 1,9. Είναι γνωστό και με τα παρωνύμια Νότιες Πλειάδες ή «Σμήνος του θ Τρόπιδος». Η φαινόμενη διάμετρός του φτάνει στα 100΄ και η πραγματική του στα 16 έτη φωτός, ενώ η μέση απόστασή του από τη Γη υπολογίζεται στα 479 έτη φωτός. Ανάμεσα στα φωτεινότερα άλλα ανοικτά σμήνη του αστερισμού συγκαταλέγονται τα NGC 2516 [φ.μ. 3,8], NGC 3114 [φ.μ.4,2], NGC 3293 [φ.μ. 4,7] και NGC 3532 [φ.μ. 3,0]. 

   

  Το πιο αξιόλογο νεφέλωμα εκπομπής εκπομπής είναι το NGC 3372, γνωστό και ως Νεφέλωμα του η Τρόπιδος ή «Μέγα Νεφέλωμα της Τρόπιδος», που κατα-λάμβάνει πάνω από 4 τετραγωνικές μοίρες στον ουρανό(!), έχει φαινόμενο μέγεθος 3 και περικλείει τον αστέρα η Τροπίδος.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Ο Ανεμοστρόβιλος + ΒΙΝΤΕΟ του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου

Ο Ανεμοστρόβιλος + ΒΙΝΤΕΟ

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου, συγγραφέα

   

   ΓΕΝΙΚΑ: Ο ανεμοστρόβιλος ή επίσημα αεροδίνη, είναι ένα μικρής έκτασης φαινόμενο της Μετεωρολογίας μικρής χρονικής διάρκειας. Όπως εξηγεί και το όνομά του πρόκειται για κατακόρυφο ή κεκλιμένο (πλάγιο) στροβιλισμό του αέρα που διαρκεί από μερικά δευτερόλεπτα μέχρι λίγα λεπτά της ώρας. Χαρακτηριστικό των ανεμοστροβίλων είναι ότι στο βόρειο ημισφαίριο συνήθως η φορά τους είναι δεξιόστροφη, σε αντίθεση με το νότιο ημισφαίριο όπου η φορά είναι αριστερόστροφη.

 

  ΑΙΤΙΑ: Το φαινόμενο αυτό προκαλείται λόγω του ιξώδους [κολλώδους] του ατμοσφαιρικού αέρα, ιδιαίτερα όταν θερμές μάζες του υψώνονται με ταχύτητα που υπερβαίνουν κάποιο σχετικό "κρίσιμο όριο", ή όταν συναντιούνται αντίθετα ρεύματα αέρος. Μπορεί επίσης να δημιουργηθεί σε κάποιο ξαφνικό εμπόδιο στην κινούμενη μάζα του αέρα, όπως συμβαίνει κυρίως σε κορυφές βουνών. Τυχόν συνδυασμός δύο παραπάνω παραγόντων αυξάνει πολύ την ένταση του φαινομένου. Στην αγγλική ορολογία οι ανεμοστρόβιλοι ονομάζονται whirlwinds. Άλλες ονομασίες είναι "δαίμονες κονιορτού" (dustdevils) ή "στήλες άμμου" (sandpillars).

   

   ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: Ο ανεμοστρόβιλος κάνει εμφανή τη παρουσία του από τη σκόνη (κονιορτό) που παρασύρεται κατά την ανοδική φορά του. Γενικά η διάμετρος του ανεμοστρόβιλου είναι πολύ μικρή, το πολύ λίγα μέτρα, όμως ο άνεμος που αναπτύσσεται σε αυτόν μπορεί να αποκτήσει ένταση στροβιλιζόμενης θύελλας, ενώ ο κονιορτός που αναρπάζεται από το έδαφος φθάνει σε μεγάλο ύψος, με συνέπεια την ελάττωση της ορατότητας τοπικά. Πολλές φορές μπορεί να προκληθούν περιορισμένες καταστροφές, κυρίως από αρπαγή και πτώση επικαθήμενων μικρών αντικειμένων. Στα μεγαλύτερα ύψη η παρουσία ανεμοστρόβιλου γίνεται αντιληπτή από τις απότομες παρενοχλήσεις που προκαλούνται στις πτήσεις των αεροσκαφών, που μπορεί να γίνουν επικίνδυνες για μικρά αεροσκάφη όσο η ένταση αυτού είναι μεγαλύτερη, ειδικότερα κατά την απογείωση ή την προσγείωση. Όταν ένας ανεμοστρόβιλος δημιουργηθεί ή περάσει πάνω από μία επιφάνεια νερού, θάλασσα ή και λίμνη, αντί για σκόνη υψώνει ελεύθερα σταγονίδια, οπότε και παίρνει λευκό ή γκρίζο χρώμα.

   

   ΕΝΤΑΣΗ – ΖΗΜΙΕΣ: Οι περισσότεροι ανεμοστρόβιλοι στη Γη είναι ασθενείς και μικροί σε διαστάσεις, συνήθως με διάμετρο λίγων μέτρων ή ακόμα και πολύ μικρότερο και ύψος μερικά μέτρα, ενώ η μέγιστη ταχύτητα των ανέμων φτάνει κατά μέσο όρο τα 70 χιλιόμετρα/ώρα (45 μίλια/ώρα). Συνήθως διαλύονται σε διάστημα λιγότερο του ενός λεπτού από την δημιουργία τους. Πολύ σπάνια έχει συμβεί κάποιοι ανεμοστρόβιλοι να ενισχυθούν και να μεγαλώσουν, φτάνοντας σε διάμετρο ακόμα και 90 μέτρα (300 πόδια) και σε ύψος πάνω από 1.000 μέτρα, με συνολική διάρκεια ζωής έως και το πολύ 20 λεπτά. Σε τέτοιους ακραίους ανεμοστροβίλους, έχουν κατά καιρούς μετρηθεί ταχύτητες ανέμου που έφτασαν τα 100 - 120 χιλιόμετρα/ώρα (62 - 75 μίλια/ώρα), προκαλώντας σημαντικές ζημιές ή εξαιρετικά σπάνια ακόμα και θύματα.

   

   ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΦΩΝΑ: Πολλές φορές ο ανεμοστρόβιλος συγχέεται με το σίφωνα, αλλά υπάρχουν αξιοσημείωτες διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτά φαινόμενα: Ο σίφωνας είναι συνήθως μεγαλύτερης έντασης από τον ανεμοστρόβιλο. Οι αιτίες και ο τρόπος δημιουργίας του σίφωνα είναι εντελώς διαφορετικές από του ανεμοστροβίλου, που αιτίες του είναι είτε κάποιο φράγμα, είτε η διαφορά θερμοκρασίας σε πολύ μικρή ακτίνα. Ο σίφωνας δημιουργείται μέσα σε τεράστια καταιγιδοφόρα σύννεφα, που λέγονται σωρειτομελανίτες, κυρίως από τη βάση τους, φτάνοντας έως το έδαφος, ενώ ο ανεμοστρόβιλος «σηκώνεται» από το έδαφος, με εντελώς αίθριο ουρανό ή το πολύ ελαφρά νέφωση. Έτσι οι σίφωνες έχουν αντίθετη κατεύθυνση από ότι οι ανεμοστρόβιλοι.

ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ: Ανεμοστρόβιλοι συμβαίνουν και στον πλανήτη Άρη. Μάλιστα, οι πρώτες σχετικές φωτογραφίες ελήφθησαν ήδη από τα Viking, τις πρώτες ανθρώπινες συσκευές που προσεδαφίστηκαν σε αυτόν, το 1976. Οι ανεμοστρόβιλοι στον Άρη μπορεί να φτάσουν να είναι έως και 50 φορές μεγαλύτεροι σε πλάτος και 10 φορές υψηλότεροι από τους γήινους!

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: