Ο ... χάρακας του ουρανού: Ο αστερισμός Γνώμων + ΒΙΝΤΕΟ του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

 

Ο ... χάρακας του ουρανού: Ο αστερισμός Γνώμων + ΒΙΝΤΕΟ

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Ο Γνώμων [Λατ. Norma, συντ. Nor] είναι ένας αστερισμός που καταγράφηκε πρώτη φορά το 1763 από τον Lacaille. Είναι νότιος αστερισμός, έκτασης 165,3 τετ. μοιρών [74ος σε έκταση μεταξύ των 88 αναγνωρισμένων αστερισμών], που συνορεύει με τους αστερισμούς Σκορπιό, Λύκο, Διαβήτη, Νότιο Τρίγωνο και Βωμό. Είναι πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 29° Βόρεια και 90° Νότια. Στην Ελλάδα είναι αμφιφανής δηλαδή παρά το γεγονός ότι βρισκεται ολόκληρος στο νότιο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, ο Γνώμων είναι ορατός κατά το ήμισυ από την Ελλάδα τα βράδια του καλοκαιριού.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Αρχικά ο αστερισμός ήταν γνωστός με το πλήρες όνομα Norma et Regula και μερικές φορές με τη λατινική ονομασία Quadra Euclidis (τετράγωνο του Ευκλείδη). Δεν υπάρχει σε όλο τον αστερισμό αστέρας φωτεινότερος του τέταρτου μεγέθους, και έτσι κανένας δεν έχει ιδιαίτερο όνομα.

ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ: Στον αστερισμό περιλαμβάνονται 44 ορατοί [φ.μ. ≤ 6,5] αστέρες. Ο αστέρας που ο La Caille είχε ονομάσει α Γνώμονος, βρίσκεται μέσα στον γειτονικό αστερισμό Σκορπιό με βάση τα σημερινά σύνορα μεταξύ των αστερισμών που έκανε δεκτά η Διεθνής Αστρον. Ένωση. Οι αστέρες γ1, γ2, δ και ε Γνώμονος, έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,99, 4,02, 4,72 και 4,47. Ο η Γνώμονος είναι ένας κίτρινος γίγαντας με φ.μ. 4,65. Τέλος οι ι1 και κ Γνώμονος έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,63 και 4,94.

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ: Επειδή τέμνεται από τον γαλαξιακό ισημερινό, ο Γνώμων είναι πλούσιος σε σώματα του δικού μας Γαλαξία. Το 1893, εμφανίσθηκε εντός του αστερισμού ένας καινοφανής αστέρας [nova], που ανακαλύφθηκε από τη Margaret Fleming σε φωτογραφική πλάκα που λήφθηκε από το Σταθμό του Αστεροσκοπείου του Harvard στην Arequipa του Περού. Στον Γνώμονα περιλαμβάνονται τα ανοικτά σμήνη NGC 6067 και NGC 6087, που έχουν φαινόμενα μεγέθη 5,6 και 5,4 αντιστοίχως. Ο λαμπρότερος αστέρας από τους 40 περίπου του δεύτερου σμήνους είναι ο S Γνώμονος, ένας μεταβλητός αστέρας [τυπος Κηφείδη], με φαινόμενο μέγεθος που κυμαίνεται από 6,1 ως 6,8. Τέλος στον αστερισμό περιλαμβάνονται το πλανητικό νεφέλωμα Shapley 1, που είναι ορατό με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια και το ανοικτό σμήνος NGC 6167, που έχει φαινόμενο μέγεθος 6,7 και βρίσκεται πάνω στο σύνορο με τον αστερισμό Βωμό.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Ο αστερισμός Μικροσκόπιον + ΒΙΝΤΕΟ του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

 

Ο αστερισμός Μικροσκόπιον + ΒΙΝΤΕΟ

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Ο αστερισμός Μικροσκόπιον [Λατ. Microscopium, συντ. Mic], καταγράφηκε πρώτη φορά το 1763, από τον αστρονόμο Lacaille. Έχει έκταση 209,5 τετ. μοίρες [66ος αστερισμός σε έκταση μεταξύ των 88 αναγνωρισμένων]. Συνορεύει με τους αστερισμούς Αιγόκερω, Τοξότη, Ινδό, Γερανό και Νότιο Ιχθύ και είναι πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 45° Βόρεια και 90° Νότια. Στην Ελλάδα είναι αμφιφανής, δηλαδή παρά το ότι βρίσκεται ολόκληρος στο νότιο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, είναι ορατός στο σύνολό του από την Ελλάδα τις καλοκαιρινές νύχτες, μέχρι το Νοέμβριο.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Μία παλαιότερη ονομασία αστερισμού στην περιοχή του Μικροσκοπίου, που ίσως το περιελάμβανε, αναφέρεται σε γερμανικό αστρονομικό έργο του 1564 ως Neper (Τρύπανον). Αλλά και ο Γερμανός αστρονόμος Christian Ludwig Ideler (1766-1846), επίσης το ονομάζει Bohrer (τρυπάνι) και το περιγράφει ως εξής: «Βρίσκεται στην ουρά του Τοξότου και του Αιγόκερω, και έχει πολλούς αστέρες, δύο από αυτούς στην κεφαλή του τρυπάνου και τρεις στο σίδερο.». Ο Φλαμαριόν πάλι στο Les Etoiles αναφέρει το Neper ως πρόδρομο του αστερισμού Μονόκερω στο χειμερινό ουρανό.

ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ: Ο αστερισμός περιλαμβάνει 43 ορατούς αστέρες [φ.μ.≤ 6,5]. Δεν υπάρχει στον αστερισμό κάποιος ιδιαίτερα φωτεινός αστέρας, ενώ κανένας δεν έχει ιδιαίτερο όνομα. Ο α Μικροσκοπίου έχει φαινόμενο μέγεθος 4,90. Οι γ και ε Μικροσκοπίου έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,67 και 4,71. Ο θ1 [φ.μ. 4,82] έχοντας έναν ιδιαίτερο φασματικό τύπο, φαίνεται πως αποτελείται και από χρώμιο, ευρώπιο και στρόντιο!

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ: Ο αστέρας Lacaille 8760 (HD 202560), με φαιν. μέγεθος 6,67, είναι ένας ερυθρός νάνος που βρίσκεται πολύ κοντά στη Γη και το Ηλιακό μας Σύστημα, εφόσον απέχει «μόλις» 12,61 έτη φωτός ή 119,3 τρισεκ. χλμ., γεγονός που τον καθιστά τον τριακοστό τρίτο κοντινότερο αστέρα. Η απόσταση όμως αυτή αυξάνεται συνεχώς με ρυθμό 28 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο (100.800 χιλιόμετρα την ώρα). Το απόλυτο μέγεθος του αστέρα αυτού είναι 8,7, δηλαδή είναι και στην πραγματικότητα πολύ αμυδρότερος του Ήλιου. Το Μικροσκόπιον διαθέτει και αρκετούς αμυδρούς γαλαξίες, με φωτεινότερο τον NGC 6925 [φ.μ.11,3].

Konstantinosa.oikonomu@gmail.com 

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Ένας λύγκας στον ουρανό! Ο αστερισμός Λυγξ + ΒΙΝΤΕΟ του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

 

Ένας λύγκας στον ουρανό! Ο αστερισμός Λυγξ

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

Ο Λυγξ [Λατ. Lynx, συντ. Lyn], είναι ένας αστερισμός του Βορρά που καταγράφηκε πρώτη φορά το 1690, από τον Εβέλιο. Συνορεύει με τους αστερισμούς Καμηλοπάρδαλη, Ηνίοχο, Διδύμους, Καρκίνο, Μικρό Λέοντα και Μεγάλη Άρκτο. Έχει έκταση 545,4 τετ. μοίρες [28ος σε έκταση μεταξύ των 88 αναγνωρισμένων αστερισμών]. Βρίσκεται ολόκληρος στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας και είναι πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη από 90° Βόρεια έως 28° Νότια. Είναι ολόκληρος ορατός τις νύχτες του χειμώνα και της ανοίξεως από την Ελλάδα [αμφιφανής αστερισμός].

ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Ο Εβέλιος, που τον σχημάτισε με βάση 19 αστέρες, τον ονόμασε Λύγκα επειδή, όπως είπε, “όσοι τον μελετούν θα πρέπει να έχουν τα μάτια του Λύγκα”, υπονοώντας τη μικρή φωτεινότητα του αστερισμού. Η εναλλακτική ονομασία «Τίγρις», προήλθε από την ομοιότητα των αρκετά μικρών άστρων του Λύγκα με το δέρμα της τίγρης.

ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ: Ο αστερισμός περιλαμβάνει 97 ορατούς [φ.μ.≤ 6,5] αστέρες. Ο α Λυγκός είναι ο φωτεινότερος του αστερισμού, με φαινόμενο μέγεθος 3,13. Ο 2 Λυγκός, έχει φαινόμενο μέγεθος 4,48 και ο 15 Λυγκός έχει φαιν. μέγεθος 4,35. Ο 31 Λυγκός [φ.μ. 4,25] ταξινομείτο από τον Πτολεμαίο στη Μεγάλη Άρκτο, ενώ κάποιοι αστρονόμοι τον ταύτιζαν με τον αραβικό Alsciaukat (από το al shaukah, αγκάθι) ή Mabsuthat(ο Διεσταλμένος). Τέλος οι 38 Λυγκός, που είναι διπλός αστέρας, και HR 3579, έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 3,82 και 3,97. Ο Λυγξ διαθέτει αρκετούς όμορφους διπλούς αστέρες για παρατήρηση με τηλεσκόπιο, όπως ο 19 Λυγκός ή Σ1062, με φαιν. μεγέθη 5,45 και 6,53, και διαχωρισμό 15΄΄.

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ: Στον αστερισμό περιλαμβάνεται το σφαιρωτό σμήνος NGC 2419 [φ.μ. 10,4], με διάμετρο 6΄, που απέχει από τη Γη πάνω από 300.000 έτη φωτός και είναι μάλλον το μακρινότερο στο Γαλαξία μας. Ο Λύγξ περιλαμβάνει ακόμη το αμυδρό πλανητικό νεφέλωμα Jones-Emberson 1 (φαιν. μεγέθους μόλις 12,1), που έχει αρκετά μεγάλη φαινόμενη διάμετρο για πλανητικά νεφελώματα, 6΄39΄΄. Αρκετοί, αλλά αμυδροί, είναι κάποιο γαλαξίες στον αστερισμό, με φωτεινότερο τον NGC 2683 (φαιν. μέγεθος 9,8) κοντά στο σύνορο με τον Καρκίνο και με πυρήνα περιγραφόμενο ως νεφροειδούς σχήματος. Ακόμη ο Λυγξ περιλαμβάνει τον κβάζαρ APM 08279+5255 [φ.μ.15], ενώ στο Λύγκα ανακαλύφθηκε, τον Ιούλιο του 1893 ο κομήτης Rordame-Quenisset.

NGC 2683 Spiral galaxy

Το βίντεο εδώ: 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: http://www.constellation-guide.com

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com

Ο αστερισμός Μικρός Λέων του .Κωνστ. Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα + ΒΙΝΤΕΟ

 

Ο αστερισμός Μικρός Λέων

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Ο Μικρός Λέων [Λατ. Leo Minor, συντ. LMi] είναι ένας αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά το 1690 από τον Εβέλιο. Συνορεύει με τους αστερισμούς Μεγάλη Άρκτο, Λύγκα και Λέοντα, ενώ έχει έκταση 232,0 τετ. μοίρες [64ος σε έκταση αστερισμός από τους 88 αναγνωρισμένους]. Βρίσκεται ολόκληρος στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας και είναι πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 90° Βόρεια και 48° Νότια. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα, ορατός ολόκληρος τις ανοιξιάτικες νύχτες, μέχρι τα τέλη Ιουλίου.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Ο Εβέλιος σχημάτισε τον αστερισμό με βάση 18 αστέρες από τον Λέοντα και τη μεγάλη Άρκτο. Ο Πτολεμαίος περιελάμβανε μερικούς αστέρες από εδώ στους λεγόμενους «αμορφώτους» του Λέοντος [«αμόρφωτοι» ονομάζονταν οι αστέρες που δεν συμμετείχαν στην κατασκευή της μορφής που απεικόνιζε ένας αστερισμός]. Ο Γερμανός αστρονόμος Christian Ludwig Ideler (1766-1846) υπέθετε ότι οι αστέρες του σημερινού Μικρού Λέοντος ήταν η Al Thiba wa-Auladuha (η Γαζέλα με το Μικρό της) των Αράβων. Αργότερα, ο Βρετανός αστρονόμος Richard Anthony Proctor (1834-1888) μετέβαλε την ονομασία του αστερισμού σε Leaena (Λέαινα), μια μετονομασία που δεν επικράτησε. Ο Ζωδιακός της Δενδερά στην Αίγυπτο, έχει στη θέση αυτή του ουρανού τον ζωδιακό Καρκίνο, μάλλον από παρανόηση, καθώς αρκετοί βλέπουν στους αστέρες του Μικρού Λέοντος μαζί με άλλους στα πόδια της Μεγάλης Άρκτου έναν σκαραβαίο, την αιγυπτιακή δηλαδή απεικόνιση του αστερισμού του Καρκίνου. Η ευρύτερη περιοχή του ουρανού ήταν αφιερωμένη στον αιγυπτιακό θεό Πτα. Οι Κινέζοι χώριζαν τον αστερισμό σε δύο κομμάτια, το Nuy Ping (Εσωτερικό Παραπέτασμα) και τον Seaou Wei. Όμως, συμπεριελάμβαναν τους δύο Λέοντες στον δικό τους μεγάλο «Δράκοντα» και σε ένα άλλο ουράνιο σχήμα, το «Αυτοκρατορικό άρμα».

ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ: Μόνο ο αστέρας β Μικρού Λέοντος έχει όνομα με γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, πράγμα μοναδικό για αστερισμό. Ο αστερισμός έχει 37 ορατούς [φ.μ.≤6,5] αστέρες. Ο 46 Μικρού Λέοντος είναι ο φωτεινότερος του αστερισμού, με φαινόμενο μέγεθος 3,83. Ο Εβέλιος τον χαρακτήρισε με το επίθετο Praecipua (ο πρωτεύων), που ο Τζ. Πιάτσι το εισήγαγε ως κύριο όνομα στο λεγόμενο αστρονομικό «Κατάλογο του Παλέρμο». Οι αστέρες β, 21 και 10 Μικρού Λέοντος έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,21, 4,48 και 4,55.

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ: Επειδή βρίσκεται σε μία κατεύθυνση μακριά από τον γαλαξιακό επίπεδο, ο Μικρός Λέων είναι φτωχός σε σώματα του δικού μας Γαλαξία. Μόνο μερικοί μακρινοί γαλαξίες διακρίνονται, ανάμεσα στους οποίους φωτεινότερος είναι ο σπειροειδής NGC 3344 (φαινόμενο μέγεθος 9,9), που βρίσκεται 22 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. Οι Dick McCloskey and Annette Posen του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ανακάλυψαν το 1959 μια μικρή και δυσδιάκριτη βροχή διαττόντων αστέρων μεταξύ 18 και 29 Οκτωβρίου. Η “βροχή” αυτή οφείλεται στο πέρασμα του κομήτη c/1739 K1 (Zaotti). Το φαινόμενο είναι ορατό μόνο από το βόρειο ημiσφαίριο.

konstantinosa.oikonomou@gmail.com

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: 

Η σαύρα [Lacerta] του ουρανού: Ο αστερισμός Σαύρα [+ΒΙΝΤΕΟ] του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου

 

Η σαύρα [Lacerta] του ουρανού:   Ο αστερισμός Σαύρα [+ΒΙΝΤΕΟ]

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Η Σαύρα [Λατ. Lacerta, συντ. Lac], είναι ένας αστερισμός που καταγράφηκε πρώτη φορά από τον Εβέλιο το 1690 [στο Firmamentum Sobiescianum]. Η Σαύρα βρίσκεται ολόκληρη στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, αλλά είναι αμφιφανής στην Ελλάδα. Ο αστερισμός είναι πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη από 90° Βόρεια έως 33° Νότια. Έχει έκταση 200,7 τετ. μοίρες [68ος σε έκταση αστερισμός]. Συνορεύει με τους αστερισμούς: Κηφέα, Κύκνο, Πήγασο, Ανδρομέδα και Κασσιόπη. Περνά από το ζενίθ του ουρανού στην Ελλάδα τα φθινοπωρινά βράδια.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Ο Εβέλιος επέλεξε τη σαύρα ως απεικόνιση του νέου του αστερισμού, αλλά τη σχεδίασε παράδοξα, με στριφτή ουρά, και έδωσε τον εναλλακτικό τίτλο Stellio, ένα είδος σαλαμάνδρας της Μεσογείου, με αστερόμορφες κηλίδες στη ράχη. Στη θέση της Σαύρας ο Γάλλος αστρονόμος Augustin Royer σχημάτισε, νωρίτερα από τον Εβέλιο, το 1679, τον αστερισμό Σκήπτρον και Χειρ της Δικαιοσύνης, σε ανάμνηση του βασιλιά του, Λουδοβίκου ΙΔ΄, ενώ ένα αιώνα αργότερα, ο Γερμανός αστρονόμος Γ. Μπόντε σχημάτισε τον αστερισμό Frederici Honores προς τιμή του ηγεμόνα του Φρειδερίκου του Μέγα! Αλλά η ονομασία Σαύρα τελικά “επικράτησε”, ενώ αντιθέτως οι μορφές των Royer και Bode έχουν λησμονηθεί. Αξίζει να σημειώσουμε πως οι αρχαίοι Κινέζοι συνδύαζαν τους αστέρες της Σαύρας με αστέρες του ανατολικού τμήματος του Κύκνου και σχημάτιζαν το λεγόμενο Ουράνιο Όφι.

ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ: Ο αστερισμός συμπεριλαμβάνει 68 ορατούς [φ.μ. ≤ 6,5] αστέρες. Ο α Σαύρας, που είναι και ο φωτεινότερος του αστερισμού με φαινόμενο μέγεθος 3,77, είναι ένας διπλός αστέρας. Οι αστέρες β, 11, και HR 8485, έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,43, 4,13 και 4,49. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο β είναι ένας κίτρινος γίγαντας σε απόσταση 170 έτη φωτός από τη Γη.

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ: Κυρίαρχα εντός του αστερισμού είναι δύο ανοικτά σμήνη: Το NGC 7209, με φαινόμενη διάμετρο 25΄ και φαιν. μέγεθος 7,7, και το NGC 7243, με φαιν. μέγεθος 6,4 και φαιν. διάμετρο 21΄. Ακόμη, ορατά με τηλεσκόπιο στον αστερισμό είναι τα πλανητικά νεφελώματα IC 5217 [φ.μ. 12] και το Merrill 2-2 που έχει φαινόμενο μέγεθος 11,5.

konstantinosa.oikonomou@gmail.com

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: https://www.youtube.com/watch?v=koXxTWFScoI&list=PLBIjTiUGfNYAuMi5c-WiTCQYd7o3BDFta&index=63

Fornax: Ο αστερισμός Κάμινος του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα +ΒΙΝΤΕΟ

 

Ο αστερισμός Κάμινος

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Η Κάμινος [Λατ. Fornax, συντ. For] είναι ένας αστερισμός που καταγράφηκε πρώτη φορά από τον Lacaille [1763]. Πρόκειται για νότιο αστερισμό, έκτασης 397,5 τετ. μοιρών [41ος μεταξύ των 88 επισήμων αστερισμών], που συνορεύει με τους αστερισμούς: Ηριδανό, Κήτος, Γλύπτη και Φοίνικα. Είναι ορατός σε γεωγραφικά πλάτη από 50° Βόρεια έως και 90° Νότια. Στην Ελλάδα είναι αμφιφανής. Συγκεκριμένα είναι ορατός τις νύχτες από το Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιανουάριο.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Ο LaCaille την απεκάλεσε αρχικώς Fornax Chemica ή Fornax Chymiae, δηλαδή Χημικό Καμίνι. Οι αστρονόμοι το 19ο αιώνα συντόμευσαν την ονομασία σε Fornax. Ο Γιόχαν Μπόντε είχε πρωτύτερα[1782] αλλάξει το όνομα σε Apparatus chemicus προς τιμή του Γάλλου χημικού Αντουάν Λαβουαζιέ.

ΑΣΤΕΡΕΣ: Δεν υπάρχει σε όλο τον αστερισμό κάποιος σχετικώς φωτεινός αστέρας και έτσι κανένας δεν έχει ιδιαίτερο όνομα, ωστόσο ο αστερισμός περιλαμβάνει 59 ορατούς [φ.μ. ≤ 6,5] αστέρες. Ο α Καμίνου με φαινόμενο μέγεθος 3,87 είναι ένας διπλός αστέρας. Ο β Καμίνου, δεύτερος φωτεινότερος στον αστερισμό, έχει φαινόμενο μέγεθος 4,46.

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ: Ο αστέρας S Καμίνου, ορατός και με κιάλια (φ.μ. 8,65), είναι παρόμοιος με τον Ήλιο αλλά παρουσιάζει υπερεκλάμψεις και η λαμπρότητά του αυξάνει κατά 14 ως 15 φορές για λιγότερο από 100 λεπτά της ώρας! Βρίσκεται σε απόσταση 480 ετών φωτός από τη Γη. Ο LP 944-20, είναι ένας φαιός νάνος, σε απόσταση 16 έ.φ. από τη Γη, που έχει διάμετρο μόλις το 1/10 της διαμέτρου του Ήλιου και μάζα το 6% της ηλιακής. Σε αυτόν σημειώθηκε η πρώτη έκλαμψη που παρατηρήθηκε ποτέ από φαιό νάνο [15/12/1999]. Πάντως, επειδή η Κάμινος βρίσκεται μακριά από το γαλαξιακό επίπεδο, είναι πλούσια σε άλλους γαλαξίες. Έτσι, στο κέντρο του αστερισμού ξεχωρίζει ο φαινόμενου μεγέθους 9,5 NGC 1097 [ή Arp 77], του οποίου ο τύπος είναι ραβδωτός σπειροειδής, ενώ πάνω απ' αυτόν βρίσκεται ο γαλαξίας NGC 1097A. Ο NGC 1316 [ή Arp 154], που είναι ένας φακοειδής γαλαξίας με φαιν.μέγεθος 8,5, είναι ανιχνεύσιμος και ως ραδιοπηγή με την επωνυμία Fornax A. Ο NGC 1365, κοντά στο σύνορο με τον Ηριδανό, που είναι ένα τυπικό παράδειγμα ραβδωτού σπειροειδούς, έχει φαιν.μέγεθος 9,6 και απέχει 60 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Ο NGC 1399, ένας ελλειπτικός γαλαξίας, περιλαμβάνεται κι αυτός στην Κάμινο. Ο Νάνος της Καμίνου, μέλος της τοπικής ομάδας γαλαξιών, απέχει από τη Γη 450-550 χιλιάδες έτη φωτός από τη Γη. Τέλος, σε απόσταση περί τα 60 εκατομμύρια έτη φωτός από μας βρίσκεται ένα σμήνος γαλαξιών, που είναι γνωστό ως Σμήνος της Καμίνου.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com     https://oakhellas.blogspot.com/

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: