Τάσσος Παπαδόπουλος Μνήμη θανάτου του Δεκ. 2008 - Δεκ. 2024 Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ, Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

 

7 Ημέρες

γράφει ο Κων/νος Αθ. Οικονόμου

Τάσσος Παπαδόπουλος: Ένας Έλληνας πατριώτης έφυγε τέτοιες μέρες!

Μνήμη Τάσου Παπαδόπουλου, του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, πρ. Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας...[12.12.2008]

Η πολιτική διαδρομή του Τάσσου Παπαδόπουλου συνδέθηκε με τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου και ταυτίστηκε με τις πλέον κρίσιμες ώρες του Κυπριακού. Στη μνήμη μας μένει βαθιά εντυπωμένη η τελευταία του ομιλία, λίγο πριν το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Ήταν τότε που εκείνος δάκρυσε λέγοντας την αξέχαστη φράση: ''Παρέλαβα κράτος δεν θα παραδώσω κοινότητα!'' Οι ψυχές του Ευαγόρα, του Καραολή, του Δημητρίου και των άλλων ηρώων του κυπριακού Ελληνισμού, από κάπου εκεί ψηλά στους λειμώνες των Ηρώων, αφουγκραστήκαν με περηφάνια τα λόγια του παλιού τους συναγωνιστή!

Ο Ευστάθιος (Τάσσος¹) Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Άγιο Αντώνιο Λευκωσίας [7.1.1934] Ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά του δάσκαλου Νικολάου Παπαδόπουλου και της Αγγελικής. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπούδασε νομικά στο Λονδίνο. Εκεί, συγκατοίκησε στο ίδιο διαμέρισμα με τους Κυπριανού, Λ. Δημητριάδη, Δ. Λιβέρα, Αν. Μαυρομάτη. Οι πέντε συγκάτοικοι ιδρύουν την Εθνική Φοιτητική Ένωση Κυπρίων (ΕΦΕΚ), με πρόεδρο τον Σπύρο Κυπριανού και γραμματέα τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Αργότερα τα ίδια πρόσωπα βρέθηκαν στην πολιτική. Κυπριανού και Παπαδόπουλος έφθασαν μέχρι την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος επέστρεψε στην Κύπρο στις 20-3-1955, δέκα μέρες πριν από την έναρξη την έναρξη του εθνικού - απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, στον οποίο πήρε ενεργό μέρος. Διετέλεσε τομεάρχης Λευκωσίας και αργότερα ως γενικός υπεύθυνος για όλη την Κύπρο της πολιτικής οργάνωσης της ΕΟΚΑ [ΠΕΚΑ]. Συμμετείχε στην συμβουλευτική ομάδα υπό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, όταν υπογράφονταν οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου (1959), τις οποίες καταψήφισε. Μετά την υπογραφή των συμφωνιών, διορίστηκε Υπουργός Εσωτερικών, σε ηλικία μόλις 25 ετών, τον Απρίλιο του 1959. Ταυτόχρονα, διετέλεσε μέλος της επιτροπής που συνέταξε το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκπροσωπώντας τους Ελληνοκυπρίους. Μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου διετέλεσε Υπουργός Εργασίας εφαρμόζοντας σχέδιο κοινωνικών ασφαλίσεων. Μετά την έναρξη των δικοινοτικών ταραχών το 1963, ο Τάσσος Παπαδόπουλος μετείχε στη διάσκεψη του Λονδίνου. Τότε του αποδόθηκε ευθύνη [!] για τους διωγμούς των Τουρκοκυπρίων, στο πλαίσιο του σχεδίου «Ακρίτας». Ίσως απλά ο πατριωτισμός και ο πόθος για Ένωση με τη Μητέρα Πατρίδα να άρχισε τότε να θεωρείται από το καθεστώς Μακαρίου κια τους εξουσιαστές στην Ελλάδα, ... ανοίκειος²! Το 1970 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής, αλλά λίγο αργότερα διαφώνησε με τον Κληρίδη και αποχώρησε. Στο προδοτικό πραξικόπημα του Ιωαννίδη [7/1974]συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Αμμόχωστο. Απελευθερώθηκε μία μέρα πριν την τουρκική εισβολή. Βουλευτής εξελέγη και το 1976, ως ανεξάρτητος. Διετέλεσε, επίσης, σύμβουλος στις δικοινοτικές συνομιλίες και Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων το1976. Το 1980 ίδρυσε την Ένωση Κέντρου ενώ το 1991 εξελέγη βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΚΟ) και επανεξελέγη το 1996 και το 2001. Το 2000 αναδείχθηκεπρόεδρος του ΔΗΚΟ, μετά την αποχώρηση του ιδρυτή του Σπύρου Κυπριανού. Στις 28.2.2003 εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επικρατώντας του Κληρίδη και στις 16.4 του ίδιου χρόνου υπέγραψε στην Αθήνα τη Συνθήκη Προσχώρησης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με τους ηγέτες των άλλων εννέα υπό ένταξη κρατών. Στο δημοψήφισμα της 24.4.2004, σε ποσοστό 76% οι Ελληνοκύπριοι καταψήφισαν το Σχέδιο Ανάν για τη λύση του Κυπριακού, λαμβάνοντας υπόψη τις αντιρρήσεις που εξέφρασε στο περίφημο διάγγελμά του ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος. Στο συναισθηματικά φορτισμένο μήνυμα της 7ης Απριλίου, ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε υπογραμμίσει εμφαντικά: «παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα». Στις 28.2.08 παρέδωσε την εξουσία στον διάδοχό του Δημ. Χριστόφια, αρχηγό του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος πέθανε στις 12.12.2008 από οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια, εξαιτίας καρκίνου στον πνεύμονα. Ήταν παντρεμένος με τη Φωτεινή, χήρα του συναγωνιστή του από την εποχή της ΕΟΚΑ Πολύκαρπου Γεωρκάτζη και είχε τέσσερα παιδιά.

1Στο Λονδίνο προέκυψε και το Τάσσος με δύο σίγμα, καθώς όταν έγραφε το όνομα με λατινικούς χαρακτήρες και ένα σίγμα, οι Βρετανοί το πρόφεραν ως «Τάζος».

2Ας μην ξεχνάμε πως κοτζάμ εθνάρχης είπε : 'Η Κύπρος κείται μακράν!''

Θ η β α ϊ κ ό ς Κ ύ κ λ ο ς Γ΄ Ο Αλκμαίων

 Θ η β α ϊ κ ό ς     Κ ύ κ λ ο ς     Γ΄

Ο Αλκμαίων

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

Ο μυθικός Αλκμαίων ήταν γιος του μάντη Αμφιάραου και της Εριφύλης. Πρόκειται για το κεντρικό πρόσωπο δύο χαμένων επών του λεγόμενου Θηβαϊκού κύκλου [Οιδίπους, Αντιγόνη, κ.τ.λ.] με τίτλο “Επίγονοι” και “Αλκμαιωνίς”

Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΓΟΝΩΝ ΣΤΗ ΘΗΒΑ: Ο πατέρας του Αλκμαίωνα, Αμφιάραος, παρακινήθηκε από τον βασιλιά του Άργους Άδραστο να πάρει μέρος στην εκστρατεία κατά της Θήβας. Σκοπός της εκστρατείας αυτής ήταν η εκδίωξη από το θρόνο της πόλης του Ετεοκλή και η παράδοση του θρόνου στον αδελφό του Πολυνείκη. Επρόκειτο για τους δύο αδελφούς που έπρεπε να μοιράζονται το βασιλικό αξίωμα της Θήβας κατόπιν συμφωνίας – αναφερθήκαμε γι αυτό σε προηγούμενο σημείωμά μας - που αθετήθηκε, όμως, από τον Ετεοκλή. Ο Αμφιάραος δεν δέχτηκε γιατί ήξερε, χάρη στις μαντικές ικανότητες που κατείχε, πως όλοι οι αρχηγοί της εκστρατείας θα σκοτώνοντας [σχετικά στην τραγωδία “Επτά επί Θήβας”, του Αισχύλου]. Συμφωνήθηκε τότε, την τελική απόφαση να την πάρει η Εριφύλη. Αυτή όμως δωροδοκήθηκε από τον Πολυνείκη, που της πρόσφερε το περιδέραιο της Αρμονίας, της γυναίκας του Κάδμου. Έτσι η Εριφύλη αποφάσισε να συμμετάσχει ο άντρας της στον πόλεμο. Πριν φύγει για τον πόλεμο ο Αμφιάραος, που έμαθε για τη δωροδοκία της συζύγου του, ζήτησε από τον ανήλικο γιο του, Αλκμαίωνα, να εκδικηθεί για λογαριασμό του την Εριφύλη που τον πρόδωσε, σκοτώνοντας την μόλις ενηλικιωθεί. Μετά το θάνατο του Αμφιάραου, ο Αλκμαίων, ενήλικας πια, πήρε μέρος ως αρχηγός στην λεγόμενη εκστρατεία των Επιγόνων κατά της Θήβας. Αρχικά ήταν απρόθυμος να συμμετάσχει, αλλά οι υπόλοιποι επίγονοι έλαβαν χρησμό πως στην εκστρατεία αυτή έπρεπε να ηγηθεί ο Αλκμαίων. Ο Θέρσανδρος, που διεκδικούσε τον θρόνο της Θήβας μετά τον αλληλοσκοτωμό των Πολυνείκη και Ετεοκλή, δωροδόκησε την Εριφύλη, και πάλι, δίνοντάς της το πέπλο της Αρμονίας, τη φορά αυτή, και εκείνη έπεισε και τον γιο της να συμμετάσχει στην εκστρατεία. Οι επίγονοι κατέλαβαν την Θήβα και ο Αλκμαίων σκότωσε τον βασιλιά της πόλης, Λαοδάμαντα. Στην συνέχεια όμως, παρακινούμενος και από ένα χρησμό, αποφάσισε να εκδικηθεί για τον πατέρα του και σκότωσε την μητέρα του, βοηθούμενος στην πράξη του αυτή από τον αδερφό του Αμφίλοχο.

ΑΛΚΜΑΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΙΝΥΕΣ: Μετά την μητροκτονία άρχισαν να τον κυνηγούν οι Ερινύες Καταδιωκόμενος απ' αυτές συνεχώς, ο Αλκμαίων κατέληξε στην Ψωφίδα της Αρκαδίας. Ο βασιλιάς της Ψωφίδας, Φηγεύς, αφού τον εξάγνισε, τον πάντρεψε με την κόρη του Αρσινόη¹. Ο Αλκμαίων, μετά τον γάμο, προσέφερε στην Αρσινόη το περιδέραιο και το πέπλο της Αρμονίας που είχε πάρει από την μητέρα του. Κατά τον Απολλόδωρο, η παρουσία του Αλκμαίωνα στην Ψωφίδα συνοδεύτηκε από ακαρπία της γης. Ο Αλκμαίων, πιστεύοντας πως αιτία για την αγονία ήταν η παρουσία του στην πόλη, κατέφυγε στο Μαντείο των Δελφών. Το Μαντείο τον συμβούλεψε πως θα απαλλαγεί από τις Ερινύες μόνο όταν καταφύγει σε μία χώρα που δεν υπήρχε όταν έκανε το έγκλημα(!), αλλά σχηματίστηκε μετά. Αναζητώντας αυτή την χώρα ο Αλκμαίων κατέληξε στην περιοχή των εκβολών του Αχελώου. Εκεί ο θεός Αχελώος, τον εξάγνισε, ξανά, για το έγκλημα και του έδωσε για γυναίκα του την κόρη του Νύμφη Καλλιρρόη. Η Καλλιρρόη θέλησε, από γυναικεία φιλαρέσκεια, να αποκτήσει το πέπλο και το περιδέραιο της Αρμονίας που είχαν χρησιμοποιηθεί για την δωροδοκία της Εριφύλης. Όμως, αυτά που ζητούσε η νέα του σύζυγος, ο Αλκμαίωνας τα είχε χαρίσει στην πρώτη του γυναίκα την Αρσινόη. Έτσι αποφάσισε να γυρίσει στην Ψωφίδα και να τα πάρει. Με την δικαιολογία πως τα ήθελε για να τα εξαγνίσει τα πήρε από τον Φηγέα. Οι δύο γιοι του Φηγέα όμως, οι Πρόνοος και Αγήνωρ², ανακάλυψαν την αλήθεια και σκότωσαν τον Αλκμαίωνα. Ο Παυσανίας αναφέρει πως ο τάφος του Αλκμαίωνα βρισκόταν στην Ψωφίδα. Πάνω στον τάφο αυτό ήταν φυτεμένα κυπαρίσσια, τα οποία θεωρούνταν ιερά για τους κατοίκους και δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να τα κόψει.

    Ο Πολυνείκης προσφέρει στην Εριφύλη το περιδέραιο της Αρμονίας 

ΑΛΚΜΑΙΩΝ ΚΑΙ ΜΑΝΤΩ: Την διάρκεια της περιόδου που τον είχε κυριεύσει η τρέλα εξαιτίας της καταδιώξής του από τις Ερινύες, ο Αλκμαίων είχε αποκτήσει δύο παιδιά με την Μαντώ, κόρη του μάντη Τειρεσία, τον Αμφίλοχο και την Τισιφόνη. Ο Αλκμαίων, ψάχνοντας ακόμη για τον εξαγνισμό και τη λύτρωσή του από τις τύψεις για το φόνο της μητέρας του, εμπιστεύτηκε τα παιδιά του στον Κρέοντα, που τότε ήταν βασιλιάς της Κορίνθου για να τα μεγαλώσει. Όταν η κόρη του Αλκμαίωνα, Τισιφόνη, μεγάλωσε, ήταν τόσο όμορφη που έκανε την γυναίκα του Κρέοντα να ζηλέψει. Φοβούμενη μήπως την ερωτευτεί ο άντρας της την πούλησε για σκλάβα. Ο αγοραστής της όμως έτυχε να είναι ο ίδιος ο Αλκμαίων. Ο Αλκμαίων ανακάλυψε τι είχε συμβεί όταν επέστρεψε στην Κόρινθο για να πάρει τα παιδιά του. Η ιστορία αυτή ήταν θέμα μίας τραγωδίας του Ευρυπίδη, με τίτλο “Αλκμαίων ο διά Κορίνθου”, η οποία δεν διασώζεται. Ο Αλκμαίων, στην συνέχεια, μαζί με τον γιο του Αμφίλοχο πήγε στην Ακαρνανία όπου για χάρη του βασιλιά της Αιτωλίας Οινέα, νίκησε τους γειτονικούς Ακαρνάνες. Ο γιος του Αμφίλοχος ίδρυσε μία πόλη στην περιοχή που ονομάστηκε Αμφιλοχικό Άργος [Στράβων].

Βιβλιογραφία: Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη γ΄7 [2-7]. Θουκιδίδης Ιστορία 2, 101-102. Παυσανίας, Αρκαδικά 24, 8. Στράβων, Γεωγραφικά.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com   https://oakhellas.blogspot.com/