Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος [16.11] + ΒΙΝΤΕΟ από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

 Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος [16.11] + ΒΙΝΤΕΟ

από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ: Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος, πριν γίνει μαθητής του Κυρίου Ιησού Χριστού, ονομαζόταν Λευί. Ο πατέρας του λεγόταν Αλφαίος και ήταν από τη Γαλιλαία. Ο Ματθαίος έκανε το επάγγελμα του τελώνη, και ο Ιησούς τον βρήκε να κάθεται στο τελωνείο έξω από την Καπερναούμ. Και είπε προς αυτόν: “Ακολούθει μοι”. Ο Ματθαίος, χωρίς καμιά καθυστέρηση, αμέσως τον ακολούθησε [Μτθ. θ΄9-10, Μάρκ. β΄13-14, Λουκ. ε΄27,28]. Και όχι μόνο εγκατέλειψε το αμαρτωλό, για την εποχή εκείνη, επάγγελμα του τελώνη, αλλά και με χαρά φιλοξένησε τον Κύριο στο σπίτι του. Εκεί, μάλιστα, ήλθαν και πολλοί τελώνες και άλλοι αμαρτωλοί άνθρωποι, με τους οποίους ο Ιησούς συνέφαγε και συζήτησε. Οι φαρισαίοι, όμως, που είχαν πωρωμένη συνείδηση, όταν είδαν αυτή την ενέργεια του Κυρίου, αμέσως τον κατηγόρησαν ότι συντρώγει με τελώνες και αμαρτωλούς. Ο Ιησούς το άκουσε και είπε αποστομώνοντάς τους: “Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλὰ ἁμαρτωλοὺς εις μετάνοιαν” (Ματθαίου, θ' 13). Δηλαδή, λέει ο Κύριος, δεν ήλθα για να καλέσω εκείνους που νομίζουν τους εαυτούς τους δίκαιους, αλλά ήλθα να καλέσω τους αμαρτωλούς, για να μετανοήσουν και να σωθούν. Ο Ευσέβιος, στην Εκκλησιαστική του Ιστορία (Γ΄24,6), διασώζει την παράδοση ότι ο Ματθαίος πρώτα κήρυξε στους Εβραίους της Παλαιστίνης, για τους οποίους συνέγραψε και το Ευαγγέλιό του, ενώ εν συνεχεία μετέβη σε άλλα έθνη. Άλλοι πατέρες αναφέρουν ότι ο Ευαγγελιστής μετέβη στην Αιθιοπία [Ρουφίνος, Ευχέριος, Σωκράτης (PG 67,126)], όπου και, κατά πάσα πιθανότητα, μαρτύρησε. Άλλοι ομιλούν για τον Πόντο, την Περσία, ακόμη και την Ιρλανδία. Η ορθόδοξη εικονογραφία τον παρουσιάζει με το βιβλίο του Ευαγγελίου ή με τα (υποτιθέμενα) όργανα του μαρτυρίου του, σπαθί ή λόγχη.

  ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Στο Ματθαίο οφείλει η Εκκλησία μας το πρώτο κατά σειρά, και όχι χρονολογικά, Ευαγγέλιο, που γράφτηκε περί το 64 μ.Χ. Πρόκειται για το μοναδικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης που γράφηκε στην Εβραϊκή. Ελληνική μετάφραση του Ευαγγελίου αυτού υπήρχε πάντως πριν το τέλος του 1ου αιώνα (Παπίας). Ο σκοπός της συγγραφής του Ευαγγελίου ήταν να αποδείξει στους Εβραίους, πρωτίστως, ότι ο Ιησούς είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας της Π. Διαθήκης, Υιός Θεού, Βασιλεύς και τελειωτής του αρχαίου Νόμου. Γι' αυτό το λόγο ο Ευαγγελιστής αναφέρει τα ιστορούμενα γεγονότα και τους λόγους του Κυρίου σε μια πιο συστηματική σειρά παρά χρονολογική. Ακόμη ο Ματθαίος διαλέγει αποδεικτικά γεγονότα και φράσεις που θα μπορούσαν να ελεγχθούν από τους Εβραίους αναγνώστες του Ευαγγελίου. Επιδιώκει να προσαρμόσει τις προφητείες στα γεγονότα, αλλά δεν τροποποιεί καθόλου τα γεγονότα για να “ταιριάσουν” στην προσαρμογή αυτή. Ακόμη στον Απόστολο Ματθαίο αποδίδεται, από την παράδοση, το απόκρυφο βιβλίο με τον τίτλο: “Το βιβλίο της καταγωγής της μακαρίας Μαρίας και της παιδικής ηλικίας του Σωτήρος”. Τέλος στο όνομα του Ευαγγελιστή Ματθαίου αποδίδεται, κακώς, το βιβλίο των λεγομένων αποκρύφων “Πράξεων Ματθαίου”.

  ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ: “Θείας ήκουσας, φωνής του Λόγου, και της πίστεως, το φως εδέξω, καταλείψας τελωνείου τον σύνδεσμον όθεν Χριστού την απόρρητον κένωσιν, ευηγγελίσω Ματθαίε Απόστολε. Και νυν πρέσβευε, δοθήναι τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων ιλασμὸν και μέγα έλεος”.

ΚΟΝΤΑΚΙΟ: “Του τελωνείου τον ζυγὸν απορρίψας, δικαιοσύνης τω ζυγώ προσηρμόσθης, και ανεδείχθης έμπορος πανάριστος, πλούτον κομισάμενος, την εξ ύψους σοφίαν· όθεν ανεκήρυξας, αληθείας τον λόγον, και των ραθύμων ήγειρας ψυχάς, καθυπογράψας, την ώραν της κρίσεως”.

konstantinosa.oikonomou@gmail.com

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Ο Άγιος νεομάρτυς Κωνσταντίνος ο Υδραίος (14/11 1800) +ΒΙΝΤΕΟ από τον Κων/νο Οικονόμου

Ο Άγιος νεομάρτυς Κωνσταντίνος ο Υδραίος (14/11 1800) +ΒΙΝΤΕΟ

από τον Κων/νο Οικονόμου

   

  Ο Άγιος Κωνσταντίνος καταγόταν από την νήσο Ύδρα. Οι γονείς του ονομάζονταν Μιχαλάκης και Μαρίνα. Οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού ασχολούνταν με τη ναυτιλία. Έτσι κι ο άγιος, που σε ηλικία δεκαοχτώ ετών βρέθηκε στη Ρόδο. Εκεί συναναστρεφόταν τον πασά της Ρόδου Χασάν, που ήταν εξωμότη Γεωργιανός. Ο πασάς πρόσεξε την εξυπνάδα και το χαρακτήρα του Κωνσταντίνου και προσπάθησε να τον εξισλαμίσει.Τελικά μετά από κολακείες και δώρα τα κατάφερε, δίνοντάς του ο όνομα Χασάν. Για τρία χρόνια έμεινε στο Ισλάμ, στην υπηρεσία του πασά, όμως δοκίμαζε την απόρριψη από τους άλλους Χριστιανούς και κυρίως της μητέρας του, η οποία, όταν κάποτε ο Κωνσταντίνος την επισκέφτηκε την Ύδρα, δεν του άνοιξε ούτε την πόρτα φωνάζοντάς του ότι δεν τον αναγνωρίζει για παιδί της. Άρχισε, έτσι, η συνείδησή του να τον ελέγχει με αποτέλεσμα να θρηνεί για το μεγάλο κακό που έκανε. Τελικά πήγε σε κάποιο πνευματικό και εξομολογήθηκε. Όσα χρήματα έπαιρνε τα μοίραζε στους φτωχούς. Επιθυμούσε μάλιστα να ομολογήσει τον Χριστό μπροστά στον πασά αλλά ο πνευματικός του τον απέτρεπε φοβούμενος μήπως δειλιάσει λόγω της νεαρής του ηλικίας. Μάλιστα, τον συμβούλεψε να πάει σε άλλο τόπο ώσπου να ανδρωθεί, να σκληραγωγηθεί και τότε μπορούσε να παρουσιαστεί για ομολογία. Εκείνος, υπακούοντας πήγε στην Κωνσταντινούπολη.

Εκεί αναζήτησε έμπειρο πνευματικό στον οποίο με συντετριμμένη καρδιά και κατάνυξη εξομολογήθηκε την άρνησή του και τον πόθο του για μαρτύριο. Ο πνευματικός τον παρουσίασε στον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’ ο οποίος τον νουθέτησε πατρικά και τον έστειλε στο Άγιο Όρος για να δυναμώσει πνευματικά.

Στη Μονή Ιβήρων συνδέθηκε με τον περίφημο πνευματικό παπα Σέργιο της Σκήτης των Ιβήρων. Εκεί, συχνά προσευχόταν στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου Πορταΐτισσας, την οποία παρακαλούσε να τον ενισχύσει για να υπομείνει το μαρτύριο. Οι Πατέρες της Μονής προσπαθούσαν να τον εμποδίσουν εκείνος όμως φλεγόταν από πόθο για το μαρτύριο. Τελικά με τις ευχές των Πατέρων αναχώρησε για τη Ρόδο όπου είχε εξωμόσει. Φθάνοντας εκεί και πάλι εξομολογήθηκε σε ένα πνευματικό τον σκοπό του. Εκείνος προσπάθησε να τον εμποδίσει. Το ίδιο έκαναν και άλλοι Χριστιανοί. Εκείνος όμως όσο εμποδιζόταν τόσα περισσότερο ποθούσε να μαρτυρήσει. Έτσι μετά από προσευχή ξεκίνησε για τον αγώνα του.

   Πήγε μόνος του και παρουσιάστηκε στον πασά και τον χαιρέτησε. Ο πασάς αρχικά δεν τον γνώρισε διότι ο άγιος φορούσε ράσο και αγιορείτικο σκούφο. Τότε ο Κωνσταντίνος του είπε: “Εγώ είμαι ο Κωνσταντίνος που τον έπεισες να αρνηθεί τον Χριστό και να πιστέψει στον Μωάμεθ.” Ο πασάς τότε του απάντησε: “Εγώ δεν σε γνωρίζω, γιατί είσαι καλόγερος. Αλλά εάν είσαι δικός μου γιατί φοράς αυτό το μαύρο ρούχο; Ο νόμος μας λέει να φοράμε άσπρα ενδύματα και λαμπρά, για να ξεχωρίζουμε από τους Χριστιανούς. Βγάλτα λοιπόν κι εγώ θα σε ντύσω με λαμπρά και θα σου δώσω όσα χρήματα χρειάζεσαι για να απολαμβάνεις τον κόσμο και να χαίρεσαι μαζί μου και οι Χριστιανοί να σε προσκυνούν.” Ο Άγιος θαρρετά του αποκρίθηκε: “Έλα κι εσύ, πασά, να πιστέψεις και να ομολογήσεις τον Χριστό Θεό αληθινό, να σε φωτίσει να δεις το αληθινό φως, να κερδίσεις την Βασιλεία των Ουρανών. Να δεις τα καλά του Παραδείσου, να χαίρεσαι και να ευφραίνεσαι μ’ όλους τους αγγέλους και τους αγίους.” “Ποιος σου έμαθε όλες τις φλυαρίες αυτές”, του κάνει άγρια ο πασάς. “Εγώ σ’ έκαμα γιο μου, να σε παντρέψω, να με κληρονομήσεις κι εσύ τα περιφρόνησες όλα αυτά κι έγινες καλόγερος;” Κι αμέσως ο πασάς διέταξε να τον ρίξουν στη φυλακή. Τρεις ημέρες μετά ,πυρ και μανία κατά του μάρτυρα, ζήτησε να τον φέρουν μπροστά του. Τότε τον ρώτησε: “Τι ήταν αυτά τα λόγια που τόλμησες προχτές να πεις εναντίον μου;” Κι ο μάρτυρας του απάντησε ήρεμα: “Σου είπα να πιστέψεις στον Χριστό , γιατί η πίστη σας είναι βρώμικη και ψεύτικη. Πιστεύετε σ’ ένα ψεύτη που δεν έκανε κανένα θαύμα ούτε δίδαξε καμιά αλήθεια και κανένα καλό παρά μόνο μυθολογίες, κακίες και διαφθορά. Κι εσείς τον ακολουθείτε ως προφήτη γι’ αυτό θα πάτε μαζί του στην κόλαση. Έλα λοιπόν να γίνεις Χριστιανός, για να χαίρεσαι αιώνια στον Παράδεισο.” Τότε, φουρκισμένος από τα λόγια του αγίου ο πασάς, διέταξε να τον δείρουν, να του ξεριζώσουν τις τρίχες της κεφαλής του, να του ξεσκίσουν τις σάρκες με σιδερένια νύχια και να του σπάσουν τα σαγόνια με πέτρες. Οι στρατιώτες τον άρπαξαν και με πολύ μίσος εκτελούσαν την εντολή του κυρίου τους, φτύνοντάς τον στο πρόσωπο και βρίζοντάς τον ενώ συγχρόνως τον ειρωνεύονταν: “Ας έλθει ο Χριστός σου, να σε σώσει.” Ο άγιος τα υπέμεινε όλα λέγοντας συνεχώς “Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου”. Τελικά τον έριξαν στη φυλακή δεμένο με βαριές αλυσίδες στα πόδια και το λαιμό. Την επομένη τον έφεραν μπροστά στον δικαστή. “Μετανόησες για τις χτεσινές σου φλυαρίες, Χασάν;” τον ρώτησε ο πασάς. Κι ο Υδραίος μάρτυρας απάντησε: “Εγώ δεν είμαι Χασάνης, είμαι Χριστιανός, Κωνσταντίνος το όνομά μου και δεν λέω φλυαρίες αλλά πιστεύω, προσκυνώ και ομολογώ Πατέρα Υιό και Άγιο Πνεύμα, τρία Πρόσωπα, ένα Θεό αληθινό. Όσο για τη θρησκεία σας, την αναθεματίζω.” Μετά απ' αυτό οι στρατιώτες, με διαταγή του πασά, του έδωσαν πεντακόσιους ραβδισμούς στη ράχη και πεντακόσιους στα πόδια, τόσο που έπεσαν τα νύχια των ποδιών του και το αίμα έτρεχε ποτάμι. Έπειτα τον πέταξαν μισοπεθαμένο στη φυλακή.

 

  Εκεί ο ίδιος ο Χριστός παρουσιάστηκε και θεράπευσε τις πληγές του και τον απεκατέστησε υγιή. Μετά από τρεις ημέρες τον οδήγησαν πάλι στον πασά, ο οποίος τον ρώτησε: “Σου άρεσε, Χασάνη, αυτό που σου έκανα; Έλα το γρηγορότερο στην πίστη μας, για να σου χαρίσω όσα σου έταξα.” Κι εκείνος του απάντησε: “Ξέρεις πασά, πριν από λίγες μέρες τι βασανιστήρια μου έκανες. Που είναι εκείνες οι πληγές; βλέπεις κανένα σημάδι; Κοίταξε, λείπει κανένα μου νύχι; Ο Χριστός με επισκέφτηκε στη φυλακή και με θεράπευσε ως αληθινός Θεός που είναι. Αυτόν προσκυνώ και λατρεύω, τον δε δικό σας Μωάμεθ αποστρέφομαι γιατί όποιος τον ακολουθεί πάει μαζί του στην κόλαση. Πίστεψε λοιπόν στον Χριστό, όπως πιστεύουν μέχρι τώρα και οι δικοί σου γονείς.” Ο πασάς, αγριεμένος, διέταξε να τον βάλουν πάλι στη φυλακή στο τιμωρητικό ξύλο, το λεγόμενο τουμπρούκι. Εκείνες τις ημέρες φυλάκισαν δύο ιερείς από το χωριό Σορώνη, κάποιους Χριστιανούς και Τούρκους. Μια νύχτα, ο Άγιος λύθηκε θαυματουργικά από τις αλυσίδες και το τουμπρούκι. Στάθηκε και προσευχόταν προς την Ανατολή. Το ίδιο έκαναν και οι ιερείς και οι Χριστιανοί, ακόμη και οι Τούρκοι φώναζαν αλλάχ αλλάχ, διότι όλοι έβλεπαν ένα εξαίσιο φως. Το ουράνιο αυτό φως είδαν και έξω από τη φυλακή οι φρουροί και έτρεξαν νομίζοντας πως έπιασε φωτιά. Όταν οι φρουροί πληροφορήθηκαν το γεγονός, το ανέφεραν στον πασά. Εκείνος τους είπε να μη το πουν πουθενά, ενώ το ίδιο είπε φοβερίζοντας και τους αυτόπτες φυλακισμένους. Από τότε δεν τον ξαναφώναξε ο πασάς αλλά τον βασάνιζαν οι στρατιώτες του μέσα στη φυλακή.

Ένας ιμάμης μια μέρα σήκωσε το χέρι να τον χαστουκίσει και αμέσως το χέρι του έγινε κατάμαυρο. Από τότε κανείς δεν τολμούσε να τον πειράξει. Έμεινε στη φυλακή πέντε μήνες ταλαιπωρούμενος από την πείνα, την δίψα, τη βρωμιά, και την όλη δυστυχία της φυλακής. Μόνο ένας ευλαβής Χριστιανός τον επισκεπτόταν και του έφερνε την Θεία Κοινωνία. Ο πασάς φοβόταν να εκτελέσει τον Άγιο εξαιτίας της μεγάλης επιρροής των Υδραίων στον αρχιναύαρχο του στόλου του Αιγαίου (Καπουδάν-πασάς). Έγραψε, μάλιστα, σε κάποιον επιφανή Υδραίο (καπετάν Γιώργη) ζητώντας τη γνώμη του για την υπόθεση. Ο Άγιος, μαθαίνοντάς το μέσα από τη φυλακή, του έγραψε κι εκείνος ζητώντας να μη τον υποστηρίξει αλλά, αν τον αγαπάει, να τον αφήσει να πεθάνει για την αγάπη του Χριστού. Έτσι ο καπετάν Γιώργης απάντησε στον πασά να τον κάνει ό,τι θέλει. Μια μέρα ο πασάς τον έβγαλε από τη φυλακή διατάζοντάς τον να μεταφέρει πέτρες. Σε μια στιγμή ο Άγιος προσποιήθηκε πως δραπετεύει για να τον αναγκάσει να τον θανατώσει. Ένας παραστεκόμενος του πασά τον έπιασε και τον χτυπούσε με μανία με τη μαχαίρα του σε όλο του το σώμα. Έπειτα τον ξαναπέταξαν στο μπουντρούμι. Αφού κουράστηκε ο πασάς να τυρανά μάταια τον Κωνσταντίνο, τον έφερε μπροστά του και για τελευταία φορά τον ρώτησε αν αρνείται τον Χριστό. Ο Άγιος του απάντησε: “Σου είπα ότι Χριστιανός είμαι και τον Χριστό μου δεν τον αρνούμαι ακόμη κι αν κατακόψεις σε μύρια κομμάτια. Κάμε λοιπόν ό,τι θέλεις μια ώρα αρχύτερα γιατί ο Κύριος με προσμένει.” Προγνωρίζοντας ο Άγιος τον θάνατό του ζήτησε να του φέρουν τα Άχραντα Μυστήρια. Χαράματα της Τετάρτης, 14 Νοεμβρίου, τον στραγγάλισαν μέσα στη φυλακή.

Το πρωί έδωσε την άδεια ο πασάς στους Χριστιανούς να τον θάψουν. Το άγιο λείψανό του ενταφιάστηκε στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Βαρούσι (χριστιανική συνοικία). Η μητέρα του, η οποία ζούσε και έμαθε για το μαρτύριο του γιου της, πήγε η ίδια στη Ρόδο, όπου έκανε την ανακομιδή των ιερών του λειψάνων, τα οποία μετέφερε στην Ύδρα.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Πειράματα, πειράγματα και πειραγμένοι Γράφει ο Γιάννης Φρύδας ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 18

 Πειράματα, πειράγματα και πειραγμένοι

Ας τραγουδήσω κι ας χαρώ,

ας παίξω κι ας γελάσω…

(από παραδοσιακό τραγούδι)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                             

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  18

                        

Εμβατήριον …

Πάνω εκεί στης Πίνδου μας τις κορφές,
που θαρρείς τ’ αστέρια φιλούνε,

εταιρείες πολλές πονηρές                                     
τους ανέμους συνέχεια ερευνούν…                       Καμάρα

                                                                           λιασκοβίτικη                                                                                                                                              

Πάνω εκεί στης Πίνδου μας τις κορφές

Θα γεμίσει ο τόπος φτερωτές…                        

  Ξεκινάτε το με μέτρο 2/4 ως εμβατήριο, περπατάτε καμπόσο ζωηρά (ψηλά το χέρι), το γυρνάτε μετά την προθέρμανση σε τσάμικο 3/4 και πάνω που αρχίζουν τα τσαλιμάκια και κοντεύετε να το κάνετε «ρούμπα» σε 4/4, πέφτετε στη «λούμπα» και το τελειώνετε σαν ηπειρώτικο μοιρολόι πολυφωνικό, γιατί αν δε βάλουν οι πολλοί τις φωνές σ’ αυτή τη χώρα, δε θα βγει τίποτε και ποτέ σωστό… 

Υδρανεμογεννήτριες

  Το Καφενείο σήμερα θέλει να σας ανακοινώσει επισήμως (και πριν απ’ όλα τα ειδησεογραφικά κέντρα και μέσα) ένα σπουδαίο γεγονός, μια σπουδαία επιτυχία παγκόσμιου ενδιαφέροντος. 

  Ο στρατηγικός μας επενδυτής, ο δικός μας Πάνος Στάθης, παρουσίασε σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού (εμ, πού θα το παρουσίαζε; Στα δικά μας συνήθως έχουν καταλήψεις) τη σπουδαία εφεύρεσή του, την υδρανεμογεννήτρια. Παρότι Στάθης, αγνόησε εντελώς τον αρμόδιο υπουργό ενέργειας και περιβάλλοντος Σταθάκη, αλλά δε μας πέφτει λόγος. Οι υδρανεμογεννήτριες λειτουργούν με αέρα, με νερό ή και τα δυο ταυτόχρονα. Ακούγεται ότι για να τιμηθεί με τον καλύτερο τρόπο ο εφευρέτης αυτής της εφεύρεσης, η οποία αλλάζει τα ενεργειακά δεδομένα, θα εγκατασταθεί η πρώτη συστοιχία στην κοιλάδα Αχελώου, όπου και η γενέτειρα του Πάνου. Πιστεύουμε ότι μόλις ξεπεραστούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια (σε καμιά δεκαπενταριά χρόνια δηλαδή) η επένδυση θα ξεκινήσει αμέσως. 

  Οι υδρανεμογεννήτριες αναπτύσσονται  κατά μήκος του ποταμού με βάση την αρχή «σαν πήρα έναν κατήφορο στην άκρη στο ποτάμι», τοποθετούνται στον γιαλό, αλλά οι φτερωτές ακουμπούν στο νερό και παίρνουν κίνηση απ’ τη ροή του καθώς κι απ’ τον αέρα, γιατί η ποταμιά πάντα έχει αέρα. Η λειτουργία τους στηρίζεται καθαρά στη ροή των ρευστών. Βέβαια, για την ανάπτυξή τους χρειάζεται και  ρευστό (χρήμα), όμως λεφτά υπάρχουν! 

  Σε κάθε συστοιχία προβλέπεται και εγκατάσταση μίας (περίπου ίδιας κατασκευής), η οποία θα παίρνει κίνηση απ’ τις άλλες και θα λειτουργεί όπως ο μύλος του λούνα παρκ, για να χρησιμοποιείται ως κυλιόμενη εναέρια γέφυρα. Θα μπορεί όποιος θέλει να περνάει εύκολα απέναντι, χωρίς να εξαρτάται από τις φρικτές περαταριές. Αυτή η κατασκευή θα έχει και ενσωματωμένη απόχη (το μόνο τμήμα της που θα ακουμπάει στο νερό), για να βγάζουμε και κάνα ψάρι. Επίσης, θα μπορούμε να αξιοποιήσουμε πολλαπλώς το σύστημα και με άλλες ακόμη εφαρμογές.

  Επικοινωνήσαμε  τηλεφωνικά  με τον Πάνο  και παρουσιάζουμε  αυτή τη συνομιλία: 

─ Πάνο, συγχαρητήρια! Εύχομαι να ακολουθήσουν κι άλλες παρόμοιες επιτυχίες! Πώς έφτασες σ’ αυτή την πρωτοποριακή εφεύρεση;

─ Έφτασα απ’ τον αντίθετο δρόμο που πας εσύ ως κυνηγός…

─ Τι θα πει αυτό; Τι σχέση έχει το κυνηγός; (Σας είπα, είναι δύσκολος ο Πάνος).

─ Να, ο κυνηγός φαντάζεται αυτά που δεν καταφέρνει κι ο εφευρέτης καταφέρνει αυτά που δε φαντάζεται.

─ Τέλος πάντων, το αντιπαρέρχομαι, ας μην αρπαχτούμε αμέσως, πες αυτό που σε ρωτάω, ο κόσμος δεν περιμένει από εσένα να μάθει για τους κυνηγούς… 

─ Καλά, κρατήσου! θα σου πω. Από μικρός πήγαινα όπως ξέρεις στον νερόμυλο που είχαμε ως οικογενειακή επιχείρηση. Το καλοκαίρι το νερό λιγόστευε, το παίρνανε και με τα σκαλοκόμματα, για να ποτίζουν κήπια και χωράφια και πολλές φορές ο μύλος σταματούσε. Από τότε, λοιπόν, έλεγα πως έπρεπε να βρεθεί κι άλλος τρόπος να λειτουργεί. Σκέφτηκα τότε με την παιδική μου φαντασία τον υδρανεμόμυλο κι αυτό έμεινε πάντα στο μυαλό μου, μέχρι που με οδήγησε στην υδρανεμογεννήτρια.

─ Είναι η πρώτη σου ανακάλυψη αυτή;

─ Όχι, είναι η πιο πρόσφατη. Προηγήθηκαν κι άλλες νωρίτερα. Η πρώτη ήταν το πτυσσόμενο φασ’λόξυλο, αλλά τι να συζητάω για τεχνολογία με Μαρκελεσιώτη... Εσείς από κλιτσόξυλα  μέχρι σουφλιά ξέρετε. Ούτε στειλιάρι σε κασμά δεν μπορείτε να βάλετε. 

─ Α, εμείς επικίνδυνα εργαλεία δεν τσακώνουμε στα χέρια μας. Αυτά είναι για δ’λειά κι εμείς απού δ’λειά… Ας συνεχίσουμε όμως. Αν κατάλαβα καλά, μπορούμε πια να  αξιοποιούμε ό,τι κινείται περιστροφικά και να παράγουμε ρεύμα; 

─ Βέβαια, ακόμη και η ανέμη. Με το μάζεμα του κουβαριού θα δίνεται κίνηση και θα παράγεται ρεύμα. Ρεύμα κι απ’ το μαγκανοπήγαδο. Ρεύμα κι απ’ το «γύρω – γύρω όλοι» στην παιδική χαρά. Και οι υποψήφιοι που γυρίζουν από χωριό σε χωριό για ρεύμα γυρίζουν, τι νομίζεις; (Άλλη μορφή ρευματοπάθειας αυτή).

─ Δηλαδή, Πάνο, οι άνθρωποι από τώρα πέρα θα ζουν για να παράγουν ρεύμα, τίποτε άλλο;

─ Ρώτα τα μαρούλια, τι να σου πω…

─ Είσαι με τα καλά σου; Μιλάνε τα μαρούλια; Τι μπορούν να πούνε τα φυτά;

─ Λένε πως δεν μπορούν να φυτρώνουν κάτω απ’ τα φωτοβολταϊκά... Φωτοβολταϊκά σε κατάλληλη για καλλιέργεια γη; Τι θα τρώνε μετά οι άνθρωποι; Η επιστήμη είναι καλή όταν υπηρετεί τον άνθρωπο, όχι όταν τον σκλαβώνει ή τον εξοντώνει… 

─ Πού πάει η τεχνολογία πια; Παρακολουθείς και το πείραμα «σερν» με το «σωματίδιο του θεού» που λένε;

─ Θα ήταν αφύσικο, φυσικά, φυσικός και να μην το παρακολουθώ. Όμως, δε με ενδιαφέρει τόσο το λεγόμενο σωματίδιο που κινείται στον επιταχυντή, όσο το σώμα του ανθρώπου που κινείται απ’ την πρώτη γαλαρία στον Ντρασκό, μέχρι να βγει σώος από την πέμπτη… 

─ Καλά, ορέ Πάνο! Και πάλι συγχαρητήρια, αλλά τήρα να φκιά’εις κι κάνα χρήσιμου πράγμα, κάνα επαναφουρτιζόμινου σ’φλί αν μπόρ’γις, ξιπλατίσ’καμαν μ’ αυτά τα ξ’λένια τα ιλατίσια…

Πετρωτό και Πετροχώρι

  Έπιασι Αντριάς κι δε μπουρούμι να σ’μάσουμι δάχ’λα απ’ του κρύου, ουπότι καλά είνι να ζ’γουλώσουμι, έστου για λίγου, σι κάνα χουριό προυσήλιου. Ας πάμε στο Πετρωτό ή στο Πετροχώρι. Προσφέρονται και τα δυο γι’ αυτό, αν και υπερέχει στη ζέστη το Πετρωτό, λόγω χαμηλού υψομέτρου. Ειδικά στα Πουρναράκια είναι μάλλον το πιο απόγωνο μέρος στην Αργιθέα και στη θέση Καταφίδια τα φίδια κυκλοφορούν με κοντομάνικα πουκάμισα και τον χειμώνα. Πλην υψομέτρου, άλλη βασική διαφορά είναι ότι το Πετρωτό κατοικείται από Λιασκοβίτες και το Πετροχώρι από Σπυρελιώτες.

  Μεταξύ τους, βέβαια, έχουσι και πολλές ομοιότητες… Είνι που τα έχουσι ου Θιός στα λ’θάρια. Όσες πέτρες του περίσσεψαν απ’ τη Μάνη τις παρκάρισε σ’ αυτά τα χωριά. Το λέει και τ’ όνομά τους. Κάθε χρόνο κάνουν και δυο τρεις εκθέσεις από πέτρες… Τις κατεβάζουν στον δρόμο, σε δυο μεγάλα ρέματα που έχουν, στο Ξερολάγκαδο  και στο ρέμα κοντά στο Χάνι Νασιώκα.  Έχουμε «θαυμάσει» πολλές φορές το πλούσιο υλικό τους, μιας κι όταν γίνονται αυτές οι εκθέσεις κάθεσαι και τις βλέπεις, θέλεις δε θέλεις, γιατί δεν μπορείς να προχωρήσεις για το δικό σου χωριό. Ειδικοί ξεναγοί εξηγούν στους επισκέπτες τα εκθέματα και τη διαφορά μεταξύ στουμπιάς και στούρνας. Η τοπική μούσα ύμνησε τα λ’θαρουχώρια με σχετικούς στίχους:

Να ’μουν στο Σπυρέλ’ χαλίκι, στη μεσούλα σου θηλύκι

και στο Λιάσκοβο αγκωνάρι, στη μεσούλα σου ζωνάρι.

  «Λες ψέματα! Εμείς στην Αργιθέα δεν έχουμε μούσες, μούτες έχουμε. Δε λέγαμε στα παιδιά, θα σας φάνε οι μούτες;» πετάχτηκε ο αντιρρησίας. 

  Ας είπε! Κουβέντα με τον αντιδραστικό θα στήσω; 

  Παρότι λιθαροχώρια, είναι πολύ καθαρά από πέτρες για δυο λόγους που, επίσης, συνιστούν ομοιότητες. Είχαν και τα δυο χωριά καλντερίμια, όπου κατάφεραν να συνεμπάξουν και να κρύψουν πολύ χαλιά. Χαλιάς είναι ένα παχύ στρώμα από πέτρες, τσιόχαλα, κοτρώνια, βύσσαλα και ύβηλα Δεν ξέρω σήμερα κατά πόσο διατηρούνται αυτά τα γραφικά δρομάκια και τα σοκάκια τους. Αν όχι, περάστε τα  κι αυτά στην εκτός δρόμου Αργιθέα. Ούτε ο Μενέλαος δεν ασχολείται μ’ αυτά, για τους δημάρχους μην το συζητάτε!

  Είχαν και έχουν πολλές καρυδιές. Όσες πέτρες και μόχαλα υπήρχαν επιφανειακά,  χρησιμοποιήθηκαν για να πετροβολάνε τις νυφίτσες (δηλαδή τους σκίουρους) που τους έτρωγαν τα καρύδια.  Έτσι, πέταμα στο πέταμα, έφυγαν προς τα κάτω και είναι δύσκολο τώρα να βρεις πέτρα… ελεύθερης βοσκής. Να φανταστείτε, όταν οι Σπυρελιώτες κάνουν διαδηλώσεις, για να έχουν πέτρες να πετάνε στα ΜΑΤ, παίρνουν την προηγούμενη μέρα τηλέφωνο τον Μήτρο Νταβαρίνο και του λένε: «Ε, στρουμπούλ’, φέρι μας ένα  δρουμουλόγιου στρουμπούλια να ’χουμι ταχιά στ’ν ικδήλουσι!...». Πάν’ οι παλιοί οι Σπυριλιώτις π’ δεν τα ’βαναν μι ’ν ιξουσία… Οι Λιασκοβίτες επιλέγουν άλλους τρόπους πίεσης. Κάνουν συνήθως καταλήψεις στη σήραγγα εκτροπής Αχελώου και στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο Συκιάς.  

  Σταματώ απότομα την αναφορά μου στα πετρωτοπετροχώρια, γιατί έχω εκεί πολλούς και καλούς φίλους και αν συνεχίσω, θα χάσω τους περισσότερους. Το χειρότερο είναι ο φόβος μην περάσω και με αρχίσουν στο πετροβόλημα. Πλάκα, πλάκα θα με πάρουν με τις πλάκες… 

Παράδοση: Γιορτές και γιορτές ανέορτες…

  Πέρασαν τα Νικολοβάρβαρα και προχωράμε για τις άλλες γιορτές του χειμωνιάτικου κύκλου, με κορύφωση αυτές του δωδεκαήμερου, των Χριστουγέννων, τ’ Αϊ-Βασιλειού με τον νέο χρόνο, των Φώτων…  

«Βίος ανεόρταστος μακρή (μακρά) οδός απανδόκευτος».

  Έτσι έρχονται οι γιορτές. Μικροί σταθμοί για λίγη χαρά, για τις λίγες στιγμές τους που δίνουν νόημα στη ζωή μας, που ενισχύουν την απαραίτητη ελπίδα για την πορεία του βίου μας. 

  Όλοι ξέρουμε πώς γιορτάζονταν και πώς γιορτάζονται σήμερα. Όταν όλα αλλάζουν, δεν μπορεί να μείνουν ανέπαφες και οι γιορτές. Το άσχημο είναι όταν μετατρέπονται εντελώς σε γιορτές ανέορτες… Είναι πολύ σημαντικό, έστω και με ένα τηλέφωνο, να πούμε στον εορτάζοντα συνάνθρωπό μας: «να χαίρεσαι την τηλεφωνική ονομαστική σου εορτή». Να αισθανθεί ότι τον συνοδεύουν οι ευχές μας. Η τεχνολογία μάς δίνει αυτή τη δυνατότητα σήμερα, άλλα πράγματα εμποδίζουν την επικοινωνία των ανθρώπων…

  Είναι η καλοστημένη παγίδα που στήνει γύρω μας η παγκοσμιοποίηση με όλους τους τρόπους και τα μέσα. Ένα αόρατο δίχτυ που μας εγκλωβίζει και μας επιβάλλει συμπεριφορές, αλλά εμείς νομίζουμε ότι είναι ελεύθερες επιλογές μας. Δοκιμασμένης επιτυχίας  συνταγή  η ομογενοποίηση όλων των ανθρώπων. Αντικατάσταση των δικών μας γιορτών με τις παγκόσμιες ημέρες και τις διεθνείς ημέρες. 

  Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα του ύπνου... Χρόνια πολλά! Να τον χαίρεστε! Να ζείτε να κοιμάστε! Ας μην ταράττει τον ύπνο σας τίποτε! Σας φέραμε για δώρο μια βελέντζα  φλουκιαστή  κι  δυο  προυσκέφαλα μι αρνουπόκια να θαραπαυτίτι ύπνου…

Τ’ Αϊ-Γιουργιού να φέξει!

  Για τις γιορτές που ακολουθούν θα γράφω κάτι δίπλα κι εσείς θα βρίσκετε τις κατάλληλες ευχές. Γιορτή χωρίς συμμετοχή δε γίνεται.

Παγκόσμια ημέρα σκέψης: Γιορτάζουν οι απερίσκεπτοι.

Παγκόσμια ημέρα αποχής απ’ το κρέας: Θα σερβιριστούν σουβλάκια και μπίρες.

Παγκόσμια ημέρα γέλιου: Θα σας μοιράσουμε την ταυτότητα οφειλής του ΕΝΦΙΑ.

Παγκόσμια ημέρα χελώνας: Χρόνια πολλά στη δημόσια διοίκηση!

Παγκόσμια ημέρα ανέμου: Άι, κατ’ ανέμ’! Κιο δε φ’σάει ντιπ σήμιρα.

Παγκόσμια ημέρα κατά των κουνουπιών: Θα σας αλείψουμι κι μι αουτάν…

Παγκόσμια ημέρα αυγού: Θέλ’ς βραστό, θέλ’ς τσιακλατ’στό…

Παγκόσμια ημέρα πλυσίματος των χεριών: Πλύντι κι κάνα πουδάρι!

Παγκόσμια ημέρα αγοραστικής αποχής: Ιμείς κάθι μέρα γιουρτάζουμι τώρα.  

Παγκόσμια ημέρα ιδιοκτησίας: Της γιορτής απέχουν οι αριστεροί. 

Διεθνής ημέρα κατά του θορύβου: Μη βρουντουκουπάτι, ουρέ!

Διεθνής ημέρα μετάφρασης: Τι θα πει πρόπ’σαν κι τ’ς έντ’σαν τ’ς άλλοι;

  Τα τελευταία χρόνια πήραμε φόρα και στήσαμε ανάλογες γιορτές. Πιστεύουμε ότι εισάγουμε έτσι καινοφανείς και προοδευτικές ιδέες στον τόπο μας. Απίστευτες γιορτές εμφανίζονται από το πουθενά και διεκδικούν χώρο στη ζωή μας. Πίσω τους σχεδόν πάντα το εμπόριο και η εκμετάλλευση της καταναλωτικής μανίας μας. Εδώ πρωτοστατεί η ύπαιθρος… Γιορτή κρασιού, βαμβακιού, κερασιού, αμύγδαλου, κάστανου, πατάτας, σαρδέλας, προβατίνας (γιουρτάζουμι τ’ν πρατίνα, ’λάτι στου χουριό μας, θα να ’χουμι σαράντα πρατίνις ψ’μένις, για να γιουρτάσουμι αυτές π’ θα μείνουν ζουντανές…). Στις πόλεις κυριάρχησαν τα γενέθλια. Τους ψέλνουν το ίδιο μονότονο πολυχρόνιο με το αγγλικόν της μητρικής μας γλώσσας (χάπι μπέρθεϊ του γιου). Σβήνει η γριά τα κεριά στην τούρτα και του χρόνου της ανάβουν κεριά της γριάς στο μανάλι (πόσο να μεγαλώσει και πόσο σοφή να γίνει;). 

  Εμφανίστηκε και στην Αργιθέα αυτή η μόδα. Περί ορέξεως, βέβαια, δεν τίθεται θέμα, αλλά δε θα αφήσω ασχολίαστο το γεγονός και να παραμελήσω το Καφενείο, για να προστατέψω τους Σπυρελιώτες. Έκαναν γιορτή καρυδιού. Μαζεύτηκαν ένα βράδυ, έσπαγαν καρύδια, έτρωγαν τα σούμπρα, έπιναν και τα ουίσκια, μέχρι το πρωί αμούντι τα καρύδια. Δεν είχαν ούτε για την παννυχίδα. Δεν ξέρω αν συνεχίζουν τη γιορτή, όμως θα μάθω κι ευθέως απειλώ. Θα μαζέψω το καλοκαίρι καμιά διακοσαριά νυφίτσες και θα τις απολύσω αρχές Αυγούστου στον Πλάτανο τ’ Παυλιά κι άμα μείνει κουκόσια π’θινά να με καλέσουν κι εμένα στη γιορτή…

Όστις βούλεται και όπως βούλεται…

  Οι σκέψεις αυτές ας μη χαλούν τη διάθεση των ανθρώπων για το πώς θέλουν και τι θέλουν να γιορτάζουν. Ευχή χωρίς αστερίσκους, να είναι οι άνθρωποι όλοι καλά και να γιορτάζουν με τον τρόπο τους. Ετούτος ο τόπος έχει πλούσιο το εθνικό και θρησκευτικό συναξάρι του. Όστις βούλεται το ακολουθεί και μετέχει των εορτών του. Όστις, επίσης, βούλεται το παρακολουθεί κι ας προσπαθεί να καταλάβει, γιατί και ποιοι θέλουν να του το αλλάξουν… 

Σας καρτιρού ουλ’νούς στ’ γιουρτή τσιγαρίδας π’ θα να ’κανα, άμα είχα γ’ρούνι...

Το

πιο

φωτογραφημένο

πουρνάρι

της

Αργιθέας!

Πετροχώρι                                                        

Πώς  

άντεξε

 τόσα 

χρόνια 

και

 τόσους

 Σπυρελιώτες!

8/12/2018