Φέρνω γεια, φέρνω χαρά, φέρνω και Χριστούγεννα Γράφει ο Γιάννης Φρύδας ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 20

 Φέρνω γεια, φέρνω χαρά, φέρνω και Χριστούγεννα

Εκτός από εμάς, τις ανάγκες μας γνωρίζει κι ο Θεός.

Ας δίνει λύσεις και βοήθεια, εκεί που δεν μπορούμε!

(καφετζής)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  20

Κατόπιν ενεργειών μου

  Κατόπιν ενεργειών μου έρχονται τα Χριστούγεννα! Το πολύ σε τρεις μέρες θα τα έχετε στο σπίτι σας. Τα Χριστούγεννα, λέει,  όλοι οι δρόμοι  οδηγούν στο σπίτι. Ιδού,

νοερά χτυπώ την πόρτα σας, μπαίνω μέσα και  πάω στο τζάκι σας με την πουρνάρα, την καίω και αραδιάζω τις ευχές μου: Φέρνω γεια, φέρνω χαρά, φέρνω γρόσια και φλουριά, νύφες, γαμπρούς, κατσίκια, αρνιά… (άμα φέρν’ς γαμπρούς, πάν’ τα γρόσια και τα φλουριά, σκέφτεται ο προικόπληκτος…).                    

  Από ευρώ, βέβαια, κι από δουλειά δε φέρνω. Μου είπε ο Τσακαλώτος, άσ’ το σ’ εμένα αυτό, θα τους δώσω εγώ πολλά ευρώ και «δούλεμα» για δουλειά. Σε κάθε περίπτωση εύχομαι να έχετε υγεία και χαρά, γιατί αν δεν τα έχετε, αυτά δεν αγοράζονται με λεφτά.

  Κατόπιν ενεργειών σας να αναλάβετε τα υπόλοιπα, για να μπείτε και να μετέχετε στο εορταστικό κλίμα των ημερών. Χαρείτε όσοι πήρατε το κοινωνικό μέρισμα της ευαίσθητης κυβέρνησής μας, χαρείτε κι όσοι δεν το πήρατε, γιατί η «ευαίσθητη» έχει αποφανθεί αμετακλήτως ότι είστε πλούσιοι, άλλο που εσείς δεν το ξέρατε! 

  Εύχομαι ακόμη το γ’ρούνι σας να περάσει τις εκατό οκάδες και να βγάλετε τέσσερα τενεκέδια λίπα! Μόνο η λύπη να σας λείπει, όχι η λίπα! Να κάνετε και πολλές τσιγαρίδες, λουρίδια, καβρουμά, να πετύχει και να πήξει ο πατσιάς… Για φέτος, πετάξτε το γουρ’νοτόμαρο, αλλά ας παρακολουθούμε για παν ενδεχόμενο και κάνα σεμινάριο πώς γίνονται τα γουρ’νοτσάρ’χα… Μάθε τέχνη κι άσ’ τηνε!      

  Ανάμεσα στις χαρές και στις γουρ’νοχαρές, ας σκεφτόμαστε και τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη κι ας βοηθάμε όσο μπορούμε και όπως μπορούμε! Το τετράστιχο του Κωστή Παλαμά πάντα μας υπενθυμίζει: 

Στην αργατιά, στη χωρατιά το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,

                   ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.

                   Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.

                   Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.

Κατόπιν ενεργειών μου 2

  Θυμάστε που παλιότερα κοροϊδεύαμε το «κατόπιν ενεργειών μου», για να κάνουμε αρνητική κριτική στους πολιτικούς; Ξέρετε τι αποδείχτηκε; Μας ενοχλούσε μόνο απ’ τους αντιπάλους και το καταπίνουμε αμάσητο απ’ τους δικούς μας. Αυτός που πάει στον πολιτικό και παρακαλάει, γιατί παρακαλάει; Για να ενεργήσει ή να μην ενεργήσει; Για τις ενέργειες φυσικά και πολλές φορές και για τις παρενέργειες (αυτό  μπαίνει αντί του παρανομενέργειες), αρκεί να γίνει η δουλειά του. Σύνορα δεν έχει ο λαϊκισμός!

  Σκεφθείς δε κατά νόμον κι όσο μου κόβει το κεφάλι, επ’ αυτού αποφαίνομαι ότι ο πολιτικός πρέπει να λέει: «Κατόπιν ενεργειών μου θα γίνει αυτό που θα γίνει, γιατί κατόπιν μη ενεργειών μου δεν είχε γίνει αυτό που έπρεπε να είχε γίνει». Αν μπερδευτήκατε λίγο, ξαναπάρ’ τε το  απ’ την αρχή!  Ενεργηθείτε…  κι  εσείς  λίγο!...  

  Ινιργουποιηθίτι,  λέμι…

Αντικοινωνικό φοροπλιάτσικο για κοινωνικό μέρισμα…

 Το μεγάλο  ψάρι  τρώει  τα  μικρά  ψάρια (καλά  κάνει,  τα  μεγάλα  είναι  ακριβά). Όμως, αν τα φάει όλα, τι θα τρώει μετά; Θα παραγγέλνει  σε σουβλατζίδικο; Ακόμη δεν είδαμε ντελιβερά με βάρκα…

  Το δόγμα του πλούσιου είναι: «Δούλεψέ με κακουρίζ’κι, να μη γένου σαν ισένα!»  και δε σκέφτεται: ποιος θα δουλεύει μετά, αν αφανιστούν οι κακορίζικοι… 

  Και καταλήγω στο κράτος δια μίαν απλήν ερώτησιν και μάλιστα δια στόματος του Χασάν Γαζή πασά (Τζεζαϊρλή), Τούρκου ναυάρχου και βεζίρη, ο οποίος τη χρησιμοποίησε ως επιχείρημα, για να αποτρέψει γενοκτονία των Ελλήνων μετά τα Ορλωφικά: «Εάν φονευθώσιν όλοι οι Έλληνες, ποίος θα πληρώνει το χαράτσι;» Κάτι κατάλαβε ο Τούρκος. Οι δικοί μας πασάδες δεν καταλαβαίνουν ότι μας έκαναν όλους… Τούρκους;

  Το υπερπλεόνασμα δημιουργείται από την υπερφορολόγηση και τις κατασχέσεις βεβαίως, βεβαίως… Αυτό το καταλαβαίνουν όλοι πια, ακόμη κι εκείνοι που ετοιμάζονται να κυβερνήσουν και τώρα κατηγορούν αυτούς που κυβερνούν.

  Το αντικοινωνικό φοροπλιάτσικο της κάθε κυβέρνησης δεν μπορεί να ονομάζεται στο τέλος του χρόνου κοινωνικό μέρισμα και κυβερνητικό κουβαρνταλίκι. Απ’ την άλλη, καλώς μάς τα παίρνουν, γιατί θα τα σπαταλούσαμε… Το διέβλεψε κι ο πρωθυπουργός!... Σπάταλοι, έ, σπάταλοι! Τρύπια σακιά είστε!... 

  Μάλιστα, με τη χρήση των εισοδηματικών κριτηρίων, μετατρέπεται σε πολλές περιπτώσεις και σε επιβράβευση της φοροδιαφυγής, σε όσους έχουν τη δυνατότητα μαγειρέματος των φορολογικών τους δηλώσεων. Τους περισσότερους εξ αυτών αναγνωρίζετε από την εμπάθεια που μιλούν εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων.

  Προβλέπω μελλοντικά για κοινωνικό μέρισμα να δίνεται τα Χριστούγεννα ένα κοτόπουλο Μιμίκος, ένα δίκιλο λίπα, ένα πλόχειρο τσιγαρίδες και από εν μελομακάρονον (χωρίς μέλι εννοείται) ανά δηλωθέν άτομο (δικαιούνται και τα άτομα που φιλοξενούνται). Των ευεργετημάτων απολαμβάνουν και οι νέοι συνταξιούχοι κάτω των 25 ετών, αυτοί που ζουν, δηλαδή, με τη σύνταξη της γιαγιάς και λένε: «Γιαγιά, δε θέλω πια παραμύθια, αυτά τα λένε κι άλλοι. Από εσένα τη σύνταξη θέλω». 

  Προτιμώ δια ταύτα, μάλλον, τα αναδιανεμητικά κριτήρια του Νταβέλη, του Γιαγκούλα και του δικού μας «βασιλιά των ορέων» Αντωνάκη…

Να εκλέγετε αυτούς που σας επιλέγουν, για να τους εκλέγετε…

  Ο λαός δεν εκλέγει. Εκλέγει αυτούς που του βάζουν να εκλέγει. Στο τέλος νομίζει ότι είναι κυρίαρχος και πανηγυρίζει κι όσο να πει «Δόξα Σοι, ο Θεός!», ξαναλέει «Παναγία, βόηθα!». Τα κόμματα με το σύστημα της λίστας, με τα λαμπερά πρόσωπα, με τα στελέχη των κομματικών σωλήνων, ποδηγετούν τη θέληση του λαού, ακυρώνουν την κρίση του και τη δυνατότητα της επιλογής. Έτσι, στη Βουλή έχουμε κομματικά στρατιωτάκια, τα οποία το μόνο που κάνουν είναι να ψηφίζουν αυτά που τους λένε τα αόρατα διευθυντήρια και ελάχιστους πολιτικούς που παράγουν πολιτική, που διαβάζουν τις ανάγκες των καιρών, που προτείνουν λύσεις…

  Στην Αθήνα επέλεγαν τα κόμματα τους Σωτηρλοτσιλικοσαλαγιάννηδες και τους Ταλιαδουροσιούφηδες, τους έστελναν ως υποψήφιους, κι οι Καρδιτσιώτες τους ψήφιζαν και δεν ψήφιζαν αυτούς που έμεναν στον νομό, δρούσαν ως πολίτες και συμμετείχαν στους αγώνες του τόπου.

  Τα ίδια και χειρότερα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αντί εδώ να είναι βασική προϋπόθεση ο αιρετός να είναι απαρέγκλιτα και δημότης (κι όχι της τελευταίας στιγμής), μπορεί να σου βγει δήμαρχος κι ο Αθηναίος. Όμως, έχει κι ο Αθηναίος τα δίκια του. Δήμαρχο γηγενή μάλλον απ’ τον Δημήτριο Καλλιφρονά έχει να ματαϊδεί. Μη νομίζετε ότι ξέρω την ιστορία του δήμου Αθηναίων, ο Μουφλουζέλης μού το σφύριξε μέσα από ένα τραγούδι του. Οι άλλοι φυτευτοί απ’ τα κόμματα. Δημότης Αθηναίων κανένας. Τώρα, σ’ναρίζιτι ου Μπακουϊάνν’ς. Από δήμαρχος στο Καρπενήσι πάει για δήμαρχος στην Αθήνα. Αν ήθελαν ντε και καλά Αγραφιώτη, γιατί δε διάλεγαν τουν θ’κό μας τουν Τσιβόλα, που ’νι κι βαρύτιρους, κι πήραν αυτό του φλέσουρου του Μπακουϊάννη;

  Αν ήμουν δημότης Αθηνών, θα έπαιρνα τα πολιτικά μου δικαιώματα από αηδία και θα τα πήγαινα στ’ Ασπρόρεμα, στ’ Αρκουδόρεμα, στο Δαφνόρεμα, σ’ ένα ρέμα τέλος πάντων και θα τα πέταγα σ’ έναν πούντο…

  Η Αθήνα, βέβαια, θα ανταποδώσει το καλό που της κάνουμε. Όλο και θα μας στέλνει στελέχια, για να μας σώνουν και για να πάρουν αγώνες και να «ψηθούν» που λένε για τους δανεικούς ποδοσφαιριστές. Κι ο απορημένος δημότης στέκεται στα τρίστρατα και ρωτάει: «Μην είδατε πουθενά την τοπική αυτοδιοίκηση;».

  Ως άλλος δε Ζαμπέτας άδει από το πρωί ως το βράδυ που πέφτει το σκοτάδι.

Σε περιμένω μην αργείς, πάρε τη δημαρχία!

Της μαύρης μου παλιοζωής να κλείσω τα βιβλία.

Πάρε συμβούλιο Συριανό, πρόεδρο Πειραιώτη,

για τοπικό Μυτιληνιό, και δήμαρχο έναν Χιώτη…

Κι εγώ θα στείλω έναν γιατρό να έρθει στο χωριό σου

να σε κοιτάξει και να πει πώς είσαι στο μυαλό σου.

  Παιδιά, δικαίωμα!... Αν είναι  να πάρουμε για δήμαρχο Χιώτη, να πάρουμε τον δικό

μας, τον Γιώργο Αντωνίου, να τουν ξιγραδώσουμι απ’ του νησί  π’ τουν έφαγι η ξινιτιά κι να τουν γραδώσουμι στ’ Μπουκουβίτσα. Και εμπειρία λόγω θέσης έχει και προπαντός με τις γνώσεις του θα απογείωνε τη ναυτιλία στον τόπο μας. Θα σιούραγε νια ημιρίδα κι αυτός στου λιμιναρχείου στα Νταλανέικα, με θέμα τη νησιωτικότητα του τόπου και θα δρομολογούσε ειδικό πλοίο για την ποτάμια συγκοινωνία στην Αργιθέα, γιατί από χερσαία τα ξέρετε…  

  Γιώργου, ιτοιμάσ’! Κλέψι (Στιφανιώτ’ς είσι, δεν είνι ντρουπή…) κι κάνα μαστιχόδιντρου να φέρ’ς  ν’ αλλάξουμι καλλιέργεια κι να κιντρώσουμι τα πουρνάρια, δε θέλουμι άλλα βιλάνια. Άιτι, για του χατίρι σ’ να κάνουμι κι αδιρφουποίηση μι τ’ς Χιώτις. Άλλουστι, έχουμι κοινά στοιχεία. Οι Χιώτις πάν’ δυο-δυο  κι ιμείς οι Αργιθιάτις ένας-ένας…

Απλά ερωτήματα για εύκολες απαντήσεις

    Του δήμου

  Αυτοί που θέλουν να αντικαταστήσουν τον δήμαρχο (τον κάθε δήμαρχο), πρέπει ή δεν πρέπει να μας πουν τι δεν έκανε καλά και τι θα κάνουν αυτοί καλύτερα; 

  Γιατί τις προτάσεις και τις λύσεις, τις οποίες  υποτίθεται ότι έχεις,  δεν τις κατέθετες  στους  φορείς διοίκησης του δήμου και  της περιφέρειας  ή δεν τις έγραφες κάπου για δημόσια διαβούλευση; Μην τις ματιάσουμε; Για να τις χρησιμοποιήσεις ως προεκλογική πραμάτεια; (κρίνι, μούτι!).

  Αξίζει να κερδίσεις την εξουσία μιας τετραετίας, κοροϊδεύοντας τους ανθρώπους του τόπου σου και προπαντός τον ίδιο σου τον τόπο;

  Γνωρίζεις ότι έναν τον καταλαβαίνεις τι είναι απ’ αυτά που λέει πριν γίνει αυτό που θέλει να γίνει; Άλλο αν δε σε ενδιαφέρει ή συμφωνείς μαζί του…

  Ξέρεις ότι όποιος έχει κομματικό χρίσμα, είναι πειθήνιο όργανο αυτού του κόμματος και είναι έτοιμος να σε πουλήσει εσένα και την αυτοδιοίκησή σου; 

    Του αέρα

  Ήξερες πως η κλιματική αλλαγή του πλανήτη εξαρτάται απ’ τις 8 ανεμογεννήτριες στο Χοντροσπάνι; Μπράβο, Χοντροσπάνι!!!!!!!! (οχτώ τα θαυμαστικά, όσα και οι ανεμογεννήτριες). 

  Ήξερες ότι κι ο Αλή Πασάς επιχείρησε να βάλει ανεμογεννήτριες, αλλά είχαν αντιρρήσεις ο Κατσαντώνης κι ο Καραϊσκάκης και στο τέλος ακόμη κι ο σουλτάνος;

  Πού ξέρεις ότι δε θα σου περικόπτουν ανάλογες κρατικές χρηματοδοτήσεις και θα σε αφήνουν να βράζεις με τα αντισταθμιστικά σου; 

  Ξέρεις ότι το παραμύθι για τις νέες θέσεις εργασίας στα αιολικά, πρέπει  να ξεκινάει με το: κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανεμογεννήτρια τυλιγμένη;

  Ξέρεις ότι δύσκολα θα πάρουν πράσινο φως οι εταιρείες που αλλάζουν ονόματα σαν τα πουκάμισα (γιατί άραγε), για να μας αλλάξουν τον τόπο;

  Ξέρεις ότι αν σε καταλάβουν πρόθυμο, δεν έχεις πια καμιά διαπραγματευτική ισχύ;   

  Είδες πολλούς στο πανηγύρι να παζαρεύουν την τιμή των τραγουδιών που χορεύουν είτε τους τα παίζουν καλά και ολόκληρα είτε άσχημα και μισά;  

  Τι θα πει ΑΠΕ; Τι θα πει κι απέ;

  Ξέρεις ότι ήρθε η ώρα να κάνεις κι εσύ τις δικές σου ερωτήσεις;

«Αείμνηστος Αργιθέα» και στρογγυλό τραπέζι  

  Η παράταξη που ανήκω μπορεί να μην κατεβαίνει στις εκλογές, όμως υπάρχει, έχει όνομα: «Αείμνηστος Αργιθέα» και το πιο σύντομο και άρτιο πρόγραμμα τριών μόνο λέξεων: «για το καλύτερο». Αν μας πιέσει κάποιος, μπορούμε να το κάνουμε και με δυο λέξεις: «αληθινά ψέματα» ή μία: «αλάργααα!». Το σπάμε, δηλαδή, όπως σπάει ο Κωσταρέλλος το κλαρίνο. Η παράταξη συζητά, επεξεργάζεται ιδέες και έχει άποψη. Παρ’ όλα αυτά αποκλείεται απ’ το στρογγυλό τραπέζι του Μήτσιου… Καλύτερα!

  Ο Μήτσιος θα καλέσει, λέει, σε στρογγυλό τραπέζι τους εν δυνάμει δημαρχήσιμους (παρακαλώ να μου αναγνωριστεί η λέξη), άχρηστους και χρήσιμους, για να συζητήσουν για την Αργιθέα (φταίει, δε φταίει η Αργιθέα…). 

  Μήτσιου, καλά κάν’ς κι τα μαζών’ς σι στρουγγυλό τραπέζι! Στ’ άλλα μι τ’ς γουνίις μπουρεί να τσιουγκρίσιτι κι να φκιάσιτι τίπουτα τσιούκις. Είστι βαριμένοι, μη βαρέσιτι κι άλλου… Πριν κάτσιτι να ’ρθιτι τρεις γιουρ’βουλιές ψέλνοντας: «όσοι εις συνδυασμόν ενταχθήκατε, συνδυασμόν ενεδύσασθε»… Κι τι σας π’ράζει να μαζουχτείτι νουρίτιρα κι να κουβιντιάσ’τι, προυτού φκιάσ’τι τ’ς συνδυασμοί; Κι τι μας νοιάζει ιμάς, άμα μαζουχτείτι ισείς σι τραπέζι στρόγγυλου ή μακρουτσουλό;

  Να μαζουχτείτι, Μήτσιου!... Να κάνετε Νέα Γιάλτα ή Νέα Βάρκιζα ή Νέα Γουινέα. Ιμείς θα καρτιρούμι μι αγουνία, τι θα βγάλει αυτήνη η κιαρατουσυζήτηση… Θα κάθουμαστι στα πιζούλια κι θα προσεύχουμαστι: Κάνε, Θεούλη, να χάσουν ούλοι, γιατί χάθ’καμαν! 

─ Καφετζή, τέσσερα τελάρα μπίρες παγωμένες στο στρογγυλό τραπέζι, απ’ τον λαό πες τους κερασμένες, για να έχουμε έμπειρους έμπιρους και εμπύρετους (με παγωμένες μπίρες κάποιος θα κάνει πυρετό…).

Προσοχή στα καρκαντζούλια!

  Παραμονή Χριστουγέννων έρχονται τα καρκαντζούλια (καλικάντζαροι). Πάρ’ τε τα μέτρα σας! Βάλ’τε στο μπ’χαρί σας ένα ξύλο αγριοκερασιάς να σιγοκαίει, βγάλ’ τε απ’ τον αργαλειό τα υφαντά σας, θυμιατίστε το γ’ρούνι σας, να μην το μαγαρίσουν κι όταν βγαίνετε έξω τη νύχτα, βάλ’ τε λίγο σκρούμπο στον κόρφο σας ή λίγο αλάτι (Κάλας κατά προτίμηση, είναι ιδανικό για καλικάντζαρους…). Αν σας πλησιάσει κάποιος  κι αρχίσει να ρωτάει πληροφορίες για το άτομό σας, μην απαντάτε ποτέ! Τι είναι, είπατε; Εφοριακός είναι! Τι άλλο θα είναι; Σας είπα ότι ο  σκρούμπος διώχνει τα καρκαντζούλια, όχι τους εφοριακούς… Ξέρεις τι παγανά είναι αυτοί; Βγαίνουν παγάνα κι όποιον πιάσουν στη δαγκάνα μαύρο φίδι που τον έφαγε…  

  Τα καρκαντζούλια θα φύγουν, μόλις ξεπαγανίσει ο παπάς. Όμως, μην ξεγνοιάζετε! Υπάρχουν τώρα κάτι καλικάντζαροι μεταλλαγμένοι κι ανθεκτικοί που κυκλοφορούν όλον τον χρόνο. Μπορείς να τους βρεις παντού… Για αποτρεπτικούς λόγους, καλό είναι να έχετε κι άλλο ένα ξύλο αγριοκερασιάς (χλωρό ει δυνατόν) ή κάνα κρανόξυλο ροζιάρ’κο ή κάναν κόπανο πλατανίσιο και βρεγμένο κι αχρείαστα να ’ναι…

  Για όσους νομίζουν ότι δεν υπάρχουν καλικάντζαροι, έχουμε πια ένα τρανταχτό αποδεικτικό στοιχείο. Τα σκοτεινά τους σχέδια αποκάλυψε ο Γιάννης Θέος. Με την αποκάλυψη αυτή, μας ανάβει τρανή φωτιά κι απορώ πώς τον πήραν ένα διάστημα και στην πυροσβεστική!...  

  Πρόκειται για σχέδιο παραχάραξης της σφραγίδας του δήμου μας. Αντί για «νέον εν χιτώνι βραχεί», έχει στο κέντρο έναν καλικάντζαρο με δισάκι, έτοιμο κι αποφασισμένο να κόψ’ πέρα… 

  Ενημερώθηκε ο δήμαρχος και έκτοτε η σφραγίς φυλάσσεται την ημέρα σε μυστική κρύπτη στο στεφάνι το τριζολιώτ’κο (πού να μπει καλικάντζαρους εκεί μέσα) και το βράδυ την έχει ο ίδιος ο δήμαρχος (πώς να ζ’γώσουν του δήμαρχου οι καλικάντζαροι, αφού έχει σκρούμπου...).  

                                                                                                                               22/12/2018

                                                                                                                          

                                                                                                              

Το

μήνυμα

των Χριστουγέννων

για ειρήνη και ταπεινοφροσύνη

ας μένει ριζωμένο στις καρδιές των ανθρώπων

ελπίδα κι αντίδοτο στον παραλογισμό που μας περιβάλλει. 

Καλές

 Γιορτές!

Καλά Χριστούγεννα!

Τα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου) Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου

 Τα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου) + 

Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου

   Μία από τις μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές είναι τα Εισόδια της Θεοτόκου. Η είσοδος της Θεοτόκου στο ναό είναι προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η αναγγελία του Χριστού και η πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας οικονομίας. Αυτά διακηρύσσει το απολυτίκιο της εορτής. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου. Η αγία Άννα, η μητέρα της Θεοτόκου, επειδή περνούσε όλη τη ζωή της χωρίς να αποκτήσει τέκνο, παρακαλούσε μαζί με τον άντρα της Ιωακείμ το Θεό να τους χαρίσει παιδί και, αν πετύχουν το ποθούμενο, να το αφιερώσουν στον Θεό. Έτσι, ευδόκησε ο Θεός και γέννησε παράδοξα, σε ηλικία προχωρημένη, αυτήν που προξένησε τη σωτηρία του γένους των ανθρώπων, την καταλλαγή και συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους, την αιτία της ανάπλασης του κόσμου, της έγερσης και της θέωσης του πεσόντος Αδάμ, δηλαδή της ανθρωπότητας, την υπεραγία και Δέσποινα Θεοτόκο Μαρία. Όταν η Μαρία έγινε τριών χρόνων, οι γονείς της την προσέφεραν, σαν σήμερα, στον ναό, καθώς είχαν υποσχεθεί, και αφιέρωσαν την κόρη τους στον Θεό, που τους την χάρισε. Την παρέδωσαν Αρχιερέα Ζαχαρία, που την δέχτηκε λέγοντας: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το ονομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ», και την έβαλε στον ιερότερο χώρο του ναού όπου εισερχόταν μόνο ο Αρχιερέας.

   “Έτσι (...) απετέθη δικαίως σήμερα στα άγια άδυτα, σαν θησαυρὸς του Θεού, η κόρη που εξελέγη ανάμεσα στους εκλεκτοὺς απὸ αιώνες, που ἀναδείχθηκε αγία των αγίων, που έχει το σώμα καθαρώτερο και θειότερο ακόμη και απὸ τα διὰ της αρετής κεκαθαρμένα πνεύματα, ώστε να μην είναι δεκτικὸ μόνο του τύπου των θείων λόγων, αλλὰ και του ιδίου του ενυποστάτου και μονογενούς Λόγου του προανάρχου Πατρός· σαν θησαυρὸς που ο Λόγος θα τον χρησιμοποιούσε στον καιρὸ του, όπως και έγινε, γιὰ πλουτισμὸ και υπερκόσμιο και συγχρόνως παγκόσμιο κόσμημα.¹” Ήταν λοιπόν ένα προκλητικό γεγονός, κάποιος άνθρωπος, και μάλιστα ένα κορίτσι, να εισέλθη στον ιερό χώρο, όπου φυλάσσονταν τα πιο ιερά αντικείμενα τού Ισραήλ, όπως η Κιβωτός της Διαθήκης, η Στάμνα με το Μάννα, η Ράβδος η βλαστήσασα του Ααρών και, βεβαίως, όπου ούτε οι ιερείς είχαν δικαίωμα να εισέλθουν, αλλά ούτε και ο Αρχιερεύς καθημερινά. Μέσα στα Άγια των Αγίων η Θεοτόκος για δώδεκα χρόνια τρεφόταν από άρτο που της έφερνε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Αυτό ήταν ένα από τα πιο θαυμαστά γεγονότα του βίου της Θεοτόκου.

   

  Σε τροπάριο του εσπερινού της εορτής γράφεται: «Δι' αγγέλου εκτρέφεται». Και σε άλλο λέγεται: «Επουρανίω τραφείσα, Παρθένε, άρτω». Τι ήταν αυτός ο άρτος από τον οποίον τρεφόταν η Παναγία; Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναφερόμενος σε αυτόν τον ευλογημένο άρτο που έτρεφε τήν Παναγία λέγει ότι ο Θεός έστελνε «τροφήν άνωθεν απόρρητον εκεί τή Παρθένω δι' αγγέλου». Όμως, δεν ήταν ένας συνηθισμένος άρτος, αλλά στην πραγματικότητα ήταν η άκτιστη ενέργεια του Θεού, διά της οποίας, κατά τον ίδιο Πατέρα, «την τε φύσιν κρειττόνως ανερρώννυτο (εδυνάμωνε) και κατά σώμα των ασωμάτων καθαρωτέρα καί υπερτέρα και συνετηρείτο και ετελείτο». Είναι προφανές ότι δεν ήταν μια κτιστή τροφή, ένας υλικός άρτος, αλλά μια άλλη ξένη τροφή. Ήταν η ενέργεια του Θεού η οποία ενδυνάμωνε το σώμα της Παναγίας για να έχει νοερά προσευχή και θεωρία Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η Παναγία για σχεδόν δέκα χρόνια ήταν μέσα στο Φως τού Θεού και είχε κοινωνία μαζί Του, φθάνοντας στήν θέωση. Στην πραγματικότητα ζούσε όπως ζούσαν οι Πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο πριν την πτώση. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ερμηνεύοντας το αίτημα της Κυριακής Προσευχής, “τον άρτον ημών τον επιούσιον”, το συνδέει με τη θεία Κοινωνία τού Σώματος και του Αίματος του Χριστού και κάνει λόγο για την «τροφή του άρτου της ζωής, ίνα νικήση τον θάνατον της αμαρτίας», από την παρούσα πρόσκαιρη ζωή. Μέ αυτόν τον Άρτο, τή Χάρη και την ενέργεια του Θεού, ετρέφετο η Παναγία μέσα στα Άγια των Αγίων. Με αυτόν τον Άρτο τρεφόμαστε και εμείς κάθε φορά που τελούμε τη Θεία Λειτουργία. Καί βεβαίως για να ενεργήσει ο Άρτος αυτός, δηλαδή ο Χριστός, «εις ζωήν αιώνιον», πρέπει να ζούμε μιμούμενοι ή δυνατόν την Παναγία.

 

  Εκεί στο ναό, λοιπόν, η Παρθένος διέμεινε δεκα χρόνια, ώσπου πλησίασε ο καιρός του θείου Ευαγγελισμού και των ουρανίων και υπερφυσικών μηνυμάτων, που προμηνούσαν ότι ο Θεός ευδόκησε να σαρκωθεί απ' αυτήν σαν φιλάνθρωπος, για να αναπλάσει τον φθαρέντα από την αμαρτία κόσμο. Η Θεοτόκος εξήλθε τότε από τα άγια των αγίων του ναού και δόθηκε στον μνήστορα Ιωσήφ, για να είναι αυτός προστάτης της και μάρτυς της παρθενίας της και για να υπηρετήσει τον άσπορο τόκο της, στη φυγή στην Αίγυπτο και στην επάνοδό της απ' εκεί στη γη Ισραήλ.

Ποια είναι όμως η θέση των πιστών απέναντι στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας που φανερώνεται στην εορτή των Εισοδίων. Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς απαντά με ένα ερώτημα: “εμείς που έχουμε κοντὰ μας γραμμένα όλα τα λόγια της αιώνιας ζωής, και όχι μόνο τα λόγια, αλλὰ και τα θαύματα και τα παθήματα και την δι᾽ αυτών έγερση της φύσεως μας απὸ τους νεκροὺς και ανάληψή της απὸ τη γη στον ουρανό, και την δι᾽ αυτών επηγγελμένη σ᾽ εμάς αθάνατη ζωὴ και αμετάτρεπτη σωτηρία, πως δεν θ᾽ ανυμνήσωμε και μακαρίσωμε αδιαλείπτως την μητέρα του χορηγού της σωτηρίας, του δοτήρος της ζωής, εορτάζοντας τώρα (...) την μετοίκησι στα άγια των αγίων;”  

   Για τη θέση της Θεοτόκου στο θείο σχέδιο της ανόρθωσης του ανθρώπου διαβάζουμε: “(λόγω της αμαρτίας) κατέστη αδύνατον να επιστρέψωμε στην αρχικήν μας κατάστασι, και στενάζαμε επειδή αυτό ακριβώς ήταν το μόνο που ποθούσαμε· αυτήν την δυνατότητα της ευδαιμονίας μας την εχάρισε μόνη η μακαρία Παρθένος. Αυτή εξεπλήρωσε την επιθυμία μας ενώνοντας με τους ανθρώπους τον μόνον Επιθυμητόν, Αυτόν Τον οποίον, όταν κάποιος γνωρίση προσωπικώς, δεν είναι δυνατόν να ζητήση κάτι περισσότερο. Και ηνώθη δι’ αυτής ο Θεός τόσο στενά με τους ανθρώπους, ώστε έγινε μέτοχος όχι μόνον του τόπου και του τρόπου της ζωής μας, αλλά και της ιδίας της φύσεως μας.²”

   “Ο καθαρώτατος ναὸς του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστὰς και Παρθένος, το ιερὸν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνεύματι θείω· ην ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού. Αύτη υπάρχει σκηνὴ επουράνιος.” (Κοντάκιο)

1. Γρηγόριος Παλαμάς, Λόγος εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, 14.

2. Αγίου Νικολάου του Καβάσιλα: Ομιλία περί της Υπεραγίας Δεσποίνης ημων και Παναχράντου Θεοτόκου εκφωνηθείσα εις την Πάνδοξον Κοίμησιν Αυτής

Σύγχρονη επιστημονική κοσμολογία του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα

 

Σύγχρονη επιστημονική κοσμολογία 

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα

Σχηματική αναπαράσταση της δημιουργίας του Σύμπαντος κατά τη θεωρία του Bing Bang

ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΗ: Κατά τα επιστημονικά δεδομένα το Σύμπαν ως ισότροπο, παρουσιάζει τα ίδια φυσικά χαρακτηριστικά προς όλες τις κατευθύνσεις, και ως ομογενές, διέπεται από τους ίδιους φυσικούς νόμους στο σύνολό του. Η ισοτροπία αποδεικνύεται με την παραμένουσα σταθερή κατανομή των γαλαξιών σε κάθε διεύθυνση και τη μόνιμη σταθερή ένταση μικροκυμάτων και ακτινοβολίας Χ από κάθε κατεύθυνση του Σύμπαντος. Η ομογένεια αποδεικνύεται από το ότι η κατανομή γαλαξιακών σμηνών δεν παρουσιάζει σημαντική διαφορά στα δύο γαλαξιακά ημισφαίρια, ούτε σημαντικές διαφορές συναρτήσει της απόστασης.

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ: Σύμφωνα μ' αυτή ο χρόνος δε θεωρείται ξεχωριστό μέγεθος, αλλά συνδυάζεται με τον χώρο σε μια τετραδιάστατη ενότητα, το χωροχρόνο, μέσα στον οποίο εξελίσσεται το Σύμπαν.

ΘΕΩΡΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ: Μεγάλη έκρηξη (Big Bang) ονομάζεται η θεωρία σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση, πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Η θεωρία αυτή είναι η πιο διαδεδομένη στην Αστροφυσική. Εισηγητές της υπήρξαν ο Βέλγος Αββάς και ο αστρονόμος Λεμαίτρ που διαπίστωσαν ότι: Κατά τη θεωρία της Σχετικότητας, πρέπει αρχή του Σύμπαντος να είναι μια μαθηματική ανωμαλία και εφόσον η εντροπία (αταξία) του σύμπαντος ολοένα και αυξάνει θα υπήρχε κάποια στιγμή στο παρελθόν με ελάχιστη εντροπία, οπότε η ύλη θα είχε την μέγιστη δυνατή πυκνότητα. Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις προτάθηκε ως αρχή του σύμπαντος το λεγόμενο αρχικό άτομο, όπου ολόκληρη η μάζα του Σύμπαντος ήταν συγκεντρωμένη σε ένα και μοναδικό σημείο, ενώ ο χωροχρόνος ακόμη δεν υφίστατο. Το αρχικό άτομο αργότερα εξερράγη και από την ύλη που εκτοξεύτηκε δημιουργήθηκαν οι γαλαξίες και οι αστέρες (!!!). Συμπληρώνοντας τη θεωρία ο George Gamov [1948], μελετώντας θεωρητικά την υπερβολικά πυκνή κατάσταση του αρχικού ατόμου συμπέρανε ότι: Το ήλιον και άλλα ελαφρά χημικά στοιχεία πρέπει να δημιουργήθηκαν εντός τεσσάρων δευτερολέπτων και ακόμη, μια διάχυτη ισότροπη ακτινοβολία, απομεινάρι της μεγάλης έκρηξης, θα πρέπει να είναι ακόμα και σήμερα ανιχνεύσιμη. Η διαστολή του Σύμπαντος και η βεβαιωμένη απομάκρυνση των γαλαξιών μεταξύ τους, δείχνει την κοινή εκκίνηση των στοιχείων του Σύμπαντος στο απώτατο παρελθόν. Το 1965 οι Allo Penzias και Robert Wilson παρατήρησαν μια μικρού μήκους διάχυτη ισότροπη ακτινοβολία, που ερχόταν ομοιόμορφα απ' όλες τις διευθύνσεις, ελάχιστης θερμοκρασίας [κοντά στο απόλυτο μηδέν (3^οΚ)], σαν αυτή που είχε προβλέψει ο Γκάμοφ 17 χρόνια νωρίτερα [αυτή η ακτινοβολία ανιχνεύεται από ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές κεραίες, με τη μορφή “χιονιού”]. Παρ' όλο που η Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης κυριαρχεί μεταξύ των αστροφυσικών, προκύπτουν ερωτήματα που “ταρακουνούν” ή και λυγίζουν τα επιχειρήματά της. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: α΄ Προβλέπει ένα μικρότερο σύμπαν από αυτό που υπάρχει σήμερα, β΄ δεν εξηγεί τη λεγόμενη Κοσμολογική Αρχή, αλλά την δέχεται σαν αξίωμα, πράγμα ασυμβίβαστο με την μαθηματική ανάλυση, γ΄ δεν απαντά στο τι υπήρχε πριν, και το πώς από το τίποτα(!) προήλθαν τα πάντα. Έτσι η θεωρία της Μ. Έκρηξης έχει και πολλούς πολέμιους. Απάντηση στα αναπάντητα ερωτήματα προσπάθησαν να δώσουν άλλες θεωρίες.

ΘΕΩΡΙΑ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: Αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι στο Σύμπαν γεννιέται συνεχώς ύλη από το μηδέν(;). Κατά τη θεωρία αυτή [Φ. Χόυλ, Χ. Μπόντι, Τ. Γκόλντ], το Σύμπαν, εκτός της κοσμολογικής αρχής, πρέπει να είναι και σταθερής πυκνότητας [Τέλεια Κοσμολογική Αρχή]. Έχοντας, όμως, υπόψιν την πειραματικά διαπιστωμένη διαστολή του Σύμπαντος, για να παραμείνει σταθερή η πυκνότητά του, θα έπρεπε να δημιουργείται διαρκώς ύλη από το μηδέν! Κατά τους πρεσβευτές αυτής της θεωρίας, μολονότι δημιουργείται νέα ύλη από το μηδέν, το “μοντέλο” κατορθώνει να διατηρήσει την συνολική ποσότητα ενέργειας στο Σύμπαν σταθερή, με την ενέργεια αδρανείας της δημιουργούμενης ύλης να παρέχεται από την βαρυτική ενέργεια διαστολής του σύμπαντος. Η θεωρία προχώρησε με την διατύπωση του Φρεντ Χόυλ, που υποστήριξε ότι η δημιουργία από την ανυπαρξία ενός ατόμου υδρογόνου ανά κυβική παλάμη κάθε 1 δις έτη είναι δυνατή και ικανή να κρατήσει την πυκνότητα του Σύμπαντος σταθερή (!!). Ωστόσο και αυτή η θεωρία δεν μπορεί να δικαιολογήσει-εξηγήσει πειραματικές παρατηρήσεις όπως: τη διάχυτη ακτινοβολία μικροκυμάτων (ακτινοβολία υποβάθρου), την ανεπαρκή δημιουργία ηλίου στους αστέρες, ώστε να δικαιολογηθεί η τόσο μεγάλη ποσότητα του στοιχείου αυτού στο Σύμπαν, τη μη επιβράδυνση του Σύμπαντος, που προβλέπεται από τη θεωρία, αλλά ούτε και δικαιολογεί την κατανομή των γαλαξιών.

ΘΕΩΡΙΑ ΛΙΝΤΕ: Στα αναπάντητα ερωτήματα της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης προσπάθησε να απαντήσει ο Ρώσος φυσικός Αντρέι Λίντε, που διατύπωσε τη θεωρία ότι θα μπορούσαμε να έχουμε συμπαντική διαστολή χωρίς την προϋπόθεση της κοινής αρχής από το υπέρθερμο και υπέρπυκνο σημείο της θεωρίας του Μπιγκ Μπαγκ. Μίλησε για ένα αυτοαναπαραγόμενο και διαστελλόμενο Σύμπαν το οποίο αναπτύσσεται σαν φράκταλ¹. Σχηματικά παρουσίασε το Σύμπαν σαν φυσαλίδα της οποίας η οποιαδήποτε διαταραχή δημιουργεί νέα συμπαντική φυσαλίδα. Οι φυσαλίδες έπειτα επεκτείνονται με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Άρα, κατά τη θεωρία Λίντε, το Σύμπαν είναι μια φυσαλίδα σε ένα Υπερσύμπαν φυσαλίδων!!

ΘΕΩΡΙΑ BRANS-DICKE: Η θεωρία αυτή στηρίζεται στην Αρχή του Μαξ, βάσει της οποίας η αδράνεια και η μάζα κάθε σώματος εξαρτώνται από την επίδραση του συνόλου της συμπαντικής ύλης πάνω του. Σύμφωνα με τη θεωρία, εφόσον το Σύμπαν διαστέλλεται, τότε οι αποστάσεις μεγαλώνουν και η πυκνότητα του Σύμπαντος μικραίνει και έτσι η επίδραση του συνόλου της συμπαντικής ύλης πάνω στα σώματα μικραίνει. Αυτό, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όσο περνάει ο χρόνος, η αδράνεια και η μάζα των σωμάτων μικραίνει πράγμα που οδηγεί στην μείωση της τιμής της Σταθεράς της Παγκόσμιας Έλξης (G). Η θεωρία προβλέπει αρχική μεγάλη έκρηξη άρα συμβαδίζει με την θεωρία του Big Bang.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Μανώλης Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου, Το Σύμπαν που Αγάπησα, Εισαγωγή στην αστροφυσική, Τόμος Β', 1999, Εκδόσεις Δίαυλος.

Μαντόρ, Μπάρρυ Φ., "Level 5: A Knowledgebase for Extragalactic Cosmology". Καλιφόρνια, ΗΠΑ.

Ράιτ, Νεντ. "Cosmology tutorial and FAQ". Division of Astronomy & Astrophysics, UCLA.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com

1.

Ένα χαρακτηριστικό μορφόκλασμα [fractal]

Με τον όρο φράκταλ [Μορφόκλασμα ή μορφοκλασματικό σύνολο], στη Φυσική, αλλα και στα Μαθηματικά, ονομάζεται ένα γεωμετρικό σχήμα, που επαναλαμβάνεται αυτούσιο σε άπειρο βαθμό μεγέθυνσης, κι έτσι αναφέρεται σαν "απείρως περίπλοκο". Το φράκταλ παρουσιάζεται ως "μαγική εικόνα" που όσες φορές και να μεγεθυνθεί θα συνεχίζει να παρουσιάζει ένα εξίσου περίπλοκο σχέδιο με μερική ή ολική επανάληψη του αρχικού. Τα φράκταλ συχνά μπορεί να προκύψουν από τύπο που δηλώνει αριθμητική, μαθηματική ή λογική επαναληπτική διαδικασία ή συνδυασμό αυτών. Η πιο χαρακτηριστική ιδιότητα των φράκταλ είναι ότι είναι γενικά περίπλοκα ως προς τη μορφή τους, δηλαδή εμφανίζουν ανωμαλίες στη μορφή σε σχέση με τα συμβατικά γεωμετρικά σχήματα. Συνεπώς δεν μπορούν να οριστούν με τη βοήθεια της ευκλείδειας Γεωμετρίας. Φράκταλ απαντώνται και στη φύση, όπως στο σχέδιο των νιφάδων του χιονιού, στα φύλλα των φυτών ή στις διακλαδώσεις αιμοφόρων αγγείων. Για να κατανοήσουμε την αναγκαιότητα εισαγωγής των φράκταλ αναφέρουμε το εξής παράδειγμα: Η περίμετρος ενός νησιού εννοείται ότι είναι ορισμένη. Ωστόσο, αν χρησιμοποιήσουμε ακρίβεια ενός μέτρου για να την μετρήσουμε, θα την βρούμε μικρότερη από ότι πραγματικά είναι γιατί δεν θα μπορέσουμε να μετρήσουμε τις μικρότερες του μέτρου κοιλότητες. Αν μετρήσουμε με ακρίβεια ενός εκατοστού, πάλι θα χάσουμε ορισμένες κοιλότητες. Έτσι καταλήγουμε σε απειροστά μικρή μονάδα μέτρησης και η περίμετρος του νησιού θα γίνει άπειρη. Η επιφάνεια όμως του νησιού, η έκτασή του δηλαδή, είναι ορισμένη. Το παράδοξο αυτό, το οποίο η Ευκλείδεια Γεωμετρία αδυνατεί να εξηγήσει, αντιμετωπίζεται με τα φράκταλ.