Κβάζαρς [quasi-stellar objects (αστρόμορφα ανικείμενα)] + ΒΙΝΤΕΟ Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου -συγγραφέα

 

Κβάζαρς [quasi-stellar objects (αστρόμορφα ανικείμενα)] + ΒΙΝΤΕΟ

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου -συγγραφέα

   

          Τα κβάζαρ θεωρούνται μια ακραία μορφή υπερδραστήριων γαλαξιών, που αντλούν το μεγαλύτερο μέρος της ακτινοβολίας τους από τους πυρήνες μέσα στους οποίους βρίσκονται. Φαινομενικά μοιάζουν με άστρα, όμως ούτε άστρα ούτε γαλαξίες θα μπορούσαν να παράγουν τόση ενέργεια, ώστε να φαίνονται από τη Γη και από τόσο μεγάλες αποστάσεις. Επειδή δεν έχουν παρατηρηθεί στη “γειτονιά” μας, φαίνεται πως η ύπαρξή τους πρέπει να συνδέεται με κάποιο αρχικό επεισόδιο της ιστορίας του Σύμπαντος. Τα απόκοσμα αυτά ουράνια αντικείμενα εκπέμπουν ενέργεια χιλίων γαλαξιών(!) από ένα χώρο, που δεν είναι μεγαλύτερος από το Ηλιακό μας Σύστημα(!!), ενώ καθένα απ’ αυτά ίσως να είναι το ενεργό κέντρο, απόμακρων στο χώρο και στο χρόνο πρωτογενών γαλαξιών. Από τα τηλεσκόπιά μοιάζουν απλώς με άστρα, των οποίων η απίστευτη ταχύτητα απομάκρυνσής τους βοήθησε τους επιστήμονες να διαλευκάνουν το μυστήριό τους.

ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΣΚΟΠΙΑ: Μέχρι το 1930, οι μόνες πληροφορίες που είχαμε από το Σύμπαν περιορίζονταν στο ορατό τμήματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Τότε γεννήθηκε ένα νέο μέσο κατόπτευσης του Διαστήματος, το ραδιοτηλεσκόπιο, με το οποίο “βλέπουμε” το Σύμπαν και σε μήκη κύματος, μέχρι τότε αόρατα.Ο αστρονόμος Άλαν Σάντατζ του Αστεροσκοπείου Χέιλ ανακάλυψε το 1960 ένα ιδιαίτερα λαμπερό άστρο. Μέχρι τότε ήταν γνωστό ότι τα συνηθισμένα άστρα είναι αδύνατον να εκπέμψουν τόσο ισχυρά ραδιοκύματα σε τόσο μεγάλες αποστάσεις.

  ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ: Επιπλέον το φάσμα αυτού του «άστρου» περιελάμβανε ασυνήθιστες φασματικές γραμμές. Το μυστήριο μεγάλωσε περισσότερο το 1962 με την ανακάλυψη ενός άλλου άστρου, του 3C273. Το 1963 ο Μάρτεν Σμιντ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια, στην προσπάθειά του να αναλύσει το φάσμα του 3C273, συνειδητοποίησε ότι τέσσερεις από τις λαμπρότερες φασματικές γραμμές του είχαν τις ίδιες αποστάσεις μεταξύ τους με τέσσερεις φασματικές γραμμές του υδρογόνου, με τη βασική διαφορά ότι ήσαν τοποθετημένες αρκετά μακριά από τη συνηθισμένη τους θέση στο φάσμα, μετατοπισμένες προς το ερυθρό τμήμα. Εάν λοιπόν οι γραμμές αυτές ανήκαν πράγματι στο υδρογόνο, τότε σύμφωνα με το Νόμο του Χαμπλ, το 3C273 δεν θα μπορούσε να είναι ένα συνηθισμένο άστρο στο δικό μας Γαλαξία. Ο Νόμος του Χαμπλ, λέει: “η απόσταση ενός γαλαξία από τη Γη σχετίζεται με την ταχύτητα απομάκρυνσής του από μας” και αποτελεί συνέπεια της διαστολής του Σύμπαντος. Όταν δηλαδή παρατηρούμε μακρινούς γαλαξίες, όπως έχουμε ξαναγράψει, ουσιαστικά κοιτάζουμε στο πολύ μακρινό παρελθόν, που σημαίνει ότι οι γαλαξίες εμφανίζονται σε μας όπως ήσαν πριν από πολλά εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια χρόνια. Ακόμη, όσο μακρύτερα βρίσκεται ένας γαλαξίας τόσο γρηγορότερα απομακρύνεται από μας. Επειδή οι γαλαξίες απομακρύνονται από τη Γη το φάσμα του φωτός που εκπέμπουν παρουσιάζει μετατόπιση φασματικών γραμμών προς το ερυθρό τμήμα του φάσματος. Επειδή λοιπόν η ραδιοπηγή 3C273 είχε μια μεγάλη μετατόπιση των φασματικών της γραμμών οι αστρονόμοι συμπέραναν ότι το αντικείμενο αυτό απομακρύνεται από τη Γη με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η μεγάλη όμως ταχύτητα απομάκρυνσης υποδηλώνει επίσης και μια πολύ μεγάλη απόσταση. Η απόσταση μπορεί να υπολογιστεί με βάση το Νόμο του Χαμπλ: “η απόσταση είναι ίση με την ταχύτητα απομάκρυνσης διαιρούμενη με μια σταθερή τιμή” [σταθερά του Χαμπλ]. Στην περίπτωση του 3C273 η μετατόπιση των φασματικών γραμμών έδειχνε ότι η ταχύτητα απομάκρυνσής του φτάνει τα 45.000 km/s, πράγμα που σημαίνει ότι το αντικείμενο πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση τριών δισεκατομμυρίων ε.φ. Τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά αυτών των αντικειμένων προκάλεσαν σωρεία ερωτημάτων στους αστρονόμους κι επειδή, παρόλο που δεν ήσαν άστρα αλλά έμοιαζαν με άστρα, ονομάστηκαν quasi-stellar objects (αστρόμορφα αντικείμενα) και για συντομία quasar (κβάζαρ). Μέχρι την ανακάλυψη των κβάζαρ τα μεγαλύτερα και φωτεινότερα ουράνια σώματα στο Σύμπαν ήταν οι γαλαξίες. Όμως, ένα κβάζαρ είναι 1.000 φορές λαμπρότερο από έναν ολόκληρο γαλαξία 100 δισεκατομμυρίων άστρων! Οι μεγάλες λοιπόν αποστάσεις των κβάζαρ σε συνδυασμό με την τεράστια ποσότητα ενέργειας που εξέπεμπαν είχαν προβληματίσει σοβαρά τους αστρονόμους. Το κβάζαρ 3C273, αναγνωρίστηκε σε παλιές φωτογραφίες του νυχτερινού ουρανού (από το 1877). Μελετώντας και συγκρίνοντας τις φωτογραφίες, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν σημαντικές αυξομειώσεις στη φωτεινότητα των κβάζαρ, γεγονός που μεγάλωσε περισσότερο το μυστήριο γύρω από την ταυτότητά τους. Παρατηρήσεις του κβάζαρ 3C273 στη διάρκεια ενός έτους (1988) έδειξαν ότι το αινιγματικό αυτό αντικείμενο παρουσίαζε μια βίαιη δραστηριότητα τεσσάρων μηνών με αύξηση της φωτεινότητάς του κατά 50%. Η ταχύτερη μάλιστα αυξομείωση συνέβη στη διάρκεια μίας μόνον ημέρας. Φωτογραφίες ενός άλλου κβάζαρ, [3C279], δείχνουν ότι αυτό αύξησε τη φωτεινότητά του τόσο πολύ, ώστε στο μέγιστο της δραστηριότητάς του έλαμπε με φωτεινότητα 10.000 φορές μεγαλύτερη από τη φωτεινότητα του γαλαξία της Ανδρομέδας. Και όμως το μέγεθός του δεν είναι μεγαλύτερο από το μέγεθος του Ηλιακού μας Συστήματος!

   

  ΓΑΛΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ: Πενήντα εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας βρίσκεται ο γιγάντιος ελλειπτικός γαλαξίας Μ-87, του οποίου ο πυρήνας αποτελείται από ένα πυκνό μείγμα άστρων και υπερθερμασμένων αερίων. Πρόκειται για ηλεκτρόνια που επιταχύνονται σπειροειδώς μέσα σε ισχυρά μαγνητικά πεδία, με αποτέλεσμα την εκτόξευση ενός τεράστιου πίδακα λευκής απόχρωσης. Οι μέχρι σήμερα έρευνες μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το φαινόμενο ίσως είναι αποτέλεσμα μιας αλυσιδωτής καταστροφής εκατομμυρίων άστρων στον πυρήνα του γαλαξία. Όμως, μια τέτοια καταστροφή μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την ύπαρξη μιας τεράστιας κεντρικής μαύρης τρύπας, που καταβροχθίζει το κέντρο παρόμοιων γαλαξιών. Όντως, η μαύρη τρύπα του Μ-87 υπολογίζεται ότι περιέχει υλικά δισεκατομμυρίων άστρων!! Οι περισσότεροι αστρονόμοι συμφωνούν στο ότι τα αστρόμορφα αυτά ουράνια αντικείμενα, τα Κβάζαρς, βρίσκονται στον πυρήνα πολύ μακρινών γαλαξιών και ότι έχουν άμεση σχέση με τις μαύρες τρύπες. Τα υλικά που αιχμαλωτίζονται από τις μαύρες τρύπες δημιουργούν βαρυτική ενέργεια, που στη συνέχεια ενεργοποιεί τα κβάζαρ. Έτσι τα κβάζαρ μπορούν να θεωρηθούν ως μια ακραία μορφή πολύ δραστήριων γαλαξιών, που αντλούν το μεγαλύτερο μέρος της ακτινοβολίας τους από τους πυρήνες μέσα στους οποίους βρίσκονται. Στο Υπερσμήνος της Παρθένου βρίσκεται ο πιο θεαματικός γαλαξίας. Ο γιγάντιος ελλειπτικός Παρθένος. Είναι πέντε φορές μεγαλύτερος από ένα συνηθισμένο γαλαξία, αποτελούμενος από ένα τρισεκατομμύριο άστρα(!), ενώ έχει περισσότερα από 1.000 σφαιρωτά σμήνη. Είναι μια από τις ισχυρότερες πηγές ραδιοακτινοβολιών και ακτίνων Χ, ενώ στο πλάι του ένας πίδακας πλάσματος, [πυρήνων χωρίς ηλεκτρόνια], προβάλλει σαν δάχτυλο από τον πυρήνα του. Πριν από 15.000 χρόνια ο πίδακας εκτοξεύτηκε με ταχύτητα κοντά σ' αυτή του φωτός [σαν αστραπή]. Το πλάσμα, πρέπει να προέρχεται από υλικά που αποβλήθηκαν από καταρρέοντα άστρα, καθώς αυτά έπεφταν στην άβυσσο μιας μαύρης τρύπας. Συμπερασματικά, η ταύτιση των κβάζαρ με την ύπαρξη μιας μαύρης τρύπας στον πυρήνα των γαλαξιών που τα φιλοξενεί μπορεί να εξηγήσει την προέλευση της ενέργειάς τους, αλλά αφήνει αναπάντητο το ερώτημα της γέννησής τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι διαδικασίες που προκάλεσαν τη γέννηση των κβάζαρ ήσαν πολύ πιο έντονες στα πρώτα στάδια της εξέλιξης του Σύμπαντος. Έτσι, για την Αστρονομία, τα κβάζαρ άρχισαν να δημιουργούνται ξαφνικά πριν από 13 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ μετά από 4 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια, η διαδικασία άρχισε να εξασθενεί.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: http://www.tsene.com/2012/03/

Δ. Σιμόπουλος, Η Γέννηση των Άστρων, Ερευνητές, 1996

Ο Θάνατος των Άστρων, Ερευνητές, 1997

Πλανήτες και Δορυφόροι, Ερευνητές, 1999

Στη Γειτονιά της Γης, Ερευνητές, 2001

Η Αποκάλυψη των Γαλαξιών, Ερευνητές, 2003

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Έρχεται η εφορία και μας πιάνει δυσφορία Γράφει ο Γιάννης Φρύδας Το καφενείο του Γιάννη 8 ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 8

 Έρχεται η εφορία και μας πιάνει δυσφορία

Μία είναι η ουσία,

μη μας πιάνει απελπισία.                                                                                           (καφετζής)                      

                                                                                                            Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                                                                                                               

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  8

Δρων αποδραμών δραγάτης

─ Όξου απ’ τ’ αμπέλια βρεεεεε! Όξου, λέου!

─ Πάντα ο δραγάτης πρέπει να φωνάζει, υπάρχουσι δεν υπάρχουσι κλέπται οίτινες κλέπτουν οπώρας… (πώς λέμε προληπτική ιατρική).

─ Τι διάτανου να χουϊάζει ουρέ του μπστόβλιακου, αφού δεν έχουμι αμπέλια ιμείς… Τι του ’ρθι  κι δε βάνει γλώσσα μέσα τ’ σήμιρα;

─ Άσ’ τον να φωνάζει. Έτσι κι αλλιώς ούτε δραγάτη έχουμε πια, όμως οι άλλοι δεν το ξέρουν…

  Ας ξεκινήσουμε σήμερα με το παραπάνω. Καταλάβατε τίποτε; Όχι; Πώς να καταλάβετε; Ούτε εγώ που το ’γραψα δεν καταλαβαίνω. Τώρα, σας φώτισα περισσότερο!

  Έτσι συμβαίνει πάντα. Αυτός που γράφει οτιδήποτε,  γράφει για κάποιον λόγο και κάτι έχει στον νου του. Αυτός που το διαβάζει καταλαβαίνει πάλι κάτι, αλλά όχι και απαραίτητα τα ίδια με τον γράφοντα. Δεν είναι κακό αυτό. Αντιθέτως! Ένα γραπτό μπορεί να έχει πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις και διαφορετική επίδραση στον κάθε αναγνώστη.  

  Λένε π.χ. 

  «Όσοι διάβασαν Μαρξ έγιναν κομμουνιστές κι αντικομμουνιστές όσοι τον κατάλαβαν».

  «Τους σεισμούς τους καταλαβαίνουν όλοι. Την ποίηση όμως λίγοι». 

  Γνωρίζω, λοιπόν, πως από τότε που σας απασχολώ ή ταλαιπωρώ με αυτά που γράφω, κάποια δεν τα κατανοείτε (μεταξύ μας δε χάνετε και τίποτε), κάποια σας αρέσουν, κάποια σας εξοργίζουν, κάποια είναι αφορμή για τους δικούς σας συνειρμούς. Ας είναι…

  Στο εισαγωγικό κείμενο έχουμε στις τέσσερις παύλες τέσσερα δρώντα πρόσωπα. Για να σας βοηθήσω: ένας είναι (μπορεί και να μην είναι) ο τρελός του χωριού που λένε, ένας ξένος που έρχεται στο χωριό και δυο ντόπιοι κάτοικοι. Προσπαθήστε τώρα να φκιάσετε μια δική σας ιστορία. Σε μελλοντικό Καφενείο θα έχετε τη δική μου εξήγηση. Τι να κάνω; Προσπαθώ να σας κρατήσω το αναγνωστικό ενδιαφέρον. 

  Σκέφτομαι, αν δω κάμψη στην κυκλοφορία, να βάλω και δώρα όπως οι εφημερίδες. Πρώτο δώρο μάλλον θα είναι κάτι πολύ πρακτικό και χρήσιμο, μια κλίτσα. Έδωσα ήδη εντολή στον καλύτερο ξυλογλύπτη της Αργιθέας, τον Γιώργο Χαμπλά, να αρχίσει να τις ετοιμάζει. Πλησιάζουν και εκλογές, οι κλίτσες χρειάζονται. 

   

Χορέψετε! Χορέψετε!

  Καλώς ήρθατε στο πανηγύρι μας!  Θα ξεκινήσουμε με χορό των επισήμων, μετά θα χορέψουν άλλα δυο νούμερα (που θέλουν κι αυτοί να γίνουν επίσημοι) και ύστερα σειρά χορού θα πάρουν οι αγορές. Αμέσως μετά θα ακολουθήσει γενικός χορός της κοιλιάς (ή της άδειας κοιλιάς), θα συνεχίσουμε με ηπειρώτικο μοιρολόι σε ΦΑ ελάσσονα (τι Ελασσόνα λες;) και ΣΟΛ μαντζόρε με ΛΑ μινόρε της αυγής (ένα ΔΑ μας λείπει να φκιάσουμε φασολάδα) και θα τελειώσουμε με τον χορό του Σέλτσου και του Ζαλόγγου.

…και συ δύστυχη πατρίδα,

έχε γεια παντοτινή,

που ήρθε να σε κυβερνήσει,

μέχρι κι η Ραχήλ Μακρή.

Στη στεριά δε ζει το ψάρι,

σάμπως ζούμε κι εμείς;

Πότε Μάρδας, πότε Φίλης,

πότε Πάνος Κουρουμπλής…

  …κι του γυρνάου μπλιόνι σι τρουχαϊκό μέτρο:

Ούρα, ούρα, ούρα μας!

Μάκη Μπαλαούρα μας…

  Επιτραπέζια απαγορεύονται, γιατί θυμίζουν τις καλές εποχές που είχαμε φαγητό πάνω στα τραπέζια.

  Συμβουλή μόνο με 5 ευρώ. Φθηνότερα δε θα βρείτε πουθενά…

«Μην επιλέξετε άλογο το Μάη και γυναίκα στο πανηγύρι». Αυτό είναι παροιμία, αλλά ελλιπής. Τη συμπληρώνω λοιπόν και γι’ αυτό θέλω τα 5 ευρώ…

«Ούτε δήμαρχο στα πανηγύρια και στους χορούς…».

  Με πέντε μπύρες σου φαίνονται όλα καλά, αλλά είναι επιλογές μέθης… 

Ο λόγγος έχει αυτιά, ο κάμπος έχει μάτια και η εφορία εφοριακούς

  Εκεί που τραγουδούσα μια μέρα «στης μαντζουράνας τον ανθό, έγειρα ν’ αποκοιμηθώ» το ’παιρνα μετά με το λαούτο και συνέχιζα «κι αν δε σ’ αρέσει ο ύπνος μου, πάρε μου το κεφάλι», έρχεται ένας τύπος, βγάζει ταυτότητα και μου λέει:

─ Και βέβαια θα στο πάρω το κεφάλι. Είμαι εφοριακός! Φέρε γρήγορα έξι ευρώ!

─ Γιατί, από πού στα χρωστάω; Τον έχω πληρωμένο εγώ τον φόρο, είμαι νομοταγής.

─ Φόρος διαμονής! Όταν κοιμάσαι σε ξενοδοχείο, δεν άκουσες τίποτε σχετικά;                          

─ Όχι, πού ν’ ακούσω; Δεν κοιμήθηκα και πουθενά. Το τραγούδι λέει…

─ Δεν ξέρω τι λένε τα τραγούδια. Δώσε τα έξι ευρώ τώρα και θέλεις κοιμήσου στης μαντζουράνας τον ανθό, θέλεις στα γαϊδουράγκαθα…

  Σώπα, Γιάννη, είπα μι του μυαλό μ’. Όσου κραίν’ς, τόσου πλειότιρα αδικήματα θα σ’ βγάνει αυτός. Πλήρουσα κι γίν’κι αμούντι… Έπαιξα λίγο και το «θρήνος μεγάλος γίνεται μέσα στην εφορία» κι έβαλα το λαούτο στη θήκη του…

  Άμα δείτε κανέναν να περιφέρεται περίεργα, τον νου σας! Θα είναι ή κλεφτρόνι ή εφοριακός. Βασικά το ίδιο πράγμα είναι και οι δυο…

Τα παράλογα, τα απίστευτα κι όμως αληθινά του ΕΝΦΙΑ

  Ο ΕΝΦΙΑ δε διορθώνεται, καταργείται! (πες τα, μεγάλεεεεε!).

  Ο ΕΝΦΙΑ δεν καταργήθηκε. Συνεχίζει μαζί με τις αγορές να μας χορεύει.

  Μόνο εγώ έχω τον τρόπο να σας μειώσω τον ΕΝΦΙΑ. Προσέξτε! ΕΝΦΙΑ 

  Ο ΕΝΦΙΑ μειώνεται μόνο αν μειώσεις το μέγεθος της γραμματοσειράς.

  Ο λαός σε παραλήρημα: Κόψτε μας το οξυγόνο, όχι τον ΕΝΦΙΑ!

  Όμως, όσο κι αν ο λαός δεν μπορεί πλέον να ζήσει χωρίς ΕΝΦΙΑ, κάποιες στρεβλώσεις μάς έχουν προβληματίσει και τις περιγράφουμε, για να γίνουν διορθώσεις, ώστε με μεγαλύτερο ενθουσιασμό και ανυπομονησία να τον υποδεχόμαστε κάθε χρόνο. Δείτε τρεις περιπτώσεις:

    1η περίπτωση: Ο Έκτορας κλήθηκε να πληρώσει ΕΝΦΙΑ για το σύνολο της έκτασης στην Καράβα, στο Βουτσικάκι και Ντεληδήμι με τα εν αυτώ γούπατα, ανάραχα,  τσιούκες,  λαγκάδες,  λάκκες  και  πλάια,  δάση και σπανά  (από Τρόχαλο,

Πατήματα, Οβριά, Λούτσα, Σκιζοκάραβο, Οξιά, Γκαβέλου, Αφορισμένη, Αρκουδιά και μέχρι Βρυσούλες και Μπλια). «Ο δορυφόρος εσένα πιάνει να περπατάς αυτή την έκταση, εσύ θα πληρώσεις. Μπορείς σε 12 άτοκες μηνιαίες δόσεις να εξοφλήσεις. Κάθε τετράμηνο θα ξεχρεώνεις κι ένα βουνό» του είπαν. Όλοι καταλαβαίνετε τώρα, γιατί φέτος δεν πολυεμφανίζεται στα βουνά ο Έκτωρ…

    2η περίπτωση: Ο Λάμπρος Αντωνίου, ο αστυνόμος, Αν και άνθρωπος της εξουσίας δε γλύτωσε. Πρέπει να πληρώσει ΕΝΦΙΑ όλη την έκταση απ’ τα καρτέρια που πήγαινε κατά το κυνήγι του αγριόχοιρου (Ρ’ζοστέφανο, Παλιοκάμαρα, Κοζιοκάρι, Τσιουγκάνι, Ασφάκα , Δαιμονάλωνο, Λούκα κ.α.). Δεν άκουγε που του λέγαμε: να μην κινείσαι στο καρτέρι, γιατί θα σε καταλάβουν τα γ’ρούνια και θα σε παρακολουθεί ευκολότερα κι ο δορυφόρος. «Εμείς οι αστυνομικοί παρακολουθούμε, δε μας παρακολουθούν» έλεγε. Πλήρωσε τώρα, αστυνόμε! Με τις διασυνδέσεις του, κατάφερε μόνο να μην πληρώσει την επικαρπία, γιατί από καρπούς τον βόσκαγε τον τόπο. Αλλού χαμοκέρασο, αλλού γκόρτσο, κράνια, τσάπουρνα δεν έμενε άδειος. Αμ, τι νομίζετε, απ’ το κυνήγι ζούσε;

    3η περίπτωση: Έρχομαν από κείθε, έφτασα στα Ραγάζια και σταμάτ’σα να που νια καλ’μέρα στου Βάιου κι να μάθω κι κάνα διεθνές νέου (δηλαδή, πώς άν’ξι του χρηματιστήριου στου Τόκιου, που βρίσκιτι ου Ντάου Τζόουνς, από πού θα πάρουμι φέτου πιτρέλιου, απ’ του Ιράν ή τ’ Βινιζουέλα κι αν πέρασαν τα γίδια τ’ Σκουμή απ’ τα Καλ’βάκια κα’ του γιουφύρι του στιφανιώτ’κου). 

  Όξου απ’ του μαγαζί, κάθουνταν σ’ ένα τραπέζι ένας εύσουμους (ιμείς σ’ν Αργιθέα χουντρό λέμι μαναχά του δήμαρχου. Τ’ς αλλ’νούς, τ’ς τρουφαντούς, τ’ς λέμι ιφτραφείς ή εύσουμοι). Κουντουζύγουσα σια ’κεί κι τ’ κραίνου:

─ Καλ’μέρα, ορέ πατριώτ’! Μέσα είνι ου Βάιους;

─ Μι δ’λεύ’ς, Γιάννη, ιπειδή έκουψα του μπστάκι;

Τ’ράου, ου Βάιους! Ματατ’ράου, π’θινά του μπστάκι τ’ Βάιου! (του πρώτου μπστάκι στουν Αργιθέα! Αν ου Κλειστέν’ς έβανι νια τρουπουλουγία να γένιτι δήμαρχους αυτός πο’ ’χει του τρανύτιρου μπστάκι, ου Βάιους θα γένουνταν κι αντιδήμαρχους ου Γιώργου Μανίκας).

─ Καλά, ρε Βάιου, τι σου ’ρθι; Τουν γνουρί’εις τουν ιαυτό σ’ στουν καθρέφτη;

─ Τι να ’κανα. Μι τσάκ’σαν στουν ΕΝΦΙΑ.

─ ΕΝΦΙΑ κι στου μπστάκι;

─ Κι στου μπστάκι! Ούλα θα τα μιτράν τώρα. 756 ιβρώ μ’ χαλεύουν.

─ Γιατί τόσου πουλλά;

─ Γιατί είνι ιντός οικισμού.

─ Σώπα, ρε Βάιου, π’ λες οικισμό κι τα Ραγάζια.

─ Δεν του λέου ιγώ, ου έφουρας του λέει.

─ Δεν υπήρχι άλλους τρόπους να γλιτώ’εις του τζιριμέ;

─ Υπίρχι, αν το ’βανα στα είδη πουλυτιλείας, αλλά δε γλύτουνα κι πουλύ. Μόνο αν το ’κουβα θα γένουνταν μαχητό κι θα απαλλάζουμαν απ’ του φόρου. Ε! ας κάτσου κι δυο μήνις χουρίς μπστάκι, θα ιδούμι ως τ’ χρόν’. Μπουρεί τ’ χρόν’ να πληρώνουν αυτοίνοι π’ του ξουρίζουν, οι φαλακροί, οι κατσαρουμάλλ’δις, πού να ξέρ’ς. 

─ Πάψι, αρέ Βάιου! Μ’ έβαλις σι έγνοιες τώρα. Τι θα γένουμι; 

  Βάιους χουρίς μπστάκι, είναι σα θάλασσα χουρίς νιρό. Ου ΕΝΦΙΑ δεν τρουπουποιείτι κι τρουπουποιείτι ου Βάιους; Δεν καταπένιτι αυτό… Δεν είχα μιτά κι διάθιση να τουν ρουτήσου κι για κάνα τουπικό πουλιτικό νέου, δηλαδή, ποιος κινείτι για δήμαρχους, μι ποιον θα πάει στ’ς ικλουές… Ειδικά του τιλιφταίου, θέλου να του ξέρου ιξάπαντους. Ιγώ πρώτα μαθαίνου μι ποιον θα πάει ου Βάιους κι τότι απουφασίζου. Πααίνου μι τουν άλλου. Στουν τουμέα τ’ς πουλιτικής, δεν τα πήζουμι ντιπ!...

Φορολογική συνείδηση

  Για να μπει φορολογική σειρά σ’ αυτό το κράτος, προτείνω να φορολογούνται όλοι οι πολιτικοί, βιομήχανοι, εφοπλιστές και άλλες αναξιοπαθούντες ομάδες όπως οι δάσκαλοι ή οι δάσκαλοι να φορολογούνται κι αυτοί όπως οι πολιτικοί, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές…

  Ενημερώνω, επίσης, πως στο Καφενείο δε θα δικαιούνται δια να ομιλούν σε πολιτικές συζητήσεις, όσοι (ανεξαρτήτως ιδιότητας) δεν έχουν μαζί τους φορολογική ενημερότητα τρέχοντος έτους και τα εκκαθαριστικά φόρου της τελευταίας δεκαετίας.   

  Αποκλείονται παντελώς του λόγου κι όσοι πίνουν βερεσέ τον καφέ και μέχρι της εξοφλήσεως του οφειλόμενου ποσού.

Ένα δύο, εν δυό, ένα στ’ αριστερό, ένα κι αλλαγή, τρία κι εμπλοκή…

(ας πάηνηταν στου στρατό οι γ’ναίκις, για να καταλάβινιταν κι τουν τίτλου)

  Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε (είπε ένας στοχαστής ξιαστόχαστος).

  Και αλλάξαμε και βουλιάξαμε και πού ’σαι ακόμα (είπε κι ένας καφετζής).

─ Παιδιά μ’, γιατί είστε ανάλλαγα; (ρώτησε ένα δημοτικό τραγούδι).

─ Γιατί χάλασε το πλυντήριο (απάντησαν τα παιδιά).

  Χάλασε και το δικό μας πλυντήριο, είπε η γυναίκα μου.

  Πάλι; ούτε τριάντα χρόνια δεν το ’χουμε! 

  Μια γειτόνισσα, καμιά ογδονταριά χρονών, μας είπε:  «ΙΖΟΛΑ να πάριτι, ιγώ πέντι άντρις που ’χα, μ’ αυτό τ’ς έβγαλα πέρα».*

  Πήγα και αγόρασα ένα. Ζίμενς!... Το πήρα με έκπτωση 50%. Αναγκάστηκα, βέβαια, να γραφτώ πρώτα στη Νέα Δημοκρατία. Κάνει καλύτερες τιμές η Ζίμενς στους νεοδημοκράτες. Τώρα, τα άλλα κόμματα με ποιες εταιρείες συνεργάζονται, δεν ξέρω. Πριν γραφτείτε, ρωτήστε καλύτερα. Πάντως, ανάλογα με τη συσκευή που χρειάζεστε, δεν είναι κακό ν’ αλλάζετε κόμμα, όταν πρόκειται για το συμφέρον σας… 

  Τι να ’κανα; «Παπάς κρεμασμένος, γράφει και ξεγράφει»… 

*Η γειτόνισσά μου είχε τον άντρα της και τέσσερα αγόρια, αυτούς εννοούσε, αλλά εσείς κατ’ ευθείαν στο πονηρό. Πώς χάλασε έτσι η αθώα μας προαίρεση; Γιατί ψάχνουμε να τραφούμε απ’ τα αρνητικά των ανθρώπων; Πού βαδίζομεν; Ξέρω κι εγώ! Αυτό που ξέρω είναι πως δε μας ξεπλένει πια ούτε ο Άσπρος…

Χαιρετίσματα…

  Έχιτι χιριτίσματα ούλοι απ’ του Μήτσιου! Πάνω που πιστέψατε ότι γλυτώσατε σήμερα, γκολ στου 90΄ ου Μήτσιους. Είπαμαν, δε γένιτι χουρίς Μήτσιου, είνι πουλύ χρήσιμους! Καλά λέν’: «Έχ’ς Μήτσιου στου σπίτι, τι του θέλ’ς του γουμάρι στου κατώι».

  Χαιρετίσματα και με νόημα στην κάθε εξουσία:                 

                                                                                                  Ευτυχώς, στην εξουσία

                                                                                                  δεν υπάρχει αθανασία...

30/9/2018

                                                                                                                     

Ο αστερισμός Δράκων + ΒΙΝΤΕΟ Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα

 

Ο αστερισμός Δράκων + ΒΙΝΤΕΟ

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα

   ΓΕΝΙΚΑ: Ο Δράκων [Λατινικά: Draco, συντ. Dra] είναι ένας μεγάλος αστερισμός που βρίσκεται ολόκληρος στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας και συνορεύει με τους αστερισμούς: Μικρή και Μεγάλη Άρκτο, Κηφέα, Κύκνο, Λύρα, Ηρακλή, Βοώτη και Καμηλοπάρδαλη. Η έκταση του είναι 1083 τετ. μοίρες, ενώ είναι ο όγδοος μεγαλύτερος αστερισμός. Ο Δράκων βρίσκεται αρκετά βόρεια και είναι αειφανής στο σύνολό του από ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη και φυσικά από την Ελλάδα. Γενικά, είναι ορατός στα γεωγραφικά πλάτη από 90^ο Βόρεια έως 4^ο Νότια. Μεσουρανεί στον ουρανό μας γενικά τους θερινούς μήνες, ενώ φαίνεται να “αγκαλιάζει” τη Μικρή Άρκτο. Μέχρι το 1800 π.Χ. μέσα στον Δράκοντα βρισκόταν ο Βόρειος Ουράνιος Πόλος. Σήμερα αυτό δε συμβαίνει λόγω της μετάπτωσης του γήινου άξονα.

ΜΥΘΙΚΑ - ΙΣΤΟΡΙΚΑ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ: Οι περισσότεροι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς και αστρονόμοι τον αποκαλούσαν Δράκοντα. Όμως ο Ίππαρχος και ο Ερατοσθένης τον αποκαλούσαν Όφιν, λέξη συνώνυμη στα αρχαία ελληνικά με τη λέξη Δράκων. Παριστανόταν κουλουριασμένος στο κέντρο της ασπίδας του Ηρακλέους, και κατά τη μυθολογία ήταν το μεγάλο φίδι που άρπαξε η Αθηνά από τους Γίγαντες κατά τη Γιγαντομαχία εκσφενδονίζοντάς το στο διάστημα. Άλλη εκδοχή παρουσίαζε τον αστερισμό ως το τέρας που σκότωσε ο Κάδμος και εν συνεχεία έσπειρε τα δόντια του από τα οποία φύτρωσε πάνοπλος στρατός. Άλλες συσχετίσεις νεότερων συγγραφέων δε σχετίζονται με τις προηγούμενες μυθικές απόψεις. Έτσι, ο Ιούλιος Σίλερ φαντάσθηκε ότι οι αστέρες του Δράκοντα παρίσταναν τα υπό του Ηρώδου αναιρεθέντα Άγια Βρέφη της Βηθλεέμ, ενώ άλλοι θεωρούσαν τον αρχαίο αστερισμό ως τον «`Οφιν τον αρχαίον» που παραπλάνησε την Εύα στον Παράδεισο. Ο Καίσιος παραλλήλησε τον αστερισμό με τον μεγάλο δράκοντα που λάτρευαν οι Βαβυλώνιοι ως Βηλ. Ο Σουηδός φυσιοδίφης Olaus Rudbeck υπεστήριξε στις αρχές του 18ου αιώνα, ότι οι πρώτοι Σουηδοί θεωρούσαν τον αστερισμό Δράκοντα ως σύμβολο της Βαλτικής Θάλασσας. Οι Εβραίοι θεωρούσαν τον αστερισμό ως κάποιο δράκο ή κάποιο θαλάσσιου τέρας [εβραϊκά και αραμαϊκά: Tannim]. Στην Περσία, ο Δράκων ήταν το Azhdeha, ένα ανθρωποφάγο ερπετό, ενώ οι Ινδοί, αποκαλούσαν τον αστερισμό Shi-shu-mara (αλιγάτορα). Άλλοι μελετητές ταυτίζουν τον Δράκοντα με τον δράκο Tiamat, την προσωποποίηση του αρχέγονου χάους στη βαβυλωνιακή μυθολογία που ηττήθηκε από τον ηλιακό θεό Ιζντουμπάρ [αντίστοιχος του Ηρακλη]. Οι Χαλδαίοι στον αστερισμό “έβλεπαν” ένα Δράκοντα μεγαλύτερου μήκους, που τύλιγε και τις δύο Άρκτους στις κουλούρες του, πράγμα που επιβίωσε σε χειρόγραφα και βιβλία μέχρι τον 17ο αιώνα μ.Χ., με το συνδυαστικό τίτλο Arctoe et Draco [Άρκτοι και Δράκων]. Ονομασίες του Δράκοντος στα λατινικά είναι ακόμη οι Monstrum Mirabile, Monstrum Audax, Maximus Anguis [Βιργίλιος] και Custos Hesperidum, [φύλακας των χρυσών μήλων των Εσπερίδων]. Οι αστέρες του Δράκοντος, είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους αρχαίους Αιγυπτίους, αλλά τους απέδιδαν άλλες μορφές: μερικοί αποτελούσαν τμήμα του Ιπποποτάμου ή του Κροκοδείλου [τοιχογραφίες στις Θήβες]. Ο αστερισμός πιστευόταν ότι ήταν σύμβολο της Ίσιδας ή της Αθώρ [αντίστοιχη της Αφροδίτης]. Το αραβικό όνομα του Δράκοντα ήταν το Al Tinnin και το Al Thuban [«Δράκων»]. Οι αρχαίοι αστρολόγοι της Ανατολής πίστευαν ότι όταν κάποιος κομήτης περνούσε από τον Δράκοντα σκορπούσε δηλητήριο πάνω από τον κόσμο! Στην Κίνα αναφέρεται πως το 1337 μέσα από τον αστερισμό πέρασε ένας μεγάλος κομήτης.

  ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ: Ο αστερισμός συμπεριλαμβάνει 211 μεγάλους αστέρες [ φαιν. μέγεθος ≤ 6,5]. Οι κυριότεροι αστέρες του Δράκοντος, ως μεγάλου και βόρειου αστερισμού, λογικό είναι να έχουν και δικά τους ιδιαίτερα ονόματα. Ο αστέρας α Δράκοντος, μάλλον αμυδρός, ονομάζεται Θουμπάν. Ο αστέρας β Δράκοντος [φ.μ. 2,79] ονομάζεται Rastaban. Ο αστέρας γ, φωτεινότερος ολόκληρου του αστερισμού [φ.μ. 2,23] φέρει το ιδιαίτερο όνομα Eltanin. Οι αστέρες ζ και η ήταν γνωστοί στην Αραβία ως Al Dhibain, [οι Ύαινες], λέξη που αποδόθηκε στην Ευρώπη ως Duo Lupi [δύο λύκοι]. Ο θ Δράκοντος, είναι ο Shang Tsae των Κινέζων [Μικρότερος Υπηρέτης)]. Ο ι είναι ο Ed Asich. Ο λ, στην άκρη της ουράς, είναι ο Τζιανσάρ [Giansar ή Giauzar]. Ο διπλός μ Δράκοντος ονομάζεται Αρράκις. Ο ν είναι διπλός αστέρας, εύκολα διαχωριζόμενος ακόμα και με κιάλια. Ο αστέρας ξ στη βάση της κεφαλής έχει το ιδιαίτερο όνομα Grumium. Ο σ είναι ο Alsafi, ο φ ήταν ο Shaou Pih [=Δευτερεύων Υπουργός] στην αρχαία Κίνα κι ο χ ήταν ο Kwei She. Ο χ είναι διπλό σύστημα με περίοδο και απέχει από τη Γη μόλις 26,3 έτη φωτός. Οι ψ1 και ψ2, ζεύγος αστέρων, ονομάζονται Dsiban.

 

ΑΛΛΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΝΤΑ: Στον αστερισμό κάθε Οκτώβριο έχουμε τη λεγόμενη 'βροχή Δρακοντίδων μετεωριτών. Ο διπλός αστέρας BD+59°1915 είναι το πέμπτο κοντινότερο στη Γη διπλό αστρικό σύστημα, σε απόσταση από μας «μόλις» 11,40 έ.φ. [107.800 δισεκατομμύρια χλμ.!]. Το σύστημα αυτό αποτελείται από δύο ερυθρούς νάνους αστέρες. Στον αστερισμό εμφανίζεται ένα όμορφο πλανητικό νεφέλωμα¹ με το όνομα Μάτι της Γάτας [NGC 6543], που απέχει απέχει από τη Γη 3.300 έτη φωτός. Γενικά ο αστερισμός αυτός είναι πλούσιος σε μακρινούς γαλαξίες, αλλά περιέχει και τον πολύ κοντινό μας Νάνο του Δράκοντος (UGC 10822), νάνο σφαιροειδή γαλαξία φαινόμενου μεγέθους 9,9, που απέχει από τη Γη 220 χιλιάδες έτη φωτός και ανήκει στην Τοπική Ομάδα γαλαξιών. Ο λεγόμενος «Γαλαξίας-Γαϊτανάκι», ζεύγος αλληλεπιδρώντων σπειροειδών γαλαξιών του αστερισμού, απέχει 420 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Ο παράξενος στο σχήμα Markarian 205 είναι και κβάζαρ που απέχει 1 δισεκατομμύριο έτη φωτός. Άλλα γνωστά κβάζαρς του αστερισμού είναι ο 3C390.3 και ο B1938+666.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com

1. Το Πλανητικό νεφέλωμα αποτελείται από ένα κέλυφος ιονισμένου αερίου που αποβάλλεται κατά τη διάρκεια μιας φάσης κάποιων συγκεκριμένων άστρων στο τέλος της ζωής τους. Αυτό το όνομα προέρχεται από την πρώτη ανακάλυψή τους στον 18ο αιώνα, εξαιτίας της ομοιότητάς τους με τους γίγαντες αερίων όταν φαίνονται από μικρά τηλεσκόπια, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν κάποια σχέση με τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: