Μια ματιά στην εισηγμένη Παϊρης 23.2.2025 από τον oakHellas

 

Μια ματιά στην εισηγμένη Παϊρης 23.2.2025

από τον oakHellas

    Η «Ε. ΠΑΪΡΗΣ ΑΒΕΕ», σύμφωνα με το επίσημο σάιτ της εταιρείας, ασχολείται με την παρασκευή πλαστικών ειδών συσκευασίας (μπουκάλια, καπάκια, βάζα και μπιτόνια). Κατέχοντας ηγετική θέση στον κλάδο που δραστηριοποιείται, η «Ε. ΠΑΪΡΗΣ ΑΒΕΕ» είναι μέλος του «Όμιλου Εταιρειών Ε. Παΐρης», στον οποίο ανήκουν επίσης η βιομηχανία πλαστικών «EPSH Α.Ε.» στο Αιγίνιο Πιερίας και η εμπορική εταιρεία πλαστικών «Polypack A.E.» στον Ρέντη Αττικής.

   Η γενική εικόνα της εταιρείας δείχνει βελτιωμένη τα τελευταία έτη, πλην του α΄ εξαμήνου του 2024, με μια σχετική κερδοφορία, αλλά και με πολλές ζημίες παλaiών χρήσεων ενσωματωμένες στην κεφαlάιοποίησή της.

   Η μετοχή κλείνει στο Χ.Α.Α. συνηθέστερα με λίγα κομμάτια [5-10] στο συν, προφανώς για την τελική ωραιοποίηση της εικόνας της, προφανώς υπό το άγρυπνο βλέμμα των ενδιαφερομένων. Κάποιες φορές η μετοχή τινάζεται απότομα, πχ στο 1,24 ή και στο 1,40 παλαιότερα. Πάντα όμως, σχεδόν καθημερινά η πλειονότητα των πράξεων γίνεται πιο κάτω, έως πολύ πιο κάτω από την τελική τιμή κλεισίματος. Πάντως φαίνεται πως η μετοχή ''χρωστά'' μια καλή αντίδραση.

Α ρ ι θ μ ο ι:

Τιμή 21.2.25 1,005

αποδ. μήνα +0,1%

απόδ. 3/μήνου +3%

απόδοση 6/μήνου +0,1%

απόδοση έτους -23%

Μέγιστη τιμή: 1,410

Ελάχιστη τιμή: 0,884

Ιδια κεφάλαια Η2 2024: 3,434 εκατομ. [από 3,284 ένα χρόνο πριν]

P/BV 1,45

Κέρδη εξαμ 150.299 [από 296.490] όμως ενοποιημένα η ΠΑΙΡΗΣ εμφανίζει ζημίες 45.500 ευρω.

P/E 33,2 [εξαμ 24]

Δανεισμός: 8,400,000

Κεφαλαιοποίηση: 4,995,000

Ταμειακά Διαθέσιμα 189.500 από 660.000

Ξένα προς ίδια: 4,0 [μαζί με άλλες υποχρεώσεις] ή 1,68 [με απλό δανεισμό]

Αριθμός μετοχών: 4,970,000

Έγραφα 23.2.2025 oakHellas.blogspot

Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.

Το τραγούδι της φάλαινας - ήχοι φαλαινών + ΒΙΝΤΕΟ από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

Το τραγούδι της φάλαινας - ήχοι φαλαινών + ΒΙΝΤΕΟ 

από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

Η φάλαινα είναι είναι το μεγαλύτερο θαλάσσιο θηλαστικό. Η κοινή ονομασία φάλαινα περιλαμβάνει τα θηλαστικά που ανήκουν στην οικογένεια Φαλαινίδες. Παρά το γεγονός ότι έχουν την ανατομία και τα γνωρίσματα των θηλαστικών, η μορφή τους είναι αυτή του ψαριού. Ο αριθμός των φαλαινών έχει μειωθεί και πολλά είδη απειλούνται με εξαφάνιση, εξαιτίας της εντατικής θήρευσης, για το λίπος, το κρέας, τα οστά και τις μπαλένες τους.

Κρανίο γαλάζιας φάλαινας 6μ.!!

Τα κητώδη υποδιαιρούνται σε δύο συνομοταξίες:

Α. Τα Μυστακοκήτη: δηλαδή οι φάλαινες, των οποίων χαρακτηριστικό είναι τα φαλαίνια (ή μπαλένες). Πρόκειται για ελάσματα από κερατίνη, που αντικαθιστούν τα δόντια σε όσα είδη δεν έχουν. Οι μπαλένες στηρίζονται στον ουρανίσκο και σχηματίζουν ένα είδος φίλτρου, που επιτρέπει στο νερό της θάλασσας να εξέρχεται από το στόμα, συγκρατώντας τους μικρούς οργανισμούς (πλαγκτόν) με τους οποίους τρέφεται το κήτος.

Β. Τα Οδοντοκήτη: δηλαδή τα δελφίνια, οι φυσητήρες και οι φώκαινες, τα οποία τρέφονται με ψάρια και καλαμάρια. Ορισμένα από αυτά έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται το γύρω περιβάλλον τους μέσω ηχοεντοπισμού.

Όπως όλα τα θηλαστικά, οι φάλαινες αναπνέουν με πνεύμονες (γι’ αυτό και υποχρεώνονται να ανεβούν στην επιφάνεια του νερού, για να αναπνεύσουν), είναι ζώα θερμόαιμα, θηλάζουν τα μικρά τους και έχουν (αν και πολύ λίγο) τρίχωμα. Όταν αναδύονται στην επιφάνεια, οι φάλαινες εκκενώνουν τον αέρα που είχαν στους πνεύμονες με πίεση. Για το λόγο αυτό σχηματίζουν πίδακα. Το νερό εκτοξεύεται από μια οπή στο πάνω μέρος του κεφαλιού τους. Το γάλα του ζώου περιέχει επίσης λίπος (με περιεκτικότητα περίπου 50%). Η ηλικία τους μπορεί να ξεπεράσει και τα 100 χρόνια! Εχει βρεθεί φάλαινα , η ηλικία της οποίας υπολογίστηκε στα 211 χρόνια και θεωρείται το γηραιότερο θηλαστικό.

Το κυνήγι της φάλαινας με στόχο την αλίευσή της, που γίνεται εδώ και αιώνες, οδήγησε στη δραματική μείωση του πληθυσμού της. Πολλά είδη απειλούνται σήμερα με εξαφάνιση. Σήμερα, οι χώρες που κυνηγούν φάλαινες είναι οι Νορβηγία, Ισλανδία, Ιαπωνία και οι ιθαγενείς κοινότητες στη Σιβηρία, την Αλάσκα και το βόρειο Καναδά.

Είδη

Φαλαινίδες: 1. Η φάλαινα μυστακοκήτος (Balaena mysticetus), με μήκος που φτάνει τα 20 μέτρα. Απαντάται στον Καναδά και στη Γροιλανδία, όπως επίσης και στη Βερίγγειο Θάλασσα. Ζυγίζει ως 100 τόνους. 2. Νεοφάλαινα η κρασπεδωτή, που είναι γνωστή και με την ονομασία φάλαινα- νάνος. Το μήκος της δεν ξεπερνά τα 6 μόλις μέτρα.

Φαλαινοπτερίδες: Εδώ ανήκει η γαλάζια φάλαινα (Balenoptera musculus), που αποτελεί και το μεγαλύτερο είδος όπως επίσης και το μεγαλύτερο θηλαστικό του κόσμου. Το είδος αυτό έχει μπαλένες και ραχιαίο πτερύγιο. Με μήκος 33 μέτρων και βάρος 150 τόνων, απαντάται στην Αρκτική και στο βόρειο Ατλαντικό. Η αναπαραγωγή του, όμως, γίνεται σε πιο θερμές θάλασσες.

Πίδακας νερού από γαλάζια φάλαινα

Φυσητηρίδες: Στην οικογένεια αυτή ανήκουν οι φάλαινες που δεν έχουν μπαλένες αλλά δόντια. Ζουν σε αγέλες, σε θερμές, τροπικές και υποτροπικές θάλασσες. Το γνωστότερο είδος είναι ο φυσητήρας (Physeter macrocephalus), του οποίου το μήκος φτάνει τα 20 μέτρα. Όταν αναδύεται στην επιφάνεια φυσά με μεγάλη δύναμη τον αέρα και τους υδρατμούς από το μοναδικό ρουθούνι που φέρει επάνω στο ρύγχος του, σχηματίζοντας πίδακα.Στο ρύγχος του περιέχει λάδι (λίπος), για το οποίο το κυνηγούν. Το λάδι του χρησιμοποιήθηκε ως φωτιστικό μέσο.

[Σημ.: Διαφορές φυσητήρων και φαλαινών: Θεωρείται ότι οι φυσητήρες ανήκουν στην οικογένεια των φαλαινών, κυρίως λόγω του σχήματος και του μεγάλου μεγέθους τους - φτάνουν στα δεκαοκτώ μέτρα. Οι τελευταίες έχουν φαλαίνια (ή μπαλένες), τις μεγάλες κεράτινες πλάκες μέσω των οποίων φιλτράρεται το νερό που καταπίνουν, μαζί με τα ψάρια και το πλαγκτόν. Οι μπαλένες τούς επιτρέπουν να συγκρατούν την τροφή αποβάλλοντας το νερό. Ο φυσητήρας, αντίθετα, έχει δόντια, γεγονός που τον κάνει συγγενικό των δελφινιών, χωρίς βέβαια να είναι δελφίνι.]

ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΦΑΛΑΙΝΩΝ ΣΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ:

ΕΔΩ ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΦΑΛΑΙΝΕΣ [Αυστραλία]:https://whalewatchwesternaustralia.com/

Η Διώνη [Η “θηλυκή” όψη του Δία] από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

 

Η Διώνη

[Η “θηλυκή” όψη του Δία]

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

Διώνη

ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Η Διώνη ήταν θεότητα που ανήκει στη λεγόμενη πρώτη γενιά των θεών, πολύ πριν την εισαγωγή του Ολυμπίου Πανθέου. Υπάρχουν πολλές παραδόσεις για αυτή. Σύμφωνα με μία από αυτές, η Διώνη είναι κόρη του Ουρανού και της Γαίας, αδελφή του Κρόνου, της Τηθύος, της Ρέας και της Θέμιδας. Συνεπώς θεία του Δία. Σύμφωνα, όμως, με άλλη παράδοση, η Διώνη ήταν μία από τις Ωκεανίδες κόρες του Ωκεανού και της Τηθύος. Τέλος, άλλες μυθικές γενεαλογίες την κατατάσσουν στις κόρες του Άτλαντα.

ΤΕΚΝΑ: Η Διώνη παντρεύτηκε το γνωστό ''θύμα'' των θεών, τον Τάνταλο και απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, τη Νιόβη και τον Πέλοπα, και τα δύο καταραμένα στη ζωή τους. Σύμφωνα, όμως, με μία άλλη εκδοχή, κόρη της Διώνης ήταν η θεά Αφροδίτη.

Δωδώνη

ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑ – ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ: Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, η ύπαρξη της Διώνης προέκυψε ως αναγκαιότητα μετά την αλλαγή της θεότητας που λατρευόταν στην περιοχή της Δωδώνης. Στην εποχή του χαλκού και για πολλούς αιώνες στην Δωδώνη λατρευόταν η θεά Γαία, αλλά, μετά την είσοδο και την επικράτηση του Δωδεκάθεου στη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, η λατρεία και η “επιστασία” του τοπικού μαντείου μεταφέρθηκε ... αναγκαστικά στον Δία. Οι πανάρχαιες λατρευτικές συνήθειες των ιερέων και των κατοίκων της περιοχής όμως δεν μπορούσαν να αφήσουν το μαντείο χωρίς θηλυκή θεότητα. Έτσι αναγκάστηκαν να «εφεύρουν», θα λέγαμε, τη Διώνη κατά την προσφιλή τους μέθοδο να παράγουν το γυναικείο όνομα από αυτό του συζύγου: Δίας>Διώνη. Θυμίζει αρκετά τη συνήθεια που συναντάμε ακόμη και σήμερα σε περιοχές της Ηπείρου, αλλά και αλλού. Έτσι η σύζυγος του Γιώργου ή του Γιάννη, γίνεται Γιώργαινα , Γιάννενα, κ.τ.λ.

Η ΔΙΩΝΗ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΕΑΣ: Ο Δίας λατρευόταν χαρακτηριζόμενος με διάφορα επίθετα που τον χαρακτηρίζουν και που του προσδίδουν και τις σχετικές ιδιότητες. Έτσι ο Δίας ονομαζόταν Νάιος, Δωδωναίος, Πελαγικός, ή Φηγώναιος. Στα λατρευτικά κέντρα του κατοικούσε με τις σύνοικές του γυναικείες θεότητες, όπως την Θέμιδα και την Διώνη. Η λατρεία της Διώνης, και αλλού της Θέμιδας, αρκετά διαδεδομένη στην περιοχή της Ηπείρου, φαίνεται ότι συνέχισε τη λατρεία της προϊστορικής ή και Προελληνικής Μεγάλης Θεάς. Άλλωστε, σε μια μολύβδινη επιγραφή που βρέθηκε στις ανασκαφές της Δωδώνης, αναφέρονται μαζί με το Δία, η Θέμις και η Διώνη ως «νάιοι θεοί», δηλαδή σύνοικοι και σύνναοι του Δία. Ήταν, επομένως, οι δύο θεές οι σπουδαιότερες πάρεδροι του θεού! Έτσι, η Διώνη δεν είναι τίποτα άλλο από την θηλυκή ονομασία του Διός για να καλυφθεί το πραγματικό όνομα της γυναικείας θεότητας. Μια πανάρχαια πελασγική θεότητα, που αντιπροσωπεύει τη γονιμοποιό δύναμη του υγρού στοιχείου. Είναι η θεά της υγρής φύσης (το επίθετο Νάια από το ναίω: ρέω, κυλώ). Ταυτόχρονα την θέλουν και σύζυγο του Δία, πατέρα θεών και θνητών και μητέρα της Αφροδίτης και του Έρωτος. Έτσι η Διώνη εμφανίζεται και ως η "Δωδωναία νύμφη", η "Υάδα".

Το θέατρο της Δωδώνης

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΔΙΩΝΗΣ ΣΤΗ ΔΩΔΩΝΗ: Ο αρχαιότερος ναός, που αφιερώθηκε στη Διώνη βρισκόταν κοντά στη λεγόμενη Ιερή Οικία, προς τα βόρεια, στο κεντρικό τμήμα του ιερού της Δωδώνης. Κατασκευάσθηκε στο β΄ μισό του 4ου ή στις αρχές του 3ου αι. π.Χ., πυρπολήθηκε από τους Αιτωλούς το 219 π.Χ. και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε. Ο ναός είχε προσανατολισμό Α-Δ, σχεδόν τετράγωνη κάτοψη, διαστάσεις 9,80 x 9,40 μ. και ήταν περίπου μισός από το γειτονικό ναό του Δία. Διέθετε σηκό και πρόναο, με τέσσερις ιωνικούς κίονες από αμμόλιθο στην πρόσοψη, και η ανωδομή του ήταν κατασκευασμένη από ωμές πλίνθους. Στο βάθος του σηκού διατηρούνται λείψανα ενός βάθρου, που θα χρησίμευε για το λατρευτικό άγαλμα της Διώνης, το λεγόμενο «έδος». Αυτό το σεβάσμιο «έδος» κοσμούσαν κάθε χρόνο και οι Αθηναίοι, στέλνοντας θεωρικά και πλούσια δώρα, σύμφωνα με χρησμό του μαντείου της Δωδώνης. Με την ανοικοδόμηση του ιερού μετά το 219 π.Χ., κατασκευάσθηκε νέος ναός αφιερωμένος στη Διώνη, λίγο νοτιότερα. Ήταν ιωνικός τετράστυλος, με πρόναο και σηκό, διαστάσεων 9,60 x 6,35 μ. Στον τοίχο, που χωρίζει τον πρόναο από το σηκό, διατηρείται το λίθινο κατώφλι με τα ίχνη της δίφυλλης θύρας, πλάτους 1,30 μ., ενώ στο βάθος του σηκού διατηρείται το βάθρο, όπου στεκόταν το άγαλμα της Διώνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκοςΧάρη Πάτση, Αθήνα 1969. http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=1099 [Διώνη]. Δάκαρης Σ.Ι., Δωδώνη, Ιωάννινα 1995 .ης.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com 

Οι φόνοι της οδού Μοργκ του Έντγκαρ Άλαν Πόε ΗΧΟΒΙΒΛΙΟ-AUDIOBOOK +ΒΙΝΤΕΟ διαβάζει ο Κων/νος Αθ. Οικονόμου

 Οι φόνοι της οδού Μοργκ του Έντγκαρ Άλαν Πόε  ΗΧΟΒΙΒΛΙΟ-AUDIOBOOK +ΒΙΝΤΕΟ

διαβάζει ο Κων/νος Αθ. Οικονόμου

Ο Ντυπέν ανακρίνει τον ύποπτο ναυτικό

 από εικονογράφηση του 1909

Το έργο πρωτοδημοσιεύτηκε σε περιοδικό της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ το 1841.Είναι το πρώτο σύγχρονο έργο αστυνομικής λογοτεχνίας.

   Στο έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά ο ντετέκτιβ που δημιούργησε ο Πόε, ο Αύγουστος Ντυπέν, που με τη σπάνια αναλυτική του ικανότητα και τη δημιουργική φαντασία του καταφέρνει να διαλευκάνει το μυστήριο μιας διπλής δολοφονίας στο Παρίσι, ακατανόητης για την αστυνομία. Ο Ντυπέν επανεμφανίζεται και σε στα άλλα αστυνομικά διηγήματα του Πόε. Ο Ντυπέν φαίνεται ως μια προδρομική μορφή των μελλοντικών ανάλογων ηρώων της αστυνομικής λογοτεχνίας [Σέρλοκ Χολμς, Ηρακλής Πουαρώ, κ.ά.

Από εικονογράφηση του 1870

   Η ιστορία διαδραματίζεται στο Παρίσι του 19ου αιώνα. Ωστόσο, τα περισσότερα από τα μέρη που αναφέρονται στο διήγημα, συμπεριλαμβανομένης της οδού Μοργκ, είναι φανταστικά.

   Ο Ντυπέν και ο αφηγητής διαβάζουν με μεγάλο ενδιαφέρον τις αφηγήσεις των εφημερίδων για μια άγρια διπλή δολοφονία. Η κυρία Λ' Επαναί και η κόρη της βρέθηκαν νεκρές στο σπίτι τους στην οδό Μοργκ. Η μητέρα βρέθηκε στην αυλή πίσω από το σπίτι, με πολλά σπασμένα οστά και τον λαιμό της τόσο βαθιά κομμένο που το κεφάλι της αποκολλήθηκε όταν το πτώμα μεταφέρθηκε. Η κόρη βρέθηκε στραγγαλισμένη και στριμωγμένη ανάποδα στην καμινάδα του τζακιού. Οι δολοφονίες συνέβησαν σε ένα δωμάτιο του τέταρτου ορόφου που ήταν κλειδωμένο από μέσα. Στο πάτωμα βρέθηκαν ένα ματωμένο ξυράφι, ματωμένες τούφες γκρίζα μαλλιά και δύο σακούλες με χρυσά νομίσματα.

Από εικονογράφηση του 1899

 .. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για το έγκλημα, ούτε καν μια εύλογη εξήγηση. Τα παράθυρα είναι κλειστά και φραγμένα από μέσα και κανείς δεν κατάφερε να ξεφύγει από την πόρτα αφού ο κόσμος ακούγοντας τις κραυγές έσπευσε σε βοήθεια και ως εκ τούτου αποτελεί μυστήριο για την αστυνομία το πώς ο δολοφόνος ή οι δολοφόνοι διέφυγαν από τη σκηνή.  Η απρόσμενη εξέλιξη που θα ακολουθήσει στα ... ακουστικά μας:

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ AUDIOBOOK EΔΩ: 

Μια ταινία που σημάδεψε μια δύσκολη- εμφυλιοπολεμική εποχή - 1948: Οι Γερμανοί ξανάρχονται +ΒΙΝΤΕΟ Κων/νος Οικονόμου

 

Μια ταινία που σημάδεψε μια δύσκολη- εμφυλιοπολεμική εποχή -1948: 

Οι Γερμανοί ξανάρχονται +ΒΙΝΤΕΟ

Κων/νος Οικονόμου

Πρόκειται για μια ελληνική δραματική κομεντί με έντονα στοιχεία σάτιρας του 1948, σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου. Η ταινία αναφέρει χαρακτηριστικά στους εισαγωγικούς τίτλους ότι πρόκειται για έναν σατυρικό εφιάλτη. Το σενάριο γράφτηκε από τον σκηνοθέτη σε συνεργασία με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, μόνιμο συνεμπνευστή του Σακελλάριου σε τόσες και τόσες αξέχαστες ελληνικές επιτυχίες του Σινεμά.  Η παραγωγή έγινε από τη Φίνος Φιλμ και την Ένωση Συνεργαζόμενων Καλλιτεχνών. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι: Βασίλης Λογοθετίδης, Μίμης Φωτόπουλος, Βαγγέλης Πρωτοπαππάς [μόνιμος παρτεναίρ του Λογοθετίδη], Λαυρέντης Διανέλλος, Ντίνος Δημόπουλος, Ίλια Λιβυκού, Νίτσα Τσαγανέα και Χρήστος Τσαγανέας.

   Κεντρικό πρόσωπο στην ταινία είναι ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης, ο Θόδωρος, ο οποίος μετά το τέλος της Κατοχής βλέπει τα εμφύλια πάθη να θεριεύουν και όλοι να έχουν ξεχάσει το δράμα της που πέρασαν όλοι τους λίγα χρόνια πριν. Μια μέρα, λοιπόν, στον προμεσημεριανό του ύπνο, ονειρεύεται πως οι Γερμανοί ξανάρχονται και όλοι αρχίζουν να ξαναζούν την αγριότητα που ζούσαν μέχρι πριν λίγα χρόνια.

   Η δράση της ταινίας τοποθετείται στην Αθήνα. Η ταινία ξεκινά με τον Θόδωρο να ψωνίζει από ένα πλανόδιο πωλητή, όπου και συναντά ένα γνωστό του, ενώ παρακάτω τσακώνονται δύο άτομα για τα πολιτικά, με τον Θόδωρο να διαφωνεί με όλα αυτά. Λίγο πιο κάτω βλέπει έναν τραυματία, ενώ παρακάτω γίνεται θύμα διασταυρουμένων πυρών, χωρίς όμως να πάθει κάτι. Επιστρέφοντας σοκαρισμένος στην αυλή όπου ζει, λέει στους γείτονες του πόσο αποστρέφεται αυτή την κατάσταση, να μην μπορεί μετά τον πόλεμο να βρει η Ελλάδα ησυχία. Εν τω μεταξύ ένας από τους γείτονές του, ο Ζήσης διαβάζει στην εφημερίδα ότι ο Χίτλερ τελικά ίσως επέζησε κάπου στο Τιρόλο μαζί με την Εύα Μπράουν. Μη θέλοντας να ακούσει άλλο, ο Θόδωρος πάει και κάθεται στην καρέκλα του, όπου τον παίρνει ο ύπνος.

 

 ''Ξυπνάει'' απότομα, όταν ακούει φωνές από έξω, ότι η Ευρώπη δέχεται ξανά επίθεση από τους Γερμανούς. Παρεμβάλλεται μια αφήγηση, για το πώς η Γερμανία αρχίζει να κυριαρχεί ξανά στην Ευρώπη. Αφού τελειώσει η αφήγηση, η ταινία επιστρέφει στην αυλή, όπου όλοι μαζί ακούνε γερμανικά στο ραδιόφωνο. Η δεύτερη αυτή ''Κατοχή'' τους βρίσκει ξανά στην πείνα και την εξαθλίωση: ο Ζήσης έκανε ψητό τον ... σκύλο του, τον Φλοξ, η Ουρανία (γυναίκα του Θόδωρου) βράζει τον Τζιτζιφρίγκο, ένα  ... καναρίνι, για την κόρη τους κλπ. Παράλληλα παρατηρούσαν έναν τύπο να τους παρακολουθεί και να κάνει βόλτες έξω από την αυλή τους. Κάποια στιγμή ο τύπος αυτός μπαίνει μέσα στην αυλή τους και μετά από ανάκριση βρίσκει ένα ραδιόφωνο που είχαν κρύψει στο πηγάδι τους, οπότε συλλαμβάνονται όλοι οι άντρες της αυλής.

Η πλοκή έπειτα μεταφέρεται στις φυλακές, όπου όλοι βρέθηκαν στο ίδιο κελί, ενώ μαζί τους βρίσκεται κι ένας πατριώτης που τους λέει ότι τα κάγκελα είναι φαγωμένα και θα μπορέσουν να φύγουν. Αφού κατάφεραν να αποδράσουν, τελικά βρίσκονται σε μία ψυχιατρική κλινική, στην οποία τους περίμεναν πέντε πατριώτες να τους οδηγήσουν στα βουνά. Ο Θόδωρος μένει μόνος του, για να μιλήσει με τον Νίκο, ο οποίος θα τους οδηγούσε εκεί. Τελικά εμφανίζεται ένας τρελός, με τον οποίο αρχικά ο Θόδωρος συμφωνούσε σε όλα, ενώ κατόπιν λύνεται η παρεξήγηση, μόνο που οι Γερμανοί είχαν επίσης έρθει στην κλινική. Έτσι εκείνος ο τύπος εμφανίζεται ξανά, όμως με μια ηρωική κίνηση η Έλλη τον αφοπλίζει και τελικά τον ακινητοποιούν δένοντάς τον σε μία καρέκλα. Κατόπιν αρχίζει η ανταλλαγή πυρών.

Η ταινία τελειώνει με τον Θόδωρο να παραμιλάει στον ύπνο του. Εντέλει αντιλαμβάνεται ότι όλα αυτά ήταν ένας εφιάλτης, βλέποντας τους γείτονες του στην καθιερωμένη ρουτίνα τους. Η ταινία ολοκληρώνεται με έναν διδακτικό μονόλογο του Θόδωρου, που απευθύνεται στο καναρίνι του, το οποίο τελικά ελευθερώνει από το κλουβί του.

Διανομή ρόλων

• Βασίλης Λογοθετίδης... ως Θόδωρος Γκινόπουλος, φιλήσυχος οικογενειάρχης κουρασμένος από τα πάθη του εμφυλίου που ζητά ηρεμία για τον τόπο.

• Ίλυα Λιβυκού... ως Έλλη, πατριώτισσα νοσοκόμα, που βοηθά πατριώτες να διαφύγουν στα βουνά.

• Μίμης Φωτόπουλος... ως Νίκος, πατριώτης που θα βοηθήσει πέντε πατριώτες να διαφύγουν στα βουνά.

• 
  
  Γεωργία Βασιλειάδου... ως η γυναίκα του Λευτέρη.

• Νίτσα Τσαγανέα... ως Ουρανία Γκινοπούλου, σύζυγος του Θόδωρου.

• Λαυρέντης Διανέλλος... ως Λευτέρης, ένας από τους γείτονες του Θόδωρου στην αυλή, με δεξιές ιδέες.

• Βαγγέλης Πρωτοπαππάς... ως Ζήσης, ένας από τους γείτονες του Θόδωρου στην αυλή, καθωσπρέπει τύπος, αυτός που ενημερώνει τους γείτονες του ότι ο Χίτλερ ίσως ζει.

• Μαρίνα Σμυρνάκη... ως η κόρη του Θόδωρου, αρραβωνιασμένη με έναν Άγγλο.

• Ώρα Βαζά... ως η γυναίκα του Ζήση.

• Ντίνος Δημόπουλος... ως Ξενοφών, ένας από τους γείτονες του Θόδωρου στην αυλή, με αριστερές ιδέες.

• Λουκιανός Ροζάν... ως κατάσκοπος των Γερμανών, ο οποίος τους συλλαμβάνει. Χαρακτηριστικά του το ύψος, καθώς και τα γυαλιά ηλίου που φορούσε συνεχώς.

• Θεόφιλος Ασημακόπουλος... ως πατριώτης, τον οποίο συναντούν μέσα στη φυλακή και τους βοηθά να δραπετεύσουν.

• Χρήστος Τσαγανέας... ως ο τρελός της κλινικής, που μονολογεί συνεχώς: Άνθρωποι, άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός [...]

Συμμετέχουν επίσης:

• Γιώργος Βλαχόπουλος

• Κώστας Πετριτσόπουλος

• Δημήτρης Ιλατζής

• Στέφανος Στρατηγός

• Γιώργος Καρέτας

• Ιωάννης Σχοινάς

• Ρένος Κουλμάσης

• Γιώργος Τσούχλος

• Δημήτρης Καλογήρου

• Νίκος Φέρμας

• Σταύριος Κυριαζής

• Δημήτρης Χατζηαντωνίου

• Μιχαήλ Λεσέγκο

• Γιάννης Χειμωνίδης

• Αλέξης Οφροσίμοφ

• Χριστόφορος Χειμάρας

• Η ταινία προβλήθηκε στις αίθουσες Αθηνών-Πειραιώς-Προαστίων το 1948 και έκοψε στην πρώτη προβολή 136.033 εισιτήρια, ποσό ρεκόρ για την εποχή. Η πρώτη προβολή έγινε στο κινηματοθέατρο «Ρεξ» (Ρεξ/Κοτοπούλη) και τον κινηματογράφο «Κρόνος» (Κοτοπούλη/Κρόνος).

• 
  
  Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά θεατρικού έργου των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου, που είχε ανεβεί υπό τον ίδιο σχεδόν τίτλο («"Οι Γερµανοί ξανάρχονται...", σατυρικός εφιάλτης σε τρεις πράξεις κι επίλογο») τη χειμερινή σεζόν 1946-47 (πρεμιέρα: Σάββατο, 19 Οκτωβρίου 1946[6]) από τον θίασο Μαρίκας Κοτοπούλη στην ομώνυμη θεατρική σκηνή του κινηματοθεάτρου «Ρεξ». Μάλιστα στην ταινία συμμετείχαν αρκετοί από τους ηθοποιούς της θεατρικής παράστασης. Την εποχή που ανέβηκε η θεατρική παράσταση, είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση, διότι στην Ελλάδα οι πολιτικές εξελίξεις δεν είχαν καταλαγιάσει, ελέω Εμφυλίου Πολέμου.

• Ήταν η πρώτη κινηματογραφική ταινία που σκηνοθέτησε ο Σακελλάριος. Μάλιστα στην ταινία παίζει και τον μικρό ρόλο ενός άνδρα που παρακολουθεί καυγά. Ήταν η πρώτη μεγάλη εμπορική επιτυχία της Φίνος Φιλμ και θεωρείται προπομπός των μεγάλων επιτυχιών του Φίνου και του ελληνικού κινηματογράφου που ακολούθησαν.

• Στην ταινία αυτή κάνουν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο αρκετοί γνωστοί ηθοποιοί, όπως η Ίλυα Λιβυκού, που στη συνέχεια συνέθεσε αχώριστο κινηματογραφικό, αλλά και θεατρικό δίδυμο με τον Βασίλη Λογοθετίδη. Επίσης πρωτοεμφανίζεται ένας από τους μεγαλύτερους "μάγκες" του ελληνικού κινηματογράφου, ο Νίκος Φέρμας. Την πρώτη τους εμφάνιση έκαναν επίσης οι Στέφανος Στρατηγός, Μίμης Φωτόπουλος, Λαυρέντης Διανέλλος.

• 
  
  Την παράσταση "κλέβει" ο Χρήστος Τσαγανέας, στον ρόλο του τρελού [θυμίζοντας κι ένα άλλο ρόλο τρελού που θα παίξει αργότερα, εκείνον του θαυμαστή του Ταβερνιε!], με τον περίφημο μονόλογο: "Άνθρωποι, άνθρωποι αιμοσταγείς, αιμοδιψείς και αιμοβόροι... προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός;".

• Ο μετέπειτα σκηνοθέτης του ελληνικού κινηματογράφου Ντίνος Δημόπουλος πρωτοεμφανίζεται εδώ ως ηθοποιός. Αυτή η ταινία απογείωσε την καριέρα της Γεωργίας Βασιλειάδου, κάνοντάς την στη συνέχεια πρωταγωνίστρια.

• Ο Βασίλης Λογοθετίδης σε ηλικία 50 ετών πλέον και ήδη καθιερωμένος θεατρικός ηθοποιός, μετά από αυτή την ταινία αναγνωρίζεται και καθιερώνεται ως κορυφαίος Έλληνας κωμικός της εποχής. Στην συνέχεια γίνεται θιασάρχης για τα επόμενα 12 χρόνια ως τον θάνατό του, το 1960.

• Η ταινία αποτέλεσε σταθμό στην τεχνική της φωνοληψίας λόγω του άψογου συγχρονισμού ήχου και εικόνας, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου «ανοιγόκλειναν τα χείλη οι ηθοποιοί και η ομιλία τους ακουγότανε… μετά πάροδον δευτερολέπτων!» (Αχιλλέας Μαμάκης, Εφημερίδα Έθνος, Ιανουάριος 1948)

• 
  
  ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ: Το ... ΚΚΕ, γνωστό τότε για την αίσθηση του χιούμορ, διέγραψε το 1948 τον Μίμη Φωτόπουλο εξαιτίας της συμμετοχής του στην ταινία!!

• ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

  
  

Μπορεί κάποιος να προκαλέσει ... σεισμούς; Η Πρόκληση σεισμών +ΒΙΝΤΕΟ του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου, συγγραφέα

 

Μπορεί κάποιος να προκαλέσει ... σεισμούς; 

Η Πρόκληση σεισμών + ΒΙΝΤΕΟ

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου, συγγραφέα

HAARP - ΕΓΚΑΤ. ΑΛΑΣΚΑΣ

 Πρόκληση Σεισμών είναι η διέγερση των γεωλογικών μηχανισμών γένεσης ενός σεισμού από τον άνθρωπο ή γενικά κάποιο παράγοντα, που δεν εξαρτάται από φυσική δραστηριότητα, έτσι ώστε να προκληθεί ένα γεγονός νωρίτερα από το χρόνο που προβλέπει η φυσική του εξέλιξη και πιθανόν ελεγχόμενα.

ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΣΕΙΣΜΩΝ: Έχει ήδη αρχίσει η πρόκληση σεισμών με κάποιες μεθόδους από κάποιες ανεπτυγμένες χώρες. Η μία μέθοδος είναι με τη χρήση πυρηνικών και η άλλη αφορά στη χρήση ισχυρών ηλεκτρομαγνητικών παλμών [EMP]. Με τη μέθοδο των πυρηνικών, προκαλείται ένα ισχυρό ωστικό κύμα που προκαλεί δονήσεις ικανές να συντονίσουν στιγμιαία ένα ρήγμα και να προκαλέσουν σεισμό. Ακόμη, με την ίδια μέθοδο, δημιουργείται έντονος ηλεκτρομαγνητικός παλμός (NEMP) που έχει την ικανότητα να καταστρέφει επίσης με συντονισμό οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή βρίσκεται σε απόσταση κάποιων χιλιομέτρων! Οι ΗΜΠ που φέρουν σχεδόν πλήρες φάσμα συχνοτήτων δρουν διεγείροντας τους μηχανισμούς γένεσης των σεισμών ακόμη και όταν δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες συσσωρευμένες τάσεις. Δηλαδή, με απλά λόγια, μπορούν να προκαλέσουν σεισμό και σε περιοχές που δεν έχουν υπόβαθρο γένεσης σεισμών! Στα πειράματα που έγιναν μόνο με ΗΜΠ στη Ρωσία [στις ΗΠΑ δεν ανακοινώθηκε τίποτε σχετικά], εμφανίζονταν σεισμικές διαταραχές σε διάστημα λίγων ημερών μετά.

ΑΛΛΕΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΣΕΙΣΜΩΝ: Ο συντονισμός ενός ρήγματος από εξωτερικό διεγέρτη μπορεί να συμβεί και με άλλες μεθόδους ή φυσικές διαδικασίες. Οι πλήρους φάσματος συχνότητες της θραύσης από ένα πολύ κοντινό σεισμό μπορούν να συντονίσουν στιγμιαία το ρήγμα. Στο ίδιο αποτέλεσμα μπορούμε θεωρητικά να καταλήξουμε με σταδιακή μεταφορά ενέργειας στο ρήγμα αν η διέγερση γίνεται σύμφωνα με την ίδια συχνότητα ταλάντωσής του, όπως για παράδειγμα να ανυψώνουμε και να αφήνουμε να πέφτει ρυθμικά στο έδαφος κοντά στο ρήγμα ένα μεγάλο βάρος. Λόγω της έντονης αλληλεπίδρασης του γήινου φλοιού με την ιονόσφαιρα, στο εύρος των χαμηλών συχνοτήτων και τις δοκιμές που γίνονται με το HAARP στις ίδιες χαμηλές συχνότητες, θεωρείται πιθανή αν και δεν έχει γίνει δημόσια παραδεκτή η δυνατότητα επιλεκτικής πρόκλησης σεισμών και με τον τρόπο αυτό.

    ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ HAARP: Το πειραματικό πρόγραμμα HAARP (High frequency Active Auroral Research Project) έχει [θεωρητικώς] σκοπό τη μελέτη της ιονόσφαιρας για τη διέγερση και χρήση αυτής ως κεραίας ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων(!), τη βελτίωση των επικοινωνιών αλλά ακόμη και για επιτήρηση(!). Το HAARP χρηματοδοτείται από την Αμερικανίκη Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό [γιατί άραγε απ' αυτούς;]. Διαθέτει ειδικές εγκαταστάσεις εκπομπής κυμάτων HF (2.8 – 10 MHz) υψηλής ισχύος (της τάξης των μερικών MW) στη Gakona [Αλάσκα], τα οποία διεγείρουν τα φορτισμένα σωματίδια της ιονόσφαιρας (όπως τα υψηλής ενέργειας ηλεκτρόνια), προκαλώντας την παραγωγή ασθενών κυμάτων VLF, ELF, κτλ. Μάλιστα, οι συχνότητες της μπάντας ELF (30 - 300 Hz) διαπερνούν το έδαφος και τη θαλάσσια μάζα αποκαλύπτοντας γεωλογικά και ωκεανογραφικά χαρακτηριστικά του πλανήτη σε πολύ μεγάλο βάθος [υποβρύχια χαρτογράφηση]. Το πρόγραμμα έχει συνοδευτεί από διάφορες θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες, το HAARP αποτελεί αμερικανικό «υπερόπλο» μαζικής καταστροφής, το οποίο μέσω εσκεμμένης διέγερσης της ιονόσφαιρας μπορεί να επιτυγχάνει: επιλεκτική διακοπή των επικοινωνιών σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, εξουδετέρωση των κατοίκων θέτοντάς τους σε κατάσταση λήθαργου (ψυχοτρονικό όπλο), την πρόκληση καιρικών φαινομένων, σεισμών (περιβαλλοντικό/γεωφυσικό όπλο), κ.ά., θεωρίες που βεβαίως ποτέ δεν αντικρούστηκαν στα σοβαρά από τους Αμερικανούς στρατιωτικούς ιθύνοντες.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ: Τα θετικά αποτελέσματα της ικανότητας πρόκλησης σεισμών θα μπορούσαν να είναι ενθαρρυντικά καθώς αν έχουμε πρόγνωση ενός γεγονότος, ακόμη και μακράς διάρκειας με τις στατιστικές μεθόδους των σεισμολόγων, μπορούμε να υποβοηθήσουμε τη διαδικασία της γένεσης του σεισμού ώστε να συμβεί σε ελεγχόμενο χρονικό διάστημα. Σε βραχείας πρόγνωσης σεισμό η εφαρμογή μιας μεθόδου πρόκλησης θα μπορούσε να περιορίσει πολύ περισσότερο το παράθυρο χρόνου εκδήλωσης του σεισμού. Αυτό θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο σε κάποιον οργανισμό αντισεισμικής προστασίας που θα μπορούσε να προγραμματίσει εκκενώσεις και να εκτονώσει ελεγχόμενα τις συσσωρευμένες τάσεις στο φλοιό. Βέβαια μην έχοντας κατανοήσει ακόμη πλήρως τους μηχανισμούς γένεσης και πρόκλησης σεισμών, ένα πειραματικό σφάλμα σε μια πρώιμη προσπάθεια ίσως να είναι λανθασμένο και να αποφέρει κάποιο σεισμικό συμβάν που θα είναι πέρα από κάθε έλεγχο! Τα αποτελέσματα των πειραμάτων αυτών θα μπορούσαν να αποδειχθούν επίσης καταστροφικά αν γινόταν [αν δεν έχει ήδη γίνει!] εφαρμογή της γνώσης αυτής ως όπλο μαζικής κλίμακας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: 1. V.A. Zeigarnik, V.A. Novikov, A.A. Avagimov, N.T. Tarasov, L.M. Bogomolov. "Discharge of Tectonic Stresses in the Earth Crust by High-power Electric Pulses for Earthquake Hazard Mitigation". Joint Institute for High Temperatures of Russian Academy of Sciences, Moscow, Russia. 2. Nikolai T. Tarasov and Nadezhda V. Tarasova. "Spatial-temporal structure of seismicity of the North Tien Shan and its change under effect of high energy electromagnetic pulses".  Schmidt United Institute of Physics of the Earth, Russian Academy of Sciences, Moscow, Russia. 3. Annals of Geophysics, Vol. 47, N. 1, February 2004. 4. http://el.wikipedia.org/wiki/Haarp

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Η ασωτία Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα + ΒΙΝΤΕΟ

 

Η ασωτία +ΒΙΝΤΕΟ

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα

Η ασωτία της ανθρωπότητας οδηγεί σε ινστιτούτα αδυνατίσματος ή την ασιτία!

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΟΦΙΑ: Κατά το Σόλωνα ο απότομος πλουτισμός μπορεί να οδηγήσει στην ασωτία: “Η χόρταση γεννά την ύβριν, όταν πολλά πέσουν πλούτη, σε ανθρώπους που δεν έχουνε το νου τους μετρημένο”. Και αλλού γενικεύει: “Ο πλούτος φέρνει τον κορεσμό και ο κορεσμός την ύβριν”. Όπου ύβρις εννοείται η αλαζονία που γεννάται από την ασωτία με κατάληξη την πτώση. Σ' αυτό το συλλογισμό συμφωνεί και ο Πλούταρχος: “Ουδέποτε απορία (έλλειψη) χρημάτων εγέννησεν ασωτίαν”. Κατά τον Πλάτωνα: “Η ζωή που έχει στο μερτικό της την εγκράτεια, είναι πιο ευχάριστη από εκείνη όπου βρίσκονται η ασωτία”.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΟΡΟΥ: «Άσωτος» είναι ο άνθρωπος που ζει έκλυτη ζωή, ο διεφθαρμένος, αυτός που σπαταλά χρήματα για να ζήσει μιά τέτοια ζωή, αυτός που φέρνει συμφορά στον εαυτόν του, στην οικογένεια του και στην ευρύτερη κοινωνία. Τελικά ο «άσωτος» είναι αυτός που σου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει ελπίδα σωτηρίας, αυτός που θα φτάσει τελικά σε απελπισία και απόγνωση. Έτσι η ασωτία εκφράζεται ως υπερβολική στροφή προς τις υλικές απολαύσεις, που την συνοδεύει η σπατάλη. Πολλές φορές συμβαίνει να έχουμε όλα τα καλά και τ' αγαθά του κόσμου και πάλι να μη είμαστε ευχαριστημένοι, όπως ο άσωτος υιός του Ευαγγελίου.

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ: Στο πρόσωπο του άσωτου της Παραβολής αναγνωρίζουμε τον άνθρωπο εκείνο που με την αμαρτία αποκόπτεται από το Θεό. Η παρουσία του Θεού ενοχλεί και πιέζει τον άσωτο. Νομίζει ότι ο Θεός του κάνει τη ζωή μονότονη και κουραστική. Έτσι προσπαθεί να βγάλει από την σκέψη του τον Θεόν εξορίζοντάς τον από την καρδιά του. Βλέπει την ελευθερία ως ασυδοσία. Ο άσωτος λησμονεί ότι η πραγματική ελευθερία συνδέεται με το δεσμό της αγάπης. Γι' αυτό και δεν εμπιστεύεται τον Θεό, ούτε την οικογένεια του. Εμπιστεύεται τις δικές του δυνάμεις. Η αυτονομία κι η αυτάρκεια του εκφράζουν και αλαζονεία, την πηγή κάθε αμαρτίας. Ο άσωτος επιλέγει μια νέα “προοπτική” που τον οδηγεί σε στέρηση και μοναξιά. Τελικά μακριά από την αγάπη προς την οικογένεια του γίνεται και άσημος. Τότε αρχίζει να συναισθάνεται την προσωπική του ενοχή, παραδεχόμενος την αποτυχία της επιλογής του. Η παραδοχή είναι σημαντική γιατί μπορεί να φθάσει κανείς στη συνειδητοποιήση, αλλά ο εγωισμός να μη τον αφήνει να προχωρήσει σε παραδοχή ενοχής. Ο άσωτος παραδέχεται την ενοχή του και η στροφή του προς την μετάνοια εκδηλώνεται με την επιλογή μιας νέας προοπτικής. Η επιλογή θεμελιώνεται στη παραδοχή της αναξιότητάς του. Γι' αυτό και ζητεί να γίνει ισότιμος με υπηρέτη του πατέρα του. Ο άσωτος μετανοεί πραγματικά γιατί δεν ζητά να γίνει πάλι υιός αλλά δούλος, επειδή η πλήρης συναίσθηση της ενοχής του τον κάνει ταπεινό. Ο άσωτος γύρισε στο σπίτι του πατέρα του όταν «ήλθε εις εαυτόν», επειδή είχε καλές κι άριστες αναμνήσεις από το σπίτι του. Θυμήθηκε στην ερημιά του την αγάπη και τις θυσίες του πατέρα και γύρισε να τις ξαναζήσει. Αν είχε κακές αναμνήσεις δεν θα γύριζε. Όσοι έχουμε την ευθύνη της δημιουργίας περιβάλλοντος, στην οικογένεια, στην κοινωνία, στην Εκκλησία, στο Σχολείο πρέπει να προσέξουμε. Το περιβάλλον που δημιουργούμε πρέπει να έχει τέτοια μορφή που να κάνει και τον άσωτον της εποχής μόλις «έλθει εις εαυτόν», να το θυμάται και να ξαναγυρίζει στο σπίτι του για να βρει στοργή. Πολλές φορές άνθρωποι διά μέσου των αιώνων έχουν τη τάση να συμπεριφέρονται ως αμετανόητοι άσωτοι. Αλλά μακριά από την μετάνοια, ακολουθούν δρόμο καταστροφής, της απώλειας, του Ιούδα. Η αμετανοησία του ανθρώπου, που εκφράζεται ως άρνηση στη κλήση του Θεού για σωτηρία, αποτελεί κατά τους Πατέρες το περιεχόμενο της βλασφημίας κατά του αγίου Πνεύματος.

 

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΣ ΤΗΣ “ΑΣΩΤΙΑΣ”: Με βάση την συμπεριφορά του αμετανόητου άσωτου ανθρώπου μπορούμε να μιλήσουμε και για την ασωτία της εποχής μας, που εκφράζεται με την άδικη κατανομή της παγκόσμιας παραγωγής αγαθών. Το 5% του πληθυσμού της γης νέμεται το 95% της παγκόσμιας παραγωγής. Η αδικία αυτή αποτελεί ταυτόχρονα και οξύμωρο σχήμα, γιατί το το 5% του πληθυσμού συμβαίνει να είναι σχεδόν όλοι χριστιανοί. Το αποτέλεσμα της σύγχρονης “χριστιανικής” ασωτίας, είναι: To ένα τρίτο των παιδιών της Αφρικής υποσιτίζονται. Ακόμη ετησίως: “13 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν στις αναπτυσσόμενες χώρες, από αφυδάτωση, λιμό, κ.ά, στερούμενα αγαθών που έχουν τα παιδιά των χριστιανών. 300.000 παιδιά τυφλώνονται από έλλειψη βιταμίνης Α. Στην Ασία 1.000.000 παιδιά, εκπορνεύονται από πλούσιους Ευρωπαίους και Αμερικανούς “χριστιανούς” τουρίστες. Γύρω στα 10.000.000 παιδιά υποφέρουν από aids λόγω ανευθυνότητας των ενηλίκων. 10.000.000 παιδιά είναι ορφανά, επειδή οι γονείς τους πεθαίνουν από φτώχεια και ασθένειες, ενώ 130.000.000 παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να φοιτούν σε Σχολείο. Οι περισσότεροι θάνατοι των παιδιών θα μπορούσαν να προληφθούν με χορήγηση βασικών εμβολίων που κοστίζουν μόλις 15 ευρώ ανά παιδί. Τέλος στον Τρίτο κόσμο 1.5 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να γευθούν καθαρό νερό και 2 δισεκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε συστήματα υγιεινής.” (Γιούνισεφ). Η ασωτία της εποχής μας θα περιορισθεί με την μετάνοια των ασώτων ανθρώπων της κοινωνίας και την ισοκατανομή των αγαθών της γης. Οι “πολιτισμένοι” της Δύσης άνοιξαν τις χωματερές, αδειάζοντας το γάλα στους δρόμους και πετώντας τους καρπούς της παραγωγής τους σε σκουπιδότοπους. Η ασωτία της Δύσης δεν είναι απλώς μια κοινωνική αδικία σε βάρος συνανθρώπων μας, που στερούνται όσα οι άλλοι πετάνε και κατασπαταλούν, είναι μια ασωτία που οδηγεί στην καταστροφή αυτούς που αδικούνται. Η ασωτία είναι η αμαρτία σε όλες της τις μορφές. Είναι σκλαβιά για τον άνθρωπο. Όποιος πιάστηκε στο δόκανό της έχει έναν άγριο και βάρβαρο δυνάστη, που τον εξαναγκάζει να κάνει αξιοκατάκριτα έργα. Ο δυνάστης αυτός είναι αδίστακτος και ανηλεής για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος χάνοντας τον σεβασμό και την αγάπη στον Θεό και το συνάνθρωπο φτάνει στην ασωτία.

ΑΣΩΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΝΩΣΗ: Χειρότερη συνέπεια είναι η απόγνωση. Είναι το αμάρτημα που περιέχει όλα τα άλλα. Είναι καρπός αμετανοησίας. Η παραδοχή του λάθους δρόμου οδηγεί στην αλλαγή ζωής και στην ελευθερία από την αμαρτία. Η αμετανοησία όμως δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να συνέλθει και η απόγνωση κλείνει κάθε δρόμο αληθινής επιστροφής και μετάνοιας. Ακόμα όμως και στην έσχατη κατάπτωση υπάρχουν και τότε περιπτώσεις επιστροφής και διόρθωσης. Αυτό συμβαίνει όταν στην πικρή του μεταμέλεια ο άνθρωπος δεν εγκαταλείπει τον εαυτό του στην απόγνωση. Συνέρχεται και αποφασίζει να επιστρέψει. Τότε αρχίζει η πορεία του προς την σωτηρία. Μετάνοια είναι το αίσθημα την ανακούφισης που νοιώθει ο άνθρωπος στην καρδιά του. Είναι νοσταλγία επιστροφής, ελπίδα σωτηρίας.

“ΤΙΜΗΤΕΣ” ΑΣΩΤΙΑΣ: Υπάρχουν όμως και οι “δίκαιοι”, που προβάλλουν τον εαυτό τους σαν κριτή του κάθε ανθρώπου. Αυτοί είναι απάνθρωποι και σκληροί απέναντι στους αμαρτωλούς. Μπορεί να είναι όντως δίκαιοι, πειθαρχικοί και εργατικοί. Αν όμως τους λείπει η αγάπη, τότε η πίστη τους μετατρέπεται σε άγριο και ανεξέλεγκτο φανατισμό και η ελπίδα τους σε ψυχρό υπολογισμό. Η ελεημοσύνη τους καταντά απλή επίδειξη «προς το θεαθήναι». Όλη η ζωή τους είναι μια υποκρισία.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Η χάρη του Θεού δωρίζεται και γίνεται αποδεκτή από όποιον θέλει να την δεχτεί. Περιμένει ο Θεός το ελάχιστο της προσπάθειας του ανθρώπου, την μετάνοια. Και την αλλαγή την δίνει ο ίδιος, σαν δώρο της χαράς και της αγάπης Του για τον αμαρτωλό που διεσώθη. Το να μην υπολογίζουμε τόσο στα ασήμαντα δικά μας έργα αλλά στην άπειρη χάρη και αγάπη του Θεού μας οδηγεί στο Θεό, όπου υπάρχει για όλους σωτηρία, χαρά και ευφροσύνη.

konstantinosa.oikonomou@gmail.com 

Βιβλιογρ. http://www.sansimera.gr/quotes/authors/4#ixzz2FFKSKhcy

Μητρ. Ζιμπάμπουε και Αγκόλας. Σεραφείμ Κυκκώτη, Η ασωτία της εποχής μας.

ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤ. ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: