Άγιος Λουκάς ο Ανδριανουπολίτης ο εν Μυτιλήνη [23.3] + ΒΙΝΤΕΟ Kωνσταντίνος Οικονόμου

 

^{Άγιος Λουκάς ο Ανδριανουπολίτης ο εν Μυτιλήνη [23.3] + ΒΙΝΤΕΟ}

^{Kωνσταντίνος Οικονόμου}

“Λουκάς Όσιος εκ δε του ξίφους πέλει,
Συνθιασώτης του χορού των Mαρτύρων”.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΦΑΝΙΑ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΥΛΕΜΑ: Ο Άγιος Λουκάς, γεννήθηκε από τον Αθανάσιο και τη Δομνίτσα στην Αδριανούπολη της Θράκης. Σε ηλικία έξι χρονών έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του τον παρέδωσε σ' έναν Ζαγοραίο πραγματευτή. Ο έμπορος αυτός πήρε μαζί του τον μικρό Λουκά αρχικά στη Ρωσία και ύστερα στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε και κατάστημα.

13 ΕΤΩΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΕΞΟΜΩΤΗΣ: Μια μέρα ο Λουκάς έτυχε να μαλώσει μ’ ένα τουρκόπουλο και το έδειρε. Οι Τούρκοι που ήσαν παρόντες, βλέποντας το περιστατικό ώρμησαν σα θηρία ανήμερα και άρπαξαν τον Λουκά και ήσαν έτοιμοι να τον ξεσκίσουν από την οργή τους. Ο Λουκάς, παιδί ακόμη, φοβήθηκε και φώναξε: “Αφήστε με και τουρκεύω”. Αμέσως ηρέμησαν. Την ίδια στιγμή ένας ονομαστός Τούρκος τον πήρε και με μεγάλη χαρά τον πήγε στο σπίτι του. Εκεί τον πρόσταξε να αρνηθεί τον Χριστό και να αποδεχθεί τη δική του αντίχριστη θρησκεία. Όταν ηρέμησε ο μικρός Λουκάς, συνειδητοποίησε το κακό που έπαθε και αμέσως μετανόησε. Κι ενώ ο αγάς του έταζε διάφορα, ο άγιος, αν και μικρό παιδί, δεν εξαπατήθηκε αλλά περιφρονούσε όλα αυτά. Δεν μπορούσε όμως να φύγει από το σπίτι εκείνο. Έστειλε όμως μήνυμα στο αφεντικό του μήπως και μπορέσει να τον γλυτώσει, πριν του κάνουν την περιτομή. Το αφεντικό του έτρεξε στον πρέσβη της Ρωσίας παρακαλώντας τον να λυτρώσει την ψυχή του μικρού που κινδύνευε. Εκείνος έστειλε άνθρωπο δικό του να ζητήσει το παιδί. Ο αγάς του δήλωσε χωρίς περιστροφές πως δεν θα το έδινε διότι μόνο του πήγε εκεί και δεν το πίεσε να γίνει Μωαμεθανός. Έτσι ο απεσταλμένος έφυγε άπρακτος. Ο αγάς επειδή φοβήθηκε μήπως ξαναζητήσουν το παιδί, το έδεσε και του έκανε βίαια την περιτομή!

ΦΥΓΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΘΩΝΑ: Λίγες μέρες αργότερα ο Λουκάς κατάφερε να φύγει από το σπίτι του αγά και πέρασε στον Γαλατά. Εκεί κάποιοι πιστοί του έδωσαν χριστιανικά ρούχα και τον έβαλαν σε καράβι για τη Σμύρνη. Από τη Σμύρνη πήγε στη Θήρα. Εκεί συνέβη να αρρωστήσει με πόνους στα μάτια. Αυτό τον ανάγκασε να πάει σε ένα πνευματικό και να φανερώσει όσα είχαν γίνει. Ο πνευματικός τον συμβούλευσε ότι συμφέρον είναι να φύγει από τους τόπους που είναι Τούρκοι και να πάει στο Άγιο Όρος, να επιμεληθεί τη σωτηρία του. Ο Λουκάς τον άκουσε και έφυγε για τον Άθωνα. Αρχικά επισκέφτηκε την Ι. Μονή Μεγίστης Λαύρας, όπου υπηρέτησε στο αρχονταρίκι. Κατόπιν πήγε στη Μονή Ιβήρων, όπου εξομολογήθηκε στον ηγούμενο την κατάστασή του και εκείνος τον έστειλε στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, όπου έκανε τον κανόνα της διόρθωσης, υπακούοντας στον πνευματικό, και επανεντάχθηκε στην Εκκλησία κατά την τάξη της. Ακολούθως στη Μονή Σταυρονικήτα πήρε το σχήμα του δόκιμου μοναχού. Επισκέφθηκε πολλές μονές στο Άγιο Όρος αλλά ο διάβολος δεν του επέτρεπε να αναπαυθεί κάπου και αναγκαζόταν να φεύγει. Βγήκε από το Άγιο Όρος για ένα διάστημα, αλλά και έξω ο πειρασμός δεν τον άφηνε να ηρεμήσει και επανήλθε, στη Σκήτη της Αγίας Άννης τη φορά αυτή, όπου και τον δέχτηκε με πολλή αγάπη ένας παπα-Βησσαρίων, στον οποίο αποκάλυψε την πτώση του, τον αγώνα του αλλά και την επιθυμία του για ομολογία. Ο γέρων προσπάθησε να τον αποτρέψει, μιλώντας τον για τα βασανιστήρια και το θάνατο ενώ παράλληλα του υπέδειξε τη σωτηρία μέσα από το δρόμο της μοναχικής ζωής. Επειδή όμως ο άγιος επέμενε, τον έστειλε σ’ ένα πνευματικό της Σκήτης, τον πατέρα Ανανία, στον οποίο εξέθεσε τον πόθο του για μαρτύριο. Όμως και ο πνευματικός αυτός του υπέδειξε τις δυσκολίες ενός τέτοιου αγώνα. Ο άγιος επέμενε πως με τη χάρη του Χριστού θα κατορθώσει να τα υπομείνει. Τότε ο πνευματικός του, υποχωρώντας, του είπε πως πρέπει να προετοιμασθεί πνευματικά και να δοκιμαστεί για ένα χρονικό διάστημα με έντονο πνευματικό αγώνα με τη συμφωνία και τη συμπαράσταση του γέροντα Βησσαρίωνα. Αφού προετοιμάστηκε με αυστηρή νηστεία, λίγο ψωμί και νερό, άπαξ ημερησίως, μετάνοιες, αδιάλειπτη προσευχή και άλλες δοκιμασίες, εκάρη μοναχός και αναχώρησαν μαζί με τον γέροντα Βησσαρίωνα, με την ευχή του πνευματικού.

ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ: Κάποτε οι δυο τους κατέληξαν στα Πάμφιλα της Λέσβου. Εκεί ο άγιος προετοιμάστηκε, με συνεχή εξαγόρευση των λογισμών στο γέροντά του, με το μυστήριο του Ευχελαίου και της Θείας Ευχαριστίας, με τη συμπαράσταση του εφημερίου του χωριού, π. Παρθενίου, με τις παρακλήσεις που τελούσαν και τη συνεχή και έντονη προσευχή όλων. Έπειτα, αφού ο παπα-Παρθένιος του φόρεσε κατάσαρκα το καλογερικό παραμάντι¹, μετά αγιοταφίτικο σάβανο και από πάνω κοσμικά ρούχα, τον σταύρωσε με λάδι από τον Πανάγιο Τάφο και του έδεσε πάνω του ένα κομματάκι από το ματωμένο πουκάμισο του νεομάρτυρος της Μυτιλήνης Θεοδώρου, ο άγιος ξεκίνησε για την Μυτιλήνη και εμφανίστηκε στον δικαστή.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: “Εγώ”, του λέει, “σαν ήμουν μικρό παιδί, δεκατριών ετών, ξεγελάστηκα από εσάς και ήρθα στη θρησκεία σας, μη μπορώντας να ξεχωρίσω την αλήθεια από το ψέμα. Έμεινα στη θρησκεία σας λίγο αλλά, όταν ενηλικιώθηκα, κατάλαβα ότι η θρησκεία σας είναι ψεύτικη και αυτός που τον λέτε για προφήτη είναι απατεώνας που εξαπάτησε όλους σας και τον πιστέψατε. Αφού λοιπόν έμαθα πως η θρησκεία σας είναι σκοτάδι, την αρνούμαι μπροστά σας και ομολογώ τη χριστιανική πίστη μου, που είναι το αληθινό φως. Πιστεύω και προσκυνώ τον Κύριό μου Ιησού Χριστό, Θεό αληθινό”. Ο δικαστής τον ρώτησε διάφορα και αρχικά με ηρεμία του είπε: “σε λυπούμαι, παιδί μου, διότι, αν δε μ΄ ακούσεις, έχεις να υποστείς πολλά βασανιστήρια, τέτοια που δεν άκουσες ποτέ σου και που δε μπορείς να φανταστείς”. Ο άγιος του απάντησε με πολύ θάρρος: “τα σκέφτηκα όλα αυτά τα βάσανα, ό,τι έχετε να μου κάνετε, κάντε το μια ώρα αρχύτερα, μην αργοπορείτε. Χριστιανός είμαι, την πίστη μου δεν την αρνούμαι, τον Χριστό μου προσκυνώ, τον Χριστό μου ποθώ, Χριστιανός θέλω να πεθάνω”. Άρχισαν τότε από τη μια τα καλοπιάσματα οι παρόντες Τούρκοι που του ΄ταζαν διάφορα οφέλη και από την άλλη οι φοβέρες. Ο δικαστής τον έστειλε στο ναζίρη, τον έφορο δηλαδή των βακουφίων, γιατί η Μυτιλήνη ήταν τότε βακούφι.

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗ ΣΤΟ ΝΑΖΙΡΗ: Στο δρόμο συνάντησαν τον μητροπολίτη τυχαία και ο άγιος του ζήτησε να κάνει δέηση υπέρ αυτού. Πράγματι ο μητροπολίτης έστειλε γράμματα σε όλα τα χωριά να κάνουν παρακλήσεις για χάρη του μάρτυρος. Έτσι σ’ όλο το νησί γινόταν προσευχή για την ενίσχυση του αγίου μάρτυρος. Ο ναζίρης άρχισε τις κολακείες και τα ταξίματα, μάταια όμως. Στο μεταξύ μαζεύτηκαν οι αγάδες του νησιού για να διαβαστεί ένα φιρμάνι του σουλτάνου. Έφεραν και τον μάρτυρα να τον εξετάσουν και τότε ο άγιος όχι μόνο δεν δέχτηκε τις προτάσεις για επιστροφή στο Μωαμεθανισμό, αλλά με θεία φώτιση, έκανε μια ακόμη θαυμαστή ομολογία πίστεως.

ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ: Τον έκλεισαν στη φυλακή, στο τιμωρητικό ξύλο. Ο μητροπολίτης και οι δημογέροντες προσπάθησαν να στείλουν άνθρωπο στη φυλακή να του συμπαρίσταται και να του φέρνει τη Θεία Κοινωνία. Την Κυριακή 23 Μαρτίου του 1802, τον έβγαλαν από τη φυλακή και τον οδήγησαν στο ναζίρη, ο οποίος του έκανε μια τελευταία πρόταση για επιστροφή στο ισλάμ. Μετά την αρνητική του απάντηση ο άγιος οδηγήθηκε για απαγχονισμό στην λεγόμενη αγορά των Ρωμιών, χαίρων και προσευχόμενος σα να πήγαινε σε γάμο. Ήταν μόλις δεκαεννέα ετών.

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ: Το τίμιο λείψανό του Μάρτυρα έμεινε κρεμασμένο τρεις μέρες, φαινόταν δε σα να κοιμάται. Το θαυμαστότερο είναι πως ανέδιδε μια άρρητη ευωδία, την οποία αισθάνονταν όλοι όσοι περνούσαν από εκεί. Μετά τις τρεις ημέρες κατέβασαν το άγιο λείψανο, το έβαλαν σε μια βάρκα και αφού του έδεσαν μια πέτρα το έριξαν στη θάλασσα. Βλέπεις πάντα οι βάρβαροι Οθωμανοί δεν επέτρεπαν στους ραγιάδες χριστιανούς ούτε τη χαρά της ευλογίας των αγίων λειψάνων. Το μαρτυρικό σώμα όμως δεν βυθίστηκε, μόνο έσερνε τη βάρκα σαν πτερό. Ακολούθησε φοβερή θαλασσοταραχή με αποτέλεσμα το καΐκι να συντριβεί στους βράχους και μόλις γλύτωσαν οι επιβαίνοντες. Οι Χριστιανοί και ιδιαιτέρως ο γέροντάς του στεναχωρήθηκαν πολύ διότι δεν μπόρεσαν να ενταφιάσουν τον άγιο. Τη νύχτα όμως παρουσιάστηκε ο άγιος στον ύπνο του παπα-Βησσαρίωνα και του είπε: “μη λυπάσαι, πάτερ, έξω από τη θάλασσα είμαι”. Πράγματι η θάλασσα το είχε βγάλει έξω και κάποιοι Χριστιανοί το ενταφίασαν κρυφά. Μεγάλα θαύματα και θεραπείες ακολούθησαν, με την πρεσβεία του αγίου νεομάρτυρος Λουκά. Σήμερα, μέρος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους. Άγιε Μάρτυς Λουκά πρέσβευε και υπέρ ημών!

Απολυτίκιο [Ήχος δ']: “Ασκητικώς προγυμνασθείς εν τω Άθω, τας νοητάς των δυσμενών παρατάξεις, την πανοπλίαν ώλεσας παμμάκαρ του Σταυρού, αύθις δε προς άθλησιν, ανδρικώς απεδύσω, κτείνας τους της πίστεως, αισθητούς πολεμίους, Οσιομάρτυς ξίφει νοητώ, διό εστέφθης, Λουκά διττοίς στέμμασι”. Κοντάκιο [Ήχος δ']: “Εν παννύχοις άσμασι, τους σε υμνούντας, και προς σε ορθρίζοντας, μετ` ευλαβείας ιεράς, σκέπε και φρούρει πρεσβείαις σου, Οσιομάρτυς Λουκά παναοίδιμε”. Μεγαλυνάριο: “Δόξη Αθλοφόρε μαρτυρική, παρεστώς τω θρόνω, του παντάνακτος, και Θεού, μέμνησο των πίστει, την μνήμην σου τελούντων, Λουκά Οσιομάρτυς, Χριστού πανθαύμαστε”.

1. Παραμάντι<παρα-μανδύας, είναι μέρος των ενδυμάτων που φορά ο μοναχός κάτω από τα ράσα, μαζί με τον υφασμένο σταυρό.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Μια ματιά στην εισηγμένη MEDICON 7.3.2025 τι θα δείξει στην αγορά; από τον oakHellas

 

Μια ματιά στην εισηγμένη MEDICON 7.3.2025

τι θα δείξει στην αγορά;

από τον oakHellas 

   

Η Medicon, σύμφωνα με το επίσημο σάιτ της εταιρείας, ασχολείται από το 1979, ως Medicon Hellas ΕΠΕ, με την εμπορία επιστημο-νικών συσκευών και οργάνων. Το 1982 ιδρύθηκε η Medilab ΕΠΕ, εταιρεία υψηλής τεχνο-λογίας του Ν. 1262, η οποία και ξεκινά έρευνα, ανάπτυξη και παραγωγή διαγνωστικών αντιδραστηρίων για την κλινική χημεία, μικροβιολογία και αιματολογία. Τέλος το 1986 ιδρύεται η Medicon Hellas AE και, αργότερα, συγχωνεύεται με τις παραπάνω εταιρείες, δημιουργώντας έτσι την μοναδική καθετοποιημένη μονάδα στον χώρο των διαγνωστικών στην Ελλάδα. Από τον Ιούλιο 2001 η εταιρεία έχει εισαχθεί στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών.

Η Medicon ασκεί τις δραστηριότητες της σαν προμηθευτής in vitro προϊόντων και υπηρεσιών υγείας, παρέχοντας ποιοτικά συστήματα ανάλυσης και πληροφορικής σε φορείς παροχών υγείας κάθε είδους, με στόχο την αύξηση του μεριδίου αγοράς της, την επίτευξη μακροχρόνιας σταθερής ανάπτυξης και την καθιέρωση της στον χώρο της υψηλής τεχνολογίας. Σήμερα η εταιρεία αναπτύσσει, κατασκευάζει, αλλά και εισάγει και διαθέτοντας στην αγορά τεχνολογικά ανεπτυγμένα προϊόντα, που βελτιώνουν την αγωγή υγείας, αυξάνουν την παραγωγικότητα και μειώνουν το κόστος.

  Η εταιρεία σήμερα διανέμει στο εσωτερικό αναλυτικά συστήματα για την κάλυψη πληθώρας απαιτήσεων, για εργαστήρια χημείας, ανοσοχημείας και αιματολογίας, μονάδες εντατικής θεραπείας και φορείς υγείας κάθε είδους. Σχεδιάζει, αναπτύσσει και κατασκευάζει αντιδραστήρια IVD υψηλής ποιότητας¹, ευελιξίας και απόδοσης για διάφορες αναλυτικές διαγνωστικές πλατφόρμες. Ακόμη διαθέτει στην αγορά πλήρη γκάμα προϊόντων καλλυντικών & περιποίησης δέρματος με την εμπορική ονομασία “Miss Beaute”, έναν ιδανικό συνδυασμό υψηλής ποιότητας και πολυτελείας, σύμφωνα με το σάιτ της Medicon.

Διαβάζουμε όμως σε οικονομικά έντυπα πως ένα κλίμα αβεβαιότητας επικρατεί στην εταιρεία όπως και συνολικά στον κλάδο των νοσοκομειακών υλικών, καθώς δεν είναι γνωστό το πότε και το πώς τελικά θα εφαρμοστεί το ζήτημα της επιβολής rebate [κάτι ανάλογο με τα clowback στις φαρμακευτικές] στις προμήθειες των κρατικών νοσοκομείων, που ψηφίστηκε πέρυσι. Αυτή η ... αναγκαστική έκπτωση θα ανέρχεται πιθανά στο 5%. Όπως φαίνεται, ένα τέτοιο μέτρο θα συρρικνώσει δραστικά τα περιθώρια των εταιρειών του κλάδου για τις υπάρχουσες συμβάσεις με τα νοσοκομεία, ωστόσο δεν αναμένεται να ωφελήσει σε βάθος χρόνου το δημόσιο, πράγμα που οι ''ιθύνοντες'' των εν τω γονάτω αποφάσεων δεν αντιλαμβάνονται εισέτι, κι αυτό γιατί απλά οι περισσότερες προμηθεύτριες εταιρείες θα αναπροσαρμόσουν ανοδικά τα τιμολόγια στις νέες προσφορές συμβάσεων. Στα θετικά για την MEDICON είναι σίγουρα, τουλάχιστον εισπρακτικά, το ότι πέρυσι πουλήθηκε η συμμετοχή της εισηγμένης με 50,9% στην Πληροφορική Ελλάδος έναντι 356,3 χιλ. Ευρώ, αυξάνοντας τη ρευστότητα. Ακόμη αξίζει να αναφερθεί πως η διοίκηση της εισηγμένης είχε αφήσει ανοιχτό -την ημέρα της περυσινής ετήσιας τακτικής γενικής συνέλευσης των μετόχων της- το ενδεχόμενο μιας επιπρόσθετης χρηματικής διανομής υπό τη μορφή προμερίσματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, το θέμα αυτό εξακολουθεί να εξετάζεται, με την απόφαση να εξαρτάται από πιθανές εξελίξεις το Μάρτιο.

Η μετοχή, τηρεί μάλλον ... στάση αναμονής κι αυτό γιατί κάνει κατά κανόνα, το τελευταίο τρίμηνο πράξεις με λίγα κομμάτια [0-1500]. Τα bit μεταξύ αγοραστών πωλητών είναι συνήθως γύρω στα 10 λεπτά [4%]! Όμως φαίνεται πως η μετοχή ''χρωστά'' μια καλή αντίδραση.

   Α ρ ι θ μ ο ι:

Τιμή 7.3.25 2,20

αποδ. μήνα -5%

απόδ. 3/μήνου +6%

απόδοση 6/μήνου -14%

απόδοση έτους -35%

Μέγιστη τιμή: 3,160

Ελάχιστη τιμή: 1,99

Ενοπ. ίδια κεφάλαια Η2 2024: 17,967 εκατομ. [από 17,720 ένα χρόνο πριν]

P/BV 0,54! [φτηνή]

Ενοπ. Καθαρά κέρδη εξαμ 247,700 [από 801,000]

Η εταιρία καθ. Κέρδη εξαμ 488,000 [από 620,000]

P/E εταιρ. 19,9 [εξαμ 24] το ετήσιο αναμένεται τουλάχιστον στο μισό.

Μακροχ. Δανεισμός και μισθώσεις : 9,084,000 από 9,670,000 [βραχυχρ. κάτω του εκατομ.]

Κεφαλαιοποίηση: 9,723,000

Ταμειακά Διαθέσιμα 8,7 εκατομ από 9,1 εκατομ.

Ξένα προς ίδια: 0,76! [μαζί με άλλες υποχρεώσεις] Αστεία μόχλευση!

Αριθμός μετοχών: 4,420,000

Συμπέρασμα μετοχή ''διαμάντι'' με μοναδικό πρόβλημα αυτό με τις συμβάσεις των κρατικών νοσοκομέιων

Έγραφα 7.3.2025 oakHellas.blogspot

Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.

1. Αντιδραστήρια ειδικά σχεδιασμένα για χρήση με συγκεκριμένα αναλυτικά συστήματα : Beckman Coulter σειράς AU, Siemens ADVIA, Abbott ARCHITECT , Medilyzer, Nihon Kohden, Urit

Ειλείθυια [Η θεότητα του τοκετού] από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

 

Ειλείθυια

[Η θεότητα του τοκετού]

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

Η γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του Δια,
μπρος στα μάτια της Ειλειθυίας

   Η Ειλείθυια ή Ειλειθυία, που συναντάται και με τα ονόματα, Ελεύθεια, Ελενθώ και Ελειθώ, ήταν δευτερεύουσα θεότητα της Ελληνικής Μυθολογίας. Ήταν η θεά της γέννησης και των πόνων του τοκετού. Βοηθούσε τις γυναίκες να γεν-ήσουν και ν' αντέχουν τις ωδίνες της γέννας. Πριν και μετά την γέννα, οι γυναίκες της πρόσφεραν διάφορα αφιερώματα.   Επειδή όμως πολλές γυναίκες πέθαιναν κατά τη διάρκεια του τοκετού, θεωρήθηκε και ως η θεά που προκαλεί θάνατο στις γυναίκες την ώρα του τοκετού. Τη λάτρευαν, επίσης, και ως θεά που φροντίζει τα νεογέννητα.

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: Η ονομασία Ειλείθυια, φαίνεται να παράγεται από τα αρχαία ρήματα "ειλέω" (=στενοχωρώ, πιέζω) και του "θύω" (που με τη δευτερεύουσα σημασία σημαίνει σπεύδω, στενάζω, τρελαίνομαι). Κατά την αρχαία παράδοση το όνομα αυτό οφείλεται σε ικετευτική κραυγή των επιτόκων: «Ελθέ!», «Ελθέ!» με την οποία και καλούσαν τη θεά σε βοήθεια. Σε πολλούς θυμίζει και τη ρηματική μετοχή {ε}ληληθυία, αυτή, δηλαδή, που έχει έλθει.

ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Οι μύθοι σχετικά με τη θεότητα αυτήν ποικίλλουν και συχνά αντιφάσκουν. Ο Όμηρος πρώτος την αναφέρει ως "έφορο" του τοκετού, και της απελευθέρωσης της εγκύου, προστάτιδα θεά των επιτόκων. Θεωρείτο κόρη του Δία και της Ήρας. Φέρεται ως βοηθός και υπηρέτρια της Ήρας, πράγμα όμως που δεν την εμποδίζει να απελευθερώσει τη Λητώ, παρά τη ρητή απαγόρευση της Ήρας, για να γεννηθούν ο Απόλλων και η Άρτεμη. Το ίδιο θα συμβεί αργότερα με τη γέννηση του Ηρακλή από την Αλκμήνη. Πριν την ομηρική εποχή, όμως, αναφέρεται ο πληθυντικός "Ειλείθυιαι”, ως θυγατέρες του Δία και της Ήρας, οι οποίες και χαρακτηρίζονται "μογοστόκοι", δηλαδή αυτές που επιφέρουν τους πόνους. Σημειώνεται ότι οι ωδίνες τοκετού, συγκρίνονταν με αόρατα λεπτά βέλη που έριχναν οι "Ειλείθυιες" και που διαπερνούσαν το σώμα της επιτόκου προκειμένου έτσι να εξευμενιστεί! Χαρακτηριστικός είναι και ο μύθος για την Λητώ, που επί 9 ημέρες ανέμενε, την εμποδιζόμενη από την Ήρα, Ειλείθυια¹.

ΜΕΤΑΟΜΗΡΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: Ο Ησίοδος θεωρεί την Ειλειθυία αρωγό θεά του τοκετού, ενώ ο Ωλήν² την θεωρεί προστάτη του έρωτα. Ο ίδιος ποιητής την αποκαλεί "Εύλινον" (=καλώς κλώθουσα) και όπως σημειώνει ο Παυσανίας³, ίσως την συγχέει με την Μοίρα της ζωής θεωρώντας την όμως αρχαιότερη ακόμη και του Κρόνου.

ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ: Στη Τεγέα η θεά ονομαζόταν "Αυγή εν γόνασι" γιατί ταυτιζόταν με την Αυγή, που γονατιστή γέννησε τον Τήλεφο. Όμως, σε αρχαία νομίσματα του Αιγίου, η Ειλείθυια εικονίζεται όρθια με το αριστερό μπράτσο υψωμένο και το χέρι ανοικτό ως σημείο έκπληξης, ενώ στο δεξί φέρει πυρσό, σύμβολο της ζωής. Κατά τη δωρική παράδοση η λατρεία της θεάς μεταδόθηκε από την Κρήτη στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η θεά των τοκετών λατρευόταν πάρα πολύ στην Κρήτη ως σύμβολο μητρότητας και γονιμότητας. Τα ιερά της βρίσκονταν κυρίως σε σπήλαια γεγονός που φανερώνει την αρχέγονη λατρεία της θεότητας. Τα Ελευσίνια Μυστήρια, που σχετίζονται με τον κύκλο της βλάστησης, υποστηρίζεται από ορισμένους ότι μεταφέρθηκαν από την Κρήτη στην Αττική, ενώ είναι εμφανέστατη η ετυμολογική συγγένεια του ονόματος της θεάς και των μυστηρίων που σχετίζονται με τον ερχομό (ελεύθω - έλευσις - Ειλείθυια - Ελευσίνα), με τη γέννηση.

  ΛΑΤΡΕΙΑ: Η θεά είχε πολλά ιερά στην Κρήτη, ενώ η λατρεία της που ήταν διαδεδομένη όσο οπουδήποτε αλλού, διατηρήθηκε μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια και την παλαιοχριστιανική εποχή, σύμφωνα με τα ανασκαφικά ευρήματα σε λατρευτικά σπήλαια. Στη Μεγαλόνησο, τα ονομαστότερα λατρευτικά ιερά σπήλαια της θεάς ήταν στην Αμνισό, στην Ολούντα, στο Δικτυνναίο άντρο και στην Ίνατο. Όμως, η κύρια έδρα της θεάς ήταν στην αρχαία Λατώ. Φαίνεται πάντως πως υπήρχε μεγάλη σχέση της λατρείας της θεάς Ειλείθυιας με την Λητώ, πράγμα που φανερώνει τη μεγάλη διάδοση του μύθου της γέννησης του Απόλλωνα και της Άρτεμης. Το πιθανότερο πάντως είναι ότι η θεά “κατάγεται” από τη μινωική μυθολογία και "πέρασε" στο δωδεκάθεο κάτι που συνέβη και με άλλες προελληνικές θεότητες. Οι Ρωμαίοι ενέταξαν στο δικό τους πάνθεο και τη θεότητα αυτή, αποκαλώντας "Λυκινία", ενώ συχνά διατηρούσαν το ελληνικό της όνομα.

Από τα ευρήματα στην Ιθώμη

ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΘΩΜΗ: Στην Ιθώμη της Μεσσηνίας οι έγκυες γυναίκες λάτρευαν τη θεότητα με το όνομα Ελεύθια. Τώρα, αιώνες μετά, έχουν βρεθεί πλήθος εκπληκτικά ευρήματα μιας λατρείας η οποία ήλθε στην Πελοπόννησο πριν από την εποχή του Χαλκού. Μεγάλα ειδώλια με φουσκωμένη κοιλιά που κρατούν στα χέρια τους μικρά γουρουνάκια συμπληρώνουν την εικόνα καθώς συμβολίζουν τη γονιμότητα. Στο βουνό της Ιθώμης πάνω από την αρχαία Μεσσήνη ένα ιερό που άρχισε να ανασκάπτεται τα τελευταία χρόνια έφερε στο φως, πλήθος τεκμηρίων που αποδεικνύουν τη λατρεία της θεότητας στην οποία οι άνθρωποι προσέφεραν τα αναθήματά τους μαζί με τις επικλήσεις ή την ευγνωμοσύνη τους. H Ειλείθυια ή Ελεύθια, λατρευόταν εδώ για αιώνες και οι επίτοκοι και οι λεχώνες προσέτρεχαν σε αυτήν ως συμπαραστάτρια. Κάτω από το ιερό του προστάτη της Μεσσήνης, του Διός Ιθωμάτα, που βρίσκεται στην κορυφή του βουνού, με όλη την αρχαία πόλη να απλώνεται στα πόδια του, αυτό το ιερό της Ειλειθυίας σκαρφαλωμένο σε μιαν απότομη και δύσβατη πλαγιά αποκαλύπτει τα μυστικά του. Και μαζί με τον «θάλαμο Κουρητών», όπως αναφέρει ο Παυσανίας στα «Μεσσηνιακά» του, ένα λατρευτικό οικοδόμημα που βρίσκεται λίγο ψηλότερα, χωρίς όμως να έχει ακόμη ανασκαφεί, αποτελούν, σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Πέτρο Θέμελη, μια λατρευτική ενότητα συνοδείας προς τον Δία, όπως λατρευόταν στην Ιθώμη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Sir William Smith (1876). Dictionary of Greek and Roman biography and mythology, Boston, C.C. Little, J. Brown.

http://aristomenismessinios.blogspot.gr

konstantinosa.oikonomou@gmail.com 

1. Ομηρικός ύμνος προς Απόλλωνα 117-130.

2. Ο Ωλήν ήταν αρχαίος έλληνας ποιητής γνωστός από από τη Λυκία, ο οποίος έγραψε πολλούς ύμνους με γνωστότερους δύο, τον ύμνο στην Ειλείθυια και κατά τον Ηρόδοτος έναν ύμνο αφιερωμένο στην Ώπιν και την Άργην.

3. Παυσανίας ΙΧ 27,2.

Βαρδιάνος στα σπόρκα ΗΧΟΒΙΒΛΙΟ-AUDIOBOOK, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη - διαβάζει ο Κων/νος Οικονόμου

 Βαρδιάνος στα σπόρκα ΗΧΟΒΙΒΛΙΟ-AUDIOBOOK, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

διαβάζει ο Κων/νος Οικονόμου

Ο Βαρδιάνος στα σπόρκα (1893) είναι ένα εκτεταμένο διήγημα, μάλλον, παρά μικρή νουβέλα, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Στο έργο ο Σκιαθίτης, μέγας ηθογράφος, διηγείται την ιστορία της γρια-Σκεύως, η οποία μεταμφιέζεται σε άντρα και γίνεται βαρδιάνος (φύλακας) στα σπόρκα (μολυσμένα, επιχό-λερα καράβια υπό καθεστώς καραντίνας), προκειμένου να σώσει το γιο της.

Ιστορικός πυρήνας του διηγήματος είναι η χολέρα που έπληξε ολόκληρη την Ευρώπη το 1865 και τα αυστηρά μέτρα προφύλαξης που έλαβε τότε η ελληνική κυβέρνηση. Το διήγημα ωστόσο δεν αναδίδει οσμή θανάτου, όπως εύστοχα είχε επισημάνει και η "Ακρόπολις" (13.8.1893) που το φιλοξένησε σε συνέχειες, στο σχετικό εισαγωγικό σημείωμά της: «Πρόκειται περί χολερικών αναμνήσεων. Αλλά μακράν πας φόβος. Εις τον "Βαρδιάνον" δεν εκτυλίσσονται στυγναί και απαίσιαι εικόνες τόπων ερημουμένων υπό της χολέρας. Δεν προβάλλει εις την ιστορίαν αυτήν η απελπισία και το πένθος της χολέρας. Ο "Βαρδιάνος" δεν είναι συρραφή απελπιστικών εικόνων· είναι διήγημα έχον μεν βάσιν χολερικάς αναμνήσεις, αλλ' εξεικονιζομένας υπό του τερπνού και ευθύμου καλάμου του συγγραφέως. Η φιλοσοφία του κ. Παπαδιαμάντη είναι εύθυμος, και αν που εις τον "Βαρδιάνον" εκτίθεται καμία εικών λυπηρά, [όπως ο θάνατος της νεαρής μάνας με τα μικρά της, θα προσθέταμε εμείς], έπεται όμως αμέσως άλλη ευχάριστος, απολαυστική, γελαστή [όπως επί παραδείγματι η διασκεδαστική περιγραφή των κωμικών φωνών του κυρίου Βουνδ, του Γερμανού ιατρού] .

Εν τω όλω του το νέον διήγημα θα κατακτήση, είμεθα βέβαιοι, τους αναγνώστας του, και καθ' ας ημέρας δεν λείπει ο λόγος περί χολέρας, ο "Βαρδιάνος" θα αποτελέση εύθυμον αντίρροπον κατά του φόβου και της λύπης ην γεννά η ανάγνωσις των περί των προόδων της φοβεράς νόσου ειδήσεων», ολοκληρώνει η εφημερίδα του Γαβριηλίδη.

Καλή ακρόαση

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ AUDIOBOOK EΔΩ:

Προστάτης των Αγράφων! O Άγιος Μιχαήλ ο Μαυρούδης (21/3/1544) Κων/νος Οικονόμου

 

O Άγιος Μιχαήλ ο Μαυρούδης (21/3/1544) Ο προστάτης των Αγράφων!

Κων/νος Οικονόμου

   Ο Μιχαήλ γεννήθηκε στην Γρανίτσα των Αγράφων. Τέκνο ευσεβών και φιλανθρώπων γονέων, του Δημητρίου και της Σωτήρας, ανατράφηκε με τα ιδεώδη της Ορθοδοξίας. Όταν πέθανε ο πατέρας του, νυμφεύθηκε και ήλθε στη Θεσσαλονίκη, όταν ήταν μητροπολίτης ο Θεοφάνης, όπου εργάστηκε ως αρτοπώλης. Ο Μιχαήλ συνέχισε την ενάρετη ζωή του, με ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Λέγεται ότι προσέφερε σχεδόν όλα του τα κέρδη στους ενδεείς αδελφούς του. Η εποχή στην οποία έζησε διακρίθηκε από την παρουσία στην πόλη σημαντικών προσωπικοτήτων της Εκκλησίας. Ο Μιχαήλ διακατέχονταν από θείο ζήλο. Ζούσε μέσα του ο Χριστός. Κάποια μέρα όταν ήρθε στο αρτοπωλείο ένας μικρός μουσουλμάνος ο Μιχαήλ προσπάθησε να τον κατηχήσει αλλά μάταια γιατί εκείνος κατέφυγε στους ομοθρήσκους του και ζήτησε να διαφωτιστεί από έναν διερχόμενο ιεροδιδάσκαλο του Ισλάμ. Τότε, μετά την καταγγελία κατά του Μιχαήλ, ο ζηλωτής αρτοπώλης οδηγήθηκε από τους συγκεντρωθέντες Αγαρηνούς στον κριτή, τον οποίο μάλιστα, αφού αποστόμωσε, προσπάθησε και να κατηχήσει, τόσο τον ίδιο, όσο και τους παρισταμένους, παρουσιάζοντας μεγάλη θεολογική δεινότητα. Όλα αυτά φρένιασαν τους Οθωμανούς, ενώ ο κριτής τον απείλησε με θάνατο στην πυρά. Τότε ο Μιχαήλ προσφέρθηκε να δώσει ο ίδιος τα χρήματα της αξίας των ξύλων για την πυρά και μάλιστα έφτυσε τόσο τον κριτή, όσο και το πρακτικό της ομολογίας του. Σύντομα οδηγήθηκε στη φυλακή, ίσως στο Επταπύργιο ή στον Λευκό Πύργο. Στην φυλακή βρήκε συμπαραστάτες πολλούς από τους χριστιανούς συμπολίτες του, οι οποίοι τον επισκέπτονταν και προσπαθούσαν να τον ενισχύσουν. Μετά από πολλά βασανιστήρια εντός της φυλακής, οδηγήθηκε και πάλι στον κριτή, ο οποίος προσπάθησε να τον μεταπείσει με υποσχέσεις και απειλές. Εκείνος, κατά τον Συναξαριστή απάντησε: “Μη χάνεις καιρόν αλλά παράδοσόν με εις τον Θεόν μίαν ώραν πρότερον ότι θέλω και αγαπώ να γίνω θυσία του Κυρίυ μου, να ψηθώ ως άρτος ηδύς, να βαλθώ εις την Τράπεζαν της Αγίας Τριάδος και να προσφερθώ ως ευώδες θυμίαμα εις αυτόν”. Τελικά οδηγήθηκε στην πυρά, στο προαύλιο του Ιερού Ναού της Υπαπαντής του Κυρίου, παρουσία μεγάλου πλήθους χριστιανών, αλλά και Αγαρηνών.

 Ήταν η 21η Μαρτίου του 1544¹. Η μνήμη του τιμάται και την Πέμπτη της Διακαινισίμου, γιατί το μαρτύριό του έγινε μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (μετά την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως). Οι Θεσσαλονικείς, προς τιμήν του, κατασκεύασαν στο σημείο του μαρτυρίου μικρό παρεκκλήσιο, στο οποίο τοποθέτησαν μαρμάρινη στήλη. Βρίσκεται στην συμβολή των οδών Εγνατίας και Αγαπηνού, στο βορειοανατολικό άκρο του Ι. Ν. Υπαπαντής του Κυρίου. Το αρτοπωλείο, που εργαζόταν ο Μιχαήλ, βρισκόταν στην ακριβώς απέναντι γωνία της οδού Αγαπηνού².

Όλος ένθεος, ωράθης και θεόληπτος, εστώς προ βήματος, τυραννικού Μιχαήλ, και γλώσση εκραύγαζες, εν θεορρήμονι: Μόνος Κύριος, Χριστός εστιν ώ άνομοι, και Θεός πάντων των όντων.

Μεγαλυνάριο

“Χαίροις ο Γρανίτσης θείος βλαστός, ο Χριστόν δοξάσας,

δι’ αθλήσεως θαυμαστής·

χαίροις ο Κυρίω, προσενεχθείς ως θύμα,

ώ Μιχαήλ ενέγκας, πυρός την έκκαυσιν.”

1. Έχει καταγραφεί στο Μ. Ευχολόγιο, ως ημέρα μαρτυρίου του, και η 10^η του αυτού μηνός του έτους 1544. Αναφέρεται επίσης και ως έτος το 1547. Πιθανός καταγραφέας του βίου του υπήρξε ο ίδιος ο μητροπολίτης Θεοφάνης, ο οποίος μάλιστα, πιθανόν, συνομίλησε με τον ίδιο τον μάρτυρα. Κατεγράφη, επίσης, ότι ο ίδιος ο Μιχαήλ είπε στην απολογία του ότι ‘’κατάγεται εκ Φαναρίου’’. Βλ. Μέγας Συναξαριστής, ήτοι Χαλκηδών του νοητού Παραδείσου, δαπάνη Κωνσταντίνου Δουκάκη, τύποις Α. Καλαράκη-Ν. Τριανταφύλλου, Αθήναι 1891, σελ. 167.

2. Το μαρτύριο του Αγίου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται και στον υπ' άριθ' 727 Κώδικα του XVIII αιώνα στη Μονή Ξενοφώντος Άγιου Όρους, και στον υπ' αριθ. 2142(129) Κώδικα του XVIII αιώνα της Μονής Εσφιγμένου.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Μύρων [20 Μαρτίου 1793] που κατηγορήθηκε δολίως ως παιδεραστής! + ΒΙΝΤΕΟ Κων/νος Οικονόμου

Κατηγορήθηκε δόλια ως παιδεραστής! Ο Άγιος Νεομάρτυς Μύρων [20 Μαρτίου 1793] + ΒΙΝΤΕΟ

Κων/νος Οικονόμου

ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Ο Άγιος καταγόταν από το Μεγάλο Κάστρο της Κρήτης [έτσι ονομαζόταν τότε το Ηράκλειο] και είχε ευσεβείς και ευγενείς γονείς. Γνωρίζουμε ότι ο πατέρας του ονομαζόταν Δημήτριος και ήταν πολύ δίκαιος άνθρωπος. Από μικρό παιδί ο Μύρων είχε συμπεριφορά και χαρακτήρα ώριμου άνδρα. Αν και ήταν μικρός στην ηλικία είχε φρόνηση γεροντική, τέτοια δηλαδή που θα ταίριαζε σε κάποιον έμπειρο απ΄τη ζωή γέροντα. Αγαπούσε από φυσικού του την παρθενία και την σωφροσύνη. Ήταν δε όμορφος εξωτερικά όπως ήταν και εσωτερικά. Καθημερινό του μέλημα ήταν η βιοπάλη στο κατάστημά του. Είχε μάθει την τέχνη του ράφτη την οποία εργαζόταν με πολλή σεμνότητα και συνέπεια στο εργαστήριό του.

Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ: Οι γείτονές του Τούρκοι επιδίωκαν συχνά την συναναστροφή τους με τον μάρτυρα αλλά εκείνος καθόταν στο εργαστήριό του σοβαρός και ήσυχος χωρίς να αποδέχεται την παρέα τους ή να συμμετέχει στις συζητήσεις τους. Επειδή λοιπόν τον φθονούσαν και δεν υπέφεραν την τόση του σεμνότητα, ήθελαν να τον εξισλαμίσουν. Και τι καταχθόνιο μηχανεύτηκαν! Βρήκαν ένα τουρκόπουλο και το έπεισαν να πει πως το ... βίασε ο Μύρων. Σύμφωνα με άλλο συναξάρι του αγίου η συκοφαντία αφορούσε σε μια ανήλικη Τουρκοπούλα που δήθεν αποπλάνησε ο Μύρων. Με τη συκοφαντία αυτή τον άρπαξαν με μεγάλη μανία και τον πήγαν στον δικαστή.

ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗ: Ο καδής [δικαστής] τον ρώτησε εάν είναι αληθινή η κατηγορία. Ο Άγιος αποκρίθηκε ότι αδίκως και ψευδώς τον κατηγορούν, κι ότι τέτοιο πράγμα δεν έκανε ποτέ αλλά ούτε καν είχε ιδέα γι’ αυτό. Οι κατήγοροί του όμως φώναζαν ότι είναι αλήθεια και ότι πρέπει ή να γίνει τούρκος ή να θανατωθεί. Ο Άγιος με θάρρος τους απάντησε ότι δεν θα αρνείτο επ' ουδενί λόγο την πίστη του και το όνομα του Χριστού. Πρόσθεσε μάλιστα πως ήταν έτοιμος να υπομείνει όσα βασανιστήρια θα του έκαναν για την αγάπη Του, τονίζοντάς τους: “Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θέλω να πεθάνω”. Μόλις το άκουσε ο δικαστής διέταξε να τον δείρουν και να τον κλείσουν στη φυλακή, μέχρι την δεύτερη εξέταση. Λίγες μέρες αργότερα τον οδήγησαν πάλι στο δικαστήριο. Ο δικαστής προσπάθησε να τον κάνει να αρνηθεί το Χριστό, τάζοντάς του πολλά χρήματα, δώρα και τιμές, αλλά και απειλώντας τον με βασανιστήρια και τελικά με ατιμωτικό θάνατο, αν παρήκουε. Άλλοι από τους παρισταμένους του έλεγαν: “Λυπήσου τα νιάτα σου και την ομορφιά σου, έλα στην πίστη μας και θα περάσεις ζωή ένδοξη και ευτυχισμένη”. Ο γενναίος αθλητής του Χριστού όμως έμενε ακλόνητος φωνάζοντας: “εγώ την πίστη μου δεν την αλλάζω, Χριστιανός θέλω να πεθάνω”.

   ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Ύστερα απ' όλα αυτά ο δικαστής εξέδωσε καταδικαστική απόφαση. Το τέλος του Μύρωνα θα ήταν θάνατος δι’ απαγχονισμού. Τον πήραν και τον πήγαν στον τόπο της εκτέλεσης, λίγο έξω από το κάστρο. Όσους Χριστιανούς συναντούσε τους χαιρετούσε λέγοντας: “Συγχωρέστε με, αδελφοί, και ο Θεός να σας συγχωρήσει”. Ακολουθούσε μαζί με πολλούς Χριστιανούς και ο πατέρας του κλαίγοντας για τον θάνατο του γιού του. Όταν έφθασαν στον καθιερωμένο τόπο του “νέου Γολγοθά των Μαρτύρων”, ζήτησε την άδεια από τους δημίους και, πλησιάζοντας τον πατέρα του, έπεσε στα πόδια και του φίλησε τα χέρια, ζητώντας την ευχή του λέγοντάς του να μη λυπάται, γιατί άδικα καταδικάστηκε. Μετά είπε στους δημίους να προχωρήσουν στο έργο τους. Και εκείνοι πέρασαν το σκοινί στο λαιμό του και τον κρέμασαν.

ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ: Έτσι έλαβε ο μακάριος Μύρων το στεφάνι του μαρτυρίου. Το ίδιο βράδυ οι Τούρκοι που φύλαγαν το μαρτυρικό λείψανο είδαν ουράνιο φως να κατεβαίνει από ψηλά και να σκεπάζει τον Άγιο, επιβεβαιώνοντας την απερίγραπτη δόξα και την παντοτινή λαμπρότητα που τον περιμένει, όπως τον κάθε μάρτυρα και κάθε πιστό Χριστιανό στη Βασιλεία του Θεού.
Κι αυτό το θαύμα το διέδωσαν σε πολλούς. Το άκουσαν και οι Χριστιανοί και δόξασαν τον Θεό, Αυτόν που δοξάζει τους Αγίους Του. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρα Μύρωνος στις 20 Μαρτίου, ημέρα του μαρτυρίου του, όπως προαναφέραμε.

“Mύρον νοητόν ωράθης εξ αγχόνης,
Mύρων αθλητά δόξα Kρήτης και κλέος”

Ἀπολυτίκιον [ήχος πλ. Α΄ ]: “Ηρακλείου το άνθος το ευωδέστατον, ως ευσεβείας σε μύρον ύμνοις γεραίρομεν, νεομάρτυς του Χριστού Μύρων μακάριε. Συ γαρ νεότητος ακμήν υπερείδες ανδρικώς και ήθλησας στεροψ’υχως. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών”.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:http://www.haniotika-nea.gr/o-agios-neomartis-miron-o-kris/#ixzz435cteXHf

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: 

 

O Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος (17/3) + 3 VΙDΕΟS με έργα του Αγίου από τον Κων/νο Οικονόμου

 

O Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος (17/3) + 3 VΙDΕΟS με έργα του Αγίου

από τον Κων/νο Οικονόμου

  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) Επί- σκοπος Αχρίδος, της Σερβικής Εκκλησίας, γεννήθηκε το 1880 στην Σερβία. Έλαβε ευρεία μόρφωση και επέδειξε σπουδαίο συγγραφικό έργο. Οι υψηλές θεολογικές και φιλοσοφικές μελέτες του τον έκαναν σύντομα οικουμενικά γνωστό. Αξιοσημείωτο είναι ότι έλαβε πέντε διδακτορικούς τίτλους σε διάφορα Πανεπιστήμια του κόσμου. Επίσκοπος εκλέχθηκε μόλις στα 39 του χρόνια. Ποίμανε με ιδιαίτερη αγάπη και σοφία την επισκοπή του, όμως, η ποιμαντική του διακονία αγκάλιασε όλον τον κόσμο με τα διάφορα “ταξίδια” των εξοριών του, τη διδασκαλική του δραστηριότητα σε πανεπιστημιακές σχολές αλλά και μέσω του πλήθους των επιστολών και των βιβλίων του. Τα γραπτά του εμφορούνται από βαθύτατο Πατερικό πνεύμα και αποπνέουν πάντοτε μια απλοϊκή γλυκύτητα, συνδυασμένη με βαθιά σοφία και υψηλή θεολογία. Ο λόγος του συχνά εμπεριέχει υψηλά θεολογικά νοήματα που παρουσιάζονται με τη μορφή παραβολών ή εικόνων από τη φύση, το εργαστήρι δηλαδή του Θεού. "Ο Νικόλαος Αχρίδος ήταν ο μέγας άγιος Χρυσόστομος των ημερών μας. Έγινε διδάσκαλος μέγας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κήρυξ της ορθοδόξου πίστεως, ποιμήν σοφός, πνευματικός οδηγός των Σέρβων, στύλος της πατρίδος του, Απόστολος της Ορθοδοξίας σε κράτη μακρινά." (Ιωάννης Μαξίμοβιτς). Ο Άγιος πίστευε πως σήμερα η Ευρώπη αποποιήθηκε την πίστη στο Χριστό εξαιτίας της προσήλωσης στον υλικό πολιτισμό. “Μόνο οι Ευρωπαίοι δεν είναι περήφανοι για το Χριστό, για το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι υπερήφανοι για τα επικίνδυνα μηχανήματά τους, για τα δικά τους ευτελή προϊόντα των εργοστασίων. Το αποτέλεσμα αυτού του ευρωπαϊκού εγωκεντρισμού και του φορτικού πολιτισμού της Ευρώπης, είναι η αιτία να αποστραφούν όλοι οι μη χριστιανικοί λαοί το Χριστό και το χριστιανισμό. Μισώντας αυτό που είναι μικρό, αποστράφηκαν και αυτό που είναι μεγάλο.¹” Εκοιμήθη προσευχόμενος στις 17 Μαρτίου 1956 στην Ι.Μ. Αγ. Τύχωνος στις ΗΠΑ. Το ιερό του σκήνωμα επέστρεψε στην Σερβία, με την κατάρευση του κομουνισμού και του καθεστώτος Τίτο (3/5/1991). Ως πνευματικό μνημόσυνο της ημέρας κοιμήσεως του μεγάλου αυτού συγχρόνου Αγίου παραθέτουμε αποσπάσματα από μια προσευχή του Αγίου:

   ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ, ΚΥΡΙΕ: “Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε! Ακόμη και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι. Οι εχθροί με έχουν οδηγήσει στην αγκάλη Σου περισσότερο, από ό,τι οι φίλοι μου. Οι φίλοι με έχουν προσδέσει στην γη, ενώ οι εχθροί με έχουν λύσει από την γη και έχουν συντρίψει όλες τις φιλοδοξίες μου στον κόσμο. (…) καταδιωγμένος από τους εχθρούς, έχω εύρει το ασφαλέστερο καταφύγιο, προφυλασσόμενος υπό το σκήνωμά Σου, όπου ούτε φίλοι ούτε εχθροί μπορούν να απωλέσουν την ψυχή μου. Ευλόγησε τους εχθρούς μου, ω Κύριε! (…) Αυτοί μάλλον, παρά εγώ, έχουν ομολογήσει τις αμαρτίες μου ενώπιον του κόσμου. Αυτοί με έχουν μαστιγώσει, όταν δίσταζα να μαστιγωθώ. Με έχουν βασανίσει, όταν προσπαθούσα να αποφύγω τα βάσανα. Αυτοί με έχουν επιπλήξει, όποτε είχα κολακεύσει τον εαυτό μου. Αυτοί με έχουν κτυπήσει, όταν παραφούσκωνα με αλαζονεία. (…) Κάθε φορά που είχα κάνει τον εαυτό μου σοφό, αυτοί με αποκάλεσαν ανόητο. Κάθε φορά που είχα κάνει τον εαυτό μου δυνατό, αυτοί με περιγέλασαν σαν να ήμουν νάνος. Κάθε φορά που θέλησα να καθοδηγήσω άλλους, αυτοί με έσπρωξαν στο περιθώριο. Κάθε φορά που έσπευδα να πλουτίσω, αυτοί με εμπόδισαν με σιδηρά χείρα. Κάθε φορά που είχα σκεφθεί ότι θα κοιμόμουν ειρηνικά, αυτοί με ξύπνησαν από τον ύπνο. Κάθε φορά που προσπάθησα να κτίσω σπίτι για μία μακρά και ήρεμη ζωή, αυτοί το κατεδάφισαν και με έβγαλαν έξω. Στ' αλήθεια, οι εχθροί με έχουν αποσυνδέσει από τον κόσμο και άπλωσαν τα χέρια μου στο κράσπεδο του ιματίου Σου. Ευλόγησε τους εχθρούς μου, ω Κύριε (...) πλήθυνέ τους και κάνε τους ακόμη πιο σκληρούς εναντίον μου! Ώστε η καταφυγή μου σε Σένα να μην έχει επιστροφή^. ώστε κάθε ελπίδα μου στους ανθρώπους να διαλυθεί ως ιστός αράχνης, ώστε απόλυτη γαλήνη να αρχίσει να βασιλεύει στην ψυχή μου^. ώστε η καρδιά μου να γίνει ο τάφος των δύο κακών διδύμων μου αδελφών: της αλαζονείας και του θυμού^. ώστε να μπορέσω να αποθηκεύσω τους θησαυρούς μου εν ουρανοίς^. ώστε να μπορέσω να ελευθερωθώ από την αυταπάτη, η οποία με περιέπλεξε στο θανατηφόρο δίχτυ της απατηλής ζωής. Οι εχθροί με δίδαξαν να μάθω -αυτό που δύσκολα μαθαίνει κανείς- ότι ο άνθρωπος δεν έχει εχθρούς στον κόσμο, εκτός από τον εαυτό του! (...) ευλόγησε, ω Κύριε, και τους φίλους μου και τους εχθρούς μου.”

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΔΩ: 

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ-ΑUDIOBOOK ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ''Αργά βαδίζει ο Χριστός'':

και ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ''ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ'' ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΕΔΩ:

1. “Αφυπνιστικοί λόγοι μέσα από το παράθυρο της φυλακής”.

Ο Νεομάρτυρας Μανουήλ από τα Σφακιά [Χίος 15 Μαρτίου 1792] Κων/νος Οικονόμου

 

Ο Νεομάρτυρας Μανουήλ από τα Σφακιά

[Χίος 15 Μαρτίου 1792]

Κων/νος Οικονόμου

ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ – ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ: Όταν οι Οθωμανοί κατάφεραν να υποτάξουν, έστω προσωρινά, τα Σφακιά, μετά από κάποια επαναστατική κίνηση των Κρητικών, ανάμεσα στους σκλάβους που πήραν από την περιοχή ήταν κι ο μικρός Μανουήλ, τέκνο μιας ευσεβούς χριστιανικής οικογένειας. Βλέποντάς τον έξυπνο και εργατικό, κάποιοι Τουρκοκρητικοί του έκαναν περιτομή εξισλαμίζοντάς τον με τη βία.

ΜΕΤΑΝΟΙΑ -ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ -ΑΤΥΧΗΣ ΓΑΜΟΣ: Αλλά ο ευλογημένος νέος δεν αποδέχθηκε τον εξισλαμισμό του, έκανε τα αδύνατα δυνατά να φύγει από εκεί. Πραγματικά, λίγα έτη αργότερα, κατάφερε να δραπετεύσει και να πάει στη Μύκονο. Εκεί εξομολογήθηκε, έκανε τον κανόνα του, χρίσθηκε με το Άγιο Μύρο και ζούσε ως Χριστιανός συμμετέχοντας στα Ιερά Μυστήρια. Όταν ενηλικιώθηκε, νυμφεύθηκε και απέκτησε σε λίγα χρόνια έξι παιδιά. Κάποια μέρα αντελήφθη ότι η σύζυγός του τον απατούσε. Ως θεοσεβής άνθρωπος, δεν την κακοποίησε ούτε ανέφερε σε κανέναν το γεγονός, αλλά πήρε τα παιδιά του και έφυγε από το σπίτι της, νοικιάζοντας ένα άλλο, όπου ζούσε ειρηνικά με τα παιδιά του. Ο σύγγαμπρος του, κατ΄άλλους ο αδελφός της συζύγου του, άνθρωπος κακός, τον φοβέριζε συνέχεια πως θα του κάνει κακό, επειδή “περιφρόνησε” την κουνιάδα [ή αδελφή] του.

Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ: Κάποια μέρα, κατέβαινε ο Μανουήλ από την Σάμο στη Μύκονο, μ’ ένα πλοίο φορτωμένο ξυλεία. Συμπτωματικά, συναντά πλέοντας ένα καράβι του καπουδάν πασά που περιπολούσε στο Αιγαίο ελέγχοντας τα διερχόμενα πλοία - άλλωστε βρισκόμασταν στην εποχή μετά τα Ορλωφικά και τις πρώτες επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων. Διατάχθηκε λοιπόν να πλησιάσουν το πλοίο του για έλεγχο. Μέσα στο καράβι βρισκόταν και ο σύγγαμπρός του [ή κουνιάδος του], ως υπηρέτης του αγά του πλοίου. Αυτός, μόλις είδε τον Μανουήλ από μακριά, έτρεξε αμέσως και είπε στον αγά ότι ο άνθρωπος αυτός που έρχεται τώρα με το φορτωμένο καΐκι, ήταν κάποτε Τούρκος και τώρα ζει ως Χριστιανός. Αμέσως ο πασάς διέταξε να τον ανεβάσουν στο πλοίο.

ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ: Όταν εμφανίστηκε ο άγιος μπροστά του, τον ρώτησε ο αγάς για την πίστη του και ο άγιος του απάντησε: “Χριστιανός είμαι από την γέννησή μου”. “Κάποτε ήσουν Χριστιανός”, του λέει τότε ο αγάς, “μα ύστερα έγινες τούρκος με την θέλησή σου. Γι’ αυτό πρέπει πάλι να γυρίσεις ξανά στην πίστη μας, διότι, αν δεν δεχθείς, θα σε βασανίσω άσπλαχνα μέχρι να ξεψυχήσεις.” Ο άγιος Μάρτυς του Θεού, χωρίς να δειλιάσει διόλου του απάντησε: “Χριστιανός γεννήθηκα, Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θέλω ν’ αποθάνω”. Μόλις τ’ άκουσε αυτά ο αγάς τον παρέδωσε να τον βασανίσουν. Για πολλές μέρες, μέχρι να φτάσουν στη Χίο, τον βασάνιζαν με μεγάλη σκληρότητα. Στη Χίο βρισκόταν ο ναύαρχος με τον τουρκικό στόλο.

ΣΤΗ ΧΙΟ: Σαν έφτασαν στη Χίο, ο άγιος παρακάλεσε ένα Υδραίο που υπηρετούσε στο πλοίο να βγει έξω και να του φέρει ένα πνευματικό να εξομολογηθεί. Όμως κανένας πνευματικός δεν τόλμησε να πάει για τον φόβο των Τούρκων. Μόνο κάποιος κρυφά είπε στον Υδραίο να μεταφέρει στον άγιο κάποια λιγοστά πνευματικά ενθαρρυντικά λόγια, τα οποία και του μετέφερε, και εμψυχώθηκε ο μάρτυς. “Κι εγώ αυτόν τον σκοπό έχω”, είπε ο μάρτυς μόλις τ’ άκουσε , “τι να πεθάνω σήμερα τι αύριο. Ο κόσμος είναι προσωρινός. Παρά να πεθάνω αύριο κολασμένος καλύτερα σήμερα για την πίστη μου και να σώσω την ψυχή μου”. Ο αγάς τον παρέδωσε στον ναύαρχο εξηγώντας του την υπόθεση. Μόλις παρουσιάστηκε μπροστά στον ναύαρχο τον ρώτησε εκείνος αμέσως τι είναι και ο άγιος απάντησε Χριστιανός. Τότε διέταξε να τον γυμνώσουν και, καθώς είδε με τα μάτια του την περιτομή, του είπε: “πώς λοιπόν λες ότι είσαι Χριστιανός;” Ο μάρτυρας τότε του αποκρίθηκε: “Από τη γέννησή μου Χριστιανός είμαι, όμως σκλαβώθηκα πολύ μικρός και με τούρκεψαν με τη βία, τώρα όμως θέλω να είμαι Χριστιανός πάλι”. Ο ναύαρχος διέταξε να τον αποκεφαλίσουν αμέσως. Ο άγιος τότε σηκώνοντας τα χέρια του και τα μάτια του στον ουρανό είπε μεγαλόφωνα: “δόξα σοι ο Θεός”.

  ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Τον πήραν τότε οι άνθρωποι του πασά και τον οδήγησαν λίγο πιο πέρα, στην Παλιά Βρύση, όπου ο άγιος γονάτισε μόνος του και έσκυψε την κεφαλή του περιμένοντας με έκδηλη χαρά τον θάνατο. Ο δήμιος όμως, μόλις σήκωσε το σπαθί, δείλιασε, το πέταξε κάτω κι έφυγε. Έγινε τότε αναταραχή και φασαρία μεταξύ των Τούρκων. Ο άγιος έμενε εκεί, γονατιστός, σκυμμένος και προσευχόμενος. Ένας από τους ναύτες του πασά, πήρε την ... πρωτοβουλία κι άρπαξε το σπαθί αρχίζοντας να τον χτυπά συνεχώς, μη μπορώντας ωστόσο να τον αποκεφαλίσει. Τον έριξε κάτω τότε εξαγριωμένος και τον κατέσφαξε στο γόνατο, σαν το πρόβατο. Ήταν η 15η Μαρτίου, ημέρα Δευτέρα και ώρα 4.00 μ.μ.

ΤΟ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ: Όταν ο πασάς έμαθε τη μεγάλη χαρά των Χριστιανών για την τελείωση του μάρτυρος και ότι συγκεντρώνουν χρήματα για να εξαγοράσουν το λείψανο, διέταξε να το εξαφανίσουν. Σήκωσαν το τίμιο λείψανο και την αγία κάρα του μάρτυρος και αφού τους έδεσαν μεγάλες πέτρες τα βύθισαν στη θάλασσα με φωνές και αλαλαγμούς άγριας χαράς. Χειρόγραφο μαρτύριο του Αγίου, βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Μονής Ξενοφώντος του Αγίου Όρους.

Πρόβατον ώσπερ σφαγιασθείς παμμάκαρ,
Mάνδρα προσήχθης ω Mανουήλ τη άνω.