Ο Άγιος π. Νικόλαος Πλανάς 2.3. +ΒΙΝΤΕΟ Κων/νος Οικονόμου

 

Ο Άγιος π. Νικόλαος Πλανάς 2.3. +ΒΙΝΤΕΟ

Κων/νος Οικονόμου

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΞΙΩΤΗΣ: Ο Νικόλαος γεννήθηκε στη Νάξο το έτος 1851. Οι γονείς του, Καπετάν Γιάννης και Αυγουστίνα ήταν άνθρωποι ευσεβείς και καλοκάγαθοι, ενώ ήταν σχετικά εύποροι. Κατείχαν ένα εμπορικό καΐκι, που πήγαινε από τη Νάξο στην Σμύρνη, τη Κωνσταντινούπολη, ακόμα και στην Αλεξάνδρεια. Μέσα σε κάποιο από τα κτήματα τους είχαν και ένα μικρό παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς από τη βρεφική ηλικία ήταν αγιασμένος. Τις περισσότερες φορές ως παιδί ήταν στον Ιερό αυτό Ναό και περνούσε πολλές ώρες εκεί ψάλλοντας όσα ήξερε και φορώντας πολλές φορές κάποιο σεντόνι, μιμούμενος τούς Ιερείς. Μια μέρα έψαλλε τόσο κατανυκτικά, ώστε προκάλεσε τον θαυμασμό των περαστικών. Η όλη του ζωή από τα παιδικά του χρόνια ακόμα, προδίκαζε τη μελλοντική ζωή και πολιτεία του. Τις θείες θαυματουργικές δυνάμεις έλαβε με την χάρη του Θεού από τα παιδικά του χρόνια. Έτσι, γνώριζε τον καταποντισμό του καϊκιού τους έξω από την Πόλη, και το είπε στους γονείς του, πριν εκείνοι το πληροφορηθούν! Τα πρώτα γράμματα έμαθε από τον παππού του - πατέρα της μητέρας του - ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό, κοντά στον οποίο έμαθε να διαβάζει το Ιερό Ψαλτήριο. Μαζί του επίσης πήγαινε στις θείες Λειτουργίες και τον διακονούσε στο Ιερό Βήμα, σαν παπαδοπαίδι.

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: Όταν ο Άγιος Νικόλαος ήταν δεκατεσσάρων ετών, ο πατέρας του άφησε τον κόσμο αυτό. Έτσι, η μητέρα του μαζί με την αδελφή του ήρθαν στην Αθήνα και πήγε και ο ίδιος μαζί τους. Έμεναν στην περιοχή που είναι μεταξύ του Ι. Ναού του αγίου Ιωάννη της Πλάκας και του Ναού του αγίου Παντελεήμονος Ιλισσού, όπου υπήρχαν πολλοί συμπατριώτες τους. Αργότερα, μοίρασαν με την αδελφή του την πολύ αξιόλογη πατρική τους περιουσία. Αλλά το μερίδιο του το έκανε ενέχυρο για κάποιο φτωχό, που δεν του το επέστρεψε ποτέ. Έτσι παρέμεινε για όλη του την ζωή φτωχός.

Ο ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ: Σε ηλικία δέκα επτά ετών συνήψε τίμιο γάμο κατόπιν πιέσεων της μητέρας του, με την Ελένη Προβελεγγίου από τα Κύθηρα. Από τον γάμο αυτό απέκτησε ένα γιό, τον Ιωάννη. Ύστερα από λίγους όμως μήνες πέθανε η σύζυγός του. Στις 28 Ιουλίου του έτους 1879 χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Πλάκας. Στις 2 Μαρτίου του 1885 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και τοποθετήθηκε αρχικά στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Ιλισσού. Όμως στον ναό αυτό δεν έμεινε για πολύ καιρό αφού λίγο αργότερα διορίστηκε εφημέριος στον Άγιο Ιωάννη της οδού Βουλιαγμένης, τον Κυνηγό όπως τον έλεγαν. Τότε ήταν μια πτωχή ενορία με μόλις οκτώ οικογένειες. Είχε, όμως, το μεγάλο προνόμιο να λειτουργεί εκεί η ταπεινή μορφή του Αγίου Νικολάου Πλανά.

ΠΡΟΤΥΠΟ ΙΕΡΕΩΣ: Για πενήντα συνεχόμενα χρόνια, ο Άγιος λειτουργούσε καθημερινά από τις 8 το πρωί έως και τις 3 το μεσημέρι! Ήταν ανεπανάληπτες οι λειτουργίες του Αγίου. Ο ίδιος αγαπούσε τα μικρά ξωκλήσια τής Αθήνας, τα οποία καθημερινά επισκεπτόταν για να τελέσει το ευλογημένο καθήκον του. Τις Κυριακές και τις μεγάλες γιορτές παρέμενε στο ναό του, συχνά όμως πήγαινε στο εκκλησάκι του Προφήτου Ελισσαίου, στην οδό Άρεως στην Πλάκα, για αγρυπνίες. Ήταν οι πιο κατανυκτικές αγρυπνίες του Αγίου και όλο το εκκλησίασμα αισθανόταν την ευλογία. Σ’ αυτές τις συχνές αγρυπνίες στο ψαλτήρι στεκόντουσαν πάντα οι δυο κορυφαίοι λογοτέχνες, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης [περιγράφει ο άγιος των Γραμμάτων συχνά στα έργα του τις θείες εκείνες εμπειρίες] και ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, που αγαπούσαν πολύ τον άγιο ιερέα και τον βοηθούσαν με το ψάλσιμό τους. Ο Άγιος Νικόλαος υπήρξε ο άνθρωπος του Θεού, ο λειτουργός ο άγιος του Υψίστου, ο άοκνος ιερουργός και λάτρης του Τριαδικού Θεού. Η μεγάλη του ευλάβεια, η απεριόριστη καλΟσύνη του, η υπερβολική του αφιλοχρηματία, η απλότητά του, το ακτινοβόλο ιερατικό του ήθος, η άφθαστη ιεροπρέπειά του, η ταπείνωσή του, η αγάπη του για την Θεία Λατρεία και οι λοιπές του αρετές, τον καταξίωσαν στη συνείδηση του λαού. Δεν αγάπησε ποτέ του τα πλούτη. Η ζωή του Αγίου ήταν απλή, όπως ήταν απλός σαν παιδί και ο ίδιος. Νήστευε αυστηρά, προσευχόταν συνεχώς, με όλη τη δύναμη της ψυχής του, αγαπούσε χωρίς διάκριση όλους και ποτέ του δεν κρατούσε χρήματα. Όσα και να του έδιναν από μόνοι τους διάφοροι άνθρωποι, ο Άγιος τα σταύρωνε και πηγαίνοντας στα στενά σοκάκια και στις φτωχογειτονιές μοίραζε επιδόματα ανάγκης σε ανήμπορες νεαρές κοπέλες, σε φτωχές χήρες γυναίκες, σε άπορους σπουδαστές και σε νεαρά ζευγάρια για τα πρώτα τους έξοδα. Υπήρξε Άνθρωπος προσευχής, του οποίου η ζωή ήταν μια διακονία πίστεως και αγάπης. Ήταν νηστευτής. Νήστευε όλες τις Σαρακοστές και το λάδι. Και την νηστεία του Τιμίου Σταυρού την άρχιζε από την 1η Σεπτεμβρίου, μέχρι την 14η . Επίσης και των Ταξιαρχών νήστευσε από τη 1η μέχρι και την 8η Νοεμβρίου. Απλός και πανέξυπνος, εύστοχος στις απαντήσεις του, συνδίαζε την απλότητα και την ιεροπρέπεια, την αφέλεια με την αγιότητα. Δεν είχε σπουδάσει σε Πανεπιστήμια, ούτε σε Εκκλησιαστικές Σχολές, ούτε σε Λύκεια και Γυμνάσια. Και ίσως να μη φοίτησε και σε καμμιά τάξη του τότε Ελληνικού Σχολείου. Όμως άριστα κατείχε την σοφία του Θεού. Το παρουσιαστικό του συγκλόνιζε τούς πάντες. Η λαμπερή διαπεραστική ματιά του γαλήνευε όσους ήταν κοντά του. Η απλοϊκή ομιλία του συγκινούσε ακόμα και τους πιο μορφωμένους επιστήμονες. Αν και ήταν ψευδός, και πολλές φορές τα λόγια του ακούγονταν αστεία, ποτέ κανένας δεν γελούσε. Αντίθετα μάλιστα. Τα δακρυσμένα μάτια όλων μαρτυρούσαν πόσο πολύ τα λόγια του μιλούσαν στις ψυχές τους. Σαν τον αντίκριζαν να περπατάει στο δρόμο οι γυναίκες έκαναν με ευλάβεια το σταυρό τους, οι άνδρες έκοβαν το βήμα τους για να προσπεράσει, οι αμαξάδες σταματούσαν την πορεία τους και κατέβαιναν και τα μικρά παιδιά έτρεχαν να πάρουν την ευχή του. Η παρουσία του, ήταν τιμή για την πρωτεύουσα και όλοι οι κάτοικοι τον εκτιμούσαν και πίστευαν πως ο ταπεινός ιερέας ήταν ένας αληθινός Άγιος.

Κάθε φορά που έφτανε στην κατάμεστη από κόσμο εκκλησία για να λειτουργήσει γινόταν σάλος πραγματικός από την υποδοχή του εκκλησιάσματος. Οι περισσότεροι προσπαθούσαν να του φιλήσουν το χέρι, άλλοι να αγγίξουν τα φτωχικά του ράσα και αρκετοί να προσκυνήσουν το λευκασμένο κεφάλι του, αφού ήταν ιδιαίτερα κοντός. Όπου πήγαινε για να τελέσει θεία λειτουργία, έπαιρνε μαζί του τα «συμβόλαια και τα γραμμάτια» όπως ο ίδιος έλεγε, δηλαδή τα εκατοντάδες μικρά χαρτιά με τα ονόματα που του έδινε ο κόσμος για να τα μνημονεύσει. Τα κρατούσε όλα για χρόνια και καθημερινά τα μνημόνευε. Μέσα από τα βάθη της ψυχής του τελούσε ο Άγιος τη Θεία Λειτουργία. Πενήντα ολόκληρα χρόνια δεν πέρασε ούτε μία μέρα χωρίς να λειτουργήσει. Κατά τις πολύωρες λειτουργίες δεν ήταν λίγα τα θαύματα που συνέβαιναν. Ο Άγιος Νικόλαος τα θεωρούσε εντελώς φυσιολογικά όπως εντελώς φυσιολογική ήταν η αστείρευτη αγάπη του προς το Θεό. Οι ακολουθίες του Παππού, όπως φώναζαν τον Άγιο τα πνευματικά του παιδιά, ήταν μοναδικές και ανεπανάληπτες. Είχαν τη μεγαλοπρέπεια του Βυζαντίου αλλά και τη σφραγίδα της αγιοπατερικής παράδοσης. Πλήθος κόσμου συγκεντρώνονταν στους ναούς που λειτουργούσε ο ταπεινός ιερέας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, άνδρες και γυναίκες, Αθηναίοι και επαρχιώτες, επιστήμονες και απλοί εργάτες. Ακόμα και παιδιά, αρκετά παιδιά με τις μητέρες τους έμεναν στο ναό ώρες πολλές μέχρι να τελειώσει η ακολουθία. Τα μικρά παιδιά τον αγαπούσαν πολύ τον παππούλη, αλλά και ο Άγιος αγαπούσε τα αθώα παιδιά. Για την απέραντη αγάπη του, αλλά και για την ακούραστη άσκηση και ταπείνωσή του ο Θεός τον τίμησε με ουράνιες δωρεές όπως οι θαυμαστές παρεμβάσεις και το προορατικό χάρισμα. Ο ίδιος ο Άγιος βέβαια, ποτέ δε δεχόταν ότι έκανε θαύματα. Συνήθιζε μάλιστα να τα ονομάζει σημεία, ενώ με μεγάλο κόπο προσπαθούσε να κρύψει το προορατικό του χάρισμα. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι αμέτρητα τα θαύματά του. Θεράπευε ασθενείς, έδιωχνε δαιμόνια, προέλεγε το μέλλοντα, έλυνε δύσκολα θέματα, συμβούλευε.
   Όμως, ύστερα από μια ζωή αγία, μια ζωή που υπήρξε προσφορά στον Θεό, έπρεπε κι αυτός ως άνθρωπος να αφήσει τον κόσμο αυτό και να οδηγηθεί στην αιώνια και αληθινή ζωή. Ξημέρωσε η Κυριακή του Ασώτου, 28η Φεβρουαρίου του έτους 1932. Αυτή είναι η μέρα που λειτούργησε για τελευταία φορά στο επίγειο Ιερό Θυσιαστήριο. Μετά τη Θεία Λειτουργία έχασε τις αισθήσεις του. Οι πιστοί και οι οικείοι του τον φρόντισαν. Αλλά παρ' όλες τις φροντίδες τους, δεν μπόρεσαν να αναστρέψουν την πορεία που είχε πάρει η υγεία του. Ήταν δέκα η ώρα το βράδυ της 2ας Μαρτίου του 1932. Έκανε το σημείο του Τιμίου Σταυρού. Ψιθύριζε προσευχές. Είπε: "Τον δρόμον τετέλευκα!". "Δόξα σοι ο Θεός!". "Η Θεία Χάρη να σας ευλογεί"...και άλλα, και άφησε τον κόσμο αυτό.

ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ-ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ: Το πρωί έφεραν το ιερό του λείψανο στον Ναό Αγίου Ιωάννου της Οδού Βουλιαγμένης, εκεί όπου εφημέρευε. Για τρεις μέρες ετέθη σε λαϊκό προσκύνημα. Οι λαϊκές εκδηλώσεις ήταν πρωτοφανείς και το πλήθος του λαού αναρίθμητο. Χιλιάδες λαού κατέφθασαν από το λεκανοπέδιο Αττικής για να αποχαιρετήσουν τον σύγχρονο Άγιο! Στις 29 Αυγούστου του 1992, τα θαυματουργά Λείψανα του Αγίου Νικολάου του Πλανά τοποθετήθηκαν σε ασημένια λάρνακα, που σήμερα βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του Ιερού αυτού Ναού. Η Αγία μας Εκκλησία ανακήρυξε και επισήμως ως άγιο τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά κατά την 135 η Συνοδική Περίοδο (1991-1992) του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο άγιος Νικόλαος ο Πλανάς εορτάζει κατά την καθιερωμένη Πανήγυρη της 2ας Μαρτίου. Εάν η ημέρα της Εορτής συμπίπτει κατά την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, τότε η Μνήμη του εορτάζεται κατά την επομένη Κυριακή. Ακόμη, εορτάζει την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, κατά την καθιερωθείσα προσφάτως Σύναξη των Πέντε Αγίων της Παροναξίας, η οποία τελείται στον νεόδμητο Ι. Ναό των Ναξίων Αγίων Νικοδήμου του Άγιορείτου και Νικολάου του Πλανά ‚στην πόλη της Νάξου.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: 

 Κάποτε έκανε ως σειρά ρεκόρ τηλεθέασης! Οι έμποροι των εθνών του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη Μυθιστόρημα - ΑUDIOBOOK

Διαβάζει ο Κωνσταντίνος Οικονόμου

Οι έμποροι των εθνών είναι μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Όπως όλα τα βιβλία του συγγραφέα είναι γραμμένο στη γνωστή ιδιαίτερη καθαρεύουσα του Παπαδιαμάντη όπου σε αντίθεση με τα διηγήματα του, εδώ και οι διάλογοι είναι σε καθαρεύουσα και όχι σε καθομιλουμένη. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Μη Χάνεσαι του Βλάση Γαβριηλίδη, σε συνέχειες, από τις 8 Νοεμβρίου του 1882 μέχρι τις 8 Φλεβάρη του 1883. Σε βιβλίο εκδόθηκε πρώτη φορά το 1922, από τις εκδόσεις Τύπος του Δ. Π. Ταγκόπουλου.

Το έργο διαδραματίζεται στο διάστημα 1199 με 1207, παραμονές της Δ΄ Σταυροφορίας, όταν Ενετοί και Γενοβέζοι πειρατές εξορμούν για να κυριαρχήσουν στις Κυκλάδες. Στο βιβλίο, παράλληλα με το ερωτικό δράμα, περιγράφεται και το κλίμα της εποχής όπου «οι έμποροι των εθνών» με βασικό κίνητρο τη δίψα για χρήμα, καταφεύγουν σε ωμότητες και αυθαιρεσίες. Ο Ιωάννης Μούχρας, ένας Βυζαντινός άρχοντας της Νάξου αλλά και πειρατής ο ίδιος, σώζει τον Ενετό Μάρκο Σανούτο από τους Γενοβέζους πειρατές, και τον φιλοξενεί στο σπίτι του. Ο Ιωάννης έχει για σύζυγο την Αυγούστα, που ζει μια ζωή πολυτελή αλλά μονότονη, περιμένοντας τον άντρα της να γυρίσει από τις επιδρομές του. Ο Σανούτος, που είναι ένας φιλήδονος και μηδενιστής γόης, την αποπλανεί, και κάποια στιγμή απάγει την Αυγούστα στη Βενετία. Ένα πάθος ξεκινάει ανάμεσα στον Σανούτο και την Αυγούστα, η οποία όμως στη συνέχεια μη αντέχοντας τη φιληδονία του, δραπετεύει για να κλειστεί σε μοναστήρι, στην Πάτμο. Ο Μούχρας προσπαθεί να βρει και να εκδικηθεί τον Σανούτο, αλλά δεν τα καταφέρνει.

Στο τέλος η Αυγούστα πηγαίνει στη ναυαρχίδα του Σανούτου, αλλά δεν τον βρίσκει εκεί. Ο Μαύρος, ένας βοηθός του, με μια αναπάντεχη και αυθαίρετη εντολή του Σανούτου, δίνει τη δραμτική λύση....

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ AUDIOBOOK ΕΔΩ:

O Άγιος Ιωακείμ Ιθακήσιος ο Βατοπεδινός 2.3.1868 + ΒΙΝΤΕΟαπό τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

 

O Άγιος Ιωακείμ Ιθακήσιος ο Βατοπεδινός 2.3.1868 + ΒΙΝΤΕΟ

από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

  ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ: Ο σύγχρονος αυτός άγιος γεννήθηκε το 1786 στον οικισμό Καλύβια του τότε δήμου Πολυκτορίων της Ιθάκης, απέναντι από το Σταυρό. Ο πατέρας του ονομαζόταν Άγγελος Πατρίκιος και ήταν ντόπιος, ενώ η μητέρα του, Αγνή, καταγόταν από την Πρέβεζα. Οι γονείς του ήταν πιστοί χριστιανοί (ορθόδοξοι). Πρόλαβαν και απέκτησαν τον μικρό Ιωάννη πριν ο πλοίαρχος πατέρας του ξαναπαντρευτεί επειδή σύντομα έχασε την σύζυγο του Αγνή. Ο μικρός Ιωάννης δέχτηκε, αντί για αγάπη, το μίσος και τις επιβουλές της μητρυιάς του, είχε όμως για αναπλήρωση αυτής της σκληρότητας που δέχτηκε σπουδαία χαρίσματα και αγάπη στην εκκλησία, από την μικρή του ηλικία. Με αγάπη και δυνατή πίστη στο Χριστό, δεν έλειπε ποτέ από την εκκλησία, νήστευε, προσευχόταν συνεχώς και σκορπούσε αγάπη στους ανθρώπους. Με ζήλο μελετούσε θρησκευτικά βιβλία και κυρίως το Ευαγγέλιο. Αυτό σκλήρυνε ακόμη περισσότερο την μητρυιά. Έτσι έπεισε τον πατέρα του να παρατήσει την εκπαίδευσή του (που δήθεν την παραμελούσε) και να εργαστεί σε ξένο καράβι. Όμως και εκεί ο μικρός Ιωάννης συνέχισε την πνευματική του ζωή. Τελικά το παιδικό του αυτό μαρτύριο τελείωσε (όταν έγινε δεκαεπτά ετών).

ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ: Κάποτε (1803) το καράβι του αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Ι. Μ. Βατοπεδίου του Αγίου Όρους και το μικρό ναυτόπουλο (ο Ιωάννης) βρήκε την ευκαιρία να πάει να προσκυνήσει. Οι μελέτες του σε βίους Αγίων και η πνευματική του ενασχόληση ήταν αρκετά, για να μπορεί να κατανοήσει την ζωή στο μοναστήρι. Γοητεύτηκε μόλις μπήκε στην Ιερά Μονή και μετά τις παρακλήσεις του προς τον ηγούμενο, εκείνος κάμφθηκε, παρά το μικρό της ηλικίας του. Το τελευταίο εμπόδιο, τον καπετάνιο, νίκησε με την μεγάλη του αποφασιστικότητα, τα επιχειρήματα του αλλά και την Θεία Βοήθεια. Αυτή του η απόφαση στεναχώρησε πολύ τον πατέρα του, αντίθετα με τη μητρυιά που χάρηκε, επειδή απαλλάχθηκε απ' αυτόν. Σύντομα φάνηκε η καρποφορία του αγώνα του και εκάρη μικρόσχημος μοναχός, με το νέο όνομα Ιωακείμ. Λίγο αργότερα πήρε και το μεγάλο σχήμα και ανέλαβε σύμβουλος στα πιο υπεύθυνα και επίσημα ζητήματα διοίκησης της Ιεράς Μονής. Πρέπει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι τα χρόνια αυτά η Αθωνιάδα Σχολή, μέσα στα όρια αυτής της Μονής, βρισκόταν σε μεγάλη άνθηση και οπωσδήποτε πήρε πολλά και ο Ιωακείμ.

ΣΤΉΡΙΓΜΑ ΤΟΥ ΥΠΌΔΟΥΛΟΥ ΓΈΝΟΥΣ: Ο οικονόμος πια της Ι. Μ. Βατοπεδίου, ασκητικός και φιλόπονος Ιωακείμ, φεύγει με ευλογία από την Ι. Μονή και γίνεται εργάτης για στήριγμα και κατάρτιση του καταπιεσμένου λαού στα χρόνια της επανάστασης του 1821. Έρχεται στην Πελοπόννησο. Μέλημα του ήταν ο άμαχος πληθυσμός, που περιφερόταν συχνά διωγμένος χωρίς τροφή και σκεπάσματα, κυρίως όμως χωρίς ηθικό. Έτσι, φυγαδεύει στα κατεχόμενα από Άγγλους αποικιοκράτες Επτάνησα πολλούς γέρους και γυναικόπαιδα μαζί με τον παπα-Γιάννη Μακρή από την Πύλαρο της Κεφαλονιάς, σώζοντάς τους. Βεβαίως δεν παρέλειπε να αναπτερώνει το εκκλησιαστικό φρόνημα του λάου που συχνά κινδύνευε και από τα τάματα των Τούρκων με αντάλλαγμα τον εξισλαμισμό.

ΗΣΥΧΑΣΤΉΣ: Όταν κόπασε η λαίλαπα του πολέμου, ο όσιος Ιωακείμ, ο επονομαζόμενος πλέον από το λαό Παπουλάκης, αποσύρθηκε στην ποθητή του ησυχία. Δεν γύρισε όμως στον Άθωνα, αλλά προτίμησε τα ησυχαστικά μέρη της γενέτειράς του Ιθάκης. Έτσι έγινε, με θεία έμπνευση, όργανο διπλής αγάπης: και προς τον Θεό, αλλά και προς τον άνθρωπο. Έμεινε στο δάσος «Αφεντικός Λόγγος» με αυστηρή άσκηση, μισόγυμνος, με νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή. Εκεί ο όσιος ανέβηκε στην βαθμίδα του θείου φωτισμού. Η Θεία Χάρη του έγινε πλέον μόνιμη κατάσταση. Από εκεί για σαράντα περίπου χρόνια, πηγαίνοντας σε κάθε χωριό και κάθε σπίτι του νησιού, διδάσκει με το υπόδειγμά του και το λόγο του την ορθόδοξη πίστη, βοηθά τους απόρους, κτίζει εκκλησίες, κάνει ενέργειες πέρα από τα συνηθισμένα και φυσικά δείχνει πολλά σημάδια θεϊκής χάρης. Ιδιαίτερα της αγάπης, της προορατικότητας και ιαματικότητας. Μέσα στο φαράγγι Γούβες, που βρισκόταν με την πολύ αυστηρή άσκησή του, άρχισε να γίνεται γνωστός στους γύρω κατοίκους. Γι’ αυτό και στις καρδιές και συνειδήσεις των ντόπιων ανέκαθεν ο καλόγερος Ιωακείμ ήταν ο «Παπουλάκης», ο άγιός τους, που έγινε σιγά-σιγά το κύριο ενδιαφέρον του λαού της Ιθάκης. Εκεί παρηγορούσε τους θλιμμένους, στήριζε τους αδυνάτους και ασθενείς, παρακινούσε στην ευσέβεια και στα χρηστά ήθη, τα οποία η ξενοκρατία στα Επτάνησα είχε παραγκωνίσει. Τα χρήματα που του έδινε ο λαός, αμέσως τα ανταπέδιδε προσφορά στους φτωχούς. Επιπλέον, με τη θεία διορατικότητά του, προλάμβανε επιβολές, φόνους, αντεκδικήσεις. Με την ταπείνωση και την βαθιά πίστη που είχε αποκτήσει, το Άγιο Πνεύμα μέσα από αυτόν έλυνε στειρώσεις, πρόλεγε τα μέλλοντα και ποιούσε πολλά θαυμαστά, με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια η πνευματική μεταβολή του λαού της Ιθάκης να γίνει αισθητή. Γι’ αυτό, εμπνεύσει του Διαβόλου, μέσω φθονερών ανθρώπων, διέδωσε την κακοήθεια ότι ο Όσιος προφήτεψε μεγάλο σεισμό, ώστε να ανησυχήσει ο Άγγλος κυβερνήτης του τόπου. Ο γέροντας τότε κλήθηκε σε απολογία απ’ αυτόν αλλά, παρ’ όλες τις εξηγήσεις του οσίου, ο υπερήφανος Άγγλος κατηγόρησε και τον γέροντα αλλά και τον μοναχισμό (του) και κινήθηκε να σηκωθεί για να κακοποιήσει με οργή τον όσιο. Τότε ξαφνικά η πολυθρόνα του κυβερνήτη έσπασε και έπεσε αναίσθητος!!! Όταν αργότερα συνήλθε, έπεσε ο πρώην υπερόπτης στα πόδια του γέροντα και δίνοντάς την άδεια να συνεχίσει απερίσπαστος το έργο του. Αργότερα ο όσιος έμεινε σε κελί, στον Άγιο Νικόλαο Μαυρωνά και μετά σε ένα μικρό σπίτι, που του παραχωρήθηκε στη Ράχη Κιονίου (Β. Α. της νήσου). Τότε ο Παπουλάκης παρακίνησε τους κατοίκους και έκτισαν δικό τους ναό και αυτός ανέλαβε την επιστασία του. Ο ναός ήλθε σε πέρας και αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Γυρνούσε βέβαια από τόπο σε τόπο και έκτιζε ναούς, μικρούς ή μεγάλους. Στην κοινότητα του Σταυρού (Β. του νησιού) υπήρχε ναΐδριο ερειπωμένο κι έτσι έκτισε μεγαλύτερο και όταν αποπερατώθηκε, γκρέμισε τον μικρό. Αργότερα γύρω από τον μεγάλο ναό, με την εύνοια της Αγίας Βαρβάρας έκτισε κελιά για μοναχούς που έγιναν και ξενώνας προσκυνητών. Την ίδια περίοδο στην κοινότητα Ανωγής (πάνω στο βουνό), ενέσκηψε ισχυρή επιδημία πανώλης και ο όσιος έγινε «άμισθος ιατρός». Τότε ο Άγιος παρακίνησε τους Ανωγήτες και έκτισαν ναό του Αγίου Αθανασίου. Προσευχήθηκαν όλοι μαζί στον Άγιο και κόπασε η επιδημία. Σε όσους λιποψυχούσαν από την αγγλική κατοχή έδινε θάρρος και προφήτευε πως η ένωση θα γίνει χωρίς πόλεμο, γιατί η Αγγλία θα φύγει, όπως και έγινε.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΒΙΩΤΗΣ: Όταν μόναζε στον Άθωνα και είχε βρεθεί για υπηρεσία στον έξω κόσμο, συνάντησε οικογενειάρχη άνθρωπο σε άθλια κατάσταση κι αυτό γιατί υπηρετούσε κάποιο γιατρό ως ... δούλος, γιατί του όφειλε χρήματα για τη θεραπεία της γυναίκας του, που όμως δεν διέθετε. Τότε ο καλόγερος άφησε τις δικές του υποθέσεις και τον αντικατέστησε. Ο γιατρός που δέχτηκε την αλλαγή, του έδωσε καινούργια παπούτσια και ρούχα για λόγους αξιοπρεπούς εμφάνισης. Όμως παπούτσια και ρούχα έμεναν μόνο για μια μέρα, αφού μοναχός Ιωακείμ τα μοίραζε στους μη έχοντες. Ο γιατρός βλέποντας όλα αυτά μαζί με την ασκητική και πνευματική ζωή του, δεν άντεξε να τον υπηρετεί άγιος άνθρωπος και τον .. απέλυσε! Ένα άλλο περιστατικό: Ενώ η παλαιά Ελλάδα απελευθερωνόταν από τον τούρκικο ζυγό, τα Επτάνησα είχαν ακόμη τον αγγλικό. Ο Παπουλάκης πότε διέγειρε το ζήλο των πατριωτών, πότε τους έδινε θάρρος όταν λιποψυχούσαν και πότε προορατικά τους έλεγε πως θα απελευθερωθούν αναίμακτα. Για τις πολυποίκιλες αυτές δράσεις του όμως δέχτηκε μερικές φορές τις απειλές και κοροϊδίες των αμελών. Δέχτηκε την σκληρότητα, το φτύσιμο, το πετροβολητό χωρίς παράπονο και μνησικακία. Είχε τεράστια υπομονή γιατί ήξερε το ταξίδι για την θεία Ιθάκη. Ας δούμε όμως και μια διήγηση μιας σύγχρονης του Αγίου: Η Αικατερίνη Χ. Παΐζη (Λιανού) και ο Λ. Βεντούρας από το Βαθύ Ιθάκης αφηγήθηκαν ότι κατά το έτος 1848 μεγάλη πείνα μάστιζε την Ιθάκη και ειδικά τους έξω δήμους του νησιού. Άλεθαν ό,τι έβρισκαν: όσπρια, καρπούς, αγριοκούκια και ό,τι άλλο φαινόταν κατάλληλο για να ανακουφίσει την πείνα τους. Τότε άραξε, χωρίς να αναμένεται, στην Ιθάκη ένα σκάφος από το Γαλαξείδι με φορτίο καλαμποκιού. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι μαυραγορίτες έκαναν χρυσές «δουλειές» άγριας εκμετάλλευσης. Ο Παπουλάκης προθυμοποιήθηκε να το πληρώσει όλο αυτός για να το μοιράσει στο λαό. Η εκτός λογικής πράξη αυτή του αγίου Γέροντα δεν είχε άλλο σκοπό, παρά να εμποδίσει τους κερδοσκόπους να εκμεταλλευτούν άγρια το λαό και ειδικά τα φτωχότερα στρώματα. Τότε ειδοποίησε τον κόσμο να φέρνει ο καθένας το σκεύος του για να του μοιράζει αραβόσιτο, πράγμα που κράτησε περίπου μια βδομάδα!!! Μόλις τελείωσε η διανομή, ο Καπετάνιος ζήτησε τα χρήματά του, αλλά ό Παπουλάκης δεν τα είχε ακόμη συγκεντρώσει από τους… πλούσιους. Τον κατάγγειλε τότε στην αγγλική αστυνομία, η οποία τον επέπληξε αυστηρά, θεωρώντας την ενέργειά του αυτή απάτη. Με ύψος αποφασιστικότητας και βάθος ταπείνωσης, ο Γέροντας, ζήτησε «μικρή προθεσμία», η οποία του δόθηκε. Έστειλε επιστολές σε διάφορους φίλους του και σαν αγιορείτης που ήταν αποτάθηκε και στη μονή της μετάνοιάς του και στους άλλους αγιορείτες ηγουμένους, για να τον βοηθήσουν. Συγκέντρωσε έτσι σύντομα όλο το ποσό και απέδειξε την πατρική του φροντίδα και πρόνοια στην κατάλληλη στιγμή που επιβαλλόταν η προστασία του φτωχού λαού.

Και άλλα σημεία αγιότητας από διηγήσεις:

Ο Διονύσιος Παξινός από τον Σταυρό, ανέφερε ότι ο Παπουλάκης θεράπευσε μία κυρία με το παιδί της. Η μητέρα έπασχε από οφθαλμία πυορροϊκή και το παιδί από εκλαμπτικούς σπασμούς. Τους θεράπευσε και τους δύο με την προσευχή του αφού τους σταύρωσε με την ράβδο του, τους αποκάλυψε ο «άμισθος ιατρός» και την συνομιλία που είχαν κρυφά σε μακρινό και απόμερο τόπο για την αμοιβή που θα του προσέφεραν.

Αφηγήθηκε ο κ. Δ. Ζαβερδίνος από το Σταυρό πως ο χωριανός του καπετάν Λάμπρος Ραυτόπουλος, πήγε κάποτε με το πλοίο του (γολέτα) στην Βενετία για ξυλεία της Αγίας Βαρβάρας, που κτιζόταν, αλλά δεν γύριζε. Μετά τρεις μήνες όλοι πίστευαν ότι έγινε ναυάγιο. Ο Παπουλάκης, αφού προσευχήθηκε τους είπε πως σε λίγες ημέρες φτάνει μαζί με την ξυλεία. Πράγματι η πρόρρηση του γέροντα βγήκε αληθινή.

Η Αικατερίνη Χ. Παΐζη διηγήθηκε ακόμη, ότι στο Πέρα Χωριό η οικογένεια Καχρίλα έταξε μόνη της κρυφά να δώσει 12 τάληρα στην Αγία Βαρβάρα. Μετά είπε ο άντρας στην γυναίκα: «θα δώσω μονό τα έξι τάληρα, γιατί οι καλόγεροι τα τρώνε». Όταν πήγαν λοιπόν να τα δώσουν στον όσιο (σε άλλο σπίτι) τα άφησαν πάνω στο τραπέζι. Ο όσιος με ηρεμία τους είπε: «Είναι περιττό παιδιά μου, εφόσον οι καλόγεροι τα τρώνε». Ο άντρας τότε θορυβήθηκε, εξομολογήθηκε δημόσια το σφάλμα του, έδωσε άλλα έξι τάλληρα και συγχωρέθηκε.

Διηγήθηκε ο Ι. Δ. Ραυτόπουλος από το Κιόνι, ότι στις 7/2/1867 φιλοξενείτο ο όσιος στο Κιόνι, την νύκτα ξυπνάει έντρομος και ξυπνάει τον οικοδεσπότη αναγγέλλοντάς του ότι έρχεται σκληρή δοκιμασία και μεγάλο κακό. Άναψαν φωτιά, λιβάνισαν και προσευχήθηκαν. Τα ξημερώματα μεγάλος σεισμός έγινε στην Ιθάκη και Κεφαλλονιά με πολλές ζημιές και καταστροφές.

   Η κοίμηση του αγίου: Την 1η Μαρτίου 1868, ημέρα Παρασκευή, ο όσιος Παπουλάκης ησύχαζε στο σκληρό στρώμα του στο σπίτι του Χ, Παΐζη (Λιανού) στο Βαθύ της Ιθάκης. Προέλεγε ατάραχα και γαλήνια πως ετοιμάζεται για το αιώνιο ταξίδι του. Τροφή δεν μπορούσε πια να δεχθεί. Κάλεσε για τελευταία φορά κοντά του τον ενάρετο ιερομόναχο Αγάπιο, εξομολογήθηκε και μετά σιώπησε, προσδοκώντας να παραδώσει το πνεύμα του. Μετά τα μεσάνυχτα η υγεία του βάρυνε και στις πέντε το πρωί του Σαββάτου 2/3/1868 κοιμήθηκε τον μακάριο ύπνο των δικαίων, Την κηδεία του, με εντολή του μητροπολίτη, ανέλαβε ο ηγούμενος της Ι. Μ. Καθαρών. Επάνω του δεν βρήκαν κανένα χρηματικό ποσόν. Η φτώχεια επισφράγισε την τέλεια ασκητική και αγαπητική ζωή του. Μόνο στο δεξί του χέρι βρήκαν ένα χαρτί με την επιθυμία του να ταφεί πίσω από το ιερό του ναού της Αγίας Βαρβάρας, στον Σταυρό. Σαφώς και εκπληρώθηκε η τελευταία του επιθυμία, με πάνδημη συμμετοχή του λαού της Ιθάκης, αφού πρώτα ψάλθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία στον Άγιο Νικόλαο, στο Βαθύ. Η ακολουθία μέχρι τον Σταυρό, έγινε πεζή κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Μόνο το άγιο λείψανο δεν βράχηκε.

Η αναγνώριση της αγιότητας στα δίπτυχα: Η πνευματική γενέτειρα του Αγίου (Ι. Μ. Βατοπεδίου) ανέλαβε να προβάλλει τον Άγιο στη συνείδηση του λαού. Έτσι το 1991 ο ηγούμενος της Ι. Μονής αρχ. Εφραίμ και πατέρες της αδελφότητας πήγαν στην Ιθάκη και μαζί με τον μητροπολίτη και την βοήθεια κατοίκων του νησιού εντόπισαν τον τάφο. Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου έγινε στις 23-5-1992 από τους ίδιους και με ευλογία τουΠατριάρχη, αφού πρώτα έγινε Θεία Λειτουργία. Ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη», έγινε η ανακομιδή. Είναι αξιοσημείωτο πως η χαριτόβρυτος κάρα του Αγίου μοιράστηκε στα δύο από μόνη της και η ευλογία πήγε και στην Ι. Μητρόπολη Λευκάδος και Ιθάκης και στην Ι. Μονή Βατοπεδίου. Η τελευταία επιφύλαξε θερμή υποδοχή μετά από 170 έτη. Η αναγνώριση της αγιότητας του Ιωακείμ του Βατοπεδινού Παπουλάκη, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, διότι προέκυψε με την παραδοσιακή διαδικασία. Πρώτα αναγνωρίστηκε από τα θεία χαρίσματά του. Κατόπιν πέρασε στην συνείδηση του λαού αυθόρμητα. Και κατόπιν οδηγήθηκε η διοίκηση να κάνει την επίσημη πράξη. Έτσι στις 19-3-1998 με αρ. πρωτ. 323 της Πατριαρχικής και Συνοδικής πράξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετά από εισήγηση τόσο της Ι. Μ. Βατοπεδίου, όσο και της Δ. Ι. Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, θεσπίστηκε «...όπως από του νυν και εις ίο εξης εις αιώνα τον άπαντα, Ιωακείμ ο Βατοπεδινός ο Παπουλάκης συναριθμείται τοις οσίοις και αγίοις της Εκκλησίας ανδράσοιν, ετησίοις ιεροτελεστίες και αγρυπνίαις τιμώμενος, και ύμνοις εγκωμίων γεραιρόμενος, τη μεν β' Μαρτίου, εν ή μακαρίως προς τον Κύριος εξεδήμησεν, τη δε ι' / κγ' Μαΐου, επί τη ανακομιδή των ιερών αυτού λειψάνων..».

Βιβλιογραφία: Γέροντος Ιωσήφ, Ο Παπουλάκης, Άγιος Ιωακείμ ο Βατοπαιδινός, ΨΥΧΩΦΕΛΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΑ 6, Β' έκδοση 1998, Ι. Μ Βατοπεδίου. Κωνσταντίνου Π. Κανέλλου, Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ Ο ΙΘΑΚΗΣΙΟΣ (1786-1868), ΙΘΑΚΗ 2000. ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Οβρυάς, έτος 5^ο, αρ. φ. 51, ΜΑΡΤΙΟΣ 2000. Για τη διακήρυξη των αγίων, Πρωτοπρ. Κ. Ν. Παπαδόπουλος, περιοδικό Σύναξη, τ. 102, Αγιότητα & Αγιοποιήσεις, ΑΠΡΙΛΙΟΣ – ΙΟΥΝΙΟΣ 2007, σελ. 13-23.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ:

Ο ... χάρακας του ουρανού: Ο αστερισμός Γνώμων + ΒΙΝΤΕΟ του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

 

Ο ... χάρακας του ουρανού: Ο αστερισμός Γνώμων + ΒΙΝΤΕΟ

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Ο Γνώμων [Λατ. Norma, συντ. Nor] είναι ένας αστερισμός που καταγράφηκε πρώτη φορά το 1763 από τον Lacaille. Είναι νότιος αστερισμός, έκτασης 165,3 τετ. μοιρών [74ος σε έκταση μεταξύ των 88 αναγνωρισμένων αστερισμών], που συνορεύει με τους αστερισμούς Σκορπιό, Λύκο, Διαβήτη, Νότιο Τρίγωνο και Βωμό. Είναι πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 29° Βόρεια και 90° Νότια. Στην Ελλάδα είναι αμφιφανής δηλαδή παρά το γεγονός ότι βρισκεται ολόκληρος στο νότιο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, ο Γνώμων είναι ορατός κατά το ήμισυ από την Ελλάδα τα βράδια του καλοκαιριού.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Αρχικά ο αστερισμός ήταν γνωστός με το πλήρες όνομα Norma et Regula και μερικές φορές με τη λατινική ονομασία Quadra Euclidis (τετράγωνο του Ευκλείδη). Δεν υπάρχει σε όλο τον αστερισμό αστέρας φωτεινότερος του τέταρτου μεγέθους, και έτσι κανένας δεν έχει ιδιαίτερο όνομα.

ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ: Στον αστερισμό περιλαμβάνονται 44 ορατοί [φ.μ. ≤ 6,5] αστέρες. Ο αστέρας που ο La Caille είχε ονομάσει α Γνώμονος, βρίσκεται μέσα στον γειτονικό αστερισμό Σκορπιό με βάση τα σημερινά σύνορα μεταξύ των αστερισμών που έκανε δεκτά η Διεθνής Αστρον. Ένωση. Οι αστέρες γ1, γ2, δ και ε Γνώμονος, έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,99, 4,02, 4,72 και 4,47. Ο η Γνώμονος είναι ένας κίτρινος γίγαντας με φ.μ. 4,65. Τέλος οι ι1 και κ Γνώμονος έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,63 και 4,94.

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ: Επειδή τέμνεται από τον γαλαξιακό ισημερινό, ο Γνώμων είναι πλούσιος σε σώματα του δικού μας Γαλαξία. Το 1893, εμφανίσθηκε εντός του αστερισμού ένας καινοφανής αστέρας [nova], που ανακαλύφθηκε από τη Margaret Fleming σε φωτογραφική πλάκα που λήφθηκε από το Σταθμό του Αστεροσκοπείου του Harvard στην Arequipa του Περού. Στον Γνώμονα περιλαμβάνονται τα ανοικτά σμήνη NGC 6067 και NGC 6087, που έχουν φαινόμενα μεγέθη 5,6 και 5,4 αντιστοίχως. Ο λαμπρότερος αστέρας από τους 40 περίπου του δεύτερου σμήνους είναι ο S Γνώμονος, ένας μεταβλητός αστέρας [τυπος Κηφείδη], με φαινόμενο μέγεθος που κυμαίνεται από 6,1 ως 6,8. Τέλος στον αστερισμό περιλαμβάνονται το πλανητικό νεφέλωμα Shapley 1, που είναι ορατό με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια και το ανοικτό σμήνος NGC 6167, που έχει φαινόμενο μέγεθος 6,7 και βρίσκεται πάνω στο σύνορο με τον αστερισμό Βωμό.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Μια ματιά στην εισηγμένη Τζιρακιάν Προφίλ 26.2.2025 από τον oakHellas

 

Μια ματιά στην εισηγμένη Τζιρακιάν Προφίλ 26.2.2025

από τον oakHellas

Η Η ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ Λ. ΤΖΙΡΑΚΙΑΝ PROFIL Α.Ε, σύμφωνα με το σάιτ της εταιρείας, ιδρύθηκε τo 1964 από τον Λυμπαρίτ Τζιρακιάν και λειτουργεί ως Ανώνυμος Εταιρία, από το 1967 με βασική δραστηριότητα την βιομηχανική παραγωγή παντός τύπου σωλήνων χάλυβα. (ΦΕΚ 310/27.04.1967). Σήμερα, όραμά της αποτελεί η διαρκής ενδυνάμωση της θέσης της, τόσο στην ελληνική, όσο και στην παγκόσμια αγορά, παρέχοντας ύψιστη, πιστοποιημένη ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων της. Η εταιρεία εδρεύει από το 1967 έως σήμερα στα Οινόφυτα Βοιωτίας, σε ιδιόκτητη έκταση άνω των 80.000 τ.μ., ενώ κατέχει 20.000 τ.μ. στεγασμένων χώρων παραγωγής, εμπορίας, διακίνησης, αποθήκευσης και γραφείων.

  Κύρια δραστηριότητα της Σωληνουργείας Τζιρακιάν αποτελεί η εισαγωγή, παραγωγή, επεξεργασία και εμπορία προϊόντων χάλυβα, όπως σωλήνες κατασκευών (θερμής και ψυχρής έλασης), γαλβανισμένοι σωλήνες, καθώς και η παραγωγή λαμαρινών και ταινιών χάλυβα, με κατάλογο προϊόντων που ξεπερνάει τους 250 διαφορετικούς τύπους προϊόντων. Μέσα από την πολυετή παρουσία της στο χώρο, η εταιρεία έχει ως στόχο τον συνεχή εμπλουτισμό του χαρτοφυλακίου της με νέα προϊόντα, όπως η εμπορία δοκών και μορφοσιδήρων παντός τύπου. Όλα αυτά τα προϊόντα καλύπτουν πλήθος εφαρμογών στον κατασκευαστικό κλάδο. Στόχος της Σωληνουργείας Τζιρακιάν Profil A.E αποτελούν οι επενδύσεις για αναβάθμιση του μηχανολογικού της εξοπλισμού, με την προσοχή στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την ελαχιστοποίηση του ενεργειακού της αποτυπώματος.

Η γενική εικόνα της εταιρείας έδειχνε αισθητά βελτιωμένη μέχρι και το α΄ εξαμ. 2023. Ας μην ξεχνάμε πως η εταιρεία πριν από πέντε-έξι μόλις χρόνια ήταν υπερχρεωμένη και είχε φτάσει να έχει αρνητικά κεφάλαια! Όμως οι βασικοί μέτοχοι βάλαν φρέσκο χρήμα, χωρίς οι μικρομέτοχοι να υποστούν dillusion [έγινε αύξηση μόλις 30.000 περίπου μετοχών σε τιμή γύρω στα 28! ευρώ, ποσό που κάλυψε ο βασικός μέτοχος] και η εταιρεία πήρε τα πάνω της. Δύο έτη αργότερα έγινε νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, τη φορά αυτή δόθηκε 1ν/1π, στην τιμή των 2 ευρώ. Έτσι οι μετοχές έφτασαν στο συνολικό τιράζ των 3.048.000. Το 2024 η κατάσταση όμως επιδεινώθηκε λόγω των διεθνών τιμών των προϊόντων σιδήρου, πρόβλημα που επηρέασε όλες γενικά τις εταιρείες του κάδου εισηγμένες ή μη.

  Η μετοχή έχει συνηθέστερα μικρή εμπορευσιμότητα [1000-2000 κομμάτια] Χαρακτηριστικό της είναι ο μικρός αριθμός μετοχών [λίγο πάνω από 3 εκατομμύρια] με free float περίπου το 50%.

Α ρ ι θ μ ο ι:

Τιμή [25.2.25]:  1,455

αποδ. μήνα -7%

απόδ. 3/μήνου +2%

απόδοση 6/μήνου +6%

απόδοση έτους -17%

Μέγιστη τιμή: 1,78

Ελάχιστη τιμή: 1,17

Ιδια κεφάλαια Η2 2024: 8,820 εκατομ. [από 9,710 ένα χρόνο πριν]

P/BV 0,5

Ζημίες εξαμ 1.289.000 [από 465.000]

P/E αρνητικό [εξαμ 24]

Δανεισμός: 8,500,000¹

Κεφαλαιοποίηση: 4,434,840

Ταμειακά Διαθέσιμα εξαμ. 291.000 από 238.000

Ξένα προς ίδια: 3,6 [μαζί με άλλες υποχρεώσεις] ή 1,9 [με απλό δανεισμό]

Αριθμός μετοχών: 3,048,000

Έγραφα 23.2.2025 oakHellas.blogspot

Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.

1. Αξίζει να σημειωθεί πως μεγάλο μέρος του δανεισμού είναι βραχυπρόθεσμης πληρωμής [εντός έτους]. Το ποσό είναι 7,845.000, και αυτό δείχνει για πρόβλημα χρήζον αμέσου ρυθμίσεως!

Παραστατικό Χρήμα: Ένα ψεύτικο οικοδόμημα: Οι οικονομίες στηρίζονται σε ''πλαστό'' χρήμα [fiat]; Πώς γίνεται αυτό; Τι συμβαίνει στην Ευρω-Ελλάδα; Κων/νος Οικονόμου

 

Παραστατικό Χρήμα: Ένα ψεύτικο οικοδόμημα: Οι οικονομίες στηρίζονται σε ''πλαστό'' χρήμα [fiat]; Πώς γίνεται αυτό; Τι συμβαίνει στην Ευρω-Ελλάδα;

Κων/νος Οικονόμου

Τα βαμπίρ, ή οι λεγόμενοι βρυκόλακας είναι ένας αρχαίος διαδεδομένος μύθος-θρύλος. Η ιδέα ενός νεκροζώντανου πλάσματος που τρέφεται με αίμα, ή παρόμοιοι μύθοι, υπάρχουν σε πολλούς ευρωπαϊκούς και όχι μόνο πολιτισμούς. Η ιδέα ενός τερατώδους πλάσματος που αναδύεται τη νύχτα, αποστραγγίζει το αίμα των θυμάτων του και τα οδηγεί στο θάνατο είναι σίγουρα μια εικόνα ανατριχιαστική. Όταν κάποιος ακόμη και σχετικά ερασιτέχνης αναλογιστεί και εμβαθύνει στην ιστορία τρόμου του δαίμονα αυτού, εύκολα θα δει παραλληλισμούς με το χρηματοοικονομικό σύστημα που ονομάζουν οι οικονομολόγοι ''fiat'' (με τα εκτυπωμένα από τις κεντρικές τράπεζες χαρτονομίσματα, τα τραπεζογραμμάτια, τις μπαγκανότες που λέγαν οι παλιοί) και που επικρατεί στη καπιταλιστική οικονομία παγκοσμίως.

Διαβάζουμε σχετικά στις εγκυκλοπαίδειες: Παραστατικό χρήμα ή fiat money ή αλλιώς χρήμα αναγκαστικής κυκλοφορίας είναι το μέσον πληρωμής το οποίο δεν καλύπτεται από αποθεματικό άλλων υλικών (π. χ. Χρυσός, όπως παλιά θα προσθέταμε) και επομένως στερείται κάποιας εσωτερικής αξίας έστω και έμμεσα.

ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ''ΣΚΟΤΟΣ'': Αυτή, λοιπόν, η βαμπιρική ''απόδοση'' του νομίσματος, του κάθε νομίσματος, για να επανέλθουμε, και του Ευρώ φυσικά, διαδραματίζεται κάτω από την κάλυψη του σκότους. Κι αυτό γιατί ο καταναλωτής βρίσκεται κι ο ίδιος στο σκοτάδι, καθόσον η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν γνωρίζει πώς είναι δομημένο το σημερινό σύστημα του fiat χρήματος, πώς λειτουργεί ή ποιες είναι οι επιπτώσεις του. Σε σχολεία και τα (οικονομικά) πανεπιστήμια, δε διδάσκεται εμφατικώς κι έτσι, ως επί το πλείστον, και οι ακαδημαϊκοί πολίτες μένουν στο σκοτάδι γι' αυτό. Συνεπώς τα αποτελέσματα του συστήματος fiat, εκπλήσσουν τους περισσότερους ανθρώπους. Πράγματι, πόσοι γνωρίζουν ότι το σημερινό μας σύστημα fiat είναι ένα σύστημα στο οποίο η κεντρική τράπεζα του κράτους, παλαιότερα η Τράπεζα Ελλάδος, σήμερα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα [Ε.Κ.Τ.], κατέχει ένα καταναγκαστικό μονοπώλιο στη δημιουργία χρημάτων, συχνά χωρίς αντίκρισμα, ενώ και οι εμπορικές τράπεζες ή και απλές επιχειρήσεις εκδίδουν τα δικά τους νομίσματα [ομόλογα-τίτλους, κ.ά] με βάση τα χρήματα της κεντρικής τράπεζας;

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το fiat χρήμα δημιουργείται κυριολεκτικά από τον αέρα, είναι ''καπνός'' χωρίς τη γενεσιουργή φωτιά, δεν έχει αντίκρισμα σε πολύτιμα μέταλλα, όπως παλιά ή σε κάτι άλλο ποσοτικά μετρήσιμο και ότι είναι ουσιαστικά ... ψεύτικο! Αντιπροσωπεύει απλά μια μορφή δημιουργίας χρήματος που δεν έχει καμία σχέση με την «πραγματική αποταμίευση» ήτοι τη συσσώρευση αξίας! Αλήθεια, μας εξηγεί κανείς ειδικός πως, από οικονομική άποψη, η διεύρυνση της προσφοράς χρήματος είναι πληθωριστικό φαινόμενο, που οδηγεί σε ασύμμετρα υψηλότερες τιμές αγαθών και υπηρεσιών σε σύγκριση με μια κατάσταση όπου η προσφορά χρήματος δεν θα είχε τεχνηέντως αυξηθεί; Είναι όμως άγνωστο σε πολλούς ότι η έκδοση χρημάτων fiat μέσω της πιστωτικής αγοράς προκαλεί μια λαθεμένη κατανομή κεφαλαίων, ενεργοποιώντας αρχικά μια έκρηξη ψεύτικου ''πλούτου'', που ακολουθείται από μια κατάρρευση που θυμίζει πυραμιδικά σχήματα τύπου αλβανικών επενδύσεων του πρόσφατου παρελθόντος. Έτσι μ΄ αυτό τον τρόπο οδηγούνται οι εθνικές οικονομίες σε υπερβολικό χρέος¹ [σαν τη χώρα μας που, παρά τα πανηγύρια των μαθητευομένων οικονομικών μας μάγων, χρωστά ακόμη το 150-160% του ετήσιου εισοδήματός της!] επιτρέποντας μ΄ αυτόν τον τρόπο στο κράτος να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο σε βάρος των ελευθεριών των πολιτών και των επιχειρηματιών. Έτσι για όλους μας, ουδέ εμού εξαιρουμένου, η ζημιά που προκαλείται από τέτοια χρηματικά ποσά είναι άγνωστη και σέρνεται κάτω από την κάλυψη του σκότους, σαν ένας βρυκόλακας.

ΤΑ ΘΎΜΑΤΑ, τώρα αυτών των βρυκολάκων είναι συχνά αβοήθητα και αγνοούν, τα πάντα. Μόνον βλέπουν τους καρπούς του κόπου τους να χάνονται με αδηφάγο τρόπο από κάθε τέτοιο οικονομικό σύστημα. Από την άλλη, τα χρήματα Fiat δίνουν τη δυνατότητα σε μια ομάδα, μια ολιγαρχική κάστα (σε αυτούς που επιτρέπεται να δημιουργούν χρήματα fiat, δηλαδή) να ζει σε βάρος άλλων (αυτών που αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τα μονοπωλιακά παραχθέντα και χωρίς πραγματικό αντίκρισμα χρήματα). Οι πρώτοι αποδέκτες των νεοδημιουργηθέντων χρημάτων fiat είναι ασφαλώς οι δικαιούχοι των κρατικών δαπανών. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα νέα χρήματα για να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες των οποίων οι τιμές δεν έχουν ακόμη αυξηθεί, καθιστώντας τους πλουσιότερους. Καθώς, όμως, το χρήμα αλλάζει χέρια, αυξάνει πυραμιδικώς η ζήτηση και οι τιμές των αγαθών ανεβαίνουν ανάλογα. Ως αποτέλεσμα, οι καθυστερημένοι αποδέκτες των νέων χρημάτων μπορούν να αγοράζουν αγαθά μόνο σε υψηλότερες τιμές, κι έτσι βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.

Όμως, οι πρώτοι αποδέκτες του τυπωμένου χρήματος, οι κήνσορες-ολιγάρχες-κυβερνητικοί, κ.λ.π. βελτιώνουν τη θέση τους σε βάρος των υπολοίπων. Αυτοί που πλήττονται περισσότερο είναι εκείνοι που δεν λαμβάνουν τίποτα από τη νεοδημιουργηθείσα προσφορά χρήματος. Στην πραγματικότητα είναι αυτοί που «στραγγίζονται» από την πραγματικά αξία του παραχθέντος, από αυτούς, τους ίδιους ''παρίες'' του συστήματος, προϊόντος.

Το αναδιανεμητικό αποτέλεσμα του fiat money που μοιάζει με βρυκόλακα, που λειτουργεί στο σκοτάδι, ωφελεί ιδιαίτερα τις εμπορικές τράπεζες που δημιουργούν χρήμα από την κεντρική τράπεζα, καθώς και εκείνες που είναι σε θέση να συνάψουν νέα τραπεζικά δάνεια σε χρήματα fiat.² Πρώτα και κύρια είναι βέβαια το κράτος και όσοι επωφελούνται από αυτό, διότι το κράτος χρηματοδοτεί σημαντικό μέρος των δαπανών του με νεοδημιουργηθέντα χρήματα, χρησιμοποιώντας τα για να πληρώσει τους εκπροσώπους του (πολιτικό προσωπικό και τη γραφειοκρατία), τους υπαλλήλους του και τις συντάξεις τους, καθώς και τις εταιρείες από τις οποίες αγοράζει αγαθά και υπηρεσίες. Το κράτος και οι δικαιούχοι του (όσοι δηλαδή υπηρετούν πολιτικούς ηγεμόνες) είναι από τους πρώτους αποδέκτες των νεοδημιουργηθέντων χρημάτων, καθιστώντας αυτούς κύριους δικαιούχους σε βάρος των πολλών, που, δυστυχώς γι΄ αυτούς, δεν συνδέονται στενά με το κράτος και την πολιτική τάξη³.

Μια τέτοια ανακατανομή του εισοδήματος και του πλούτου, ωφελεί το κράτος, τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις σε βάρος του γενικού πληθυσμού, διατηρώντας τους κάτω από τις οικονομικές τους δυνατότητες.

Ας δούμε όμως πώς ''μολύνονται'' τα θύματα: Το fiat χρήμα μολύνει τα θύματά του, όπως ένας βρυκόλακας των θρύλων, και τα μετατρέπει σε ''τρόπαια'' του συστήματος. Κι αυτό γιατί το fiat χρήμα υποδουλώνει τους χρήστες του κάνοντάς τους εξαρτημένους από αυτά. Επί παραδείγματι, δίνουν κίνητρα στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά να αναλάβουν χρέη και να ζήσουν πέρα από τις δυνατότητές τους [με καταναλωτικά μικροδάνεια, δάνεια διακοπών, πιστωτικές με ψηλό όριο, κ.ά.,] κάτι που γίνεται εφικτό μέσω τεχνητά χαμηλών επιτοκίων. Οι άνθρωποι ενθαρρύνονται, ακόμη να επενδύουν σε περιουσιακά στοιχεία (όπως σπίτια και μερίδια εταιρειών, επειδή η επί μακρό χρονικό διάστημα πληθωριστική φύση των χρημάτων fiat εξασφαλίζει μια συνεχή και τεχνητή αύξηση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι παρασύρονται να εκτεθούν σε χρήματα fiat, η οικονομική τους ευημερία εξαρτάται από τη συνέχιση του πληθωριστικού συστήματος fiat και από την τεχνητή «διάσωσή του» από το κράτος και την κεντρική του τράπεζα σε περιόδους κρίσης, ακόμη και εις βάρος όσων δεν επωφελούνται από το σύστημα ή επωφελούνται πολύ λιγότερο, κάτι που έγινε και στη χώρα μας την περίοδο από το παπανδρεϊκό ''Καστελλόριζο'' έως και τις μέρες μας, όπου το μάρμαρο της κρίσης εθνικού χρέους Fiat χρήματος πλήρωσε και πληρώνει ακόμη ο λαός.
Το κεκτημένο συμφέρον των ιθυνόντων, ποιο είναι, όμως; Οι πολιτικοί, οι γραφειοκράτες, οι τραπεζικοί υπάλληλοι και οι εταιρείες που λαμβάνουν κρατικές συμβάσεις αναπτύσσουν όλοι ένα κοινό συμφέρον για τη διασφάλιση της διατήρησης του νομισματικού συστήματος. Πώς γίνεται αυτό; Με τη μετατροπή τους σε οικονομικούς βρυκόλακες που τρέφονται με τη ζωή όσων ασχολούνται με την παραγωγική εργασία, των πραγματικών δηλαδή εργαζομένων, διεκδικώντας ένα μερίδιο από το εν ιδρώτι του προσώπου των αποκτημένο εισόδημά τους. Επιπλέον, οι κάτοχοι χρημάτων fiat, ο απλός δηλαδή λαός, είναι αυτοί που χάνουν, καθώς τα πληθωριστικά χρήματα fiat χάνουν συνεχώς την αγοραστική τους δύναμη. Σε ένα σύστημα fiat, η κεντρική τράπεζα διασφαλίζει ότι τα επιτόκια διατηρούνται τεχνητά χαμηλά —συχνά αρνητικά, όπως πριν λίγα μόλις χρόνια— ώστε οι αποταμιεύσεις σε προθεσμιακές καταθέσεις, λογαριασμούς ταμιευτηρίου και ομόλογα να έχουν φθίνουσα αξία.

ΜΑΚΡΙΆ ΑΠΌ ΤΟ ΦΩΣ: Οι βρυκόλακες και το βαμπιρικό σύστημα χρημάτων fiat δεν μπορούν να αντέξουν το έντονο φως της ημέρας. Και τα δύο θα κονιορτοποιοηθούν όταν εκτεθούν στο ηλιακό φως. Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να καταλάβουν πραγματικά τις αρνητικές επιπτώσεις των χρημάτων fiat και τη ζημιά που προκαλεί στον κόσμο, θα το απέρριπταν και μαζί τις δομές παραγωγής και απασχόλησης που δημιουργεί. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος για τον οποίο διδάσκονται τόσο λίγα για την οικονομία στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Οι πιο σκοτεινές πτυχές μιας τέτοιας fiat οικονομίας είναι συγκαλυμμένες, με το κρατι[κιστι]κό εκπαιδευτικό σύστημα, υπό τύπον ... ''συμμέτοχος στο έγκλημα'', το οποίο και διασφαλίζει ότι το φως της γνώσης δεν θα λάμψει ποτέ στο χρηματικό σύστημα fiat. Μάλιστα είναι γνωστό πως τα συμβούλια των κεντρικών τραπεζών αναφέρονται συνήθως μεγαλοπρεπώς, [αλλά και κωμικώς διότι φυλάνε τα μυθώδη διάφανα καινούρια, αλλά ανύπαρκτα ρούχα του αυτοκράτορα] ως «οι θεματοφύλακες του νομίσματος», ενώ από τη δημοσιογραφία, που σιγοντάρει ή απλώς αγνοεί, ακούμε ότι δήθεν αυτά τα συμβούλια «καταπολεμούν» τον πληθωρισμό! Θυμίζουν όλα αυτά την ταινιά ''Νοσφεράτου'' όπου ο βρυκόλαξ καλωσορίζει τους καλεσμένους του και συμμετέχει σε κάποια σπουδαία πνευματώδη συνομιλία κρύβοντας επιμελώς το σκοπό του και την πραγματική του φύση. Ακριβώς λοιπόν όπως το φως του ήλιου σκοτώνει έναν βρυκόλακα, έτσι και η πραγματική οικονομική γνώση θα κατέστρεφε το σύστημα χρημάτων fiat. Μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα, οι εγαζόμενοι αλλά και οι ενδιαφερόμενοι για επενδύσεις θα πρέπει να γνωρίζουν τις σοβαρές οικονομικές και ηθικές ζημίες που προκαλεί το σύστημα του fiat χρήματος.

Όπως γίνεται αντιληπτό, είναι προς το συμφέρον όλων να τερματιστεί το σύστημα fiat. Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Ενημερώνοντας προληπτικά και με ειλικρίνεια τους ανθρώπους για τα κακά τέτοιων χρημάτων, συμβουλεύοντάς τους να μειώσουν την εξάρτησή τους από αυτό, τόσο στη ζωή τους όσο και στις αποταμιεύσεις του. Ακόμη, προωθώντας μια ελεύθερη αγορά χρήματος, ενθαρρύνοντας παράλληλα τεχνολογικές καινοτομίες στη νομισματική σφαίρα που δεσμεύουν πέρα και μακριά από τον έλεγχο του κράτους. Μα αυτό θα ήταν ίσως μια νομισματική επανάσταση με τεράστιες πολιτικές προεκτάσεις, που φυσικά .... δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει απότη χώρα μας.

Περί ''βρυκολάκων'' κ.ά. σχετ.: https://www.bankingnews.gr/analyseis-ektheseis/articles/761271/to-pseytiko-xrima-pinei-to-aima-tis-pragmatikis-oikonomias-einai-pistosi-xoris-pragmatiki-aksia?fbclid=IwY2xjawFnKpxleHRuA2FlbQIxMAABHdHrvlh2XwjfzLLDtDWfFc46Zflew1UBnmOlOxWxDlVRzB6ojTgkxJ5xhA_aem_7uH3UQVDXLJkmzUeXy9YEg

Μετάφραση άρθρου από αμερικάνικη πηγή στο Μπάγκινγκ νιους.

1. Σαν τη χώρα μας που, παρά τα πανηγύρια των μαθητευομένων οικονομικών μας μάγων, χρωστά εν έτει 2024 το 160% του ετήσιου εισοδήματός της!

2. Συχνά όμως δανείζουν το ίδιο το κράτος. Κι αν αυτό χρεωκοπήσει, όπως έγινε στην περίπτωση μας, την πληρώνουν κι αυτές. Βέβαια αυτό στην περίπτωσή μας δεν έγινε, ενώ στην Ισλανδία για παράδειγμα συνέβη. Εδώ, δυστυχώς συνήφθησαν νέα δάνεια για να ιδιωτικοποιηθούν με ένα περίεργο ελληνικό τρόπο οι τράπεζες με χρήματα, φυσικά των φορολογουμένων.

3. Η έκφραση μπορεί να διαβαστεί, μάλλον ευστοχότερα, επί το ελληνικότερον σε πολιτικό τζάκι.

Μια ματιά στην εισηγμένη Παϊρης 23.2.2025 από τον oakHellas

 

Μια ματιά στην εισηγμένη Παϊρης 23.2.2025

από τον oakHellas

    Η «Ε. ΠΑΪΡΗΣ ΑΒΕΕ», σύμφωνα με το επίσημο σάιτ της εταιρείας, ασχολείται με την παρασκευή πλαστικών ειδών συσκευασίας (μπουκάλια, καπάκια, βάζα και μπιτόνια). Κατέχοντας ηγετική θέση στον κλάδο που δραστηριοποιείται, η «Ε. ΠΑΪΡΗΣ ΑΒΕΕ» είναι μέλος του «Όμιλου Εταιρειών Ε. Παΐρης», στον οποίο ανήκουν επίσης η βιομηχανία πλαστικών «EPSH Α.Ε.» στο Αιγίνιο Πιερίας και η εμπορική εταιρεία πλαστικών «Polypack A.E.» στον Ρέντη Αττικής.

   Η γενική εικόνα της εταιρείας δείχνει βελτιωμένη τα τελευταία έτη, πλην του α΄ εξαμήνου του 2024, με μια σχετική κερδοφορία, αλλά και με πολλές ζημίες παλaiών χρήσεων ενσωματωμένες στην κεφαlάιοποίησή της.

   Η μετοχή κλείνει στο Χ.Α.Α. συνηθέστερα με λίγα κομμάτια [5-10] στο συν, προφανώς για την τελική ωραιοποίηση της εικόνας της, προφανώς υπό το άγρυπνο βλέμμα των ενδιαφερομένων. Κάποιες φορές η μετοχή τινάζεται απότομα, πχ στο 1,24 ή και στο 1,40 παλαιότερα. Πάντα όμως, σχεδόν καθημερινά η πλειονότητα των πράξεων γίνεται πιο κάτω, έως πολύ πιο κάτω από την τελική τιμή κλεισίματος. Πάντως φαίνεται πως η μετοχή ''χρωστά'' μια καλή αντίδραση.

Α ρ ι θ μ ο ι:

Τιμή 21.2.25 1,005

αποδ. μήνα +0,1%

απόδ. 3/μήνου +3%

απόδοση 6/μήνου +0,1%

απόδοση έτους -23%

Μέγιστη τιμή: 1,410

Ελάχιστη τιμή: 0,884

Ιδια κεφάλαια Η2 2024: 3,434 εκατομ. [από 3,284 ένα χρόνο πριν]

P/BV 1,45

Κέρδη εξαμ 150.299 [από 296.490] όμως ενοποιημένα η ΠΑΙΡΗΣ εμφανίζει ζημίες 45.500 ευρω.

P/E 33,2 [εξαμ 24]

Δανεισμός: 8,400,000

Κεφαλαιοποίηση: 4,995,000

Ταμειακά Διαθέσιμα 189.500 από 660.000

Ξένα προς ίδια: 4,0 [μαζί με άλλες υποχρεώσεις] ή 1,68 [με απλό δανεισμό]

Αριθμός μετοχών: 4,970,000

Έγραφα 23.2.2025 oakHellas.blogspot

Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.