Παραστατικό Χρήμα: Ένα ψεύτικο οικοδόμημα: Οι οικονομίες στηρίζονται σε ''πλαστό'' χρήμα [fiat]; Πώς γίνεται αυτό; Τι συμβαίνει στην Ευρω-Ελλάδα; Κων/νος Οικονόμου

 

Παραστατικό Χρήμα: Ένα ψεύτικο οικοδόμημα: Οι οικονομίες στηρίζονται σε ''πλαστό'' χρήμα [fiat]; Πώς γίνεται αυτό; Τι συμβαίνει στην Ευρω-Ελλάδα;

Κων/νος Οικονόμου

Τα βαμπίρ, ή οι λεγόμενοι βρυκόλακας είναι ένας αρχαίος διαδεδομένος μύθος-θρύλος. Η ιδέα ενός νεκροζώντανου πλάσματος που τρέφεται με αίμα, ή παρόμοιοι μύθοι, υπάρχουν σε πολλούς ευρωπαϊκούς και όχι μόνο πολιτισμούς. Η ιδέα ενός τερατώδους πλάσματος που αναδύεται τη νύχτα, αποστραγγίζει το αίμα των θυμάτων του και τα οδηγεί στο θάνατο είναι σίγουρα μια εικόνα ανατριχιαστική. Όταν κάποιος ακόμη και σχετικά ερασιτέχνης αναλογιστεί και εμβαθύνει στην ιστορία τρόμου του δαίμονα αυτού, εύκολα θα δει παραλληλισμούς με το χρηματοοικονομικό σύστημα που ονομάζουν οι οικονομολόγοι ''fiat'' (με τα εκτυπωμένα από τις κεντρικές τράπεζες χαρτονομίσματα, τα τραπεζογραμμάτια, τις μπαγκανότες που λέγαν οι παλιοί) και που επικρατεί στη καπιταλιστική οικονομία παγκοσμίως.

Διαβάζουμε σχετικά στις εγκυκλοπαίδειες: Παραστατικό χρήμα ή fiat money ή αλλιώς χρήμα αναγκαστικής κυκλοφορίας είναι το μέσον πληρωμής το οποίο δεν καλύπτεται από αποθεματικό άλλων υλικών (π. χ. Χρυσός, όπως παλιά θα προσθέταμε) και επομένως στερείται κάποιας εσωτερικής αξίας έστω και έμμεσα.

ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ''ΣΚΟΤΟΣ'': Αυτή, λοιπόν, η βαμπιρική ''απόδοση'' του νομίσματος, του κάθε νομίσματος, για να επανέλθουμε, και του Ευρώ φυσικά, διαδραματίζεται κάτω από την κάλυψη του σκότους. Κι αυτό γιατί ο καταναλωτής βρίσκεται κι ο ίδιος στο σκοτάδι, καθόσον η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν γνωρίζει πώς είναι δομημένο το σημερινό σύστημα του fiat χρήματος, πώς λειτουργεί ή ποιες είναι οι επιπτώσεις του. Σε σχολεία και τα (οικονομικά) πανεπιστήμια, δε διδάσκεται εμφατικώς κι έτσι, ως επί το πλείστον, και οι ακαδημαϊκοί πολίτες μένουν στο σκοτάδι γι' αυτό. Συνεπώς τα αποτελέσματα του συστήματος fiat, εκπλήσσουν τους περισσότερους ανθρώπους. Πράγματι, πόσοι γνωρίζουν ότι το σημερινό μας σύστημα fiat είναι ένα σύστημα στο οποίο η κεντρική τράπεζα του κράτους, παλαιότερα η Τράπεζα Ελλάδος, σήμερα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα [Ε.Κ.Τ.], κατέχει ένα καταναγκαστικό μονοπώλιο στη δημιουργία χρημάτων, συχνά χωρίς αντίκρισμα, ενώ και οι εμπορικές τράπεζες ή και απλές επιχειρήσεις εκδίδουν τα δικά τους νομίσματα [ομόλογα-τίτλους, κ.ά] με βάση τα χρήματα της κεντρικής τράπεζας;

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το fiat χρήμα δημιουργείται κυριολεκτικά από τον αέρα, είναι ''καπνός'' χωρίς τη γενεσιουργή φωτιά, δεν έχει αντίκρισμα σε πολύτιμα μέταλλα, όπως παλιά ή σε κάτι άλλο ποσοτικά μετρήσιμο και ότι είναι ουσιαστικά ... ψεύτικο! Αντιπροσωπεύει απλά μια μορφή δημιουργίας χρήματος που δεν έχει καμία σχέση με την «πραγματική αποταμίευση» ήτοι τη συσσώρευση αξίας! Αλήθεια, μας εξηγεί κανείς ειδικός πως, από οικονομική άποψη, η διεύρυνση της προσφοράς χρήματος είναι πληθωριστικό φαινόμενο, που οδηγεί σε ασύμμετρα υψηλότερες τιμές αγαθών και υπηρεσιών σε σύγκριση με μια κατάσταση όπου η προσφορά χρήματος δεν θα είχε τεχνηέντως αυξηθεί; Είναι όμως άγνωστο σε πολλούς ότι η έκδοση χρημάτων fiat μέσω της πιστωτικής αγοράς προκαλεί μια λαθεμένη κατανομή κεφαλαίων, ενεργοποιώντας αρχικά μια έκρηξη ψεύτικου ''πλούτου'', που ακολουθείται από μια κατάρρευση που θυμίζει πυραμιδικά σχήματα τύπου αλβανικών επενδύσεων του πρόσφατου παρελθόντος. Έτσι μ΄ αυτό τον τρόπο οδηγούνται οι εθνικές οικονομίες σε υπερβολικό χρέος¹ [σαν τη χώρα μας που, παρά τα πανηγύρια των μαθητευομένων οικονομικών μας μάγων, χρωστά ακόμη το 150-160% του ετήσιου εισοδήματός της!] επιτρέποντας μ΄ αυτόν τον τρόπο στο κράτος να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο σε βάρος των ελευθεριών των πολιτών και των επιχειρηματιών. Έτσι για όλους μας, ουδέ εμού εξαιρουμένου, η ζημιά που προκαλείται από τέτοια χρηματικά ποσά είναι άγνωστη και σέρνεται κάτω από την κάλυψη του σκότους, σαν ένας βρυκόλακας.

ΤΑ ΘΎΜΑΤΑ, τώρα αυτών των βρυκολάκων είναι συχνά αβοήθητα και αγνοούν, τα πάντα. Μόνον βλέπουν τους καρπούς του κόπου τους να χάνονται με αδηφάγο τρόπο από κάθε τέτοιο οικονομικό σύστημα. Από την άλλη, τα χρήματα Fiat δίνουν τη δυνατότητα σε μια ομάδα, μια ολιγαρχική κάστα (σε αυτούς που επιτρέπεται να δημιουργούν χρήματα fiat, δηλαδή) να ζει σε βάρος άλλων (αυτών που αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τα μονοπωλιακά παραχθέντα και χωρίς πραγματικό αντίκρισμα χρήματα). Οι πρώτοι αποδέκτες των νεοδημιουργηθέντων χρημάτων fiat είναι ασφαλώς οι δικαιούχοι των κρατικών δαπανών. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα νέα χρήματα για να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες των οποίων οι τιμές δεν έχουν ακόμη αυξηθεί, καθιστώντας τους πλουσιότερους. Καθώς, όμως, το χρήμα αλλάζει χέρια, αυξάνει πυραμιδικώς η ζήτηση και οι τιμές των αγαθών ανεβαίνουν ανάλογα. Ως αποτέλεσμα, οι καθυστερημένοι αποδέκτες των νέων χρημάτων μπορούν να αγοράζουν αγαθά μόνο σε υψηλότερες τιμές, κι έτσι βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.

Όμως, οι πρώτοι αποδέκτες του τυπωμένου χρήματος, οι κήνσορες-ολιγάρχες-κυβερνητικοί, κ.λ.π. βελτιώνουν τη θέση τους σε βάρος των υπολοίπων. Αυτοί που πλήττονται περισσότερο είναι εκείνοι που δεν λαμβάνουν τίποτα από τη νεοδημιουργηθείσα προσφορά χρήματος. Στην πραγματικότητα είναι αυτοί που «στραγγίζονται» από την πραγματικά αξία του παραχθέντος, από αυτούς, τους ίδιους ''παρίες'' του συστήματος, προϊόντος.

Το αναδιανεμητικό αποτέλεσμα του fiat money που μοιάζει με βρυκόλακα, που λειτουργεί στο σκοτάδι, ωφελεί ιδιαίτερα τις εμπορικές τράπεζες που δημιουργούν χρήμα από την κεντρική τράπεζα, καθώς και εκείνες που είναι σε θέση να συνάψουν νέα τραπεζικά δάνεια σε χρήματα fiat.² Πρώτα και κύρια είναι βέβαια το κράτος και όσοι επωφελούνται από αυτό, διότι το κράτος χρηματοδοτεί σημαντικό μέρος των δαπανών του με νεοδημιουργηθέντα χρήματα, χρησιμοποιώντας τα για να πληρώσει τους εκπροσώπους του (πολιτικό προσωπικό και τη γραφειοκρατία), τους υπαλλήλους του και τις συντάξεις τους, καθώς και τις εταιρείες από τις οποίες αγοράζει αγαθά και υπηρεσίες. Το κράτος και οι δικαιούχοι του (όσοι δηλαδή υπηρετούν πολιτικούς ηγεμόνες) είναι από τους πρώτους αποδέκτες των νεοδημιουργηθέντων χρημάτων, καθιστώντας αυτούς κύριους δικαιούχους σε βάρος των πολλών, που, δυστυχώς γι΄ αυτούς, δεν συνδέονται στενά με το κράτος και την πολιτική τάξη³.

Μια τέτοια ανακατανομή του εισοδήματος και του πλούτου, ωφελεί το κράτος, τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις σε βάρος του γενικού πληθυσμού, διατηρώντας τους κάτω από τις οικονομικές τους δυνατότητες.

Ας δούμε όμως πώς ''μολύνονται'' τα θύματα: Το fiat χρήμα μολύνει τα θύματά του, όπως ένας βρυκόλακας των θρύλων, και τα μετατρέπει σε ''τρόπαια'' του συστήματος. Κι αυτό γιατί το fiat χρήμα υποδουλώνει τους χρήστες του κάνοντάς τους εξαρτημένους από αυτά. Επί παραδείγματι, δίνουν κίνητρα στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά να αναλάβουν χρέη και να ζήσουν πέρα από τις δυνατότητές τους [με καταναλωτικά μικροδάνεια, δάνεια διακοπών, πιστωτικές με ψηλό όριο, κ.ά.,] κάτι που γίνεται εφικτό μέσω τεχνητά χαμηλών επιτοκίων. Οι άνθρωποι ενθαρρύνονται, ακόμη να επενδύουν σε περιουσιακά στοιχεία (όπως σπίτια και μερίδια εταιρειών, επειδή η επί μακρό χρονικό διάστημα πληθωριστική φύση των χρημάτων fiat εξασφαλίζει μια συνεχή και τεχνητή αύξηση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι παρασύρονται να εκτεθούν σε χρήματα fiat, η οικονομική τους ευημερία εξαρτάται από τη συνέχιση του πληθωριστικού συστήματος fiat και από την τεχνητή «διάσωσή του» από το κράτος και την κεντρική του τράπεζα σε περιόδους κρίσης, ακόμη και εις βάρος όσων δεν επωφελούνται από το σύστημα ή επωφελούνται πολύ λιγότερο, κάτι που έγινε και στη χώρα μας την περίοδο από το παπανδρεϊκό ''Καστελλόριζο'' έως και τις μέρες μας, όπου το μάρμαρο της κρίσης εθνικού χρέους Fiat χρήματος πλήρωσε και πληρώνει ακόμη ο λαός.
Το κεκτημένο συμφέρον των ιθυνόντων, ποιο είναι, όμως; Οι πολιτικοί, οι γραφειοκράτες, οι τραπεζικοί υπάλληλοι και οι εταιρείες που λαμβάνουν κρατικές συμβάσεις αναπτύσσουν όλοι ένα κοινό συμφέρον για τη διασφάλιση της διατήρησης του νομισματικού συστήματος. Πώς γίνεται αυτό; Με τη μετατροπή τους σε οικονομικούς βρυκόλακες που τρέφονται με τη ζωή όσων ασχολούνται με την παραγωγική εργασία, των πραγματικών δηλαδή εργαζομένων, διεκδικώντας ένα μερίδιο από το εν ιδρώτι του προσώπου των αποκτημένο εισόδημά τους. Επιπλέον, οι κάτοχοι χρημάτων fiat, ο απλός δηλαδή λαός, είναι αυτοί που χάνουν, καθώς τα πληθωριστικά χρήματα fiat χάνουν συνεχώς την αγοραστική τους δύναμη. Σε ένα σύστημα fiat, η κεντρική τράπεζα διασφαλίζει ότι τα επιτόκια διατηρούνται τεχνητά χαμηλά —συχνά αρνητικά, όπως πριν λίγα μόλις χρόνια— ώστε οι αποταμιεύσεις σε προθεσμιακές καταθέσεις, λογαριασμούς ταμιευτηρίου και ομόλογα να έχουν φθίνουσα αξία.

ΜΑΚΡΙΆ ΑΠΌ ΤΟ ΦΩΣ: Οι βρυκόλακες και το βαμπιρικό σύστημα χρημάτων fiat δεν μπορούν να αντέξουν το έντονο φως της ημέρας. Και τα δύο θα κονιορτοποιοηθούν όταν εκτεθούν στο ηλιακό φως. Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να καταλάβουν πραγματικά τις αρνητικές επιπτώσεις των χρημάτων fiat και τη ζημιά που προκαλεί στον κόσμο, θα το απέρριπταν και μαζί τις δομές παραγωγής και απασχόλησης που δημιουργεί. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος για τον οποίο διδάσκονται τόσο λίγα για την οικονομία στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Οι πιο σκοτεινές πτυχές μιας τέτοιας fiat οικονομίας είναι συγκαλυμμένες, με το κρατι[κιστι]κό εκπαιδευτικό σύστημα, υπό τύπον ... ''συμμέτοχος στο έγκλημα'', το οποίο και διασφαλίζει ότι το φως της γνώσης δεν θα λάμψει ποτέ στο χρηματικό σύστημα fiat. Μάλιστα είναι γνωστό πως τα συμβούλια των κεντρικών τραπεζών αναφέρονται συνήθως μεγαλοπρεπώς, [αλλά και κωμικώς διότι φυλάνε τα μυθώδη διάφανα καινούρια, αλλά ανύπαρκτα ρούχα του αυτοκράτορα] ως «οι θεματοφύλακες του νομίσματος», ενώ από τη δημοσιογραφία, που σιγοντάρει ή απλώς αγνοεί, ακούμε ότι δήθεν αυτά τα συμβούλια «καταπολεμούν» τον πληθωρισμό! Θυμίζουν όλα αυτά την ταινιά ''Νοσφεράτου'' όπου ο βρυκόλαξ καλωσορίζει τους καλεσμένους του και συμμετέχει σε κάποια σπουδαία πνευματώδη συνομιλία κρύβοντας επιμελώς το σκοπό του και την πραγματική του φύση. Ακριβώς λοιπόν όπως το φως του ήλιου σκοτώνει έναν βρυκόλακα, έτσι και η πραγματική οικονομική γνώση θα κατέστρεφε το σύστημα χρημάτων fiat. Μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα, οι εγαζόμενοι αλλά και οι ενδιαφερόμενοι για επενδύσεις θα πρέπει να γνωρίζουν τις σοβαρές οικονομικές και ηθικές ζημίες που προκαλεί το σύστημα του fiat χρήματος.

Όπως γίνεται αντιληπτό, είναι προς το συμφέρον όλων να τερματιστεί το σύστημα fiat. Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Ενημερώνοντας προληπτικά και με ειλικρίνεια τους ανθρώπους για τα κακά τέτοιων χρημάτων, συμβουλεύοντάς τους να μειώσουν την εξάρτησή τους από αυτό, τόσο στη ζωή τους όσο και στις αποταμιεύσεις του. Ακόμη, προωθώντας μια ελεύθερη αγορά χρήματος, ενθαρρύνοντας παράλληλα τεχνολογικές καινοτομίες στη νομισματική σφαίρα που δεσμεύουν πέρα και μακριά από τον έλεγχο του κράτους. Μα αυτό θα ήταν ίσως μια νομισματική επανάσταση με τεράστιες πολιτικές προεκτάσεις, που φυσικά .... δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει απότη χώρα μας.

Περί ''βρυκολάκων'' κ.ά. σχετ.: https://www.bankingnews.gr/analyseis-ektheseis/articles/761271/to-pseytiko-xrima-pinei-to-aima-tis-pragmatikis-oikonomias-einai-pistosi-xoris-pragmatiki-aksia?fbclid=IwY2xjawFnKpxleHRuA2FlbQIxMAABHdHrvlh2XwjfzLLDtDWfFc46Zflew1UBnmOlOxWxDlVRzB6ojTgkxJ5xhA_aem_7uH3UQVDXLJkmzUeXy9YEg

Μετάφραση άρθρου από αμερικάνικη πηγή στο Μπάγκινγκ νιους.

1. Σαν τη χώρα μας που, παρά τα πανηγύρια των μαθητευομένων οικονομικών μας μάγων, χρωστά εν έτει 2024 το 160% του ετήσιου εισοδήματός της!

2. Συχνά όμως δανείζουν το ίδιο το κράτος. Κι αν αυτό χρεωκοπήσει, όπως έγινε στην περίπτωση μας, την πληρώνουν κι αυτές. Βέβαια αυτό στην περίπτωσή μας δεν έγινε, ενώ στην Ισλανδία για παράδειγμα συνέβη. Εδώ, δυστυχώς συνήφθησαν νέα δάνεια για να ιδιωτικοποιηθούν με ένα περίεργο ελληνικό τρόπο οι τράπεζες με χρήματα, φυσικά των φορολογουμένων.

3. Η έκφραση μπορεί να διαβαστεί, μάλλον ευστοχότερα, επί το ελληνικότερον σε πολιτικό τζάκι.

Μια ματιά στην εισηγμένη Παϊρης 23.2.2025 από τον oakHellas

 

Μια ματιά στην εισηγμένη Παϊρης 23.2.2025

από τον oakHellas

    Η «Ε. ΠΑΪΡΗΣ ΑΒΕΕ», σύμφωνα με το επίσημο σάιτ της εταιρείας, ασχολείται με την παρασκευή πλαστικών ειδών συσκευασίας (μπουκάλια, καπάκια, βάζα και μπιτόνια). Κατέχοντας ηγετική θέση στον κλάδο που δραστηριοποιείται, η «Ε. ΠΑΪΡΗΣ ΑΒΕΕ» είναι μέλος του «Όμιλου Εταιρειών Ε. Παΐρης», στον οποίο ανήκουν επίσης η βιομηχανία πλαστικών «EPSH Α.Ε.» στο Αιγίνιο Πιερίας και η εμπορική εταιρεία πλαστικών «Polypack A.E.» στον Ρέντη Αττικής.

   Η γενική εικόνα της εταιρείας δείχνει βελτιωμένη τα τελευταία έτη, πλην του α΄ εξαμήνου του 2024, με μια σχετική κερδοφορία, αλλά και με πολλές ζημίες παλaiών χρήσεων ενσωματωμένες στην κεφαlάιοποίησή της.

   Η μετοχή κλείνει στο Χ.Α.Α. συνηθέστερα με λίγα κομμάτια [5-10] στο συν, προφανώς για την τελική ωραιοποίηση της εικόνας της, προφανώς υπό το άγρυπνο βλέμμα των ενδιαφερομένων. Κάποιες φορές η μετοχή τινάζεται απότομα, πχ στο 1,24 ή και στο 1,40 παλαιότερα. Πάντα όμως, σχεδόν καθημερινά η πλειονότητα των πράξεων γίνεται πιο κάτω, έως πολύ πιο κάτω από την τελική τιμή κλεισίματος. Πάντως φαίνεται πως η μετοχή ''χρωστά'' μια καλή αντίδραση.

Α ρ ι θ μ ο ι:

Τιμή 21.2.25 1,005

αποδ. μήνα +0,1%

απόδ. 3/μήνου +3%

απόδοση 6/μήνου +0,1%

απόδοση έτους -23%

Μέγιστη τιμή: 1,410

Ελάχιστη τιμή: 0,884

Ιδια κεφάλαια Η2 2024: 3,434 εκατομ. [από 3,284 ένα χρόνο πριν]

P/BV 1,45

Κέρδη εξαμ 150.299 [από 296.490] όμως ενοποιημένα η ΠΑΙΡΗΣ εμφανίζει ζημίες 45.500 ευρω.

P/E 33,2 [εξαμ 24]

Δανεισμός: 8,400,000

Κεφαλαιοποίηση: 4,995,000

Ταμειακά Διαθέσιμα 189.500 από 660.000

Ξένα προς ίδια: 4,0 [μαζί με άλλες υποχρεώσεις] ή 1,68 [με απλό δανεισμό]

Αριθμός μετοχών: 4,970,000

Έγραφα 23.2.2025 oakHellas.blogspot

Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.

Το τραγούδι της φάλαινας - ήχοι φαλαινών + ΒΙΝΤΕΟ από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

Το τραγούδι της φάλαινας - ήχοι φαλαινών + ΒΙΝΤΕΟ 

από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

Η φάλαινα είναι είναι το μεγαλύτερο θαλάσσιο θηλαστικό. Η κοινή ονομασία φάλαινα περιλαμβάνει τα θηλαστικά που ανήκουν στην οικογένεια Φαλαινίδες. Παρά το γεγονός ότι έχουν την ανατομία και τα γνωρίσματα των θηλαστικών, η μορφή τους είναι αυτή του ψαριού. Ο αριθμός των φαλαινών έχει μειωθεί και πολλά είδη απειλούνται με εξαφάνιση, εξαιτίας της εντατικής θήρευσης, για το λίπος, το κρέας, τα οστά και τις μπαλένες τους.

Κρανίο γαλάζιας φάλαινας 6μ.!!

Τα κητώδη υποδιαιρούνται σε δύο συνομοταξίες:

Α. Τα Μυστακοκήτη: δηλαδή οι φάλαινες, των οποίων χαρακτηριστικό είναι τα φαλαίνια (ή μπαλένες). Πρόκειται για ελάσματα από κερατίνη, που αντικαθιστούν τα δόντια σε όσα είδη δεν έχουν. Οι μπαλένες στηρίζονται στον ουρανίσκο και σχηματίζουν ένα είδος φίλτρου, που επιτρέπει στο νερό της θάλασσας να εξέρχεται από το στόμα, συγκρατώντας τους μικρούς οργανισμούς (πλαγκτόν) με τους οποίους τρέφεται το κήτος.

Β. Τα Οδοντοκήτη: δηλαδή τα δελφίνια, οι φυσητήρες και οι φώκαινες, τα οποία τρέφονται με ψάρια και καλαμάρια. Ορισμένα από αυτά έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται το γύρω περιβάλλον τους μέσω ηχοεντοπισμού.

Όπως όλα τα θηλαστικά, οι φάλαινες αναπνέουν με πνεύμονες (γι’ αυτό και υποχρεώνονται να ανεβούν στην επιφάνεια του νερού, για να αναπνεύσουν), είναι ζώα θερμόαιμα, θηλάζουν τα μικρά τους και έχουν (αν και πολύ λίγο) τρίχωμα. Όταν αναδύονται στην επιφάνεια, οι φάλαινες εκκενώνουν τον αέρα που είχαν στους πνεύμονες με πίεση. Για το λόγο αυτό σχηματίζουν πίδακα. Το νερό εκτοξεύεται από μια οπή στο πάνω μέρος του κεφαλιού τους. Το γάλα του ζώου περιέχει επίσης λίπος (με περιεκτικότητα περίπου 50%). Η ηλικία τους μπορεί να ξεπεράσει και τα 100 χρόνια! Εχει βρεθεί φάλαινα , η ηλικία της οποίας υπολογίστηκε στα 211 χρόνια και θεωρείται το γηραιότερο θηλαστικό.

Το κυνήγι της φάλαινας με στόχο την αλίευσή της, που γίνεται εδώ και αιώνες, οδήγησε στη δραματική μείωση του πληθυσμού της. Πολλά είδη απειλούνται σήμερα με εξαφάνιση. Σήμερα, οι χώρες που κυνηγούν φάλαινες είναι οι Νορβηγία, Ισλανδία, Ιαπωνία και οι ιθαγενείς κοινότητες στη Σιβηρία, την Αλάσκα και το βόρειο Καναδά.

Είδη

Φαλαινίδες: 1. Η φάλαινα μυστακοκήτος (Balaena mysticetus), με μήκος που φτάνει τα 20 μέτρα. Απαντάται στον Καναδά και στη Γροιλανδία, όπως επίσης και στη Βερίγγειο Θάλασσα. Ζυγίζει ως 100 τόνους. 2. Νεοφάλαινα η κρασπεδωτή, που είναι γνωστή και με την ονομασία φάλαινα- νάνος. Το μήκος της δεν ξεπερνά τα 6 μόλις μέτρα.

Φαλαινοπτερίδες: Εδώ ανήκει η γαλάζια φάλαινα (Balenoptera musculus), που αποτελεί και το μεγαλύτερο είδος όπως επίσης και το μεγαλύτερο θηλαστικό του κόσμου. Το είδος αυτό έχει μπαλένες και ραχιαίο πτερύγιο. Με μήκος 33 μέτρων και βάρος 150 τόνων, απαντάται στην Αρκτική και στο βόρειο Ατλαντικό. Η αναπαραγωγή του, όμως, γίνεται σε πιο θερμές θάλασσες.

Πίδακας νερού από γαλάζια φάλαινα

Φυσητηρίδες: Στην οικογένεια αυτή ανήκουν οι φάλαινες που δεν έχουν μπαλένες αλλά δόντια. Ζουν σε αγέλες, σε θερμές, τροπικές και υποτροπικές θάλασσες. Το γνωστότερο είδος είναι ο φυσητήρας (Physeter macrocephalus), του οποίου το μήκος φτάνει τα 20 μέτρα. Όταν αναδύεται στην επιφάνεια φυσά με μεγάλη δύναμη τον αέρα και τους υδρατμούς από το μοναδικό ρουθούνι που φέρει επάνω στο ρύγχος του, σχηματίζοντας πίδακα.Στο ρύγχος του περιέχει λάδι (λίπος), για το οποίο το κυνηγούν. Το λάδι του χρησιμοποιήθηκε ως φωτιστικό μέσο.

[Σημ.: Διαφορές φυσητήρων και φαλαινών: Θεωρείται ότι οι φυσητήρες ανήκουν στην οικογένεια των φαλαινών, κυρίως λόγω του σχήματος και του μεγάλου μεγέθους τους - φτάνουν στα δεκαοκτώ μέτρα. Οι τελευταίες έχουν φαλαίνια (ή μπαλένες), τις μεγάλες κεράτινες πλάκες μέσω των οποίων φιλτράρεται το νερό που καταπίνουν, μαζί με τα ψάρια και το πλαγκτόν. Οι μπαλένες τούς επιτρέπουν να συγκρατούν την τροφή αποβάλλοντας το νερό. Ο φυσητήρας, αντίθετα, έχει δόντια, γεγονός που τον κάνει συγγενικό των δελφινιών, χωρίς βέβαια να είναι δελφίνι.]

ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΦΑΛΑΙΝΩΝ ΣΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ:

ΕΔΩ ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΦΑΛΑΙΝΕΣ [Αυστραλία]:https://whalewatchwesternaustralia.com/

Η Διώνη [Η “θηλυκή” όψη του Δία] από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

 

Η Διώνη

[Η “θηλυκή” όψη του Δία]

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

Διώνη

ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Η Διώνη ήταν θεότητα που ανήκει στη λεγόμενη πρώτη γενιά των θεών, πολύ πριν την εισαγωγή του Ολυμπίου Πανθέου. Υπάρχουν πολλές παραδόσεις για αυτή. Σύμφωνα με μία από αυτές, η Διώνη είναι κόρη του Ουρανού και της Γαίας, αδελφή του Κρόνου, της Τηθύος, της Ρέας και της Θέμιδας. Συνεπώς θεία του Δία. Σύμφωνα, όμως, με άλλη παράδοση, η Διώνη ήταν μία από τις Ωκεανίδες κόρες του Ωκεανού και της Τηθύος. Τέλος, άλλες μυθικές γενεαλογίες την κατατάσσουν στις κόρες του Άτλαντα.

ΤΕΚΝΑ: Η Διώνη παντρεύτηκε το γνωστό ''θύμα'' των θεών, τον Τάνταλο και απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, τη Νιόβη και τον Πέλοπα, και τα δύο καταραμένα στη ζωή τους. Σύμφωνα, όμως, με μία άλλη εκδοχή, κόρη της Διώνης ήταν η θεά Αφροδίτη.

Δωδώνη

ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑ – ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ: Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, η ύπαρξη της Διώνης προέκυψε ως αναγκαιότητα μετά την αλλαγή της θεότητας που λατρευόταν στην περιοχή της Δωδώνης. Στην εποχή του χαλκού και για πολλούς αιώνες στην Δωδώνη λατρευόταν η θεά Γαία, αλλά, μετά την είσοδο και την επικράτηση του Δωδεκάθεου στη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, η λατρεία και η “επιστασία” του τοπικού μαντείου μεταφέρθηκε ... αναγκαστικά στον Δία. Οι πανάρχαιες λατρευτικές συνήθειες των ιερέων και των κατοίκων της περιοχής όμως δεν μπορούσαν να αφήσουν το μαντείο χωρίς θηλυκή θεότητα. Έτσι αναγκάστηκαν να «εφεύρουν», θα λέγαμε, τη Διώνη κατά την προσφιλή τους μέθοδο να παράγουν το γυναικείο όνομα από αυτό του συζύγου: Δίας>Διώνη. Θυμίζει αρκετά τη συνήθεια που συναντάμε ακόμη και σήμερα σε περιοχές της Ηπείρου, αλλά και αλλού. Έτσι η σύζυγος του Γιώργου ή του Γιάννη, γίνεται Γιώργαινα , Γιάννενα, κ.τ.λ.

Η ΔΙΩΝΗ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΕΑΣ: Ο Δίας λατρευόταν χαρακτηριζόμενος με διάφορα επίθετα που τον χαρακτηρίζουν και που του προσδίδουν και τις σχετικές ιδιότητες. Έτσι ο Δίας ονομαζόταν Νάιος, Δωδωναίος, Πελαγικός, ή Φηγώναιος. Στα λατρευτικά κέντρα του κατοικούσε με τις σύνοικές του γυναικείες θεότητες, όπως την Θέμιδα και την Διώνη. Η λατρεία της Διώνης, και αλλού της Θέμιδας, αρκετά διαδεδομένη στην περιοχή της Ηπείρου, φαίνεται ότι συνέχισε τη λατρεία της προϊστορικής ή και Προελληνικής Μεγάλης Θεάς. Άλλωστε, σε μια μολύβδινη επιγραφή που βρέθηκε στις ανασκαφές της Δωδώνης, αναφέρονται μαζί με το Δία, η Θέμις και η Διώνη ως «νάιοι θεοί», δηλαδή σύνοικοι και σύνναοι του Δία. Ήταν, επομένως, οι δύο θεές οι σπουδαιότερες πάρεδροι του θεού! Έτσι, η Διώνη δεν είναι τίποτα άλλο από την θηλυκή ονομασία του Διός για να καλυφθεί το πραγματικό όνομα της γυναικείας θεότητας. Μια πανάρχαια πελασγική θεότητα, που αντιπροσωπεύει τη γονιμοποιό δύναμη του υγρού στοιχείου. Είναι η θεά της υγρής φύσης (το επίθετο Νάια από το ναίω: ρέω, κυλώ). Ταυτόχρονα την θέλουν και σύζυγο του Δία, πατέρα θεών και θνητών και μητέρα της Αφροδίτης και του Έρωτος. Έτσι η Διώνη εμφανίζεται και ως η "Δωδωναία νύμφη", η "Υάδα".

Το θέατρο της Δωδώνης

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΔΙΩΝΗΣ ΣΤΗ ΔΩΔΩΝΗ: Ο αρχαιότερος ναός, που αφιερώθηκε στη Διώνη βρισκόταν κοντά στη λεγόμενη Ιερή Οικία, προς τα βόρεια, στο κεντρικό τμήμα του ιερού της Δωδώνης. Κατασκευάσθηκε στο β΄ μισό του 4ου ή στις αρχές του 3ου αι. π.Χ., πυρπολήθηκε από τους Αιτωλούς το 219 π.Χ. και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε. Ο ναός είχε προσανατολισμό Α-Δ, σχεδόν τετράγωνη κάτοψη, διαστάσεις 9,80 x 9,40 μ. και ήταν περίπου μισός από το γειτονικό ναό του Δία. Διέθετε σηκό και πρόναο, με τέσσερις ιωνικούς κίονες από αμμόλιθο στην πρόσοψη, και η ανωδομή του ήταν κατασκευασμένη από ωμές πλίνθους. Στο βάθος του σηκού διατηρούνται λείψανα ενός βάθρου, που θα χρησίμευε για το λατρευτικό άγαλμα της Διώνης, το λεγόμενο «έδος». Αυτό το σεβάσμιο «έδος» κοσμούσαν κάθε χρόνο και οι Αθηναίοι, στέλνοντας θεωρικά και πλούσια δώρα, σύμφωνα με χρησμό του μαντείου της Δωδώνης. Με την ανοικοδόμηση του ιερού μετά το 219 π.Χ., κατασκευάσθηκε νέος ναός αφιερωμένος στη Διώνη, λίγο νοτιότερα. Ήταν ιωνικός τετράστυλος, με πρόναο και σηκό, διαστάσεων 9,60 x 6,35 μ. Στον τοίχο, που χωρίζει τον πρόναο από το σηκό, διατηρείται το λίθινο κατώφλι με τα ίχνη της δίφυλλης θύρας, πλάτους 1,30 μ., ενώ στο βάθος του σηκού διατηρείται το βάθρο, όπου στεκόταν το άγαλμα της Διώνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκοςΧάρη Πάτση, Αθήνα 1969. http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=1099 [Διώνη]. Δάκαρης Σ.Ι., Δωδώνη, Ιωάννινα 1995 .ης.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com 

Οι φόνοι της οδού Μοργκ του Έντγκαρ Άλαν Πόε ΗΧΟΒΙΒΛΙΟ-AUDIOBOOK +ΒΙΝΤΕΟ διαβάζει ο Κων/νος Αθ. Οικονόμου

 Οι φόνοι της οδού Μοργκ του Έντγκαρ Άλαν Πόε  ΗΧΟΒΙΒΛΙΟ-AUDIOBOOK +ΒΙΝΤΕΟ

διαβάζει ο Κων/νος Αθ. Οικονόμου

Ο Ντυπέν ανακρίνει τον ύποπτο ναυτικό

 από εικονογράφηση του 1909

Το έργο πρωτοδημοσιεύτηκε σε περιοδικό της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ το 1841.Είναι το πρώτο σύγχρονο έργο αστυνομικής λογοτεχνίας.

   Στο έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά ο ντετέκτιβ που δημιούργησε ο Πόε, ο Αύγουστος Ντυπέν, που με τη σπάνια αναλυτική του ικανότητα και τη δημιουργική φαντασία του καταφέρνει να διαλευκάνει το μυστήριο μιας διπλής δολοφονίας στο Παρίσι, ακατανόητης για την αστυνομία. Ο Ντυπέν επανεμφανίζεται και σε στα άλλα αστυνομικά διηγήματα του Πόε. Ο Ντυπέν φαίνεται ως μια προδρομική μορφή των μελλοντικών ανάλογων ηρώων της αστυνομικής λογοτεχνίας [Σέρλοκ Χολμς, Ηρακλής Πουαρώ, κ.ά.

Από εικονογράφηση του 1870

   Η ιστορία διαδραματίζεται στο Παρίσι του 19ου αιώνα. Ωστόσο, τα περισσότερα από τα μέρη που αναφέρονται στο διήγημα, συμπεριλαμβανομένης της οδού Μοργκ, είναι φανταστικά.

   Ο Ντυπέν και ο αφηγητής διαβάζουν με μεγάλο ενδιαφέρον τις αφηγήσεις των εφημερίδων για μια άγρια διπλή δολοφονία. Η κυρία Λ' Επαναί και η κόρη της βρέθηκαν νεκρές στο σπίτι τους στην οδό Μοργκ. Η μητέρα βρέθηκε στην αυλή πίσω από το σπίτι, με πολλά σπασμένα οστά και τον λαιμό της τόσο βαθιά κομμένο που το κεφάλι της αποκολλήθηκε όταν το πτώμα μεταφέρθηκε. Η κόρη βρέθηκε στραγγαλισμένη και στριμωγμένη ανάποδα στην καμινάδα του τζακιού. Οι δολοφονίες συνέβησαν σε ένα δωμάτιο του τέταρτου ορόφου που ήταν κλειδωμένο από μέσα. Στο πάτωμα βρέθηκαν ένα ματωμένο ξυράφι, ματωμένες τούφες γκρίζα μαλλιά και δύο σακούλες με χρυσά νομίσματα.

Από εικονογράφηση του 1899

 .. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για το έγκλημα, ούτε καν μια εύλογη εξήγηση. Τα παράθυρα είναι κλειστά και φραγμένα από μέσα και κανείς δεν κατάφερε να ξεφύγει από την πόρτα αφού ο κόσμος ακούγοντας τις κραυγές έσπευσε σε βοήθεια και ως εκ τούτου αποτελεί μυστήριο για την αστυνομία το πώς ο δολοφόνος ή οι δολοφόνοι διέφυγαν από τη σκηνή.  Η απρόσμενη εξέλιξη που θα ακολουθήσει στα ... ακουστικά μας:

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ AUDIOBOOK EΔΩ: 

Μια ταινία που σημάδεψε μια δύσκολη- εμφυλιοπολεμική εποχή - 1948: Οι Γερμανοί ξανάρχονται +ΒΙΝΤΕΟ Κων/νος Οικονόμου

 

Μια ταινία που σημάδεψε μια δύσκολη- εμφυλιοπολεμική εποχή -1948: 

Οι Γερμανοί ξανάρχονται +ΒΙΝΤΕΟ

Κων/νος Οικονόμου

Πρόκειται για μια ελληνική δραματική κομεντί με έντονα στοιχεία σάτιρας του 1948, σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου. Η ταινία αναφέρει χαρακτηριστικά στους εισαγωγικούς τίτλους ότι πρόκειται για έναν σατυρικό εφιάλτη. Το σενάριο γράφτηκε από τον σκηνοθέτη σε συνεργασία με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, μόνιμο συνεμπνευστή του Σακελλάριου σε τόσες και τόσες αξέχαστες ελληνικές επιτυχίες του Σινεμά.  Η παραγωγή έγινε από τη Φίνος Φιλμ και την Ένωση Συνεργαζόμενων Καλλιτεχνών. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι: Βασίλης Λογοθετίδης, Μίμης Φωτόπουλος, Βαγγέλης Πρωτοπαππάς [μόνιμος παρτεναίρ του Λογοθετίδη], Λαυρέντης Διανέλλος, Ντίνος Δημόπουλος, Ίλια Λιβυκού, Νίτσα Τσαγανέα και Χρήστος Τσαγανέας.

   Κεντρικό πρόσωπο στην ταινία είναι ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης, ο Θόδωρος, ο οποίος μετά το τέλος της Κατοχής βλέπει τα εμφύλια πάθη να θεριεύουν και όλοι να έχουν ξεχάσει το δράμα της που πέρασαν όλοι τους λίγα χρόνια πριν. Μια μέρα, λοιπόν, στον προμεσημεριανό του ύπνο, ονειρεύεται πως οι Γερμανοί ξανάρχονται και όλοι αρχίζουν να ξαναζούν την αγριότητα που ζούσαν μέχρι πριν λίγα χρόνια.

   Η δράση της ταινίας τοποθετείται στην Αθήνα. Η ταινία ξεκινά με τον Θόδωρο να ψωνίζει από ένα πλανόδιο πωλητή, όπου και συναντά ένα γνωστό του, ενώ παρακάτω τσακώνονται δύο άτομα για τα πολιτικά, με τον Θόδωρο να διαφωνεί με όλα αυτά. Λίγο πιο κάτω βλέπει έναν τραυματία, ενώ παρακάτω γίνεται θύμα διασταυρουμένων πυρών, χωρίς όμως να πάθει κάτι. Επιστρέφοντας σοκαρισμένος στην αυλή όπου ζει, λέει στους γείτονες του πόσο αποστρέφεται αυτή την κατάσταση, να μην μπορεί μετά τον πόλεμο να βρει η Ελλάδα ησυχία. Εν τω μεταξύ ένας από τους γείτονές του, ο Ζήσης διαβάζει στην εφημερίδα ότι ο Χίτλερ τελικά ίσως επέζησε κάπου στο Τιρόλο μαζί με την Εύα Μπράουν. Μη θέλοντας να ακούσει άλλο, ο Θόδωρος πάει και κάθεται στην καρέκλα του, όπου τον παίρνει ο ύπνος.

 

 ''Ξυπνάει'' απότομα, όταν ακούει φωνές από έξω, ότι η Ευρώπη δέχεται ξανά επίθεση από τους Γερμανούς. Παρεμβάλλεται μια αφήγηση, για το πώς η Γερμανία αρχίζει να κυριαρχεί ξανά στην Ευρώπη. Αφού τελειώσει η αφήγηση, η ταινία επιστρέφει στην αυλή, όπου όλοι μαζί ακούνε γερμανικά στο ραδιόφωνο. Η δεύτερη αυτή ''Κατοχή'' τους βρίσκει ξανά στην πείνα και την εξαθλίωση: ο Ζήσης έκανε ψητό τον ... σκύλο του, τον Φλοξ, η Ουρανία (γυναίκα του Θόδωρου) βράζει τον Τζιτζιφρίγκο, ένα  ... καναρίνι, για την κόρη τους κλπ. Παράλληλα παρατηρούσαν έναν τύπο να τους παρακολουθεί και να κάνει βόλτες έξω από την αυλή τους. Κάποια στιγμή ο τύπος αυτός μπαίνει μέσα στην αυλή τους και μετά από ανάκριση βρίσκει ένα ραδιόφωνο που είχαν κρύψει στο πηγάδι τους, οπότε συλλαμβάνονται όλοι οι άντρες της αυλής.

Η πλοκή έπειτα μεταφέρεται στις φυλακές, όπου όλοι βρέθηκαν στο ίδιο κελί, ενώ μαζί τους βρίσκεται κι ένας πατριώτης που τους λέει ότι τα κάγκελα είναι φαγωμένα και θα μπορέσουν να φύγουν. Αφού κατάφεραν να αποδράσουν, τελικά βρίσκονται σε μία ψυχιατρική κλινική, στην οποία τους περίμεναν πέντε πατριώτες να τους οδηγήσουν στα βουνά. Ο Θόδωρος μένει μόνος του, για να μιλήσει με τον Νίκο, ο οποίος θα τους οδηγούσε εκεί. Τελικά εμφανίζεται ένας τρελός, με τον οποίο αρχικά ο Θόδωρος συμφωνούσε σε όλα, ενώ κατόπιν λύνεται η παρεξήγηση, μόνο που οι Γερμανοί είχαν επίσης έρθει στην κλινική. Έτσι εκείνος ο τύπος εμφανίζεται ξανά, όμως με μια ηρωική κίνηση η Έλλη τον αφοπλίζει και τελικά τον ακινητοποιούν δένοντάς τον σε μία καρέκλα. Κατόπιν αρχίζει η ανταλλαγή πυρών.

Η ταινία τελειώνει με τον Θόδωρο να παραμιλάει στον ύπνο του. Εντέλει αντιλαμβάνεται ότι όλα αυτά ήταν ένας εφιάλτης, βλέποντας τους γείτονες του στην καθιερωμένη ρουτίνα τους. Η ταινία ολοκληρώνεται με έναν διδακτικό μονόλογο του Θόδωρου, που απευθύνεται στο καναρίνι του, το οποίο τελικά ελευθερώνει από το κλουβί του.

Διανομή ρόλων

• Βασίλης Λογοθετίδης... ως Θόδωρος Γκινόπουλος, φιλήσυχος οικογενειάρχης κουρασμένος από τα πάθη του εμφυλίου που ζητά ηρεμία για τον τόπο.

• Ίλυα Λιβυκού... ως Έλλη, πατριώτισσα νοσοκόμα, που βοηθά πατριώτες να διαφύγουν στα βουνά.

• Μίμης Φωτόπουλος... ως Νίκος, πατριώτης που θα βοηθήσει πέντε πατριώτες να διαφύγουν στα βουνά.

• 
  
  Γεωργία Βασιλειάδου... ως η γυναίκα του Λευτέρη.

• Νίτσα Τσαγανέα... ως Ουρανία Γκινοπούλου, σύζυγος του Θόδωρου.

• Λαυρέντης Διανέλλος... ως Λευτέρης, ένας από τους γείτονες του Θόδωρου στην αυλή, με δεξιές ιδέες.

• Βαγγέλης Πρωτοπαππάς... ως Ζήσης, ένας από τους γείτονες του Θόδωρου στην αυλή, καθωσπρέπει τύπος, αυτός που ενημερώνει τους γείτονες του ότι ο Χίτλερ ίσως ζει.

• Μαρίνα Σμυρνάκη... ως η κόρη του Θόδωρου, αρραβωνιασμένη με έναν Άγγλο.

• Ώρα Βαζά... ως η γυναίκα του Ζήση.

• Ντίνος Δημόπουλος... ως Ξενοφών, ένας από τους γείτονες του Θόδωρου στην αυλή, με αριστερές ιδέες.

• Λουκιανός Ροζάν... ως κατάσκοπος των Γερμανών, ο οποίος τους συλλαμβάνει. Χαρακτηριστικά του το ύψος, καθώς και τα γυαλιά ηλίου που φορούσε συνεχώς.

• Θεόφιλος Ασημακόπουλος... ως πατριώτης, τον οποίο συναντούν μέσα στη φυλακή και τους βοηθά να δραπετεύσουν.

• Χρήστος Τσαγανέας... ως ο τρελός της κλινικής, που μονολογεί συνεχώς: Άνθρωποι, άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός [...]

Συμμετέχουν επίσης:

• Γιώργος Βλαχόπουλος

• Κώστας Πετριτσόπουλος

• Δημήτρης Ιλατζής

• Στέφανος Στρατηγός

• Γιώργος Καρέτας

• Ιωάννης Σχοινάς

• Ρένος Κουλμάσης

• Γιώργος Τσούχλος

• Δημήτρης Καλογήρου

• Νίκος Φέρμας

• Σταύριος Κυριαζής

• Δημήτρης Χατζηαντωνίου

• Μιχαήλ Λεσέγκο

• Γιάννης Χειμωνίδης

• Αλέξης Οφροσίμοφ

• Χριστόφορος Χειμάρας

• Η ταινία προβλήθηκε στις αίθουσες Αθηνών-Πειραιώς-Προαστίων το 1948 και έκοψε στην πρώτη προβολή 136.033 εισιτήρια, ποσό ρεκόρ για την εποχή. Η πρώτη προβολή έγινε στο κινηματοθέατρο «Ρεξ» (Ρεξ/Κοτοπούλη) και τον κινηματογράφο «Κρόνος» (Κοτοπούλη/Κρόνος).

• 
  
  Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά θεατρικού έργου των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου, που είχε ανεβεί υπό τον ίδιο σχεδόν τίτλο («"Οι Γερµανοί ξανάρχονται...", σατυρικός εφιάλτης σε τρεις πράξεις κι επίλογο») τη χειμερινή σεζόν 1946-47 (πρεμιέρα: Σάββατο, 19 Οκτωβρίου 1946[6]) από τον θίασο Μαρίκας Κοτοπούλη στην ομώνυμη θεατρική σκηνή του κινηματοθεάτρου «Ρεξ». Μάλιστα στην ταινία συμμετείχαν αρκετοί από τους ηθοποιούς της θεατρικής παράστασης. Την εποχή που ανέβηκε η θεατρική παράσταση, είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση, διότι στην Ελλάδα οι πολιτικές εξελίξεις δεν είχαν καταλαγιάσει, ελέω Εμφυλίου Πολέμου.

• Ήταν η πρώτη κινηματογραφική ταινία που σκηνοθέτησε ο Σακελλάριος. Μάλιστα στην ταινία παίζει και τον μικρό ρόλο ενός άνδρα που παρακολουθεί καυγά. Ήταν η πρώτη μεγάλη εμπορική επιτυχία της Φίνος Φιλμ και θεωρείται προπομπός των μεγάλων επιτυχιών του Φίνου και του ελληνικού κινηματογράφου που ακολούθησαν.

• Στην ταινία αυτή κάνουν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο αρκετοί γνωστοί ηθοποιοί, όπως η Ίλυα Λιβυκού, που στη συνέχεια συνέθεσε αχώριστο κινηματογραφικό, αλλά και θεατρικό δίδυμο με τον Βασίλη Λογοθετίδη. Επίσης πρωτοεμφανίζεται ένας από τους μεγαλύτερους "μάγκες" του ελληνικού κινηματογράφου, ο Νίκος Φέρμας. Την πρώτη τους εμφάνιση έκαναν επίσης οι Στέφανος Στρατηγός, Μίμης Φωτόπουλος, Λαυρέντης Διανέλλος.

• 
  
  Την παράσταση "κλέβει" ο Χρήστος Τσαγανέας, στον ρόλο του τρελού [θυμίζοντας κι ένα άλλο ρόλο τρελού που θα παίξει αργότερα, εκείνον του θαυμαστή του Ταβερνιε!], με τον περίφημο μονόλογο: "Άνθρωποι, άνθρωποι αιμοσταγείς, αιμοδιψείς και αιμοβόροι... προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός;".

• Ο μετέπειτα σκηνοθέτης του ελληνικού κινηματογράφου Ντίνος Δημόπουλος πρωτοεμφανίζεται εδώ ως ηθοποιός. Αυτή η ταινία απογείωσε την καριέρα της Γεωργίας Βασιλειάδου, κάνοντάς την στη συνέχεια πρωταγωνίστρια.

• Ο Βασίλης Λογοθετίδης σε ηλικία 50 ετών πλέον και ήδη καθιερωμένος θεατρικός ηθοποιός, μετά από αυτή την ταινία αναγνωρίζεται και καθιερώνεται ως κορυφαίος Έλληνας κωμικός της εποχής. Στην συνέχεια γίνεται θιασάρχης για τα επόμενα 12 χρόνια ως τον θάνατό του, το 1960.

• Η ταινία αποτέλεσε σταθμό στην τεχνική της φωνοληψίας λόγω του άψογου συγχρονισμού ήχου και εικόνας, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου «ανοιγόκλειναν τα χείλη οι ηθοποιοί και η ομιλία τους ακουγότανε… μετά πάροδον δευτερολέπτων!» (Αχιλλέας Μαμάκης, Εφημερίδα Έθνος, Ιανουάριος 1948)

• 
  
  ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ: Το ... ΚΚΕ, γνωστό τότε για την αίσθηση του χιούμορ, διέγραψε το 1948 τον Μίμη Φωτόπουλο εξαιτίας της συμμετοχής του στην ταινία!!

• ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: