O Άγιος Ιωακείμ Ιθακήσιος ο Βατοπεδινός 2.3.1868 + ΒΙΝΤΕΟαπό τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

 

O Άγιος Ιωακείμ Ιθακήσιος ο Βατοπεδινός 2.3.1868 + ΒΙΝΤΕΟ

από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

  ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ: Ο σύγχρονος αυτός άγιος γεννήθηκε το 1786 στον οικισμό Καλύβια του τότε δήμου Πολυκτορίων της Ιθάκης, απέναντι από το Σταυρό. Ο πατέρας του ονομαζόταν Άγγελος Πατρίκιος και ήταν ντόπιος, ενώ η μητέρα του, Αγνή, καταγόταν από την Πρέβεζα. Οι γονείς του ήταν πιστοί χριστιανοί (ορθόδοξοι). Πρόλαβαν και απέκτησαν τον μικρό Ιωάννη πριν ο πλοίαρχος πατέρας του ξαναπαντρευτεί επειδή σύντομα έχασε την σύζυγο του Αγνή. Ο μικρός Ιωάννης δέχτηκε, αντί για αγάπη, το μίσος και τις επιβουλές της μητρυιάς του, είχε όμως για αναπλήρωση αυτής της σκληρότητας που δέχτηκε σπουδαία χαρίσματα και αγάπη στην εκκλησία, από την μικρή του ηλικία. Με αγάπη και δυνατή πίστη στο Χριστό, δεν έλειπε ποτέ από την εκκλησία, νήστευε, προσευχόταν συνεχώς και σκορπούσε αγάπη στους ανθρώπους. Με ζήλο μελετούσε θρησκευτικά βιβλία και κυρίως το Ευαγγέλιο. Αυτό σκλήρυνε ακόμη περισσότερο την μητρυιά. Έτσι έπεισε τον πατέρα του να παρατήσει την εκπαίδευσή του (που δήθεν την παραμελούσε) και να εργαστεί σε ξένο καράβι. Όμως και εκεί ο μικρός Ιωάννης συνέχισε την πνευματική του ζωή. Τελικά το παιδικό του αυτό μαρτύριο τελείωσε (όταν έγινε δεκαεπτά ετών).

ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ: Κάποτε (1803) το καράβι του αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Ι. Μ. Βατοπεδίου του Αγίου Όρους και το μικρό ναυτόπουλο (ο Ιωάννης) βρήκε την ευκαιρία να πάει να προσκυνήσει. Οι μελέτες του σε βίους Αγίων και η πνευματική του ενασχόληση ήταν αρκετά, για να μπορεί να κατανοήσει την ζωή στο μοναστήρι. Γοητεύτηκε μόλις μπήκε στην Ιερά Μονή και μετά τις παρακλήσεις του προς τον ηγούμενο, εκείνος κάμφθηκε, παρά το μικρό της ηλικίας του. Το τελευταίο εμπόδιο, τον καπετάνιο, νίκησε με την μεγάλη του αποφασιστικότητα, τα επιχειρήματα του αλλά και την Θεία Βοήθεια. Αυτή του η απόφαση στεναχώρησε πολύ τον πατέρα του, αντίθετα με τη μητρυιά που χάρηκε, επειδή απαλλάχθηκε απ' αυτόν. Σύντομα φάνηκε η καρποφορία του αγώνα του και εκάρη μικρόσχημος μοναχός, με το νέο όνομα Ιωακείμ. Λίγο αργότερα πήρε και το μεγάλο σχήμα και ανέλαβε σύμβουλος στα πιο υπεύθυνα και επίσημα ζητήματα διοίκησης της Ιεράς Μονής. Πρέπει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι τα χρόνια αυτά η Αθωνιάδα Σχολή, μέσα στα όρια αυτής της Μονής, βρισκόταν σε μεγάλη άνθηση και οπωσδήποτε πήρε πολλά και ο Ιωακείμ.

ΣΤΉΡΙΓΜΑ ΤΟΥ ΥΠΌΔΟΥΛΟΥ ΓΈΝΟΥΣ: Ο οικονόμος πια της Ι. Μ. Βατοπεδίου, ασκητικός και φιλόπονος Ιωακείμ, φεύγει με ευλογία από την Ι. Μονή και γίνεται εργάτης για στήριγμα και κατάρτιση του καταπιεσμένου λαού στα χρόνια της επανάστασης του 1821. Έρχεται στην Πελοπόννησο. Μέλημα του ήταν ο άμαχος πληθυσμός, που περιφερόταν συχνά διωγμένος χωρίς τροφή και σκεπάσματα, κυρίως όμως χωρίς ηθικό. Έτσι, φυγαδεύει στα κατεχόμενα από Άγγλους αποικιοκράτες Επτάνησα πολλούς γέρους και γυναικόπαιδα μαζί με τον παπα-Γιάννη Μακρή από την Πύλαρο της Κεφαλονιάς, σώζοντάς τους. Βεβαίως δεν παρέλειπε να αναπτερώνει το εκκλησιαστικό φρόνημα του λάου που συχνά κινδύνευε και από τα τάματα των Τούρκων με αντάλλαγμα τον εξισλαμισμό.

ΗΣΥΧΑΣΤΉΣ: Όταν κόπασε η λαίλαπα του πολέμου, ο όσιος Ιωακείμ, ο επονομαζόμενος πλέον από το λαό Παπουλάκης, αποσύρθηκε στην ποθητή του ησυχία. Δεν γύρισε όμως στον Άθωνα, αλλά προτίμησε τα ησυχαστικά μέρη της γενέτειράς του Ιθάκης. Έτσι έγινε, με θεία έμπνευση, όργανο διπλής αγάπης: και προς τον Θεό, αλλά και προς τον άνθρωπο. Έμεινε στο δάσος «Αφεντικός Λόγγος» με αυστηρή άσκηση, μισόγυμνος, με νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή. Εκεί ο όσιος ανέβηκε στην βαθμίδα του θείου φωτισμού. Η Θεία Χάρη του έγινε πλέον μόνιμη κατάσταση. Από εκεί για σαράντα περίπου χρόνια, πηγαίνοντας σε κάθε χωριό και κάθε σπίτι του νησιού, διδάσκει με το υπόδειγμά του και το λόγο του την ορθόδοξη πίστη, βοηθά τους απόρους, κτίζει εκκλησίες, κάνει ενέργειες πέρα από τα συνηθισμένα και φυσικά δείχνει πολλά σημάδια θεϊκής χάρης. Ιδιαίτερα της αγάπης, της προορατικότητας και ιαματικότητας. Μέσα στο φαράγγι Γούβες, που βρισκόταν με την πολύ αυστηρή άσκησή του, άρχισε να γίνεται γνωστός στους γύρω κατοίκους. Γι’ αυτό και στις καρδιές και συνειδήσεις των ντόπιων ανέκαθεν ο καλόγερος Ιωακείμ ήταν ο «Παπουλάκης», ο άγιός τους, που έγινε σιγά-σιγά το κύριο ενδιαφέρον του λαού της Ιθάκης. Εκεί παρηγορούσε τους θλιμμένους, στήριζε τους αδυνάτους και ασθενείς, παρακινούσε στην ευσέβεια και στα χρηστά ήθη, τα οποία η ξενοκρατία στα Επτάνησα είχε παραγκωνίσει. Τα χρήματα που του έδινε ο λαός, αμέσως τα ανταπέδιδε προσφορά στους φτωχούς. Επιπλέον, με τη θεία διορατικότητά του, προλάμβανε επιβολές, φόνους, αντεκδικήσεις. Με την ταπείνωση και την βαθιά πίστη που είχε αποκτήσει, το Άγιο Πνεύμα μέσα από αυτόν έλυνε στειρώσεις, πρόλεγε τα μέλλοντα και ποιούσε πολλά θαυμαστά, με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια η πνευματική μεταβολή του λαού της Ιθάκης να γίνει αισθητή. Γι’ αυτό, εμπνεύσει του Διαβόλου, μέσω φθονερών ανθρώπων, διέδωσε την κακοήθεια ότι ο Όσιος προφήτεψε μεγάλο σεισμό, ώστε να ανησυχήσει ο Άγγλος κυβερνήτης του τόπου. Ο γέροντας τότε κλήθηκε σε απολογία απ’ αυτόν αλλά, παρ’ όλες τις εξηγήσεις του οσίου, ο υπερήφανος Άγγλος κατηγόρησε και τον γέροντα αλλά και τον μοναχισμό (του) και κινήθηκε να σηκωθεί για να κακοποιήσει με οργή τον όσιο. Τότε ξαφνικά η πολυθρόνα του κυβερνήτη έσπασε και έπεσε αναίσθητος!!! Όταν αργότερα συνήλθε, έπεσε ο πρώην υπερόπτης στα πόδια του γέροντα και δίνοντάς την άδεια να συνεχίσει απερίσπαστος το έργο του. Αργότερα ο όσιος έμεινε σε κελί, στον Άγιο Νικόλαο Μαυρωνά και μετά σε ένα μικρό σπίτι, που του παραχωρήθηκε στη Ράχη Κιονίου (Β. Α. της νήσου). Τότε ο Παπουλάκης παρακίνησε τους κατοίκους και έκτισαν δικό τους ναό και αυτός ανέλαβε την επιστασία του. Ο ναός ήλθε σε πέρας και αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Γυρνούσε βέβαια από τόπο σε τόπο και έκτιζε ναούς, μικρούς ή μεγάλους. Στην κοινότητα του Σταυρού (Β. του νησιού) υπήρχε ναΐδριο ερειπωμένο κι έτσι έκτισε μεγαλύτερο και όταν αποπερατώθηκε, γκρέμισε τον μικρό. Αργότερα γύρω από τον μεγάλο ναό, με την εύνοια της Αγίας Βαρβάρας έκτισε κελιά για μοναχούς που έγιναν και ξενώνας προσκυνητών. Την ίδια περίοδο στην κοινότητα Ανωγής (πάνω στο βουνό), ενέσκηψε ισχυρή επιδημία πανώλης και ο όσιος έγινε «άμισθος ιατρός». Τότε ο Άγιος παρακίνησε τους Ανωγήτες και έκτισαν ναό του Αγίου Αθανασίου. Προσευχήθηκαν όλοι μαζί στον Άγιο και κόπασε η επιδημία. Σε όσους λιποψυχούσαν από την αγγλική κατοχή έδινε θάρρος και προφήτευε πως η ένωση θα γίνει χωρίς πόλεμο, γιατί η Αγγλία θα φύγει, όπως και έγινε.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΒΙΩΤΗΣ: Όταν μόναζε στον Άθωνα και είχε βρεθεί για υπηρεσία στον έξω κόσμο, συνάντησε οικογενειάρχη άνθρωπο σε άθλια κατάσταση κι αυτό γιατί υπηρετούσε κάποιο γιατρό ως ... δούλος, γιατί του όφειλε χρήματα για τη θεραπεία της γυναίκας του, που όμως δεν διέθετε. Τότε ο καλόγερος άφησε τις δικές του υποθέσεις και τον αντικατέστησε. Ο γιατρός που δέχτηκε την αλλαγή, του έδωσε καινούργια παπούτσια και ρούχα για λόγους αξιοπρεπούς εμφάνισης. Όμως παπούτσια και ρούχα έμεναν μόνο για μια μέρα, αφού μοναχός Ιωακείμ τα μοίραζε στους μη έχοντες. Ο γιατρός βλέποντας όλα αυτά μαζί με την ασκητική και πνευματική ζωή του, δεν άντεξε να τον υπηρετεί άγιος άνθρωπος και τον .. απέλυσε! Ένα άλλο περιστατικό: Ενώ η παλαιά Ελλάδα απελευθερωνόταν από τον τούρκικο ζυγό, τα Επτάνησα είχαν ακόμη τον αγγλικό. Ο Παπουλάκης πότε διέγειρε το ζήλο των πατριωτών, πότε τους έδινε θάρρος όταν λιποψυχούσαν και πότε προορατικά τους έλεγε πως θα απελευθερωθούν αναίμακτα. Για τις πολυποίκιλες αυτές δράσεις του όμως δέχτηκε μερικές φορές τις απειλές και κοροϊδίες των αμελών. Δέχτηκε την σκληρότητα, το φτύσιμο, το πετροβολητό χωρίς παράπονο και μνησικακία. Είχε τεράστια υπομονή γιατί ήξερε το ταξίδι για την θεία Ιθάκη. Ας δούμε όμως και μια διήγηση μιας σύγχρονης του Αγίου: Η Αικατερίνη Χ. Παΐζη (Λιανού) και ο Λ. Βεντούρας από το Βαθύ Ιθάκης αφηγήθηκαν ότι κατά το έτος 1848 μεγάλη πείνα μάστιζε την Ιθάκη και ειδικά τους έξω δήμους του νησιού. Άλεθαν ό,τι έβρισκαν: όσπρια, καρπούς, αγριοκούκια και ό,τι άλλο φαινόταν κατάλληλο για να ανακουφίσει την πείνα τους. Τότε άραξε, χωρίς να αναμένεται, στην Ιθάκη ένα σκάφος από το Γαλαξείδι με φορτίο καλαμποκιού. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι μαυραγορίτες έκαναν χρυσές «δουλειές» άγριας εκμετάλλευσης. Ο Παπουλάκης προθυμοποιήθηκε να το πληρώσει όλο αυτός για να το μοιράσει στο λαό. Η εκτός λογικής πράξη αυτή του αγίου Γέροντα δεν είχε άλλο σκοπό, παρά να εμποδίσει τους κερδοσκόπους να εκμεταλλευτούν άγρια το λαό και ειδικά τα φτωχότερα στρώματα. Τότε ειδοποίησε τον κόσμο να φέρνει ο καθένας το σκεύος του για να του μοιράζει αραβόσιτο, πράγμα που κράτησε περίπου μια βδομάδα!!! Μόλις τελείωσε η διανομή, ο Καπετάνιος ζήτησε τα χρήματά του, αλλά ό Παπουλάκης δεν τα είχε ακόμη συγκεντρώσει από τους… πλούσιους. Τον κατάγγειλε τότε στην αγγλική αστυνομία, η οποία τον επέπληξε αυστηρά, θεωρώντας την ενέργειά του αυτή απάτη. Με ύψος αποφασιστικότητας και βάθος ταπείνωσης, ο Γέροντας, ζήτησε «μικρή προθεσμία», η οποία του δόθηκε. Έστειλε επιστολές σε διάφορους φίλους του και σαν αγιορείτης που ήταν αποτάθηκε και στη μονή της μετάνοιάς του και στους άλλους αγιορείτες ηγουμένους, για να τον βοηθήσουν. Συγκέντρωσε έτσι σύντομα όλο το ποσό και απέδειξε την πατρική του φροντίδα και πρόνοια στην κατάλληλη στιγμή που επιβαλλόταν η προστασία του φτωχού λαού.

Και άλλα σημεία αγιότητας από διηγήσεις:

Ο Διονύσιος Παξινός από τον Σταυρό, ανέφερε ότι ο Παπουλάκης θεράπευσε μία κυρία με το παιδί της. Η μητέρα έπασχε από οφθαλμία πυορροϊκή και το παιδί από εκλαμπτικούς σπασμούς. Τους θεράπευσε και τους δύο με την προσευχή του αφού τους σταύρωσε με την ράβδο του, τους αποκάλυψε ο «άμισθος ιατρός» και την συνομιλία που είχαν κρυφά σε μακρινό και απόμερο τόπο για την αμοιβή που θα του προσέφεραν.

Αφηγήθηκε ο κ. Δ. Ζαβερδίνος από το Σταυρό πως ο χωριανός του καπετάν Λάμπρος Ραυτόπουλος, πήγε κάποτε με το πλοίο του (γολέτα) στην Βενετία για ξυλεία της Αγίας Βαρβάρας, που κτιζόταν, αλλά δεν γύριζε. Μετά τρεις μήνες όλοι πίστευαν ότι έγινε ναυάγιο. Ο Παπουλάκης, αφού προσευχήθηκε τους είπε πως σε λίγες ημέρες φτάνει μαζί με την ξυλεία. Πράγματι η πρόρρηση του γέροντα βγήκε αληθινή.

Η Αικατερίνη Χ. Παΐζη διηγήθηκε ακόμη, ότι στο Πέρα Χωριό η οικογένεια Καχρίλα έταξε μόνη της κρυφά να δώσει 12 τάληρα στην Αγία Βαρβάρα. Μετά είπε ο άντρας στην γυναίκα: «θα δώσω μονό τα έξι τάληρα, γιατί οι καλόγεροι τα τρώνε». Όταν πήγαν λοιπόν να τα δώσουν στον όσιο (σε άλλο σπίτι) τα άφησαν πάνω στο τραπέζι. Ο όσιος με ηρεμία τους είπε: «Είναι περιττό παιδιά μου, εφόσον οι καλόγεροι τα τρώνε». Ο άντρας τότε θορυβήθηκε, εξομολογήθηκε δημόσια το σφάλμα του, έδωσε άλλα έξι τάλληρα και συγχωρέθηκε.

Διηγήθηκε ο Ι. Δ. Ραυτόπουλος από το Κιόνι, ότι στις 7/2/1867 φιλοξενείτο ο όσιος στο Κιόνι, την νύκτα ξυπνάει έντρομος και ξυπνάει τον οικοδεσπότη αναγγέλλοντάς του ότι έρχεται σκληρή δοκιμασία και μεγάλο κακό. Άναψαν φωτιά, λιβάνισαν και προσευχήθηκαν. Τα ξημερώματα μεγάλος σεισμός έγινε στην Ιθάκη και Κεφαλλονιά με πολλές ζημιές και καταστροφές.

   Η κοίμηση του αγίου: Την 1η Μαρτίου 1868, ημέρα Παρασκευή, ο όσιος Παπουλάκης ησύχαζε στο σκληρό στρώμα του στο σπίτι του Χ, Παΐζη (Λιανού) στο Βαθύ της Ιθάκης. Προέλεγε ατάραχα και γαλήνια πως ετοιμάζεται για το αιώνιο ταξίδι του. Τροφή δεν μπορούσε πια να δεχθεί. Κάλεσε για τελευταία φορά κοντά του τον ενάρετο ιερομόναχο Αγάπιο, εξομολογήθηκε και μετά σιώπησε, προσδοκώντας να παραδώσει το πνεύμα του. Μετά τα μεσάνυχτα η υγεία του βάρυνε και στις πέντε το πρωί του Σαββάτου 2/3/1868 κοιμήθηκε τον μακάριο ύπνο των δικαίων, Την κηδεία του, με εντολή του μητροπολίτη, ανέλαβε ο ηγούμενος της Ι. Μ. Καθαρών. Επάνω του δεν βρήκαν κανένα χρηματικό ποσόν. Η φτώχεια επισφράγισε την τέλεια ασκητική και αγαπητική ζωή του. Μόνο στο δεξί του χέρι βρήκαν ένα χαρτί με την επιθυμία του να ταφεί πίσω από το ιερό του ναού της Αγίας Βαρβάρας, στον Σταυρό. Σαφώς και εκπληρώθηκε η τελευταία του επιθυμία, με πάνδημη συμμετοχή του λαού της Ιθάκης, αφού πρώτα ψάλθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία στον Άγιο Νικόλαο, στο Βαθύ. Η ακολουθία μέχρι τον Σταυρό, έγινε πεζή κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Μόνο το άγιο λείψανο δεν βράχηκε.

Η αναγνώριση της αγιότητας στα δίπτυχα: Η πνευματική γενέτειρα του Αγίου (Ι. Μ. Βατοπεδίου) ανέλαβε να προβάλλει τον Άγιο στη συνείδηση του λαού. Έτσι το 1991 ο ηγούμενος της Ι. Μονής αρχ. Εφραίμ και πατέρες της αδελφότητας πήγαν στην Ιθάκη και μαζί με τον μητροπολίτη και την βοήθεια κατοίκων του νησιού εντόπισαν τον τάφο. Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου έγινε στις 23-5-1992 από τους ίδιους και με ευλογία τουΠατριάρχη, αφού πρώτα έγινε Θεία Λειτουργία. Ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη», έγινε η ανακομιδή. Είναι αξιοσημείωτο πως η χαριτόβρυτος κάρα του Αγίου μοιράστηκε στα δύο από μόνη της και η ευλογία πήγε και στην Ι. Μητρόπολη Λευκάδος και Ιθάκης και στην Ι. Μονή Βατοπεδίου. Η τελευταία επιφύλαξε θερμή υποδοχή μετά από 170 έτη. Η αναγνώριση της αγιότητας του Ιωακείμ του Βατοπεδινού Παπουλάκη, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, διότι προέκυψε με την παραδοσιακή διαδικασία. Πρώτα αναγνωρίστηκε από τα θεία χαρίσματά του. Κατόπιν πέρασε στην συνείδηση του λαού αυθόρμητα. Και κατόπιν οδηγήθηκε η διοίκηση να κάνει την επίσημη πράξη. Έτσι στις 19-3-1998 με αρ. πρωτ. 323 της Πατριαρχικής και Συνοδικής πράξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετά από εισήγηση τόσο της Ι. Μ. Βατοπεδίου, όσο και της Δ. Ι. Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, θεσπίστηκε «...όπως από του νυν και εις ίο εξης εις αιώνα τον άπαντα, Ιωακείμ ο Βατοπεδινός ο Παπουλάκης συναριθμείται τοις οσίοις και αγίοις της Εκκλησίας ανδράσοιν, ετησίοις ιεροτελεστίες και αγρυπνίαις τιμώμενος, και ύμνοις εγκωμίων γεραιρόμενος, τη μεν β' Μαρτίου, εν ή μακαρίως προς τον Κύριος εξεδήμησεν, τη δε ι' / κγ' Μαΐου, επί τη ανακομιδή των ιερών αυτού λειψάνων..».

Βιβλιογραφία: Γέροντος Ιωσήφ, Ο Παπουλάκης, Άγιος Ιωακείμ ο Βατοπαιδινός, ΨΥΧΩΦΕΛΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΑ 6, Β' έκδοση 1998, Ι. Μ Βατοπεδίου. Κωνσταντίνου Π. Κανέλλου, Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ Ο ΙΘΑΚΗΣΙΟΣ (1786-1868), ΙΘΑΚΗ 2000. ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Οβρυάς, έτος 5^ο, αρ. φ. 51, ΜΑΡΤΙΟΣ 2000. Για τη διακήρυξη των αγίων, Πρωτοπρ. Κ. Ν. Παπαδόπουλος, περιοδικό Σύναξη, τ. 102, Αγιότητα & Αγιοποιήσεις, ΑΠΡΙΛΙΟΣ – ΙΟΥΝΙΟΣ 2007, σελ. 13-23.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ:

Ο ... χάρακας του ουρανού: Ο αστερισμός Γνώμων + ΒΙΝΤΕΟ του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

 

Ο ... χάρακας του ουρανού: Ο αστερισμός Γνώμων + ΒΙΝΤΕΟ

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου, συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Ο Γνώμων [Λατ. Norma, συντ. Nor] είναι ένας αστερισμός που καταγράφηκε πρώτη φορά το 1763 από τον Lacaille. Είναι νότιος αστερισμός, έκτασης 165,3 τετ. μοιρών [74ος σε έκταση μεταξύ των 88 αναγνωρισμένων αστερισμών], που συνορεύει με τους αστερισμούς Σκορπιό, Λύκο, Διαβήτη, Νότιο Τρίγωνο και Βωμό. Είναι πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 29° Βόρεια και 90° Νότια. Στην Ελλάδα είναι αμφιφανής δηλαδή παρά το γεγονός ότι βρισκεται ολόκληρος στο νότιο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, ο Γνώμων είναι ορατός κατά το ήμισυ από την Ελλάδα τα βράδια του καλοκαιριού.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Αρχικά ο αστερισμός ήταν γνωστός με το πλήρες όνομα Norma et Regula και μερικές φορές με τη λατινική ονομασία Quadra Euclidis (τετράγωνο του Ευκλείδη). Δεν υπάρχει σε όλο τον αστερισμό αστέρας φωτεινότερος του τέταρτου μεγέθους, και έτσι κανένας δεν έχει ιδιαίτερο όνομα.

ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ: Στον αστερισμό περιλαμβάνονται 44 ορατοί [φ.μ. ≤ 6,5] αστέρες. Ο αστέρας που ο La Caille είχε ονομάσει α Γνώμονος, βρίσκεται μέσα στον γειτονικό αστερισμό Σκορπιό με βάση τα σημερινά σύνορα μεταξύ των αστερισμών που έκανε δεκτά η Διεθνής Αστρον. Ένωση. Οι αστέρες γ1, γ2, δ και ε Γνώμονος, έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,99, 4,02, 4,72 και 4,47. Ο η Γνώμονος είναι ένας κίτρινος γίγαντας με φ.μ. 4,65. Τέλος οι ι1 και κ Γνώμονος έχουν αντιστοίχως φαινόμενο μέγεθος 4,63 και 4,94.

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ: Επειδή τέμνεται από τον γαλαξιακό ισημερινό, ο Γνώμων είναι πλούσιος σε σώματα του δικού μας Γαλαξία. Το 1893, εμφανίσθηκε εντός του αστερισμού ένας καινοφανής αστέρας [nova], που ανακαλύφθηκε από τη Margaret Fleming σε φωτογραφική πλάκα που λήφθηκε από το Σταθμό του Αστεροσκοπείου του Harvard στην Arequipa του Περού. Στον Γνώμονα περιλαμβάνονται τα ανοικτά σμήνη NGC 6067 και NGC 6087, που έχουν φαινόμενα μεγέθη 5,6 και 5,4 αντιστοίχως. Ο λαμπρότερος αστέρας από τους 40 περίπου του δεύτερου σμήνους είναι ο S Γνώμονος, ένας μεταβλητός αστέρας [τυπος Κηφείδη], με φαινόμενο μέγεθος που κυμαίνεται από 6,1 ως 6,8. Τέλος στον αστερισμό περιλαμβάνονται το πλανητικό νεφέλωμα Shapley 1, που είναι ορατό με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια και το ανοικτό σμήνος NGC 6167, που έχει φαινόμενο μέγεθος 6,7 και βρίσκεται πάνω στο σύνορο με τον αστερισμό Βωμό.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: 

Μια ματιά στην εισηγμένη Τζιρακιάν Προφίλ 26.2.2025 από τον oakHellas

 

Μια ματιά στην εισηγμένη Τζιρακιάν Προφίλ 26.2.2025

από τον oakHellas

Η Η ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ Λ. ΤΖΙΡΑΚΙΑΝ PROFIL Α.Ε, σύμφωνα με το σάιτ της εταιρείας, ιδρύθηκε τo 1964 από τον Λυμπαρίτ Τζιρακιάν και λειτουργεί ως Ανώνυμος Εταιρία, από το 1967 με βασική δραστηριότητα την βιομηχανική παραγωγή παντός τύπου σωλήνων χάλυβα. (ΦΕΚ 310/27.04.1967). Σήμερα, όραμά της αποτελεί η διαρκής ενδυνάμωση της θέσης της, τόσο στην ελληνική, όσο και στην παγκόσμια αγορά, παρέχοντας ύψιστη, πιστοποιημένη ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων της. Η εταιρεία εδρεύει από το 1967 έως σήμερα στα Οινόφυτα Βοιωτίας, σε ιδιόκτητη έκταση άνω των 80.000 τ.μ., ενώ κατέχει 20.000 τ.μ. στεγασμένων χώρων παραγωγής, εμπορίας, διακίνησης, αποθήκευσης και γραφείων.

  Κύρια δραστηριότητα της Σωληνουργείας Τζιρακιάν αποτελεί η εισαγωγή, παραγωγή, επεξεργασία και εμπορία προϊόντων χάλυβα, όπως σωλήνες κατασκευών (θερμής και ψυχρής έλασης), γαλβανισμένοι σωλήνες, καθώς και η παραγωγή λαμαρινών και ταινιών χάλυβα, με κατάλογο προϊόντων που ξεπερνάει τους 250 διαφορετικούς τύπους προϊόντων. Μέσα από την πολυετή παρουσία της στο χώρο, η εταιρεία έχει ως στόχο τον συνεχή εμπλουτισμό του χαρτοφυλακίου της με νέα προϊόντα, όπως η εμπορία δοκών και μορφοσιδήρων παντός τύπου. Όλα αυτά τα προϊόντα καλύπτουν πλήθος εφαρμογών στον κατασκευαστικό κλάδο. Στόχος της Σωληνουργείας Τζιρακιάν Profil A.E αποτελούν οι επενδύσεις για αναβάθμιση του μηχανολογικού της εξοπλισμού, με την προσοχή στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την ελαχιστοποίηση του ενεργειακού της αποτυπώματος.

Η γενική εικόνα της εταιρείας έδειχνε αισθητά βελτιωμένη μέχρι και το α΄ εξαμ. 2023. Ας μην ξεχνάμε πως η εταιρεία πριν από πέντε-έξι μόλις χρόνια ήταν υπερχρεωμένη και είχε φτάσει να έχει αρνητικά κεφάλαια! Όμως οι βασικοί μέτοχοι βάλαν φρέσκο χρήμα, χωρίς οι μικρομέτοχοι να υποστούν dillusion [έγινε αύξηση μόλις 30.000 περίπου μετοχών σε τιμή γύρω στα 28! ευρώ, ποσό που κάλυψε ο βασικός μέτοχος] και η εταιρεία πήρε τα πάνω της. Δύο έτη αργότερα έγινε νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, τη φορά αυτή δόθηκε 1ν/1π, στην τιμή των 2 ευρώ. Έτσι οι μετοχές έφτασαν στο συνολικό τιράζ των 3.048.000. Το 2024 η κατάσταση όμως επιδεινώθηκε λόγω των διεθνών τιμών των προϊόντων σιδήρου, πρόβλημα που επηρέασε όλες γενικά τις εταιρείες του κάδου εισηγμένες ή μη.

  Η μετοχή έχει συνηθέστερα μικρή εμπορευσιμότητα [1000-2000 κομμάτια] Χαρακτηριστικό της είναι ο μικρός αριθμός μετοχών [λίγο πάνω από 3 εκατομμύρια] με free float περίπου το 50%.

Α ρ ι θ μ ο ι:

Τιμή [25.2.25]:  1,455

αποδ. μήνα -7%

απόδ. 3/μήνου +2%

απόδοση 6/μήνου +6%

απόδοση έτους -17%

Μέγιστη τιμή: 1,78

Ελάχιστη τιμή: 1,17

Ιδια κεφάλαια Η2 2024: 8,820 εκατομ. [από 9,710 ένα χρόνο πριν]

P/BV 0,5

Ζημίες εξαμ 1.289.000 [από 465.000]

P/E αρνητικό [εξαμ 24]

Δανεισμός: 8,500,000¹

Κεφαλαιοποίηση: 4,434,840

Ταμειακά Διαθέσιμα εξαμ. 291.000 από 238.000

Ξένα προς ίδια: 3,6 [μαζί με άλλες υποχρεώσεις] ή 1,9 [με απλό δανεισμό]

Αριθμός μετοχών: 3,048,000

Έγραφα 23.2.2025 oakHellas.blogspot

Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.

1. Αξίζει να σημειωθεί πως μεγάλο μέρος του δανεισμού είναι βραχυπρόθεσμης πληρωμής [εντός έτους]. Το ποσό είναι 7,845.000, και αυτό δείχνει για πρόβλημα χρήζον αμέσου ρυθμίσεως!

Παραστατικό Χρήμα: Ένα ψεύτικο οικοδόμημα: Οι οικονομίες στηρίζονται σε ''πλαστό'' χρήμα [fiat]; Πώς γίνεται αυτό; Τι συμβαίνει στην Ευρω-Ελλάδα; Κων/νος Οικονόμου

 

Παραστατικό Χρήμα: Ένα ψεύτικο οικοδόμημα: Οι οικονομίες στηρίζονται σε ''πλαστό'' χρήμα [fiat]; Πώς γίνεται αυτό; Τι συμβαίνει στην Ευρω-Ελλάδα;

Κων/νος Οικονόμου

Τα βαμπίρ, ή οι λεγόμενοι βρυκόλακας είναι ένας αρχαίος διαδεδομένος μύθος-θρύλος. Η ιδέα ενός νεκροζώντανου πλάσματος που τρέφεται με αίμα, ή παρόμοιοι μύθοι, υπάρχουν σε πολλούς ευρωπαϊκούς και όχι μόνο πολιτισμούς. Η ιδέα ενός τερατώδους πλάσματος που αναδύεται τη νύχτα, αποστραγγίζει το αίμα των θυμάτων του και τα οδηγεί στο θάνατο είναι σίγουρα μια εικόνα ανατριχιαστική. Όταν κάποιος ακόμη και σχετικά ερασιτέχνης αναλογιστεί και εμβαθύνει στην ιστορία τρόμου του δαίμονα αυτού, εύκολα θα δει παραλληλισμούς με το χρηματοοικονομικό σύστημα που ονομάζουν οι οικονομολόγοι ''fiat'' (με τα εκτυπωμένα από τις κεντρικές τράπεζες χαρτονομίσματα, τα τραπεζογραμμάτια, τις μπαγκανότες που λέγαν οι παλιοί) και που επικρατεί στη καπιταλιστική οικονομία παγκοσμίως.

Διαβάζουμε σχετικά στις εγκυκλοπαίδειες: Παραστατικό χρήμα ή fiat money ή αλλιώς χρήμα αναγκαστικής κυκλοφορίας είναι το μέσον πληρωμής το οποίο δεν καλύπτεται από αποθεματικό άλλων υλικών (π. χ. Χρυσός, όπως παλιά θα προσθέταμε) και επομένως στερείται κάποιας εσωτερικής αξίας έστω και έμμεσα.

ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ''ΣΚΟΤΟΣ'': Αυτή, λοιπόν, η βαμπιρική ''απόδοση'' του νομίσματος, του κάθε νομίσματος, για να επανέλθουμε, και του Ευρώ φυσικά, διαδραματίζεται κάτω από την κάλυψη του σκότους. Κι αυτό γιατί ο καταναλωτής βρίσκεται κι ο ίδιος στο σκοτάδι, καθόσον η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν γνωρίζει πώς είναι δομημένο το σημερινό σύστημα του fiat χρήματος, πώς λειτουργεί ή ποιες είναι οι επιπτώσεις του. Σε σχολεία και τα (οικονομικά) πανεπιστήμια, δε διδάσκεται εμφατικώς κι έτσι, ως επί το πλείστον, και οι ακαδημαϊκοί πολίτες μένουν στο σκοτάδι γι' αυτό. Συνεπώς τα αποτελέσματα του συστήματος fiat, εκπλήσσουν τους περισσότερους ανθρώπους. Πράγματι, πόσοι γνωρίζουν ότι το σημερινό μας σύστημα fiat είναι ένα σύστημα στο οποίο η κεντρική τράπεζα του κράτους, παλαιότερα η Τράπεζα Ελλάδος, σήμερα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα [Ε.Κ.Τ.], κατέχει ένα καταναγκαστικό μονοπώλιο στη δημιουργία χρημάτων, συχνά χωρίς αντίκρισμα, ενώ και οι εμπορικές τράπεζες ή και απλές επιχειρήσεις εκδίδουν τα δικά τους νομίσματα [ομόλογα-τίτλους, κ.ά] με βάση τα χρήματα της κεντρικής τράπεζας;

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το fiat χρήμα δημιουργείται κυριολεκτικά από τον αέρα, είναι ''καπνός'' χωρίς τη γενεσιουργή φωτιά, δεν έχει αντίκρισμα σε πολύτιμα μέταλλα, όπως παλιά ή σε κάτι άλλο ποσοτικά μετρήσιμο και ότι είναι ουσιαστικά ... ψεύτικο! Αντιπροσωπεύει απλά μια μορφή δημιουργίας χρήματος που δεν έχει καμία σχέση με την «πραγματική αποταμίευση» ήτοι τη συσσώρευση αξίας! Αλήθεια, μας εξηγεί κανείς ειδικός πως, από οικονομική άποψη, η διεύρυνση της προσφοράς χρήματος είναι πληθωριστικό φαινόμενο, που οδηγεί σε ασύμμετρα υψηλότερες τιμές αγαθών και υπηρεσιών σε σύγκριση με μια κατάσταση όπου η προσφορά χρήματος δεν θα είχε τεχνηέντως αυξηθεί; Είναι όμως άγνωστο σε πολλούς ότι η έκδοση χρημάτων fiat μέσω της πιστωτικής αγοράς προκαλεί μια λαθεμένη κατανομή κεφαλαίων, ενεργοποιώντας αρχικά μια έκρηξη ψεύτικου ''πλούτου'', που ακολουθείται από μια κατάρρευση που θυμίζει πυραμιδικά σχήματα τύπου αλβανικών επενδύσεων του πρόσφατου παρελθόντος. Έτσι μ΄ αυτό τον τρόπο οδηγούνται οι εθνικές οικονομίες σε υπερβολικό χρέος¹ [σαν τη χώρα μας που, παρά τα πανηγύρια των μαθητευομένων οικονομικών μας μάγων, χρωστά ακόμη το 150-160% του ετήσιου εισοδήματός της!] επιτρέποντας μ΄ αυτόν τον τρόπο στο κράτος να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο σε βάρος των ελευθεριών των πολιτών και των επιχειρηματιών. Έτσι για όλους μας, ουδέ εμού εξαιρουμένου, η ζημιά που προκαλείται από τέτοια χρηματικά ποσά είναι άγνωστη και σέρνεται κάτω από την κάλυψη του σκότους, σαν ένας βρυκόλακας.

ΤΑ ΘΎΜΑΤΑ, τώρα αυτών των βρυκολάκων είναι συχνά αβοήθητα και αγνοούν, τα πάντα. Μόνον βλέπουν τους καρπούς του κόπου τους να χάνονται με αδηφάγο τρόπο από κάθε τέτοιο οικονομικό σύστημα. Από την άλλη, τα χρήματα Fiat δίνουν τη δυνατότητα σε μια ομάδα, μια ολιγαρχική κάστα (σε αυτούς που επιτρέπεται να δημιουργούν χρήματα fiat, δηλαδή) να ζει σε βάρος άλλων (αυτών που αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τα μονοπωλιακά παραχθέντα και χωρίς πραγματικό αντίκρισμα χρήματα). Οι πρώτοι αποδέκτες των νεοδημιουργηθέντων χρημάτων fiat είναι ασφαλώς οι δικαιούχοι των κρατικών δαπανών. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα νέα χρήματα για να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες των οποίων οι τιμές δεν έχουν ακόμη αυξηθεί, καθιστώντας τους πλουσιότερους. Καθώς, όμως, το χρήμα αλλάζει χέρια, αυξάνει πυραμιδικώς η ζήτηση και οι τιμές των αγαθών ανεβαίνουν ανάλογα. Ως αποτέλεσμα, οι καθυστερημένοι αποδέκτες των νέων χρημάτων μπορούν να αγοράζουν αγαθά μόνο σε υψηλότερες τιμές, κι έτσι βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.

Όμως, οι πρώτοι αποδέκτες του τυπωμένου χρήματος, οι κήνσορες-ολιγάρχες-κυβερνητικοί, κ.λ.π. βελτιώνουν τη θέση τους σε βάρος των υπολοίπων. Αυτοί που πλήττονται περισσότερο είναι εκείνοι που δεν λαμβάνουν τίποτα από τη νεοδημιουργηθείσα προσφορά χρήματος. Στην πραγματικότητα είναι αυτοί που «στραγγίζονται» από την πραγματικά αξία του παραχθέντος, από αυτούς, τους ίδιους ''παρίες'' του συστήματος, προϊόντος.

Το αναδιανεμητικό αποτέλεσμα του fiat money που μοιάζει με βρυκόλακα, που λειτουργεί στο σκοτάδι, ωφελεί ιδιαίτερα τις εμπορικές τράπεζες που δημιουργούν χρήμα από την κεντρική τράπεζα, καθώς και εκείνες που είναι σε θέση να συνάψουν νέα τραπεζικά δάνεια σε χρήματα fiat.² Πρώτα και κύρια είναι βέβαια το κράτος και όσοι επωφελούνται από αυτό, διότι το κράτος χρηματοδοτεί σημαντικό μέρος των δαπανών του με νεοδημιουργηθέντα χρήματα, χρησιμοποιώντας τα για να πληρώσει τους εκπροσώπους του (πολιτικό προσωπικό και τη γραφειοκρατία), τους υπαλλήλους του και τις συντάξεις τους, καθώς και τις εταιρείες από τις οποίες αγοράζει αγαθά και υπηρεσίες. Το κράτος και οι δικαιούχοι του (όσοι δηλαδή υπηρετούν πολιτικούς ηγεμόνες) είναι από τους πρώτους αποδέκτες των νεοδημιουργηθέντων χρημάτων, καθιστώντας αυτούς κύριους δικαιούχους σε βάρος των πολλών, που, δυστυχώς γι΄ αυτούς, δεν συνδέονται στενά με το κράτος και την πολιτική τάξη³.

Μια τέτοια ανακατανομή του εισοδήματος και του πλούτου, ωφελεί το κράτος, τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις σε βάρος του γενικού πληθυσμού, διατηρώντας τους κάτω από τις οικονομικές τους δυνατότητες.

Ας δούμε όμως πώς ''μολύνονται'' τα θύματα: Το fiat χρήμα μολύνει τα θύματά του, όπως ένας βρυκόλακας των θρύλων, και τα μετατρέπει σε ''τρόπαια'' του συστήματος. Κι αυτό γιατί το fiat χρήμα υποδουλώνει τους χρήστες του κάνοντάς τους εξαρτημένους από αυτά. Επί παραδείγματι, δίνουν κίνητρα στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά να αναλάβουν χρέη και να ζήσουν πέρα από τις δυνατότητές τους [με καταναλωτικά μικροδάνεια, δάνεια διακοπών, πιστωτικές με ψηλό όριο, κ.ά.,] κάτι που γίνεται εφικτό μέσω τεχνητά χαμηλών επιτοκίων. Οι άνθρωποι ενθαρρύνονται, ακόμη να επενδύουν σε περιουσιακά στοιχεία (όπως σπίτια και μερίδια εταιρειών, επειδή η επί μακρό χρονικό διάστημα πληθωριστική φύση των χρημάτων fiat εξασφαλίζει μια συνεχή και τεχνητή αύξηση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι παρασύρονται να εκτεθούν σε χρήματα fiat, η οικονομική τους ευημερία εξαρτάται από τη συνέχιση του πληθωριστικού συστήματος fiat και από την τεχνητή «διάσωσή του» από το κράτος και την κεντρική του τράπεζα σε περιόδους κρίσης, ακόμη και εις βάρος όσων δεν επωφελούνται από το σύστημα ή επωφελούνται πολύ λιγότερο, κάτι που έγινε και στη χώρα μας την περίοδο από το παπανδρεϊκό ''Καστελλόριζο'' έως και τις μέρες μας, όπου το μάρμαρο της κρίσης εθνικού χρέους Fiat χρήματος πλήρωσε και πληρώνει ακόμη ο λαός.
Το κεκτημένο συμφέρον των ιθυνόντων, ποιο είναι, όμως; Οι πολιτικοί, οι γραφειοκράτες, οι τραπεζικοί υπάλληλοι και οι εταιρείες που λαμβάνουν κρατικές συμβάσεις αναπτύσσουν όλοι ένα κοινό συμφέρον για τη διασφάλιση της διατήρησης του νομισματικού συστήματος. Πώς γίνεται αυτό; Με τη μετατροπή τους σε οικονομικούς βρυκόλακες που τρέφονται με τη ζωή όσων ασχολούνται με την παραγωγική εργασία, των πραγματικών δηλαδή εργαζομένων, διεκδικώντας ένα μερίδιο από το εν ιδρώτι του προσώπου των αποκτημένο εισόδημά τους. Επιπλέον, οι κάτοχοι χρημάτων fiat, ο απλός δηλαδή λαός, είναι αυτοί που χάνουν, καθώς τα πληθωριστικά χρήματα fiat χάνουν συνεχώς την αγοραστική τους δύναμη. Σε ένα σύστημα fiat, η κεντρική τράπεζα διασφαλίζει ότι τα επιτόκια διατηρούνται τεχνητά χαμηλά —συχνά αρνητικά, όπως πριν λίγα μόλις χρόνια— ώστε οι αποταμιεύσεις σε προθεσμιακές καταθέσεις, λογαριασμούς ταμιευτηρίου και ομόλογα να έχουν φθίνουσα αξία.

ΜΑΚΡΙΆ ΑΠΌ ΤΟ ΦΩΣ: Οι βρυκόλακες και το βαμπιρικό σύστημα χρημάτων fiat δεν μπορούν να αντέξουν το έντονο φως της ημέρας. Και τα δύο θα κονιορτοποιοηθούν όταν εκτεθούν στο ηλιακό φως. Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να καταλάβουν πραγματικά τις αρνητικές επιπτώσεις των χρημάτων fiat και τη ζημιά που προκαλεί στον κόσμο, θα το απέρριπταν και μαζί τις δομές παραγωγής και απασχόλησης που δημιουργεί. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος για τον οποίο διδάσκονται τόσο λίγα για την οικονομία στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Οι πιο σκοτεινές πτυχές μιας τέτοιας fiat οικονομίας είναι συγκαλυμμένες, με το κρατι[κιστι]κό εκπαιδευτικό σύστημα, υπό τύπον ... ''συμμέτοχος στο έγκλημα'', το οποίο και διασφαλίζει ότι το φως της γνώσης δεν θα λάμψει ποτέ στο χρηματικό σύστημα fiat. Μάλιστα είναι γνωστό πως τα συμβούλια των κεντρικών τραπεζών αναφέρονται συνήθως μεγαλοπρεπώς, [αλλά και κωμικώς διότι φυλάνε τα μυθώδη διάφανα καινούρια, αλλά ανύπαρκτα ρούχα του αυτοκράτορα] ως «οι θεματοφύλακες του νομίσματος», ενώ από τη δημοσιογραφία, που σιγοντάρει ή απλώς αγνοεί, ακούμε ότι δήθεν αυτά τα συμβούλια «καταπολεμούν» τον πληθωρισμό! Θυμίζουν όλα αυτά την ταινιά ''Νοσφεράτου'' όπου ο βρυκόλαξ καλωσορίζει τους καλεσμένους του και συμμετέχει σε κάποια σπουδαία πνευματώδη συνομιλία κρύβοντας επιμελώς το σκοπό του και την πραγματική του φύση. Ακριβώς λοιπόν όπως το φως του ήλιου σκοτώνει έναν βρυκόλακα, έτσι και η πραγματική οικονομική γνώση θα κατέστρεφε το σύστημα χρημάτων fiat. Μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα, οι εγαζόμενοι αλλά και οι ενδιαφερόμενοι για επενδύσεις θα πρέπει να γνωρίζουν τις σοβαρές οικονομικές και ηθικές ζημίες που προκαλεί το σύστημα του fiat χρήματος.

Όπως γίνεται αντιληπτό, είναι προς το συμφέρον όλων να τερματιστεί το σύστημα fiat. Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Ενημερώνοντας προληπτικά και με ειλικρίνεια τους ανθρώπους για τα κακά τέτοιων χρημάτων, συμβουλεύοντάς τους να μειώσουν την εξάρτησή τους από αυτό, τόσο στη ζωή τους όσο και στις αποταμιεύσεις του. Ακόμη, προωθώντας μια ελεύθερη αγορά χρήματος, ενθαρρύνοντας παράλληλα τεχνολογικές καινοτομίες στη νομισματική σφαίρα που δεσμεύουν πέρα και μακριά από τον έλεγχο του κράτους. Μα αυτό θα ήταν ίσως μια νομισματική επανάσταση με τεράστιες πολιτικές προεκτάσεις, που φυσικά .... δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει απότη χώρα μας.

Περί ''βρυκολάκων'' κ.ά. σχετ.: https://www.bankingnews.gr/analyseis-ektheseis/articles/761271/to-pseytiko-xrima-pinei-to-aima-tis-pragmatikis-oikonomias-einai-pistosi-xoris-pragmatiki-aksia?fbclid=IwY2xjawFnKpxleHRuA2FlbQIxMAABHdHrvlh2XwjfzLLDtDWfFc46Zflew1UBnmOlOxWxDlVRzB6ojTgkxJ5xhA_aem_7uH3UQVDXLJkmzUeXy9YEg

Μετάφραση άρθρου από αμερικάνικη πηγή στο Μπάγκινγκ νιους.

1. Σαν τη χώρα μας που, παρά τα πανηγύρια των μαθητευομένων οικονομικών μας μάγων, χρωστά εν έτει 2024 το 160% του ετήσιου εισοδήματός της!

2. Συχνά όμως δανείζουν το ίδιο το κράτος. Κι αν αυτό χρεωκοπήσει, όπως έγινε στην περίπτωση μας, την πληρώνουν κι αυτές. Βέβαια αυτό στην περίπτωσή μας δεν έγινε, ενώ στην Ισλανδία για παράδειγμα συνέβη. Εδώ, δυστυχώς συνήφθησαν νέα δάνεια για να ιδιωτικοποιηθούν με ένα περίεργο ελληνικό τρόπο οι τράπεζες με χρήματα, φυσικά των φορολογουμένων.

3. Η έκφραση μπορεί να διαβαστεί, μάλλον ευστοχότερα, επί το ελληνικότερον σε πολιτικό τζάκι.

Μια ματιά στην εισηγμένη Παϊρης 23.2.2025 από τον oakHellas

 

Μια ματιά στην εισηγμένη Παϊρης 23.2.2025

από τον oakHellas

    Η «Ε. ΠΑΪΡΗΣ ΑΒΕΕ», σύμφωνα με το επίσημο σάιτ της εταιρείας, ασχολείται με την παρασκευή πλαστικών ειδών συσκευασίας (μπουκάλια, καπάκια, βάζα και μπιτόνια). Κατέχοντας ηγετική θέση στον κλάδο που δραστηριοποιείται, η «Ε. ΠΑΪΡΗΣ ΑΒΕΕ» είναι μέλος του «Όμιλου Εταιρειών Ε. Παΐρης», στον οποίο ανήκουν επίσης η βιομηχανία πλαστικών «EPSH Α.Ε.» στο Αιγίνιο Πιερίας και η εμπορική εταιρεία πλαστικών «Polypack A.E.» στον Ρέντη Αττικής.

   Η γενική εικόνα της εταιρείας δείχνει βελτιωμένη τα τελευταία έτη, πλην του α΄ εξαμήνου του 2024, με μια σχετική κερδοφορία, αλλά και με πολλές ζημίες παλaiών χρήσεων ενσωματωμένες στην κεφαlάιοποίησή της.

   Η μετοχή κλείνει στο Χ.Α.Α. συνηθέστερα με λίγα κομμάτια [5-10] στο συν, προφανώς για την τελική ωραιοποίηση της εικόνας της, προφανώς υπό το άγρυπνο βλέμμα των ενδιαφερομένων. Κάποιες φορές η μετοχή τινάζεται απότομα, πχ στο 1,24 ή και στο 1,40 παλαιότερα. Πάντα όμως, σχεδόν καθημερινά η πλειονότητα των πράξεων γίνεται πιο κάτω, έως πολύ πιο κάτω από την τελική τιμή κλεισίματος. Πάντως φαίνεται πως η μετοχή ''χρωστά'' μια καλή αντίδραση.

Α ρ ι θ μ ο ι:

Τιμή 21.2.25 1,005

αποδ. μήνα +0,1%

απόδ. 3/μήνου +3%

απόδοση 6/μήνου +0,1%

απόδοση έτους -23%

Μέγιστη τιμή: 1,410

Ελάχιστη τιμή: 0,884

Ιδια κεφάλαια Η2 2024: 3,434 εκατομ. [από 3,284 ένα χρόνο πριν]

P/BV 1,45

Κέρδη εξαμ 150.299 [από 296.490] όμως ενοποιημένα η ΠΑΙΡΗΣ εμφανίζει ζημίες 45.500 ευρω.

P/E 33,2 [εξαμ 24]

Δανεισμός: 8,400,000

Κεφαλαιοποίηση: 4,995,000

Ταμειακά Διαθέσιμα 189.500 από 660.000

Ξένα προς ίδια: 4,0 [μαζί με άλλες υποχρεώσεις] ή 1,68 [με απλό δανεισμό]

Αριθμός μετοχών: 4,970,000

Έγραφα 23.2.2025 oakHellas.blogspot

Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.

Το τραγούδι της φάλαινας - ήχοι φαλαινών + ΒΙΝΤΕΟ από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

Το τραγούδι της φάλαινας - ήχοι φαλαινών + ΒΙΝΤΕΟ 

από τον Κωνσταντίνο Οικονόμου

Η φάλαινα είναι είναι το μεγαλύτερο θαλάσσιο θηλαστικό. Η κοινή ονομασία φάλαινα περιλαμβάνει τα θηλαστικά που ανήκουν στην οικογένεια Φαλαινίδες. Παρά το γεγονός ότι έχουν την ανατομία και τα γνωρίσματα των θηλαστικών, η μορφή τους είναι αυτή του ψαριού. Ο αριθμός των φαλαινών έχει μειωθεί και πολλά είδη απειλούνται με εξαφάνιση, εξαιτίας της εντατικής θήρευσης, για το λίπος, το κρέας, τα οστά και τις μπαλένες τους.

Κρανίο γαλάζιας φάλαινας 6μ.!!

Τα κητώδη υποδιαιρούνται σε δύο συνομοταξίες:

Α. Τα Μυστακοκήτη: δηλαδή οι φάλαινες, των οποίων χαρακτηριστικό είναι τα φαλαίνια (ή μπαλένες). Πρόκειται για ελάσματα από κερατίνη, που αντικαθιστούν τα δόντια σε όσα είδη δεν έχουν. Οι μπαλένες στηρίζονται στον ουρανίσκο και σχηματίζουν ένα είδος φίλτρου, που επιτρέπει στο νερό της θάλασσας να εξέρχεται από το στόμα, συγκρατώντας τους μικρούς οργανισμούς (πλαγκτόν) με τους οποίους τρέφεται το κήτος.

Β. Τα Οδοντοκήτη: δηλαδή τα δελφίνια, οι φυσητήρες και οι φώκαινες, τα οποία τρέφονται με ψάρια και καλαμάρια. Ορισμένα από αυτά έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται το γύρω περιβάλλον τους μέσω ηχοεντοπισμού.

Όπως όλα τα θηλαστικά, οι φάλαινες αναπνέουν με πνεύμονες (γι’ αυτό και υποχρεώνονται να ανεβούν στην επιφάνεια του νερού, για να αναπνεύσουν), είναι ζώα θερμόαιμα, θηλάζουν τα μικρά τους και έχουν (αν και πολύ λίγο) τρίχωμα. Όταν αναδύονται στην επιφάνεια, οι φάλαινες εκκενώνουν τον αέρα που είχαν στους πνεύμονες με πίεση. Για το λόγο αυτό σχηματίζουν πίδακα. Το νερό εκτοξεύεται από μια οπή στο πάνω μέρος του κεφαλιού τους. Το γάλα του ζώου περιέχει επίσης λίπος (με περιεκτικότητα περίπου 50%). Η ηλικία τους μπορεί να ξεπεράσει και τα 100 χρόνια! Εχει βρεθεί φάλαινα , η ηλικία της οποίας υπολογίστηκε στα 211 χρόνια και θεωρείται το γηραιότερο θηλαστικό.

Το κυνήγι της φάλαινας με στόχο την αλίευσή της, που γίνεται εδώ και αιώνες, οδήγησε στη δραματική μείωση του πληθυσμού της. Πολλά είδη απειλούνται σήμερα με εξαφάνιση. Σήμερα, οι χώρες που κυνηγούν φάλαινες είναι οι Νορβηγία, Ισλανδία, Ιαπωνία και οι ιθαγενείς κοινότητες στη Σιβηρία, την Αλάσκα και το βόρειο Καναδά.

Είδη

Φαλαινίδες: 1. Η φάλαινα μυστακοκήτος (Balaena mysticetus), με μήκος που φτάνει τα 20 μέτρα. Απαντάται στον Καναδά και στη Γροιλανδία, όπως επίσης και στη Βερίγγειο Θάλασσα. Ζυγίζει ως 100 τόνους. 2. Νεοφάλαινα η κρασπεδωτή, που είναι γνωστή και με την ονομασία φάλαινα- νάνος. Το μήκος της δεν ξεπερνά τα 6 μόλις μέτρα.

Φαλαινοπτερίδες: Εδώ ανήκει η γαλάζια φάλαινα (Balenoptera musculus), που αποτελεί και το μεγαλύτερο είδος όπως επίσης και το μεγαλύτερο θηλαστικό του κόσμου. Το είδος αυτό έχει μπαλένες και ραχιαίο πτερύγιο. Με μήκος 33 μέτρων και βάρος 150 τόνων, απαντάται στην Αρκτική και στο βόρειο Ατλαντικό. Η αναπαραγωγή του, όμως, γίνεται σε πιο θερμές θάλασσες.

Πίδακας νερού από γαλάζια φάλαινα

Φυσητηρίδες: Στην οικογένεια αυτή ανήκουν οι φάλαινες που δεν έχουν μπαλένες αλλά δόντια. Ζουν σε αγέλες, σε θερμές, τροπικές και υποτροπικές θάλασσες. Το γνωστότερο είδος είναι ο φυσητήρας (Physeter macrocephalus), του οποίου το μήκος φτάνει τα 20 μέτρα. Όταν αναδύεται στην επιφάνεια φυσά με μεγάλη δύναμη τον αέρα και τους υδρατμούς από το μοναδικό ρουθούνι που φέρει επάνω στο ρύγχος του, σχηματίζοντας πίδακα.Στο ρύγχος του περιέχει λάδι (λίπος), για το οποίο το κυνηγούν. Το λάδι του χρησιμοποιήθηκε ως φωτιστικό μέσο.

[Σημ.: Διαφορές φυσητήρων και φαλαινών: Θεωρείται ότι οι φυσητήρες ανήκουν στην οικογένεια των φαλαινών, κυρίως λόγω του σχήματος και του μεγάλου μεγέθους τους - φτάνουν στα δεκαοκτώ μέτρα. Οι τελευταίες έχουν φαλαίνια (ή μπαλένες), τις μεγάλες κεράτινες πλάκες μέσω των οποίων φιλτράρεται το νερό που καταπίνουν, μαζί με τα ψάρια και το πλαγκτόν. Οι μπαλένες τούς επιτρέπουν να συγκρατούν την τροφή αποβάλλοντας το νερό. Ο φυσητήρας, αντίθετα, έχει δόντια, γεγονός που τον κάνει συγγενικό των δελφινιών, χωρίς βέβαια να είναι δελφίνι.]

ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΦΑΛΑΙΝΩΝ ΣΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ:

ΕΔΩ ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΦΑΛΑΙΝΕΣ [Αυστραλία]:https://whalewatchwesternaustralia.com/

Η Διώνη [Η “θηλυκή” όψη του Δία] από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

 

Η Διώνη

[Η “θηλυκή” όψη του Δία]

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

Διώνη

ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Η Διώνη ήταν θεότητα που ανήκει στη λεγόμενη πρώτη γενιά των θεών, πολύ πριν την εισαγωγή του Ολυμπίου Πανθέου. Υπάρχουν πολλές παραδόσεις για αυτή. Σύμφωνα με μία από αυτές, η Διώνη είναι κόρη του Ουρανού και της Γαίας, αδελφή του Κρόνου, της Τηθύος, της Ρέας και της Θέμιδας. Συνεπώς θεία του Δία. Σύμφωνα, όμως, με άλλη παράδοση, η Διώνη ήταν μία από τις Ωκεανίδες κόρες του Ωκεανού και της Τηθύος. Τέλος, άλλες μυθικές γενεαλογίες την κατατάσσουν στις κόρες του Άτλαντα.

ΤΕΚΝΑ: Η Διώνη παντρεύτηκε το γνωστό ''θύμα'' των θεών, τον Τάνταλο και απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, τη Νιόβη και τον Πέλοπα, και τα δύο καταραμένα στη ζωή τους. Σύμφωνα, όμως, με μία άλλη εκδοχή, κόρη της Διώνης ήταν η θεά Αφροδίτη.

Δωδώνη

ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑ – ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ: Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, η ύπαρξη της Διώνης προέκυψε ως αναγκαιότητα μετά την αλλαγή της θεότητας που λατρευόταν στην περιοχή της Δωδώνης. Στην εποχή του χαλκού και για πολλούς αιώνες στην Δωδώνη λατρευόταν η θεά Γαία, αλλά, μετά την είσοδο και την επικράτηση του Δωδεκάθεου στη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, η λατρεία και η “επιστασία” του τοπικού μαντείου μεταφέρθηκε ... αναγκαστικά στον Δία. Οι πανάρχαιες λατρευτικές συνήθειες των ιερέων και των κατοίκων της περιοχής όμως δεν μπορούσαν να αφήσουν το μαντείο χωρίς θηλυκή θεότητα. Έτσι αναγκάστηκαν να «εφεύρουν», θα λέγαμε, τη Διώνη κατά την προσφιλή τους μέθοδο να παράγουν το γυναικείο όνομα από αυτό του συζύγου: Δίας>Διώνη. Θυμίζει αρκετά τη συνήθεια που συναντάμε ακόμη και σήμερα σε περιοχές της Ηπείρου, αλλά και αλλού. Έτσι η σύζυγος του Γιώργου ή του Γιάννη, γίνεται Γιώργαινα , Γιάννενα, κ.τ.λ.

Η ΔΙΩΝΗ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΕΑΣ: Ο Δίας λατρευόταν χαρακτηριζόμενος με διάφορα επίθετα που τον χαρακτηρίζουν και που του προσδίδουν και τις σχετικές ιδιότητες. Έτσι ο Δίας ονομαζόταν Νάιος, Δωδωναίος, Πελαγικός, ή Φηγώναιος. Στα λατρευτικά κέντρα του κατοικούσε με τις σύνοικές του γυναικείες θεότητες, όπως την Θέμιδα και την Διώνη. Η λατρεία της Διώνης, και αλλού της Θέμιδας, αρκετά διαδεδομένη στην περιοχή της Ηπείρου, φαίνεται ότι συνέχισε τη λατρεία της προϊστορικής ή και Προελληνικής Μεγάλης Θεάς. Άλλωστε, σε μια μολύβδινη επιγραφή που βρέθηκε στις ανασκαφές της Δωδώνης, αναφέρονται μαζί με το Δία, η Θέμις και η Διώνη ως «νάιοι θεοί», δηλαδή σύνοικοι και σύνναοι του Δία. Ήταν, επομένως, οι δύο θεές οι σπουδαιότερες πάρεδροι του θεού! Έτσι, η Διώνη δεν είναι τίποτα άλλο από την θηλυκή ονομασία του Διός για να καλυφθεί το πραγματικό όνομα της γυναικείας θεότητας. Μια πανάρχαια πελασγική θεότητα, που αντιπροσωπεύει τη γονιμοποιό δύναμη του υγρού στοιχείου. Είναι η θεά της υγρής φύσης (το επίθετο Νάια από το ναίω: ρέω, κυλώ). Ταυτόχρονα την θέλουν και σύζυγο του Δία, πατέρα θεών και θνητών και μητέρα της Αφροδίτης και του Έρωτος. Έτσι η Διώνη εμφανίζεται και ως η "Δωδωναία νύμφη", η "Υάδα".

Το θέατρο της Δωδώνης

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΔΙΩΝΗΣ ΣΤΗ ΔΩΔΩΝΗ: Ο αρχαιότερος ναός, που αφιερώθηκε στη Διώνη βρισκόταν κοντά στη λεγόμενη Ιερή Οικία, προς τα βόρεια, στο κεντρικό τμήμα του ιερού της Δωδώνης. Κατασκευάσθηκε στο β΄ μισό του 4ου ή στις αρχές του 3ου αι. π.Χ., πυρπολήθηκε από τους Αιτωλούς το 219 π.Χ. και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε. Ο ναός είχε προσανατολισμό Α-Δ, σχεδόν τετράγωνη κάτοψη, διαστάσεις 9,80 x 9,40 μ. και ήταν περίπου μισός από το γειτονικό ναό του Δία. Διέθετε σηκό και πρόναο, με τέσσερις ιωνικούς κίονες από αμμόλιθο στην πρόσοψη, και η ανωδομή του ήταν κατασκευασμένη από ωμές πλίνθους. Στο βάθος του σηκού διατηρούνται λείψανα ενός βάθρου, που θα χρησίμευε για το λατρευτικό άγαλμα της Διώνης, το λεγόμενο «έδος». Αυτό το σεβάσμιο «έδος» κοσμούσαν κάθε χρόνο και οι Αθηναίοι, στέλνοντας θεωρικά και πλούσια δώρα, σύμφωνα με χρησμό του μαντείου της Δωδώνης. Με την ανοικοδόμηση του ιερού μετά το 219 π.Χ., κατασκευάσθηκε νέος ναός αφιερωμένος στη Διώνη, λίγο νοτιότερα. Ήταν ιωνικός τετράστυλος, με πρόναο και σηκό, διαστάσεων 9,60 x 6,35 μ. Στον τοίχο, που χωρίζει τον πρόναο από το σηκό, διατηρείται το λίθινο κατώφλι με τα ίχνη της δίφυλλης θύρας, πλάτους 1,30 μ., ενώ στο βάθος του σηκού διατηρείται το βάθρο, όπου στεκόταν το άγαλμα της Διώνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκοςΧάρη Πάτση, Αθήνα 1969. http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=1099 [Διώνη]. Δάκαρης Σ.Ι., Δωδώνη, Ιωάννινα 1995 .ης.

Konstantinosa.oikonomou@gmail.com